Όχι δεν αναφέρομαι στο μέλλον αλλά στο παρόν. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνούν ήδη κι ας μην το λένε στις ειδήσεις. Συγκυβερνούν μάλιστα περισσότερα χρόνια από όσων ετών είναι τα κόμματά τους καθώς είναι γνήσιοι συνεχιστές του δόγματος του παρασιτισμού, ενός πολιτικού μοτίβου που κυριαρχεί σε όλη την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Τα κοινοβουλευτικά μας κόμματα επιδίδονται σε δυο βασικούς ρόλους. Το «αντί» είναι η διαχρονική σημαία των ελληνικών κοινοβουλευτικών  αντιπολιτεύσεων. Η εκάστοτε κυβέρνηση αντίθετα προσποιείται συνήθως τον «εγγυητή της σταθερότητας». Ανάλογα με τις συνθήκες ενίοτε προσπαθούν να αναμείξουν τους δυο ρόλους σε δοσολογίες που επιλέγουν οι αλχημιστές ηγέτες τους. Σε κάθε περίπτωση το μοτίβο είναι τόσο σταθερό που είναι πλέον αδιάφορο στους πολίτες - θεατές. Ούτε τα Ζάππεια, ούτε το Άγιον Όρος, ούτε καν το Βατικανό μπορούν να προκαλέσουν μια κάποια έκπληξη. Δεν εντυπωσιάζει ούτε καν η συστηματική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται σε αναίτια «αυτογκόλ» κάθε φορά που … κινδυνεύει να πλησιάσει να κυβερνήσει. Δεν εντυπωσιάζουν ούτε καν οι προσπάθειες της κυβέρνησης να μιμηθεί την αντιπολίτευση (για κάθε Λαφαζάνη έναν Γιακουμάτο, για κάθε Μηλιό έναν Ντινόπουλο και για κάθε Σκουρλέτη μια Βούλτεψη).

Επιτέλους έχουμε κι εξαγωγές. Η τελευταία παράσταση για την κυβέρνηση ανέβηκε στο Παρίσι και για την αντιπολίτευση στο Λονδίνο. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε μεγάλη δεξιοτεχνία: το ίδιο κόμμα μπορεί να καταγγέλλει τις αγορές και του κερδοσκόπους, να επενδύει σε κεφάλαια υψηλού ρίσκου, να συντρώει σε φιλικό κλίμα με εκπροσώπους του κεφαλαίου, να γνωρίζει καλά πόσο ασυνάρτητο θεωρείται από ανθρώπους της αγοράς το υποτιθέμενο οικονομικό πρόγραμμά του, να καλεί τους εκπροσώπους της αγοράς σε επίσημη παρουσίαση στην έδρα τους προκειμένου να τους πείσει να δανείσουν τη χώρα με ευνοϊκά επιτόκια γνωρίζοντας ότι επίκειται μεγάλη στενότητα άρα τα δάνεια δεν θα αποπληρώνονται και παράλληλα να τονίζει ότι είναι κατά του δανεισμού.

Κανείς δεν ξεγελιέται. Όλο αυτό δεν μπορεί να θεωρείται αντιπολιτευτική τακτική ή προετοιμασία για διακυβέρνηση. Είναι απλά φαντασμαγορική προσπάθεια ενός επαγγελματία αντιπολιτευόμενου που αναγκάζεται να προσαρμοστεί σε έναν δύσκολο διπλό ρόλο: να γίνει κυβερνώσα αντιπολίτευση, ή αντιπολιτευόμενη κυβέρνηση. Το έργο έχει ανέβει ξανά στο εσωτερικό από την κυβέρνηση του Καραμανλή του νεότερου. Του Πρωθυπουργού που ενώ διόριζε εξήγγειλε περικοπές. Μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησής συνέχιζε να αντιπολιτεύεται τον εαυτό του και την κυβέρνησή του. Επιχειρήθηκε να ανέβει η ίδια παράσταση και από το ΓΑΠ, αλλά η ερασιτεχνική σκηνοθεσία, ο πειραματικός θίασος και το χαμηλό budget τον πρόδωσαν αναπάντεχα γρήγορα.

Ο υβριδικός πολιτικός ρόλος πάντως είναι κι αυτός μέσα στο γνώριμο μοτίβο. Αναλαμβάνεται από ένα κόμμα που αισθάνεται ότι κινδυνεύει να παραλάβει την εξουσία νωρίτερα από ό,τι αυτό επιθυμεί. Είναι μια δύσκολη στιγμή που ένα κόμμα οδηγείται να εγγυάται τη σταθερότητα αντιδρώντας στην πολιτική που το ίδιο πλέον εφαρμόζει υποσχόμενο να την ανατρέψει. Έτσι ο Σαμαράς σκίζει τα μνημόνια μέσα στη χώρα, ισχυρίζεται ότι τα εφαρμόζει μέχρι κεραίας έξω από αυτήν, εκλιπαρεί από την Τρόικα να γυρίσει στο τραπέζι της συζήτησης και την ίδια στιγμή επιλέγει Υπουργό που τη … διαολοστέλνει. Καταφανώς προτιμά να «πέσει» αντιπολιτευόμενος την αντιπολίτευση παρά να κυβερνήσει τη χώρα.

