Φυλακές Τύπου Γ'

Καλησπέρα σας,
θα ήθελα να γνωρίζω ποιά είναι η θέση σας για τις φυλακές τύπου γ.Συμφωνείτε με την ύπαρξή και χρησιμοποίησή τους;

Ευχαριστώ

Για το σωφρονιστικό σύστημα, όπως και πολλά άλλα πράγματα στην χώρα μας, δεν είναι απαραίτητο να επινοήσουμε τον τροχό. Η συζήτηση στον πολιτισμένο κόσμο είναι μακρά για τα μέσα, τα όρια και τους στόχους του. Από τις σωματικές τιμωρίες και τις απάνθρωπες φυλακές του 19ου αιώνα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και η σωφρονιστική διαδικασία (που δεν περιλαμβάνει μόνο τη φυλάκιση) έχει εξελιχθεί προς ανθρωπιστικότερες και αποτελσματικότερες κατευθύνσεις.

Ο στόχος της είναι τριπλός:

- Να σωφρονίσει τον εγκληματία, ώστε μετά την ολοκλήρωση της ποινής του να κατανοήσει το λάθος του και να μην το επαναλάβει επιστρέφοντας στην κοινωνία, αλλά και να τον προετοιμάσει για την ομαλή επανένταξή του σε αυτήν.

- Να λειτουργήσει αποτρεπτικά για οποιονδήποτε σκέφτεται να τον μιμηθεί (για τον λόγο αυτό οι ποινές πρέπει να είναι λογικές και αντίστοιχες με το έγκλημα αλλά πρέπει και να εκτελούνται, φυσικά λαμβάνοντας υπόψη και τα σχετικά ελαφρυντικά).

- Να προστατεύσει την κοινωνία από τον αμετανόητο εγκληματία, όσο βέβαια είναι δυνατόν να διαπιστωθεί κάτι τέτοιο από τις δηλώσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του. Αλλά και να προφυλάξει τους υπόλοιπους κρατούμενους από την επιθετικότητα του ή να αποτρέψει την προσέλκυση τους από αυτόν σε εγκληματικές συμπεριφορές.

Είναι προφανές ότι η κράτηση στον ίδιο χώρο και με τους ίδιους όρους ενός κρατουμένου για ένα τροχαίο ατύχημα ή για μικρές οικονομικές παραβάσεις ή ενός κρατουμένου για χρήση ναρκωτικών (που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται ειδικά αυτός σε φυλακές, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει) και πολλών άλλων που είναι η μεγάλη κατηγορία των φυλακισμένων μαζί με στυγνούς εγκληματίες, δολοφόνους ή τρομοκράτες δεν είναι η καταλληλότερη μέθοδος για να επιτύχει η διαδικασία αυτή τίποτε από τα τρία.

Ομοίως, δεν είναι λογική η διαχείριση με τους ίδιους όρους ενός αμετανόητου εγκληματία ο οποίος έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να οργανώσει μια εγκληματική δραστηριότητα είτε από τη φυλακή είτε έξω από αυτήν, σε μιαν άδεια, με έναν άνθρωπο ο οποίος έχει κατανοήσει το σφάλμα του και έχει αποδείξει την καλή του πρόθεση. Είναι ατελείωτα τα σχετικά παραδείγματα αυτής της κατηγορίας και στη χώρα μας και στο εξωτερικό: μαφιόζοι, τρομοκράτες, κατά συρροή δολοφόνοι που δραπέτευσαν, οργάνωσαν εγκληματικές δραστηριότητες στη φυλακή, επέστρεψαν στην κοινωνία νόμιμα ή παράνομα και επανέλαβαν τα εγκλήματά τους διαφθείροντας και άλλους.

Η πολιτεία μετατρέπεται η ίδια σε εν δυνάμει διαφθορέα, μέσω του σωφρονιστικού συστήματος, ανθρώπων που έχουν συναισθανθεί το λάθος τους και επιθυμούν να επιστρέψουν στην κοινωνία και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, αν τους αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους αμετανόητους εγκληματίες, οι οποίοι προσπαθούν να οχυρωθούν πίσω από τους πρώτους.

