Χωρίς να διαφωνώ με το άρθρο, θα ήθελα να προσθέσω μία ακόμα παράμετρο στο θέμα. Αυτήν της μικρής παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας.
Τα περισσότερα από τα αγαθά που καταναλώνονται στην Ελλάδα είναι φτιαγμένα κάπου αλλού. Το κόστος παραγωγής αυτών των εισαγόμενων προϊόντων έχει αλλάξει ελάχιστα κατά την διάρκεια της ελληνικής κρίσης, καθώς αφορά την αμοιβή των παραγωγικών συντελεστών ξένων χωρών. Τουναντίον, οι εισαγωγές έχουν ακριβύνει αν μη τι άλλο εξαιτίας του υψηλότερου κόστους χρήματος που πληρώνουν οι εισαγωγικές εταιρείες και της αύξησης του κόστους ασφάλισης και μεταφοράς.
Η μείωση του ελληνικού κόστους εργασίας θα έχει αντίκρισμα μόνο στη μείωση των τιμών ελληνικών προϊόντων εντάσεως εργασίας και μόνο σε αγορές όπου τα ελληνικά προϊόντα διαθέτουν μερίδιο αγοράς που μπορεί να διαμορφώσει τις τιμές λιανικής. Πράγμα σπάνιο. Γι αυτό η μείωση του κόστους εργασίας έχει μικρή επίδραση στις εξαγωγές. Ο βασικός λόγος που βελτιώθηκε το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών είναι η μείωση των εισαγωγών λόγω μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος.
Όσο κι αν μειωθούν οι μισθοί, σοβαρή ανάπτυξη δεν θα δούμε.Το πολύ πολύ να προσελκύσουμε επενδύσεις σε "φτηνά χέρια" που θα αμείβουν ανειδίκευτους με πενταροδεκάρες. Με μόνο "πλεονέκτημα" την απουσία συναλλαγματικού κινδύνου για τους επενδυτές. Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα πρέπει να κατευθύνει πόρους σε επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου με υψηλή προστιθέμενη αξία και να προσελκύσει πίσω το ποιοτικό ελληνικό ανθρώπινο δυναμικό που χάθηκε και χάνεται λόγω κρίσης. Πρωταρχική σημασία γι´ αυτό έχει η ριζική μεταμόρφωση του κράτους σε πραγματικά "δυτικό" και η δημιουργία ενός εθνικού οράματος που θα ενώσει, θα συγκινήσει και θα κινητοποιήσει όλους τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο με στόχο να φτιάξουν μία πατρίδα που θα βρίσκεται στις κορυφαίες 20 του πλανήτη σε όλους τους σημαντικούς δείκτες ευημερίας και καινοτομίας μέχρι το 2028 - έτος ορόσημο που σηματοδοτεί τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους. Ρομαντικό; Μάλλον συμβολικό. Κάθε μεγάλο επίτευγμα μας στηρίζεται στην πίστη, την ψυχή και το φιλότιμο ενός αλλοπρόσαλλου αλλά πανέμορφου λαού.