Όλα αυτά έχουν καταφέρει να μας κάνουν να αναθεωρούμε το νόημα των λέξεων. Το λεξικό ξαναγράφεται σε νέα βάση. Παραθέτουμε εδώ ορισμένα χρήσιμα λήμματα ώστε να είναι εφικτή η παρακολούθηση της παράστασης από λιγότερο εξοικειωμένο κοινό:

Μνημόνιο (memorandum) = μέχρι πρότινος ο όρος αναφερόταν σε έγγραφο που υπέγραφαν δυο πλευρές για να θυμούνται τι ακριβώς συμφώνησαν, μέχρι να φθάσουν σε πληρέστερη συμφωνία (σύμβαση) που να καλύπτει επιπλέον τεχνικές λεπτομέρειες. Στην νεότερη ελληνική έχει ταυτιστεί με απαξιωτικές μονομερείς εντολές ξένων προς Έλληνες. Ο παλιός ορισμός του «αναμνηστικού» τείνει να ξεχαστεί, μαζί και με τις δυσάρεστες μνήμες που ανασύρει.

Ελληνική κυβέρνηση = η πλευρά μιας συμφωνίας – οποιασδήποτε συμφωνίας – που με βεβαιότητα και συστηματικά προσποιείται ότι την τηρεί αλλά στην ουσία συμπεριφέρεται ωσάν η συμφωνία να μην υπήρξε ποτέ. Ακριβώς για αυτό το λόγο κατά τη σύνταξη της συμφωνίας αδιαφορεί πλήρως για το περιεχόμενό της και δεν αναλαμβάνει ρόλο ενεργητικού διαμορφωτή της, αλλά μόνο διεκπεραιωτή ή παθητικού δέκτη. Γνωρίζει ότι κατά βάθος μηδαμινή σημασία έχουν οι γραπτές συμφωνίες καθώς στην πιάτσα άλλα είναι που μετράνε. Σε κάθε ευκαιρία ζητά «πολιτικές διευθετήσεις» (βλέπε πιο κάτω) των ζητημάτων. Μάλιστα στην προσποίησή της ότι τηρεί τη συμφωνία γίνεται τόσο πειστική που μέχρι και μέλη της τείνουν να πιστεύουν ότι τηρούνται ευλαβικά οι υποχρεώσεις της Ελληνικής κυβέρνησης και καταγγέλλουν το άλλο μέρος για μονομερή αντισυμβατική συμπεριφορά.

Πολιτική διευθέτηση = όταν τα γραπτά και οι υπογεγραμμένοι όροι δεν έχουν καμία σημασία μπροστά σε υπέρτερα αγαθά όπως η διατήρηση των διαπραγματευτών στη θέση τους.

Ελληνική αντιπολίτευση = η πλευρά που δεν αναγνωρίζει και καταγγέλλει κάθε συμφωνία που πραγματοποιεί η κυβέρνηση με άλλα μέρη. Εντοπίζει και αναδεικνύει υπαρκτούς και μη επαχθείς όρους που κάθε συμφωνία υποκρύπτει. Είναι η ίδια πλευρά που βυθίζεται στη λήθη όταν πλησιάζει ή εισέρχεται στην κυβέρνηση. Τότε πλέον οι επαχθείς όροι δεν έχουν σημασία, για λόγους που περιγράφονται στο λήμμα «Ελληνική κυβέρνηση» παραπάνω.

Σημεία επαφής ελληνικής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης = δεν θέλουν να υπάρχουν μνημόνια καθώς διαχρονικά επενδύουν στην ταχεία συλλογική απώλεια μνήμης του έθνους (« …σε 10 χρόνια θα τα έχουμε όλα ξεχάσει …»). Εξάλλου δεν θέλουν να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν σχετικά με πράξεις και παραλήψεις τους και ιδιαίτερα για το οικονομικό σκέλος αυτών.