Είναι προφανές λοιπόν ότι οι όροι φυλάκισης των κατά συρροή εγκληματιών, όσων κρίνονται επικίνδυνοι για οργάνωση αποδράσεων ή νέων εγκληματικών δραστηριοτήτων εντός ή εκτός της φυλακής, οφείλουν να είναι διαφορετικοί και αυστηρότεροι, και προφανώς οι χώροι κράτησής τους ξεχωριστοί για να εξασφαλιστεί αυτό, όπως ισχύει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Αυτό πάντα με σεβασμό στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, έστω και αν πρόκειται για έναν κατά συρροήν και αμετανόητο δολοφόνο ή εγκληματία και δίνοντας πάντα τις απαραίτητες ευκαιρίες και δυνατότητες για την κατανόηση του σφάλματος του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέπει ποτέ η πολιτεία να τεθούν σε κίνδυνο αθώοι πολίτες ή/και άλλοι κρατούμενοι, καθώς στην περίπτωση αυτή η κρατική αβελτηρία θα ήταν συνενοχή στις νέες εγκληματικές πράξεις.

Τις αποφάσεις για την κατάταξη σε αυτή την επικίνδυνη κατηγορία και τους αναγκαίους ειδικούς όρους για τη διαχείριση της, σε όλο τον κόσμο, λαμβάνουν λειτουργοί της δικαιοσύνης με την εισήγηση ανθρώπων με εξειδικευμένη γνώση, όπως ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί. Πρέπει να τις λαμβάνουν χωρίς καμμία εξωτερική πίεση, με αυστηρό κριτήριο το κοινωνικό συμφέρον καταρχάς. Σε κάποιες - λίγες - περιπτώσεις οι αποφάσεις είναι αυτονόητες, καθώς ο ίδιος ο κρατούμενος διακηρύσσει την εμμονή του στην εγκληματική δραστηριότητα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το έργο είναι πιο δύσκολο, καθώς πρέπει να αξιολογηθεί από τους ειδικούς η ειλικρίνεια της δηλωμένης μεταμέλειάς του.

Παράλληλα, το σύνολο του σωφρονιστικού συστήματος οφείλει να αλλάξει σε μια κατεύθυνση μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας για τους μικρούς παραβάτες που έχουν μεταμεληθεί, με ποινές που δεν περιλαμβάνουν σε πρώτη φάση την φυλάκιση ως αποκλειστική επιλογή. Για παράδειγμα, η φυλάκιση σε έναν νέο γιατί βρωμίζει με μπογιές τους τοίχους ή γιατί κατέστρεψε ένα δημόσιο ή ιδιωτικό αγαθό, ή γιατί προκάλεσε ένα ατύχημα οδηγώντας μεθυσμένος, δεν είναι πάντοτε η καλύτερη λύση. Έξυπνες διαδικασίες σωφρονισμού όπως η δυνατότητα επιλογής, αντί της φυλάκισης, της παροχής προσωπικής εργασίας για τον καθαρισμό, επισκευή και φύλαξη αντίστοιχων δημόσιων ή ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων ή η αστική ευθύνη επί της περιουσίας κατ’αναλογία με την περιουσία του ιδίου ή αυτήν της οικογένειάς του (εάν είναι ανήλικος), είναι μέσα πολύ αποτελεσματικότερα στις περιπτώσεις αυτές. Αντίστοιχα, σε ένα γιατρό ο οποίος έλαβε φακελάκι η παροχή κοινωνικής εργασίας προκειμένου να του επιστραφεί η άδειά του (και φυσικά η επί της περιουσίας του ποινή αναλογικά με αυτήν) είναι ενδεχόμενα πολύ αποτελεσματικότερο, αποτρεπτικό και σωφρονιστικό, μεσο.

Η ίδια η φυλάκιση οφείλει να γίνει πιο δημιουργική ώστε να προετοιμάσει τον κρατούμενο για την επιστροφή στην κοινωνία, με την παροχή σε αυτόν δυνατότητας παραγωγικών δραστηριοτήτων. Πρεπει να του δοθεί, δηλαδή, η επιλογή της κοινωνικής προσφοράς σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ότι συμβαίνει σήμερα. Γιατί ένας φυλακισμένος να μην μπορεί να εξαγοράσει και έτσι μειώσει μέρος της ποινής του καθαρίζοντας για παράδειγμα τις παραλίες ή προσφέροντας κάποιο κοινωνικό έργο, φροντίδα στους ηλικιωμένους, στήριξη ευάλωτων κατηγοριών πολιτών κλπ, εφόσον κριθεί ότι μπορεί να το κάνει και ο ίδιος το επιθυμεί;

Με δυο λόγια ο σωφρονισμός, όπως όλα, δεν είναι ένα ρούχο ίδιο για όλους. Παραμένει όμως μια διαδικασία στην οποία προηγείται το κοινωνικό συμφέρον του ατομικού του κρατουμένου, ο οποίος κρίθηκε από τη δικαιοσύνη ότι ο ίδιος έβαλε τον εαυτό του σε αυτή την κατάσταση και υφίσταται τις συνέπειες των πράξεων και ελεύθερων επιλογών του.

