GR
EN Το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, έχει επινοήσει, από την αρχή της κρίσης, έναν εξυπηρετικό μύθο. “Αυτά ζητάει η Ευρώπη, αυτά κάνουμε! Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις υποδείξεις. Είναι υποχρέωσή μας, αν θέλουμε να είμαστε μέλη της Ε.Ε.”
Πετυχαίνει έτσι μ’ έναν σμπάρο δύο τρυγόνια: φορτώνει τις αστοχίες του στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα πουλάει αντίσταση στους ιθαγενείς, οι οποίοι θέλγονται από κάτι τέτοια ηρωικά. Αν μάλιστα ο ήρωας δεν νικήσει, αλλά ηττηθεί και πέσει στο πεδίο της μάχης, τόσο το καλύτερο: δεν θα μάθουμε πότε πως θα ήταν τα πράγματα αν νικούσαμε. Βλέπεις, τη νίκη πρέπει να τη διαχειριστείς και να την κατοχυρώσεις. Έχει δουλειά αυτό και ευθύνες. Ενώ την ήττα; Αγωνιστήκαμε, χάσαμε, αυτά έχει η ζωή, πάμε για φρέντο καπουτσίνο.
Αυτή την άποψη την ασπάζονται και οι οπαδοί. Προσπάθησε ο Αλέξης, έβγαλε έρπη, αλλά τι να κάνει, προ υπερτέρων δυνάμεων συνθηκολόγησε. Όμως το πάλεψε, το παλληκάρι. Ήθελαν ο Κυριάκος με τον Άδωνι να σφραγίσουν τα σύνορα, αλλά δεν τους αφήνουν οι Ευρωπαίοι. Κι έτσι ψήφισαν τον νέο νόμο για το άσυλο. Οι δήθεν “διαβασμένοι” το εξειδικεύουν: ο νόμος ήταν συμμόρφωση σε οδηγίες της Ε.Ε.
Είναι όμως έτσι; Ο νόμος περί ασύλου 4636 που ψηφίστηκε την 1/11/2019 όντως αυτοπροσδιορίζεται ως εφαρμογή των Οδηγιών 95 του 2011 και 32, 33 του 2013 της Ε.Ε. Να διευκρινίσω πως οι Οδηγίες (Directives) δεν είναι νόμοι. Νόμοι είναι οι Kανονισμοί (Regulations). Οι οδηγίες είναι κατευθυντήριες γραμμές, βάσει των οποίων τα κράτη μέλη θα πρέπει να προσαρμόσουν τη νομοθεσία τους για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων σε κάποιον τομέα, σ’ ένα εύλογο χρονικό διάστημα (συνήθως 2 χρόνια). Η Οδηγία σού λέει τι πρέπει να πετύχεις, όχι το πώς. Αυτό το αποφασίζουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Σε περίπτωση που μια χώρα δεν μεταφέρει μια οδηγία στο εθνικό της δίκαιο, η Επιτροπή μπορεί να κινήσει διαδικασία “επί παραβάσει” και να προσφύγει εναντίον αυτής της χώρας στο Δικαστήριο της ΕΕ (Court of Justice of the European Union) το οποίο μπορεί να αποφασίσει την επιβολή προστίμου.
Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη, όλες σχεδόν οι χώρες της Ε.Ε. αργούν να εφαρμόσουν κανονισμούς και οδηγίες που δεν είναι και λίγες: μέχρι τις 30 Νοεμβρίου 2018 η Ε.Ε. είχε εκδόσει 4527 κανονισμούς και 1014 οδηγίες μόνο
για τη διασφάλιση της λειτουργίας της ενιαίας αγοράς. Σύμφωνα με την έκθεση της Ε.Ε. (https://ec.europa.eu/internal_market/scoreboard/_docs/2019/performance_by_governance_tool/transposition_en.pdf) δεν υπήρξε ούτε ένα κράτος της Ε.Ε. που να ενσωμάτωσε τις οδηγίες στον προβλεπόμενο χρόνο. Το Βέλγιο, η πρωτεύουσα της Ε.Ε., συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τις μεγαλύτερες καθυστερήσεις η οποία περιλαμβάνει 13 συνολικά μέλη! Τις περισσότερες φορές η Επιτροπή ζητάει εξηγήσεις, το κράτος περιγράφει τις δυσκολίες που συναντά στην εφαρμογή της Οδηγίας και η Ε.Ε. μπορεί να την τροποποιήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ε.Ε. έχει εκδόσει για τη μετανάστευση και το άσυλο τα τελευταία χρόνια πλήθος από οδηγίες, ψηφίσματα, εγχειρίδια, διότι το πρόβλημα διογκωνόταν συνεχώς και απαιτούσε νέες ρυθμίσεις που συμπλήρωναν, βελτίωναν ή και καταργούσαν τις προηγούμενες. Για κανένα κράτος της Ε.Ε. που δεν συμμορφώθηκε με τις οδηγίες για τη μετανάστευση δεν κινήθηκε η διαδικασία επί παραβάσει, με μοναδική εξαίρεση την Ουγγαρία, όχι όμως για την μη συμμόρφωση αλλά για τον νόμο “stop Soros” με τον οποίο ο Όρμπαν έδιωξε τις ΜΚΟ, καθώς προβλέπει φυλάκιση σε όποιον βοηθάει επίδοξους μετανάστες που μπαίνουν παράνομα στην Ουγγαρία χωρίς η ζωή τους να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. (Θα σας φανεί περίεργο αλλά ακριβώς αυτόν τον νόμο έχουμε κι εμείς. Είναι το άρθρο 88 του ΠΚ που τιμωρεί όσους διακινούν ή φιλοξενούν λαθρομετανάστες με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή από 5.000 έως 20.000 ευρώ για κάθε “κεφάλι”.) Εάν και όταν ολοκληρωθεί η δίκη, η Ουγγαρία μπορεί να τιμωρηθεί με πρόστιμο – πολύ μικρότερο από το κόστος «φιλοξενίας» (χωρίς να μετρήσουμε το κοινωνικό κόστος) που πληρώνουν για εκατοντάδες χιλιάδες εισβολείς οι χώρες που συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις!
Οι οδηγίες που ήταν ο μπούσουλας για τον νόμο 4636/2019 περί ασύλου, θα έπρεπε να έχουν ενσωματωθεί στη νομοθεσία των κρατών μελών, η μεν 2011/95 μέχρι το τέλος του 2013, οι δε 32 & 33 του 2013 μέχρι τον Ιούλιο του 2015. Η Ελλάδα δεν τις είχε ενσωματώσει μέχρι την 1η Νοεμβρίου φέτος ξεπερνώντας κατά 6 και 4 χρόνια αντίστοιχα, το χρονικό όριο εφαρμογής. Τι μας έκανε η Ε.Ε. για τη μη συμμόρφωση; Απολύτως τίποτε, αναγνωρίζοντας πως είναι πρακτικά αδύνατο οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται στις οδηγίες (και ενδεχομένως να είχαν κάποια πιθανότητα εφαρμογής σε μικρό αριθμό αιτούντων άσυλο) να εφαρμοστούν στις δεκάδες χιλιάδες που καταφθάνουν κάθε μήνα. Κι όχι μόνο αυτό. Παραδεχόμενη εμμέσως πως ολόκληρη η προϊστορία των οδηγίων περί ασύλου ήταν εκτός τόπου και χρόνου, εξέδωσε νεότερες οδηγίες και συνέταξε κανονισμό (εδώ) ο οποίος όμως μέχρι σήμερα δεν έχει ψηφισθεί από το ευρωκοινοβούλιο και υφίσταται μόνο ως πρόταση, μολονότι έχει ήδη ζωή 3 ετών. Γιατί; Διότι ξανά έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Η Ευρώπη περνάει αργά και διστακτικά από τη φάση “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” στη φάση “κλείνουμε” επιβεβαιώνοντας Όρμπαν, Σαλβίνι, Κουρτς, Λεπέν (και τον γράφοντα) αλλά δεν έχει τα κότσια (και το ηθικό ανάστημα) να το ομολογήσει ευθέως.