Κόκκινες γραμμές = εργαλείο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης: η στρατηγική τους δεν εστιάζει στο πώς θα φθάσουν στην βέλτιστη συμφωνία για το κοινό συμφέρον αλλά στο πώς θα υφαρπάξουν / διατηρήσουν περισσότερη εκλογική επιρροή. Στο πλαίσιο αυτό συχνά θυσιάζουν την προοπτική μιας επωφελέστερης για το συλλογικό συμφέρον συμφωνίας με διαρροές ή και ανακοινώσεις προς το φιλοθεάμον κοινό από αντιφατικούς όρους που θεωρούν αναγκαίες προϋποθέσεις ή λογικά ανταλλάγματα για μια συμφωνία. Βλέπε και το γνωστό λήμμα «Τζάμπα μαγκιές».

Πολίτες = αυτοί που πληρώνουν το λογαριασμό και τροφοδοτούν με ισχύ κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Είναι συνήθως πολύκατακερματισμένοι. Κάποιοι πληρώνουν ή / και στηρίζουν προσδοκώντας στο ανταποδοτικό όφελος που επιστρέφει ένα κράτος δικαίου. Άλλοι προσδοκούν ένα πολύ πιο συγκεκριμένο όφελος εντελώς αθέμιτο, δυσανάλογο με την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο βάσει των δυνάμεών τους. Άλλοι πολίτες υπάγονται σε υποκατηγορίες όπως τους αφελώς οπαδοποιημένους, τους χρήσιμους ηλίθιους, τα θύματα της χειραγώγησης έως και αποβλάκωσης, τους στωϊκούς, σιωπηλούς  διαφωνούντες μα πληρώνοντες και τις φωνές βοώντων εν τη ερήμω, κάτι γραφικές προσωπικότητες που έχουν το θράσος να διατυπώνουν πρακτικές προτάσεις, να τα ακούν σχεδόν από όλους τους προηγούμενους και να τιμωρούνται σε κάθε ευκαιρία από το σύστημα. Τα τελευταία είναι είδη που μελετώνται από ερευνητές καθώς παραμένει εντελώς ανεξήγητη η παρατεταμένη μη εξαφάνισή τους.

Τοκοφλύφοι = λαοί άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως της Ευρωζώνης) που δέχθηκαν να δανείσουν το Ελληνικό κράτος άμεσα ή έμμεσα πάνω από 200 δις Ευρώ με περίπου συμβολικό επιτόκιο. Ελληνική Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση συμφωνούν ότι οι λαοί αυτοί είναι υποδεέστεροι του Ελληνικού και πρέπει να τιμωρηθούν για το λάθος τους να δανείσουν το ελληνικό κράτος. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν ότι είναι αναξιόπιστο. Δεν δικαιούνται να προσποιούνται άγνοια. Μια πρώτη σκέψη για το είδος της τιμωρίας είναι η διαγραφή του σχετικού χρέους με ταυτόχρονο νέο δανεισμό του Ελληνικού κράτους χωρίς επιτόκιο και με αποπληρωμή μετά από χίλια χρόνια. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι οι αλλοδαποί μας δάνεισαν χωρίς εμείς να το θέλουμε ή να το χρειαζόμαστε με απώτερο στόχο να μας πάρουν και το τελευταίο αυθαίρετο εξοχικό μας, ώστε να μετοικίσουν στην χώρα μας και να στείλουν εμάς να δουλεύουμε στη δική τους. Μας ζηλεύουν θανατηφόρα, όμως το έχουμε καταλάβει πλέον και προσπαθούμε να καταστρέψουμε τη χώρα ώστε να μην βρουν τίποτε να πάρουν.  

Ελληνικό δημόσιο χρέος = ένα πρόβλημα που εμφανίστηκε εντελώς απρόσμενα, πιθανότατα από σκόπιμο λογιστικό ή τυπογραφικό λάθος αμερικανο-εβραίων γερμανικής καταγωγής. Αποτελεί τη βασική αιτία των προβλημάτων της χώρας, η οποία χωρίς αυτό το αναπάντεχο λάθος θα μπορούσε να συνεχίζει τον μακάριο βίο της (δώστε - στο - λαό - Cayenne) σε ρυθμούς ανάλογους με τους επικρατούντες ως το 2009, αν όχι σε ανώτερους αυτών.

Τόκος επί χρέους = μια εντελώς αδικαιολόγητη αμοιβή που ζητούν να εισπράττουν οι κακεντρεχείς δανειστές για τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν δανείζοντάς μας ή / και για την υπομονή τους να αναβάλλουν τη χρήση των χρημάτων τους για όσο διάστημα εμείς δεν τους τα επιστρέφουμε. Αποτελεί την πλέον τρανή απόδειξη της κακοπιστίας και ανθελληνισμού από πλευράς των αγορών αλλά και των δήθεν αλληλέγγυων ευρωπαϊκών λαών. Θεωρείται βέβαιο ότι οι τόκοι θα μηδενιστούν (αν δεν καταστούν αρνητικοί) μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών στην Αμφίπολη. Θα μας παρακαλούν να πάρουμε τα δανεικά τους και να μην τα επιστρέψουμε ποτέ.