Λυπάμαι,
αλλά η απάντηση του κ.Γιαννουλόπουλου δεν με κάλυψε καθόλου.

Έκανα μία ευθεία ερώτηση και περίμενα μία σαφή και ειλικρινή απάντηση.
Από διπλωματικά λόγια,που περιστρέφονται γύρω γύρω απ'το θέμα και στην ουσία δεν απαντάνε,χορτάσαμε τόοοσα χρόνια κι απ'τα άλλα κόμματα.Από εσάς θα περίμενα μια ξεκάθαρη απάντηση για τις σ-υ-γ-κ-ε-κ-ρ-ι-μ-έ-ν-ο-υ τύπου φυλακές που έχουν προωθηθεί απ'την κυβέρνηση και όχι γενικόλογα.

Αν είναι να παίρνω τέτοιου είδους γενικόλογες απαντήσεις,δεν υπάρχει λόγος να ξαναρωτήσω τίποτα.
Να μου λείπει τέτοιου είδους επικοινωνία με αοριστολογίες..

Δεν είναι ο σκοπός της σελίδας αυτής να συντηρεί διαλόγους χωρίς τέλος. Κατ’ εξαίρεση, μια ακόμα, τελευταία απάντηση - σε τρεις κατευθύνσεις.

1. Εντελώς πρακτικά - Εαν σας λήστευε κάποιος ο οποίος βρισκόταν σε άδεια ενώ έχει δηλώσει αμετανόητος για προηγούμενες ληστείες θα νιώθατε ότι δικαιούστε/πρέπει να στραφείτε κατά του κράτους; Πολλοί συμπολίτες μας θα το έβρισκαν λογικό.

2. Επί της ουσίας της απάντησης - Η “Δημιουργία, Ξανά!” απευθύνεται στους πολίτες με τις θέσεις της χωρίς να αισθάνεται, ούτε στο ελάχιστο, υποχρεωμένη να μπαίνει σε διλήμματα που κατασκεύασαν άλλοι πολιτικοί χώροι. Αν στην απάντηση διαβάσατε αοριστολογίες, σας καλούμε να την ξαναδιαβάσετε. Ίσως τότε διαβάσετε την απροθυμία μας να ταυτιστούμε με τον ένα ή τον άλλο μονομάχο και την απόφαση μας να προωθήσουμε τις δικές μας πολιτικές θέσεις για θέματα σωφρονισμού. Σε διλήμματα άλλων απαντάμε με τη δική μας πρόταση και οι αντιμαχόμενοι μπορούν ελεύθερα να μας κατατάσσουν από κοινού στους αντιπαλους τους.

3. Μια τελευταία, γενική παρατήρηση - Η απάντηση σας έχει έναν τόνο αρκετά οικείο, τα τελευταία χρόνια, στο δημόσιο διάλογο. Σε αντίθεση με αρκετά κόμματα που έχουν έτσι διαπαιδαγωγήσει τους πολίτες, η “Δημιουργία, Ξανά!” δεν τους αντιμετωπίζει ως καταναλωτές που “έχουν πάντα δίκιο” αρκεί να πεισθούν να μας προτιμήσουν. Το πολιτικό σύστημα δεν θα αλλάξει από τα κόμματα πρωτίστως, αλλά από τους πολίτες που αναζητούν μιαν άλλη σχέση με αυτά. Η Δημιουργία φιλοδοξεί να συνεχίσει να παρέχει σε όσους ενδιαφέρονται μια τέτοια δυνατότητα.

Το αν θα επιλέξετε να μας ξαναρωτήσετε για κάποιο θέμα (ακόμα και ανώνυμα, όπως στην περίπτωση αυτή) είναι απολύτως προσωπικό σας δικαίωμα.

Ευχαριστούμε για την αρχική σας ερώτηση.