Άρα το “μεταναστευτικό” είναι για την Ε.Ε. ένα τομέας στον οποίο σε τίποτε δεν έχει κατασταλάξει. Θα μπορούσε η χώρα μας να συνεχίσει να μην εφαρμόζει τις οδηγίες του 2011 και του 2013 οι οποίες όπως είδαμε βαίνουν προς κατάργηση. Θα μπορούσε επίσης να ενώσει τη φωνή της με τις, όλο και πιο δυνατές, φωνές της λογικής σε πολλά κράτη μέλη που αντιλαμβάνονται πως η αθρόα είσοδος λαθρομεταναστών, 99% μουσουλμάνων, θα μετατρέψει νομοτελειακά την Ευρώπη σε ισλαμική επικράτεια σε μερικές δεκαετίες, και ζητουν να μπει ένα τέλος σ΄ αυτόν τον εφιάλτη, πριν να είναι πολύ αργά.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο δεν επέλεξε αυτή τη στάση, όχι μόνο έσπευσε να υιοθετήσει “μπαγιάτικες” οδηγίες, αλλά υπερακόντισε το πνεύμα και το γράμμα των διατάξεών τους, βάζοντας στον ελληνικό νόμο όρους πολύ ευνοϊκότερους για τους εισβολείς από αυτούς που υπεδείκνυαν οι οδηγίες. Προσέξτε τα παρακάτω παραδείγματα.
Το άρθρο 46 του ισλαμολάγνου νόμου 4636 με το οποίο καταγούνται τα σύνορα της χώρας, δηλώνει ότι συντάχθηκε σύμφωνα με τα άρθρα 8 & 9 της οδηγίας 2013/33/ΕΕ
Ας δούμε τι λένε αυτά τα άρθρα.
Τι δεν υπάρχει στην οδηγία; Το “καθώς ότι εισήλθε παράτυπα ή/και παραμένει στη χώρα χωρίς νόμιμο τίτλο διαμονής”. Αυτά τα προσέθεσε η ΝΔ, υποβαθμίζοντας την παράνομη είσοδο σε… παράτυπη, για να έχουν νομική κάλυψη οι υπηρεσιακοί παράγοντες που δεν εφαρμόζουν τον νόμο για την σύλληψη όσων μπαίνουν παράνομα στη χώρα και για να δώσει τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτημα ασύλου και όσοι βρίσκονται παρανόμως ήδη στο έδαφος της χώρας εκτός των hot spots, ενδεχομένως εδώ και χρόνια, δηλαδοί όλοι!
Είναι χαρακτηριστικό της υποκρισίας και της ατολμίας της Ε.Ε. το ότι στις χιλιάδες σελίδες που αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια στα της διαδικασίας χορήγησης ασύλου δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για το σημαντικότερο πρόβλημα αυτής της ιστορίας: πώς αντιδράς στην παράνομη είσοδο στο έδαφος της Ε.Ε. Ο λόγος για αυτή την παράλειψη είναι ότι δεν υπήρχε περίπτωση σε επίσημο νομικό κείμενο της Ε.Ε. να γράφεται ή να υπονοείται έστω αποποινικοποίηση της παράνομης εισόδου, διότι έτσι θα καταργούνταν και επισήμως τα σύνορα. Το πρώτο κράτος της Ε.Ε. το οποίο εξέδωσε νόμο με τον οποίο εμμέσως πλην σαφώς καταργεί τα σύνορά του είναι η Ελλάδα με τον 4636/2019 άρθρο 46 παρ. 1!
Το άρθρο 9 της Οδηγίας μιλάει για κράτηση με την μικρότερη δυνατή διάρκεια, που είναι πολύ λογικό, διότι πρέπει η Ε.Ε. να απαντήσει γρήγορα και αξιοπρεπώς στον αιτούντα άσυλο: “Εγκρίνεται και μπαίνεις σε διαδικασίες ενσωμάτωσης” ή “Δεν εγκρίνεται και φεύγεις”. Ποιοι λόγοι κράτησης όμως καθορίζονται στο άρθρο 8 παράγραφος 3 της Οδηγίας; Δείτε τρεις:
Αυτοί και μόνον καλύπτουν το 100% των εισβολέων στη χώρα! Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι. Δείτε ακόμα έναν.
Άρα θα μπορούσαν όλοι οι εισβολείς να είναι υπό κράτηση με τις άδεια και τις ευλογίες της Ε.Ε. βάσει των προανεφερθέντων 4 κριτηρίων. Διαφωνεί κανένας; Γιατί δεν είναι; Γιατί κυκλοφορούν ως κράτος εν κράτει τρομοκρατώντας και κατακλέβοντας τους κατοίκους των περιοχών φιλοξενίας που τώρα επεκτείνονται και στην ενδοχώρα;
Ας προσέξουμε και τις λεπτομέρεις, γιατί κρύβονται πολλοί διάβολοι εκεί. Μολονότι η ΝΔ υιοθέτησε στον νόμο 4636 τις προϋποθέσεις κράτησης που υποδεικνύει η Οδηγία, δείτε πώς τις «μπουρδουκλώνει» για να είναι στην πράξη ανεφάρμοστες.
