Πρόταση...

Παρακολούθησα μια συνέντευξη του κ. Τζήμερου (νομίζω στις 1/12/13) με έναν ανόητο συνομιλητή - δημοσιογράφο που μη έχοντας άλλα επιχειρήματα απέναντι στη λογική, είχε αρχίσει να αναμοχλεύει το ζήτημα της επιστολής προς Μέρκελ και τη λέξη αξιαγάπητη και τη φράση '' να πάει στο διάολο αυτή η χώρα ''.
Προσωπικά διάβασα όλη την επιστολή και κατανοώ απόλυτα το πνεύμα με το οποίο διατυπώθηκε αυτή η φράση αλλά δυστυχώς όλοι αυτοί οι δημοσιογραφίσκοι και επαγγελματίες διαμορφωτές την λαικής συνείδησης σκαλώνουν μόνο στις λέξεις προκειμένου να στρεβλώσουν το νόημα.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν έστω και τώρα θα είχε νόημα με κάποιο δελτίο τύπου να διορθωθεί εκείνη η φράση λέγοντας: '' να πάει στο διάολο αυτό το ΚΡΑΤΟΣ '' διότι με αυτόν τον τρόπο διαχωρίζουμε τις έννοιες πατρίδα-χώρα με αυτήν του κράτους.
Την χώρα και πατρίδα μας όλοι την αγαπάμε αλλά όλοι εχθρευόμαστε αυτό το ηλίθιο κράτος που έχει καθίσει στον σβέρκο μας και μας υποβιβάζει στο επίπεδο του σκλάβου. Στην Ελλάδα εσκεμένα το σύστημα ταύτισε την έννοια του κράτους με αυτήν της πατρίδας. Όταν κάποιος αντιτίθεται στο κράτος είναι ταυτόχρονα και προδότης. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.
Με αυτήν την διόρθωση ίσως να δωθεί η ευκαιρία και γι' αυτήν την συζήτηση σε κάποια ΜΜΕ στο μέλλον.

Η ιδέα-πρόταση που καταθέτεις Αλέξανδρε, μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα ως θέμα συζήτησης.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι για να αποφασιστεί τυχόν κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να αξιολογηθεί εάν τα οφέλη της επίσημης αναμόχλευσης του ζητήματος εκ μέρους μας θα είναι τελικά περισσότερα από τις "...παράπλευρες απώλειες" που μάλλον θα φέρει.

Οι συγκεκριμένοι δημοσιογραφίσκοι σπάνια επικαλούνται την επιστολή από λάθος. Ως επί το πλείστον εκτελούν ηθελημένη ή και διατεταγμένη υπηρεσία με σκοπούς παραπληροφόρησης και ακύρωσης της δυναμικής του πολιτικού μας φορέα. Δεν ενδιαφέρονται για αποσαφήνιση ή αποκατάσταση της αλήθειας, νοιάζονται μόνο για επαναδιαβροχή της λάσπης που πήγαινε πια να στεγνώσει....
Ως εκ τούτου, παίζοντας μπάλα στο γήπεδό τους, έχουν πλεονέκτημα στο να το επιτύχουν. Ακόμα και να επικαλεστείς το δελτίο τύπου, δε θα σου δώσουν χρόνο να αναπτύξεις την επιχειρηματολογία σου, παίζοντας το αισχρό κατενάτσιο που περίτεχνα γνωρίζουν και έτσι οι εντυπώσεις δύσκολα αναστρέφονται.

Η επίσημη επανα-επικαιροποίηση του ζητήματος σίγουρα θα ξαναζεστάνει τη διάθεση συζήτησής του στα πάνελ, με αποτέλεσμα (πέραν των παγίων ανωτέρω προβλημάτων) να υπερκαλύπτει σε ενδιαφέρον και χρόνο τα υπόλοιπα πιο ώριμα και επίκαιρα πεδία δράσης και θέσεων της Δημιουργίας Ξανά.

Επίσης η περιβόητη επιστολή, με αυτές τις επικοινωνιακά λεκτικές αστοχίες που περιείχε παρότι βέβαια ήταν 100% εύστοχη και επί της ουσίας, πρόκειται για ένα προσωπικό δημοσίευμα του "ιδιώτη" Θάνου στην "προ-ΔηΞα" εποχή. Βέβαια, υποχρεωτικά γίνεται τμήμα της ιστορίας του κόμματος, αλλά μόνο "επαγωγικά". Ενδεχομένως λοιπόν, στρατηγικά ίσως να μη συμφέρει η επίσημη άμεση υιοθέτησή της.


Το ζήτημα αυτό είναι (όπως συνήθως συμβαίνει...!) αρκετά πιο περίπλοκο από όσο φαίνεται, με τα όσα διατυπώνω να είναι και αυτά απλώς μία άποψη.
Ας μη ξεχνάμε βέβαια και τη σημαντική παράμετρο του ότι μπαίνουμε σταδιακά σε προεκλογική περίοδο, οπότε έχουμε να δούμε πολλές αθλιότητες στις πολιτικο-δημοσιογραφικές αρένες...


Κάτι πολύ παράδοξο με τη Δημιουργία, είναι ότι ως νέο και "μικρό" κόμμα, πέραν των υποστηρικτών της οι υπόλοιποι πολίτες δεν είναι συνήθως απλά "αδιάφοροι" για αυτή. Υπάρχουν μεγάλα πλήθη που εναντιώνονται με παθιασμένο μένος προκατάληψης εναντίον της ωσάν να πρεσβεύει κάτι το πολύ φαύλο και κατάπτυστο...! Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και πολυδιάστατο θέμα συζήτησης που δεν χωράει στην παρούσα, πλην όμως είναι ένα ζήτημα αρκετά καθοριστικό στη προσπάθεια διάχυσης του λόγου, των αρχών και των θέσεών μας.


Γιάννης Παπαδόπουλος

Μου δίνετε την ευκαιρία να θυμηθώ την αφορμή που βρέθηκα στη Δημιουργία.
Ήταν η περιβόητη επιστολή Μέρκελ. Σε μια συζήτηση όπου όλοι βρίζανε τον συντάκτη με μένος, ζήτησα να ενημερωθώ ποιος είναι αυτός που αξίζει να ασχολούμαστε και μάλιστα μαινόμενοι.
Όταν τέλειωσα την ανάγνωση της επιστολής ήμουν ήδη μέλος της Δημιουργίας!

Στο δια ταύτα, δε θεωρώ ωφέλιμη αυτή τη στιγμή την ανακαίνιση αυτού του θέματος.
Κάποιους μας έφερε εδώ, και κάποιοι σταθήκανε στο επικοινωνιακό κομμάτι από τα ΜΜΕ. Δε γνωρίζω το άθροισμα αν ήταν θετικό ή αρνητικό αλλά... περσινά ξινά σταφύλια. Έχει τόσα άλλα θέματα για να εστιάσουμε και γιατί όχι να προκαλέσουμε εκ νέου.

Νομίζω οτι θα πρέπει να τονίζεται με κάθε τρόπο η ανάγκη αποδέσμευσης του κράτους από το κόμμα, και στην αντίληψη των πολιτών και στην πράξη με συνταγματικές αλλαγές και προβλέψεις. Ο ανθυγιεινός εναγκαλισμός του κράτους -και όλων των θεσμών- από το εκάστοτε κόμμα είναι μια γάγγραινα που κατατρώει όποια προσπάθεια φυγής προς τα μπρος.