Αποφάσισα να γράψω κάτι στο φορουμ.
Έψαξα να βρω κατηγορία τύπου «πολιτικοί προβληματισμοί» αλλά δεν υπάρχει.
Αν υπήρχε, στο παρόν κείμενο θα έβαζα τίτλο/θέμα:
«Δημοκρατία? Ναι, καλά....» ή κάτι τέτοιο.
Σαν πιο κοντινή έννοια βρήκα το παρόν νήμα (Τα νούμερα που μας κυβερνούν) που όμως είναι στην κατηγορία «Σχολιασμός άρθρων μας». Αυτά που θα διαβάσετε καμία σχέση με σχολιασμό δεν έχουν, αλλά δεν ήξερα που αλλού να το βάλω. Σχέση έχουν μόνο με το ότι οι εκλεγόμενοι είναι όντως νούμερα.
.
.
Πριν από περίπου 2.500 χρόνια, στη χώρα μας δημιουργήθηκε μια νέα έννοια: Η «Δημοκρατία».
Η νέα έννοια εφαρμόστηκε, και απέδωσε στην κοινωνία της εποχής πολλά· οι άλλες κοινωνίες πήραν τη δική μας δημοκρατία σαν πρότυπο για να οργανωθούν κι αυτές με παρόμοιους τρόπους.
Όμως, μέσα σε 2.500 χρόνια οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Έτσι, οι νέες συνθήκες δεν επιτρέπουν τη λειτουργία της δημοκρατίας όπως λειτούργησε τότε. Είναι αδύνατη η λειτουργία της κατά τον ίδιο τρόπο.
Οι νέες συνθήκες είναι η αλλαγή των αριθμών. Είναι άλλο να έχεις 3~5.000 πολίτες που καλούνται να αποφασίσουν κάθε φορά «δημοκρατικά» για τα θέματα που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, και άλλο να έχεις 10.000.000. Έστω, 7 εκ. Είναι 1.750 φορές πάνω.
Όμως, το σύστημα της δημοκρατίας έχει πολλά καλά. Και πέρα απ’ αυτά έχει και την «αίγλη» του ότι είναι δίκαιο, δικό μας (λόγω καταγωγής και ιστορίας), και καθιερωμένο.
Επομένως αν και είναι αδύνατο να λειτουργήσει, δεν αποφασίζουμε να το αλλάξουμε. Στην πραγματικότητα κανένας δεν τολμάει να το αλλάξει. Ούτε καν να προτείνει την αντικατάσταση του.
Επειδή οι δυο ασύμβατες καταστάσεις πρέπει να συγκεραστούν (και διατήρηση του, και αλλαγή του), εφευρέθηκε μια μεσοβέζικη λύση:
Ναι, δημοκρατία θα έχουμε, αλλά όχι αυτή της αρχαίας Αθήνας.
Θα έχουμε «Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία».
Δεν χρειάζεται να κάνω πολιτική ανάλυση για το τι σημαίνει αυτή η νέα σύνθετη έννοια. Λίγο-πολύ όλοι την ξέρουμε.
Όμως, το σύστημα εκλογής αντιπροσώπων πάσχει.
Και θεωρώ ότι η όποια ζημιά γίνεται στη χώρα (και έχουν γίνει πολλές, ιδίως τα τελευταία 30-40, αλλά και τα 5-6 χρόνια) οφείλεται σε ακριβώς αυτό:
Την εκλογή ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ αντιπροσώπων, επομένως και κυβερνήσεων, και κατά συνέπεια και τρόπου διοίκησης.
Θα σταματήσω εδώ, και δεν θα κάνω καμία πρόταση. Σταματάω δηλαδή στη διαπίστωση ότι το σύστημα εκλογής αντιπροσώπων για την αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία μας πρέπει να αλλάξει. Άρδην.
Χωρίς ταμπού, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς αξιώματα (με τη γεωμετρική έννοια το «αξιώματα» - όχι την πολιτική).
Και θα συνεχίσω αφού διαβάσω και καμιά άλλη άποψη για αυτά που έγραψα.
Υ.Γ: Ξέρω, είναι ακατάλληλη η εποχή για τέτοιες συζητήσεις. Τώρα σε 3 βδομάδες έχουμε εκλογές, για τέτοια θα συζητάμε?
Δεν υπάρχει βία. Και τουλάχιστον εγώ, προτιμώ να συζητάω τέτοια αντί για «προγράμματα κομμάτων».
GR
EN 
Δεν εννοώ την κυβέρνηση. Όχι γιατί δεν είναι “νούμερα”. Αλλά γιατί δεν κυβερνούν. Είναι αδύνατον να κυβερνηθεί η Ελλάδα με τη μορφή και τη δομή που έχει σήμερα η Δημόσια Διοίκηση. Είναι αδύνατον! Όσες μεταρρυθμίσεις κι αν σχεδιάζουν οι ελάχιστοι μεταρρυθμιστές του διοικητικού μηχανισμού προσκρούουν σε ένα συμπαγές τείχος, σε ένα αδιαπέραστο μπετόν – αρμέ της πιο παρανοϊκής γραφειοκρατίας του κόσμου.