Η οδηγία 2013/33 (Άρθρο 8, παρ. 2) αναφέρει:
Εφόσον κρίνεται αναγκαίο, και κατόπιν ατομικής αξιολόγησης κάθε περίπτωσης, τα κράτη μέλη μπορούν να θέσουν αιτούντα υπό κράτηση, εάν δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν αποτελεσματικά άλλα λιγότερο περιοριστικά εναλλακτικά μέτρα.
Ο νόμος 4636/2019 (Άρθρο 46, παρ. 2) αυτό το ακυρώνει υπαγορεύοντας μάλιστα και τους λόγους για τους οποίους πρέπει όλοι οι εισβολείς να τριγυρνάν ελεύθεροι: δεν έχουμε υποδομές! Δείτε πώς:
Υπήκοος τρίτης χώρας ή ανιθαγενής που υποβάλλει αίτηση διεθνούς προστασίας μπορεί να κρατηθεί κατ’ εξαίρεση, εφόσον είναι αναγκαίο, κατόπιν ατομικής αξιολόγησης και υπό την προϋπόθεση ότι δεν μπορούν να εφαρμοσθούν εναλλακτικά μέτρα, όπως αυτά που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 22 του ν. 3907/2011 (Α’ 7). Η έλλειψη κατάλληλων χώρων κράτησης, οι δυσχέρειες εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης των τελούντων σε κράτηση, καθώς και η ευαλωτότητα των αιτούντων κατά την παράγραφο 8 του άρθρου 14 του παρόντος, συνεκτιμώνται για την επιβολή ή την παράταση της κράτησης.
Άλλο παράδειγμα. Η ευρωπαϊκή οδηγία θεωρεί ότι ακόμα κι όταν κάποιος δεν κρατείται πρέπει να έχει περιορισμένη δυνατότητα κινήσεων, και κατ΄εξαίρεση να μπορεί να πάρει προσωρινή άδεια απομάκρυνσης. Ο ελληνικός νόμος το αντιστρέφει: μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει, αλλά αν πρόκειται να περιοριστεί χρειάζεται απολύτως αιτιολογημένη απόφαση! Δείτε την κατάντια της χώρας:
Οδηγία ΕΕ: Τα κράτη μέλη προβλέπουν τη δυνατότητα να παρέχεται στους αιτούντες προσωρινή άδεια απομάκρυνσης από τον τόπο διαμονής που αναφέρεται στις παραγράφους 2 και 3 ή/και την οριζόμενη περιοχή που αναφέρεται στην παράγραφο 1. Οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ατομική, αμερόληπτη και αντικειμενική βάση και πρέπει να αιτιολογούνται όταν είναι απορριπτικές.
Νόμος Ελλάδας: Με απόφαση του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ασύλου, μπορεί να αποφασίζεται, η διαμονή του αιτούντος σε συγκεκριμένο τόπο, μόνο όταν τούτο είναι αναγκαίο για την ταχεία επεξεργασία και την αποτελεσματική παρακολούθηση της αίτησης παροχής διεθνούς προστασίας του ή μόνο για απολύτως αιτιολογημένους λόγους δημοσίου συμφέροντος ή δημόσιας τάξης. Ο περιορισμός μνημονεύεται στο δελτίο αιτούντος διεθνούς προστασίας.
Πάμε τώρα στη δυνατότητα που έχει ο εισβολέας να επιλέγει το φύλο του υπαλλήλου που τον εξυπηρετεί και το φύλο του διερμηνέα.
