Χώρα δανειοβίωτη

Ι. Μέτρον Άριστον. Η πίστωση είναι, ταυτοχρόνως, προϋπόθεση ανάπτυξης, αλλά και προανάκρουσμα οικονομικής κατάρρευσης.Η αλόγιστη της διεύρυνση, παγκοσμίως, στηρίχθηκε στην προεξόφληση μελλοντικού εισοδήματος.Το εισόδημα, όμως, δεν πραγματοποιήθηκε.Οι πιστώσεις έμειναν ακάλυπτες.Έτσι επήλθε η κρίση που μαίνεται από το 2008.Έκδηλη συνέπεια: Σπάνις κεφαλαίων άρα και των πιστώσεων.Αυτονόητο επακόλουθο, η επιλεκτικότητα στην, έκτοτε, πιστοδότηση.Άρα και ο αποκλεισμός των αφερέγγυων, δηλαδή, προεχόντως, της χώρας μας.
Η Ελλάς από 30ετίας επέλεξε καθαρώς δανειοβίωτη αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος.Η επιλογή, επέφερε ανεπίτρεπτη αύξηση του

εσωτερικού μας κόστους.Εξοστρακίσκει την ελληνική μεταποίηση.Εξανέμισε, συνολικώς, την διεθνή μας ανταγωνιστικότητα.Χαρακτηριστικά: διεθνείς μετρήσεις αναγορεύουν την Ελλάδα ως την πλέον επικίνδυνη χώρα για επενδύσεις (Εστία 22.12.).

ΙΙ. Η επαναφορά της διεθνούς οικονομίας σε τροχιά ακμής προϋποθέτει παραγωγική ανάπτυξη και προς τούτο πιστώσεις.Έτσι οι κεντρικές τράπεζες, μάλιστα δε των Η.Π.Α. της Ευρ. Ένωσης και της Αγγλίας (υπό παραλλαγές μεθόδου) επιδίδονται σε αθρόα πιστοδότηση του παραγωγικώτερου οικονομικού τομέα, που είναι ο ιδιωτικός.

ΙΙΙ. Σαρξ εκ της σαρκός του πελατειακού μας συστήματος είναι:ταυτόχρονα τα κόμματα και το εκλογικό σώμα.Αμοιβαίος ο εκμαυλισμός.Οι πολιτικοί εδραιώνονται διορίζοντας υπεραρίθμους.Οι διορισμένοι στρατεύονται, υπέρ του συστήματος, ώστε να διατηρήσουν τις θέσεις τους.Κοντολογίς:Κορυφώθηκε η δημαγωγική δράση, χαντακώθηκε το κράτος.Κατέστη κατάχρεο (!!!).
Υπό αδυναμία πληρωμών δια του "Μνημονίου" μας υποδείχθηκε το αυτονόητο:Η ανάγκη, δηλαδή, τόνωσης - και εδώ - του ιδιωτικού τομέα.Ανέκαθεν αυτός παράγει πλούτο.Αλλά, για την ανάπτυξη του απαιτείται μείωση φόρων.Άρα και ελάφρυνση του κράτους από τα βαρίδια:εκατοντάδων χιλιάδων υπεραρίθμων, όπως και άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και άρση συναφών περιορισμών (π.χ.cabotage, κυκλοφορία φορτηγών κ.ο.κ.). Η διατήρηση τους, ως εμποδίων, στραγγαλίζει την επιχειρηματικότητα.Βυθίζει τον λαό μας στην φτώχεια.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε να εισπράττει δια της "Τρόϊκα". Υποσχόταν, αλλά δεν έπραττε. Ήλθε η κρίση του Οκτωβρίου. Τότε, υπήρξαν δεσμεύσεις για απολύσεις που εξωραΐζονται ως "εφεδρεία".Για απελευθερώσεις των μεταφορών των νομικών υπηρεσιών κ.ο.κ.
Η ανακολουθία των απειλών δημοψηφίσματος, επί συμφωνημένων (!!!), οδήγησε σε αντίστοιχες απειλές εγκατάλειψης μας.Έτσι και σε παραίτηση Παπανδρέου.Αναδείχθηκε, τότε, το σχήμα Λουκά Παπαδήμου.

IV. Ο κ. Παπαδήμος δεν έγινε Mario Monti. Δεν ηγήθηκε τεχνοκρατικής ομάδας επιλογής του. Προεδρεύει συμβουλίου πενήντα προσώπων άλλοθεν ελεγχομένων.Εισέπραξε την διακυβευθείσα δόση της "Τρόϊκα". Τελείωσε το έργο του.Ούτε συμφώνησε τίποτε περισσότερο, ούτε εκ του Πολιτεύματος έχει εξουσία, για ο,τιδήποτε επί πλέον.
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας κήρυξε (και) επισήμως έναρξη προεκλογικής αντιπαράθεσης υποσχόμενος τ' αδύνατα. Τάχθηκε κατά των απολύσεων και υπέρ του εξορθολογισμού της λειτουργίας του δημοσίου (Εστία 22.12.).Αλλ' αυτονοήτως το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο.Χωρίς απομάκρυνση υπεραρίθμων δεν υπάρχει εξορθολογισμός (!!!). Ακόμη η κ. Διαμαντοπούλου βεβαίωσε τους εκπαιδευτικούς ότι δεν τους αφορά η "εφεδρεία" (Εστία 23.12.).Συνεπώς, εν όψει - και - εκλογών, το κομματικό συμφέρον κυριαρχεί εκείνου της χώρας. Οι υπουργοί (και) δημοσία διαφωνούντες, μεταξύ τους, αγωνίζονται για την (ως βουλευτών) επανεκλογή τους. Η ραγδαία καταστρεφόμενη χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Παράταση, πλέον του βίου του σχήματος, σημαίνει επιμήκυνση της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Άρα: πλειοδοσία λαϊκισμού και διεύρυνση ελλειμμάτων.

V. Παραλογισμού κορύφωση. Οι φορείς της σπατάλης, δηλαδή τα κόμματα καλούνται στις επικείμενες εκλογές να ορθολογήσουν τα οικονομικά μας. Αλλ' οι φορείς αυτοί όπως αποκάλυψε ο υπουργός Γιαννίτσης (Καθημερινή 20.12.) από το 2000 έχουν εισπράξει 655 εκατομμύρια από το δημόσιο.Έχουν επί πλέον, βάσει εκχώρησης μελλοντικής κρατικής ενίσχυσης δανειοδοτηθεί με πρόσθετα 245 εκατομμύρια (!!!). Ο κ. Γ. Κοντογιάννης (κατά την αυτή εφημερίδα) διευκρίνισε ότι ο μέσος Πορτογάλος ετησίως, για τα εκεί κόμματα, καταβάλει 0,86 ευρώ. Η αντίστοιχη κατά κεφαλήν δαπάνη μας απογειώνεται σε 5,8 ευρώ. Η μέχρι τώρα δράση των καθιερωμένων δυνάμεων προεικάζει και την μελλοντική επίδοσή τους. Κυρίαρχο, επομένως, έτσι, το αίσθημα της απόγνωσης. Το μόνο παρήγορο:η σκοτεινότερη στιγμή είναι - ακριβώς - πριν την αυγή.

Γ. Κ. Στεφανάκης

Πηγή : www.gkstefanakis.gr