Δημόσιες επενδύσεις, επενδυτικός νόμος, αρχές λειτουργίας δημόσιων δικτύων, δημόσιες αναπτυξιακές δράσεις

Και μία ακόμα ενδιαφέρουσα πρακτική από τη γειτονική μας Τουρκία.
Για κάθε έργο που χρηματοδοτείται πλήρως ή εν μέρει με δημόσιο χρήμα, θα πρέπει η εταιρία που το αναλαμβάνει να έχει ένα μέρος τουλάχιστον της αλυσίδας παραγωγής των προϊόντων ή των υπηρεσιών που αγοράζονται, να γίνεται στην Ελλάδα. Δεν αρκεί δηλαδή να υπάρχει μόνο μια αντιπροσωπεία που αναλαμβάνει τις πωλήσεις και το εγχώριο μάρκετινγκ.

Η Τουρκία δεν ανήκει στν ΕΕ και κάνει ότι θέλει...

Σωστό αυτό,αλλά άν δέν απατώμαι και στην Τουρκία υπάρχει διαφθορά στον δημόσιο τομέα σε σημαντικό βαθμό.

Αλλωστε η Siemens που αναφέρθηκε προηγουμένως,κάνει και στην Τουρκία δουλειές με το εκεί δημόσιο-πράγμα που σημαίνει ότι και εκεί χρηματίζει διάφορους "υψηλά ιστάμενους" υπαλλήλους.Και προφανώς δέν είναι μόνο αυτή.

Το θέμα είναι το πώς θα υλοποιηθή αυτή η πρόταση γιά την μηδενική ανοχή.Γιά να επανέλθω στην αμαρτωλή Siemens,είχε υπάρξει κάποιο θέμα με την συμμετοχή της σε έναν διαγωνισμό γιά προμήθειες νοσοκομειακού υλικού εδώ στην Αθήνα-το ξέρω γιατί είχαμε λάβει μέρος κι'εμείς στον διαγωνισμό αυτόν και είχα τηλεφωνήσει στο γραφείο προμηθειών τού ενδιαφερόμενου νοσοκομείου να μάθω γιά την εξέλιξη τού διαγωνισμού και έτσι πληροφορήθηκα το θέμα.Ωστόσο μετά από κάποιο διάστημα με ενημέρωσαν ότι το θέμα είχε λυθεί και ο διαγωνισμός συνεχίστηκε με την συμμετοχή και τής "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης" εταιρίας-προφανώς κάποιος δημόσιος "υψηλά ιστάμενος" είχε παρέμβει καταλυτικώς.Με τέτοιες νοοτροπίες όμως δέν μπορεί να παταχθή η διαφθορά στο δημόσιο και να γίνουν σοβαρές επενδύσεις.

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο πρέπει κανείς να νομοθετήσει κατάλληλα. Έτσι δε θα είναι στη διακριτική ευχέρεια του κάθε "υψηλά ιστάμενου" να παρεμβαίνουν. Θα δώσεις μάλιστα το κίνητρο στις ανταγωνίστριες εταιρίες να καταγγέλουν την "παρέμβαση" και να κινούνται και νομικά εναντίων του "υψηλά ιστάμενου" ακόμα κι αν είναι υπουργός.

Υπάρχουν άραγε σήμερα "συνέπειες από την κακόβουλη χρήση τής νομικίστικης προσέγγισης";

Αλλωστε ο όρος "νομικίστικη προσέγγιση" είναι αφ'εαυτού κακόβουλος.

Το θέμα είναι οι διαγωνιστικές διαδικασίες να είναι απλές,να μήν απαιτούν πολύ χρόνο γιά να ολοκληρωθούν και να μήν αφήνουν "παραθυράκια" και δυνατότητες να "φωτογραφηθούν" συγκεκριμένοι προμηθευτές,είδη και υπηρεσίες.Σκεφτείτε πως όταν πάμε να αγοράσουμε π.χ.ένα κοστούμι και προς τούτο επισκεπτόμαστε διάφορα μαγαζιά,ρωτάμε τιμές και στο τέλος αποφασίζουμε,κάνουμε κι'εμείς ένα είδος "διαγωνισμού"-ωστόσο δέν κάνουμε πέντε και έξι χρόνια να καταλήξουμε από πού θα ψωνίσουμε.Ομως το δημόσιο έτσι ψωνίζει-με ρυθμούς χελώνας που ζεί σε υγρό υδρογόνο.

Επίσης τα κριτήριά μας είναι συγκεκριμένα και αφορούν αποκλειστικά το προϊόν (γιατί και η υπηρεσία είναι ένα προϊόν) και τα χαρακτηριστικά τού μαγαζιού τα οποία έχουν άμεση σχέση με το προϊόν και μόνο αυτά.

Οταν το δημόσιο θα αντιληφθή ότι είναι πρός το συμφέρον του να ενεργή με ταχείς ρυθμούς και να μήν καθυστερή τίς διαδικασίες ανάθεσης,τότε δέν θα υπάρχη λόγος επίσης και οι όποιοι προμηθευτές του να υπερτιμολογούν τα προσφερόμενα είδη και υπηρεσίες.