Λέει η Oδηγία (2013/32/ΕΕ, άρθρο 15 παρ. 3β-γ):
β) Οσάκις είναι εφικτό, (τα κράτη – μέλη) προβλέπουν ότι η συνέντευξη με τον αιτούντα διεξάγεται από πρόσωπο του ίδιου φύλου, εφόσον το ζητήσει ο αιτών, εκτός εάν η αποφαινόμενη αρχή θεωρεί ευλόγως ότι η εν λόγω αίτηση βασίζεται σε λόγους που δεν συνδέονται με τη δυσκολία του αιτούντος να παρουσιάσει τους λόγους της αίτησής του κατά τρόπο περιεκτικό
γ) Επιλέγουν διερμηνέα δυνάμενο να εξασφαλίσει τη δέουσα επικοινωνία μεταξύ του αιτούντος και του προσώπου που διεξάγει τη συνέντευξη. Η επικοινωνία διενεργείται στη γλώσσα που προτιμά ο αιτών εκτός εάν υπάρχει άλλη γλώσσα την οποία κατανοεί και στην οποία είναι σε θέση να επικοινωνήσει με σαφήνεια. Οσάκις είναι εφικτό, τα κράτη μέλη παρέχουν διερμηνέα του ιδίου φύλου εφόσον το ζητήσει ο αιτών εκτός εάν η αποφαινόμενη αρχή θεωρεί ευλόγως ότι η εν λόγω αίτηση βασίζεται σε λόγους που δεν συνδέονται με τη δυσκολία του αιτούντος να παρουσιάσει τους λόγους της αίτησής του κατά τρόπο περιεκτικό.
Το άρθρο της Οδηγίας είναι προβληματικό από τη φύση του και δείχνει την χαοτική απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στους καλοζωισμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και στην πραγματικότητα. Στις ευρωπαϊκές κοινωνικές υπηρεσίες μπορεί κάποια γυναίκα να ζητήσει να μιλήσει με γυναίκα για “ευαίσθητα” θέματα όπως σεξουαλικής κακοποίησης ή ενδοοικογενειακής βίας. Όμως υπάρχει η τεχνική δυνατότητα να γίνει αυτό. Οι σχετικές περιπτώσεις είναι λίγες και πρόκειται για ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα με τους υπαλλήλους των δημοσίων υπηρεσιών. Πώς να το εφαρμόσεις αυτό σε χιλιάδες εισβολείς από κάθε γωνιά της γης που μιλούν εκατοντάδες γλώσσες και διαλέκτους; Πού θα βρεις στην Ελλάδα γυναίκα διερμηνέα σε γλώσσα Λινγκάλα ή Τσιλούμπα για να καταλάβει τι θέλει να πει η Κονγκολέζα; Έτσι η Οδηγία, συναισθανόμενη το ανεφάρμοστο, ξεκινάει τη φράση με το “Οσάκις είναι δυνατόν” (Wherever possible, στο αγγλικό κείμενο), προσθέτοντας στο τέλος πως οι υπηρεσίες του κράτους μέλους μπορούν να θεωρήσουν πώς αυτό το αίτημα μπορεί να είναι και προσχηματικό: να οφείλεται σε πρόθεση του αιτούντος να καθυστερήσει τη διαδικασία όσο μπορεί, δασκαλεμένος από τους διακινητές και τους δικηγόρους των ΜΚΟ. Κι αυτό είναι προβληματικό στην εφαρμογή. Πώς μπορεί να διαγνώσει την πρόθεση της Κονγκολέζας ή του Κονγκολέζου ένας υπάλληλος της Υπηρεσίας Ασύλου; Πού ξέρει αν η δακρύβρεκτη ιστορία που διηγούνται συνέβη στην πραγματικότητα ή είναι σενάριο που τους ορμήνεψαν οι δικηγόροι των ΜΚΟ; Οι οποίοι μάλιστα διαφημίζουν τις σχετικές υπηρεσίες τους και καμαρώνουν για το πώς εξαπατούν τις ελληνικές αρχές «πουλώντας παραμύθι» στους «fucking stupid» Ευρωπαίους που το καταπίνουν αμάσητο, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=K4XhLiiu0is&feature=youtu.be
Αυτή και μόνη η διάταξη δείχνει ότι οι νομοθέτες των Βρυξελλών δεν έχουν πάρει χαμπάρι για τις διαστάσεις του προβλήματος. (Κι εμείς περιμένουμε να το λύσουν…) Παρ’ όλα αυτά, το “οσάκις είναι δυνατόν” κρατάει τα προσχήματα, τουλάχιστον.