Μεταρρυθμίσεις = οριζόντιες περικοπές και φορολογήσεις επί δικαίων και αδίκων, που οφείλονται 100% στα μνημόνια. Εφαρμόζονται ως μέτρα ισοδύναμα αντιδραστικών προβλέψεων του μνημονίου. Π.χ. αντί να ανοίξει ένας κλάδος δραστηριοτήτων που θα δημιουργήσει 1 εκ. επιπλέον φορολογικά έσοδα, γίνεται μια «μεταρρύθμιση»: αυξάνεται ένας φόρος ή / και μειώνεται ένα επενδυτικό πρόγραμμα ώστε να έχουμε προσωρινά το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Όμως ο κλάδος διατηρείται κλειστός ευτυχώς και την επόμενη χρονιά χρειάζεται νέα πρόσθετη φορολογία έναντι των εσόδων που δεν δημιουργεί και της μείωσης της οικονομίας που επιφέρει το «ισοδύναμο». Οι «μεταρρυθμίσεις» αποτελούν πρακτικά περαιτέρω ενίσχυση του παρασιτισμού με χρέωση όμως του πολιτικού κόστους τους στην αλλοδαπή (δεν φταίει η κυβέρνηση, οι ξένοι που τα επιβάλλουν).

Μνημονιακές δράσεις = επαχθή μέτρα που νομοθετούνται με πολύ θόρυβο αλλά σιωπηρά δεν εφαρμόζονται ή ακυρώνονται με διοικητικές αποφάσεις. Επιπλέον χρησιμεύουν ως άλλοθι για την συρρίκνωση της οικονομίας για την οποία φταίνε οι ξένοι και μόνο.

Κλειστά επαγγέλματα = κλάδοι επαγγελματικών δραστηριοτήτων που ολημερίς ανοίγουν και κάθε βράδυ ως διά μαγείας κλείνουν, ώστε να συνεχίζεται αγόγγυστα η αναχρονιστική παρασιτική λειτουργία τους.

Δανειστές – Τράπεζες = αυτοί που φταίνε γιατί ενώ δάνειζαν χρήματα σε επιχειρήσεις και ιδιώτες δεν είχαν ενεργό ρόλο στο να προειδοποιούν τους δανειζόμενους για το τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφύγουν για να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα αποπληρωμής.

Δανειστές – Ευρωπαϊκά κράτη και χρηματοδοτικοί μηχανισμοί Ε.Ε. = αυτοί που φταίνε γιατί ενώ δανείζουν χρήματα έχουν την ενοχλητική συνήθεια να προειδοποιούν τον δανειζόμενο για το τι πρέπει να κάνει και τι να αποφύγει για να μην αντιμετωπίσει πρόβλημα αποπληρωμής.

Ανάπτυξη = αυτή που συνέχεια έρχεται «Incognito», ώστε κανείς να μην την δει και τη απαθανατίσει.

Θεσμοί = άγνωστες δομές και διαδικασίες που υποκαθίστανται από το νόμο του ισχυρού, του «κολλητού» και του δικού μας παιδιού.

Διαπραγμάτευση επί αξιολόγηση τρόικας = θέατρο παραλόγου με απρόβλεπτες συνέπειες. Φυσικό ανάλογο της διαπραγμάτευσης γονέα με δάσκαλο για την εντελώς άδικα χαμηλή βαθμολογία του κανακάρη.

Ρωσία = η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που πέτυχε αναπτυξιακό μοντέλο βασισμένο στον παρασιτισμό. Θέλει εδώ και χρόνια να μας στηρίξει καθώς μοιραζόμαστε κοινά ιδανικά αλλά ξένα κέντρα δεν μας επιτρέπουν να αξιοποιήσουμε τις ευγενικές της «χορηγίες» και να γίνουμε η Ρωσία του Νότου, ενώ έχουμε όλα τα προαπαιτούμενα: κομματάρχες λαμόγια, κρατικοδίαιτους «επιχειρηματίες», κλειστό οικονομικό σύστημα, Ρωσίδες, «θεσμούς» ως άνω, ορθόδοξη «πίστη», διάκριση των εξουσιών κλπ.

Φράσεις κλειδιά: Δεν θυμάμαι τίποτε. Δεν έχω ακούσει τίποτε. Δεν τους ψήφισα ποτέ. Είναι όλοι τους συνωμότες.

Συμπέρασμα: Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η εθνική μας αμνησία.

(Πρώτη δημοσίευση στο www.skai.gr)

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχ. Η/Υ, Διδάκτωρ ΕΜΠ,

Σύμβουλος επιχειρήσεων & επιχειρηματίας

facebook.com/serafeim.ath.kotrotsos