ΕΟΠΥΥ: Μια Οδύσσεια της καθημερινής ζωής

Επεισόδιο 1ο

Το ΤΣΜΕΔΕ, ταμείο των Μηχανικών, ένα από τα πιο υγιή ταμεία του παλιού καλού καιρού και της εποχής πριν τις… επενδυτικές ανησυχίες (βλ. ομόλογα κλπ), υπάγεται, εδώ και μερικούς μήνες στον ΕΟΠΥΥ.

Σήμερα το πρωϊ, μια και δεν έβγαζα άκρη με τα τηλέφωνα, πέρασα από τον ΕΟΠΥΥ Παγκρατίου για ν’ ενημερωθώ για τις διαδικασίες επισκέψεων σε γιατρούς, επιστροφής δαπανών, κλπ. Μπήκα σ’ ένα πάρα πολύ καθαρό και περιποιημένο κτίριο και έψαχνα για το γραφείο πληροφοριών. Το βρήκα κλειστό, με τις περσίδες κατεβασμένες. Μία καθαρίστρια με είδε που έψαχνα αριστερά–δεξιά για να βρω κάποιον να ρωτήσω πού να πάω και με το κοντάρι της σκούπας μου έδειχνε προς τα πάνω, εννοώντας ότι κάπου εκεί έπρεπε ν’ απευθυνθώ για πληροφορίες.

Ξεκίνησα από τον 5ο όροφο και κατέβαινα όταν στον 3ο στάθηκα ιδιαίτερη τυχερή γιατί μία ευγενέστατη υπάλληλος της Γραμματείας προσφέρθηκε να μου δώσει ορισμένες πληροφορίες από αυτές που ήθελα, γιατί όλες, όπως η ίδια ομολόγησε, δεν τις γνώριζε.

Στην ερώτησή μου πως και αν γίνονται πληρωμές σε συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς μου απάντησε ότι σ΄ έναν γιατρό οι πρώτοι 50 ασθενείς/βδομάδα (κατ’ άλλους 50 ασθενείς/μήνα) πληρώνουν ένα συμβολικό ποσό των 5 ή 10 ευρώ, ενώ οι υπόλοιποι πληρώνουν κανονικά την τιμή που χρεώνει ο γιατρός.

Δεν το κατάλαβα αυτό από την αρχή και ζήτησα διευκρινήσεις. Με συμβούλεψε λοιπόν να προτιμάω να κλείνω ραντεβού… Δευτέρα, ώστε ο γιατρός να μην έχει συμπληρώσει τον αριθμό των ασφαλισμένων/ασθενών την βδομάδα (ή μήνα… αυτό παραμένει αδιευκρίνιστο) που εξετάζει με το ειδικό χαμηλό τιμολόγιο.

Και όταν πάλι με απορία την ρώτησα πως ελέγχεται αν ο γιατρός λέει αλήθεια ότι εγώ θα είμαι η 49η ή 51η ασθενής του, μού απάντησε: «δυστυχώς, αυτό δεν ελέγχεται…».

Θέλω να πιστεύω ότι ο… νομοθέτης κάτι θα έχει προβλέψει αλλά γιατί είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα υπάρξει και απίστευτη εκμετάλλευση με θύματα πάντα τους ταλαίπωρους ασφαλισμένους, οι οποίοι αν δεν πληρώσουν και εγκαίρως τις εισφορές… έχουν πρόστιμο;;;;

Επεισόδιο 2ο

Το ότι το κράτος δεν έχει λεφτά το έχουμε εμπεδώσει, το ότι έχουν ελαττωθεί οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων προς τους ασφαλιζόμενους το έχουμε νιώσει στο πετσί μας και το έχουμε αποδεχθεί. Αυτό όμως που δύσκολα γίνεται αποδεκτό είναι ο εμπαιγμός και η χωρίς λόγο ταλαιπωρία μας, η οποία μας φτάνει πολλές φορές στο σημείο να παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας με αποτέλεσμα να είμαστε για ακόμη μία φορά χαμένοι και θύματα.

Και γίνομαι πιο συγκεκριμένη. Σήμερα το πρωϊ, πήγα για δεύτερη φορά στον ΕΟΠΥΥ Παγκρατίου, αφού χθες είχα πάρει όσες πληροφορίες κατάφερα (με κόπο…) ν’ αποσπάσω, για να θεωρήσω μία συνταγή γυαλιών οράσεως για τον σύζυγό μου. Παρένθεση - το ΤΣΜΕΔΕ, πριν υπαχθεί στον ΕΟΠΥΥ, ενέκρινε την δαπάνη 100 ευρώ/κάθε δύο χρόνια για ένα ζευγάρι γυαλιά, η οποία αυτή δαπάνη τώρα εγκρίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, για τους λόγους που προανέφερα.