Έρχεται τώρα η ΝΔ και βγάζει το “οσάκις είναι δυνατόν” από την εισαγωγή του κειμένου διατάσσοντας: (Ν 4636/2019, άρθρο 77, παρ. 5)
Όταν η συνέντευξη αφορά γυναίκα, λαμβάνεται ειδική μέριμνα, ώστε να διεξάγεται από γυναίκα χειρίστρια, παρουσία γυναίκας διερμηνέα, εφόσον αυτό ζητηθεί. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον ο αιτών έχει εκφράσει προτίμηση σχετικά με το φύλο του χειριστή ή του διερμηνέα σε προηγούμενο στάδιο της διαδικασίας, λαμβάνεται ειδική προς τούτο μέριμνα.
Επειδή όμως, παρά την ειδική μέριμνα, μπορεί να μην βρεθεί γυναίκα διερμηνέας στην Τσιλούμπα, ο νόμος προσθέτει στο τέλος:
Σε περίπτωση που αυτό δεν καθίσταται δυνατό, γίνεται μνεία των σχετικών λόγων στην έκθεση ή πρακτικό της συνέντευξης.
Η αλλαγή του κέντρου βάρους μεταξύ των δύο διατυπώσεων είναι παραπάνω από εμφανής. Δεν φτάνει δηλαδή που (με τεράστιο κόστος που πληρώνει ο Ευρωπαίος και ο Έλληνας φορολογούμενος) θα πρέπει να καταγραφεί (και να ηχογραφηθεί) κάθε παραμύθι που θα ξεφουρνίσουν οι εισβολείς, (διότι κανένας δεν θα σου πει “ήρθα γιατί έμαθα ότι όλα τα δίνετε τζάμπα”) θα πρέπει στο πρακτικό της συνέντευξης να εξηγείς – πλήρως και εμπεριστατωμένα, που λέει σε άλλο σημείο ο νόμος – τι προσπάθειες έκανες να βρεις γυναίκα διερμηνέα και δεν τα κατάφερες.
Όλα αυτά εξοπλίζουν τη φαρέτρα των δικηγόρων που θα προσβάλουν, σε δεύτερο βαθμό, την ενδεχόμενη απόρριψη του αιτήματος ασύλου, και επισημαίνοντας δικονομικά κενά και παραλείψεις στο πρακτικό της συνέντευξης θα κατακεραυνώνουν τη διαδικασία: «Κι επειδή δεν βρήκαν ελληνίδα διερμηνέα της γλώσσας Λινγκάλα, κύριε πρόεδρε, απέρριψαν, ελαφρά τη καρδία, το αίτημα ασύλου! Δεν θα μπορούσαν να βρουν κάποια γαλλόφωνη κάτοικο του Κονγκό που να μιλάει Λινγκάλα και ακόμα μία γαλλόφωνη Ελληνίδα διερμηνέα; Τόσο δύσκολο ήταν; Με δύο μεταφράστριες θα είχε λυθεί το θέμα. Ελήφθη λοιπόν ειδική μέριμνα; Όχι! Γιατί δεν ελήφθη, κύριε πρόεδρε; Διότι η πρόθεσή τους ήταν να απορρίψουν αδίκως το αίτημα της πελάτισσάς μου.»
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Κάντε τον κόπο να συγκρίνετε συνολικά τις (ξεπερασμένες και υπό κατάργηση, ξαναλέω) οδηγίες τις Ε.Ε. με τον τόσο, μα τόσο φιλόξενο φρέσκο νόμο της ΝΔ, ο οποίος παρουσιάστηκε μάλιστα ως αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για την χορήγηση ασύλου. Τα links είναι αυτά:
2011/95/ΕΕ
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32011L0095&from=EN
2013/33/ΕΕ
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32013L0033&from=EN
2013/32/ΕΕ
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32013L0032&from=EN
Ν 4636/2019
http://www.karagilanis.gr/files/nomos_4636_2019.pdf
Είναι προφανές, προφανέστατο, ότι η κυβέρνηση όχι απλώς δεν θέλει να δυσκολέψει την είσοδο, αλλά επιδιώκει οι πάντες να θεωρηθούν πρόσφυγες. Τον λόγο τον ξέρει εκείνη. Οι πολίτες το μόνο που ξέρουν είναι ότι δεν έχουν καμμία διάθεση να συναινέσουν στην εισβολή. Άλλωστε η προεκλογική θέση της ΝΔ για το εισβολικό και για την οποία ψηφίστηκε ήταν διαμετρικά αντίθετη από αυτή που εφαρμόζει τώρα.
Πού θα καταλήξει όλο αυτό; Ο Αλλάχ να βάλει το χέρι του.
Πηγή: thepresident.gr