Μπήκα στο γραφείο του ελεγκτή γιατρού, ο οποίος άρχιζε να διαβάζει την συνταγή. Με το που βλέπει την ημερομηνία 23/09/13 μου λέει ότι αυτή η συνταγή είναι άκυρη γιατί έχει παρέλθει το διάστημα των 15 ημερών από τότε που την έγραψε ο γιατρός. Παραδέχθηκα ότι δεν γνώριζα τον κανονισμό αυτό, μια και χθες προσπαθούσα να μάθω τι ακριβώς ισχύει.

Πήρα την αποστομωτική απάντηση-ερώτηση: «Δεν διαβάζετε εφημερίδα της κυβερνήσεως;» Ευτυχώς, ένα απλό «όχι» ήταν το πρώτο που μου ήλθε στο στόμα και η ευγένειά μου με συγκράτησε για να μην του απαντήσω διαφορετικά. 

Ο γιατρός δεν το εκτίμησε αυτό αλλά με ρώτησε: «γνωρίζετε κυρία μου, ότι η άγνοια νόμου είναι αδίκημα;» Κρατήθηκα ξανά και δεν απάντησα. Συνεχίζοντας την ανάγνωση της συνταγής μου είπε ότι πρέπει να συνοδεύεται και με μία διάγνωση για το έχει ο ασθενής. Του λέω ότι είναι πασιφανές τι έχει… 4.25 μυωπία, άρα δεν βλέπει… και γι αυτό χρειάζεται γυαλιά. Πιο καθαρά δεν φαίνεται η πάθηση στη συνταγή από οφθαλμίατρο. Αυτός επέμενε για την ανάγκη παραπεμπτικού γιατί αυτό υπαγορεύει ο νόμος και με ρώτησε κοιτάζοντάς με στα μάτια: «θέλετε να παρανομήσω;;;» «Σαφώς και όχι», του απάντησα…, «αλλοίμονο…».

Συνεχίζοντας την ανάγνωση έφτασε και στην υπογραφή, η οποία ήταν από γιατρό του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ. «Η υπογραφή αυτή είναι άκυρη, και δεν την δεχόμαστε. Η συνταγή πρέπει να είναι από γιατρό συμβεβλημένο ή διαπιστωμένο με τον ΕΟΠΥΥ, αλλιώς δεν πρόκειται ν’ εγκριθεί η δαπάνη». Όταν τον ρώτησα γιατί χθες μου είπαν από την γραμματεία ότι αν θέλω να πληρώσω ιδιώτη γιατρό και να μην πάω σε γιατρό συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ ο οποίος χρεώνει ελάχιστα είναι δικό μου θέμα, κούνησε αδιάφορα τους ώμους και μου ανέφερε ξανά το γνωστό ότι αυτό λέει ο νόμος…

Αρα, πρέπει ν’αλλάξουμε τον γιατρό που γνωρίζουμε και μας γνωρίζει δέκα χρόνια και να ψάχνουμε να βρούμε κάποιον άλλον για να μας γράψει τη συνταγή πληρώνοντας 5 ή 10 ευρώ;;; Και αν εμείς επιμένουμε να πληρώνουμε 50, 70, 100ευρώ στον δικό μας, δεν δικαιούμαστε την έγκριση της δαπάνης των 100 ευρώ για ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως κάθε τέσσερα χρόνια; Πόσο λογικό είναι αυτό;

Πήγα αμέσως δίπλα, στην γραμματεία και βρήκα την υπάλληλο η οποία χθες το πρωϊ μου είπε ότι μπορώ να πάω σε οποιονδήποτε γιατρό αν θέλω και μπορώ να πληρώσω, αρκεί την συνταγή να την θεωρήσω από τον ελεγκτή του ΕΟΠΥΥ. Όταν της ανέφερα την συζήτηση με τον γιατρό – ελεγκτή άρχιζε να κοιτάζεται με την διπλανή της, και να προτείνουν κάποιες λύσεις του στυλ «μήπως να πάτε σε άλλον ελεγκτή…», ή «μήπως να πάτε στο ταμείο δημοσίου στην Αχαρνών;» Της απάντησα ότι όλα αυτά που προτείνει είναι άτοπα μια που πάλι θα καταλήξω να πρέπει να πάρω την περιβόητο υπογραφή από τον συγκεκριμένο ελεγκτή.

Προσφέρθηκε να μου κλείσει ραντεβού με γιατρό του ΕΟΠΥΥ και της είπα να το κάνει ώστε να διαπιστώσει και μόνη της ότι αυτό δεν θα γινότανε τουλάχιστον πριν έναν μήνα. Οντως, πήρε ένα τηλέφωνο και το ραντεβού που της δόθηκε ήταν 21/11/13…

Συνέχιζε να με κοιτάζει… Μετά απ’όλα αυτά η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Κλείνοντας πίσω μου την κεντρική πόρτα άκουσα έναν κύριο που φώναζε… «Αλήτες, μας πήρατε τα λεφτά μας και τώρα μας κοροϊδεύετε…» Πόσο δίκιο έχει…..

Επεισόδιο 3ο

Λόγω του ότι είμαι πολύ πείσμων άνθρωπος και δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα σεντ στα ταμεία, πράγμα που κάποιοι επιδιώκουν με τις απαράδεκτες διαδικασίες στις οποίες υποβάλουν τους ασφαλισμένους, κατάφερα και έβγαλα άκρη, μάζεψα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά και αποδείξεις και πήγα σήμερα το πρωί να τα καταθέσω στον ΕΟΠΥΥ (Αχαρνών 96) για την αποζημίωση των 100 ευρώ για γυαλιά οράσεως για τον σύζυγό μου (η οποία, θυμίζω, εγκρίνεται πλέον κάθε 4 χρόνια, έναντι των 2 που ίσχυε…. προ κρίσης και πριν να …. επενδυθούν τα χρήματα των ταμείων σε… ομόλογα…. και πριν… κουρευτούν, σύμφωνα με τη νέα μόδα…)

Το γραφείο στο οποίο καταθέτει κάποιος τα απαραίτητα δικαιολογητικά είναι ένας άθλιος χώρος με τοίχους σ’απαράδεκτη κατάσταση, στολισμένους όμως σε πάνω από πέντε σημεία, με μία επιγραφή η οποία ενημερώνει τους ασφαλισμένους ότι «Η υπηρεσία δεν βγάζει φωτοτυπίες». Μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε εποχή κρίσης και ακόμη και η φωτοτυπία… κοστίζει και αυτό πρέπει ν’ εμπεδωθεί, σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει αντιληφθεί…

Η υπάλληλος εξυπηρετικότατη και ευγενέστατη, συμπλήρωσε αμέσως ό,τι χρειαζόταν και λίγο πριν τελειώσει της έκανα την (λογική) ερώτηση πότε θα κατατεθούν τα χρήματα στον λογαριασμό μας. Μου απάντησε σε… 10 μήνες…. Νόμιζα ότι δεν άκουσα καλά και πήγα να την διορθώσω λέγοντας της ότι εννοεί σε 10 μέρες… “Oχι, κυρία μου, σε 10 μήνες… και ίσως και περισσότερο…” ήταν η αποστομωτική της απάντηση…

Στην… παλιά καλή εποχή του ΤΣΜΕΔΕ η εκκαθάριση γινότανε μέσα σε 10 ημέρες… και τώρα την εποχή του success story χρειάζονται 10 μήνες!!! H πρόοδος σ’όλο της το μεγαλείο!!! Τέλος Οκτωβρίου, καλούμαστε να πληρώσουμε 2.075 ευρώ στο ΤΣΜΕΔΕ, ποσό που αναλογεί σε εξαμηνιαίες εισφορές για την σύνταξη που δεν θα υπάρχει όταν ο σύζυγός μου φτάσει τα 65 ή για τον κλάδο υγείας ο οποίος παρέχει πλέον υπηρεσίες επιπέδου με αρνητικό μόνο πρόσημο.

Αν δεν τα πληρώσουμε εγκαίρως και τα πληρώσουμε σε 10 μήνες, ακολουθώντας το παράδειγμα του κράτους, οι προσαυξήσεις θα είναι τεράστιες. Aν δε ένας μηχανικός ζητήσει να διακόψει την υποχρεωτική ασφάλιση-παρωδία από το ταμείο, αυτομάτως παύει να έχει δικαίωμα υπογραφής, άρα δεν μπορεί να εργαστεί σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Πόσο λογικά είναι όλα αυτά; Πόσο θ’ ανεχόμαστε τους εκβιασμούς τέτοιου τύπου από το κράτος το οποίο πλέον δεν μας παρέχει το παραμικρό, αλλά έχουμε καταντήσει οι μόνιμοι χρηματοδότες του;

Εικόνα: news.in.gr