Δυστυχώς γιά να γίνουν όλα αυτά πρέπει να υπάρξη σωστή και ενιαία μηχανοργάνωση όλου τού δημοσίου.Επιμένω στο "ενιαία" γιατί δέν αρκεί να έχουν π.χ.όλα τα νοσοκομεία υπολογιστές-άν το κάθε νοσοκομείο χρησιμοποιή το δικό του λογισμικό αξιολόγησης τών προσφορών (και συνήθως αυτά τα λογισμικά είναι δύσχρηστα γιατί φτιάχνονται από το τμήμα μηχανοργάνωσης τού κάθε νοσοκομείου),τότε οι εταιρίες-προμηθευτές θα αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο γιά να υποβάλουν τίς προσφορές τους.

Το σημαντικό είναι όλες οι διαδικασίες να γίνωνται ταχύτατα:η υποβολή τών προσφορών,η αξιολόγησή τους και άρα η ανάδειξη τού αναδόχου,η εκτέλεση τού έργου και η εξόφληση τού προμηθευτή,ώστε να πάη όλη η αλυσίδα "παρακάτω"-στο επόμενο έργο,στην επόμενη προμήθεια.

Και παραλλήλως πρέπει να συγκεκριμενοποιούνται οι ευθύνες και οι συνέπειες γι'αυτούς που παίρνουν τίς αποφάσεις.Γιά παράδειγμα,αυτός που αποκλείει προμηθευτή από διαγωνιστική διαδικασία γιά λόγους άσχετους πρός το υπό προμήθειαν έργο ή υλικό πρέπει να υφίσταται και ποινικές ευθύνες.Δέν γίνεται π.χ.να "πετάς έξω" από έναν διαγωνισμό κάποιον επειδή δέν συνυπέβαλε και φωτοαντίγραφα τών δικαιολογητικών ή δέν έγραψε στο φύλλο συμμορφώσεως ότι....υποβάλλει φύλλο συμμορφώσεως (ναί,μού έχει τύχει ΚΑΙ αυτό) και εσύ ο δημόσιος υπάλληλος που πήρε αυτήν την απόφαση να μήν υφίστασαι κάποιες συνέπειες-ειδικώς άν ο απορριφθείς προμηθευτής αποδειχθή ότι προσέφερε συμφερώτερο προϊόν ή υπηρεσία απ'τους λοιπούς που έγιναν αποδεκτοί.

Όντως ο τουρισμός μαζί με την εμπορική ναυτιλία έχει τη μεγαλύτερη συνεισφορά στο ΑΕΠ της χώρας (αγγίζει το 17%) και επομένως χρειάζεται ειδική και ξεχωριστή μνεία στις θέσεις του κόμματος. Διαβάζοντας το πολύ αξιόλογο κείμενο που παραθέτει ο Στέφανος έχω να σχολιάσω ότι κάποια σημεία είναι υπεραπλουστευμένα και τα θεωρώ με αυτή την μορφή που έχουν ως περιττά (π.χ. ενίσχυση καλλιτεχνικών θεσμών όπως το φεστιβάλ Αθηνών και στήριξη μνημείων UNESCO -ενότητα πολιτιστικού τουρισμού). Γενικά δεν νομίζω ότι σε ένα γενικό και λιτό κείμενο που θα αποτελεί την θέση της Δημιουργίας Ξανά θα πρέπει να αναφερθούμε εκτενώς στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού όπως π.χ. πολιτιστικός, αγροτουρισμός, επαγγελματικός τουρισμός, χειμερινός τουρισμός, οικοτουρισμός κτλ.
Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια ομάδα επαγγελματιών του χώρου ώστε να καταλήξουμε σε κάποιες θέσεις-προτάσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές που θα έχουν άμεσα αποτελέσματα αν εφαρμοσθούν. Στην ενότητα του κειμένου Θεσμικές δράσεις/κίνητρα υπάρχουν αρκετές.
-Προτείνω π.χ. ο γενικός γραμματέας του ΕΟΤ να μην διορίζεται απο τον αρμόδιο υπουργό. Να προσλαμβάνεται με διαφανείς διαδικασίες με κριτήρια τα προσόντα του.
Ίσως τότε δούμε σε αυτή τη θέση ανθρώπους του τουρισμού και όχι άλλους δικηγόρους, γιατρούς και πολιτικούς επικοινωνιολόγους όπως έχουμε σήμερα. Το ίδιο να συμβαίνει και για όλο το Δ.Σ. του ΕΟΤ. Ο τελευταίος γενικός γραμματέας του ΕΟΤ που ήταν απο τον χώρο του τουρισμού ήταν ο καθηγητής κός Κοκκώσης το 2005. Σήμερα να θυμίσω ότι είναι ο κος Λειβαδάς εκλογολόγος-επικοινωνιολόγος (με διδακτορικό στην εκλογική συμπεριφορά) ενώ ο προηγούμενος ήταν ο γνωστός κος Καραχάλιος υπεύθυνος της πολιτικής εκστρατείας της ΝΔ επι Καραμανλή. Και τους δύο τους διόρισε η κυρία Κεφαλογιάννη!
- Να δημιουργηθούν υποχρεωτικά και δια νόμου σε όλους τους νομούς της χώρας και σε κεντρικά σημεία της μεγαλύτερης πόλης του νομού κέντρα τουριστικών πληροφοριών τα οποία θα λειτουργούν με εξειδικευμένο προσωπικό
- Ενίσχυση και επαναπροσδιορισμό του ρόλου της τουριστικής αστυνομίας και ενίσχυση των ναυογοσωστών (συζήτηση με την Ελληνική Ναυαγοσωστική ακαδημία για το πώς)

Η έλλειψη θέσεων του κόμματος για τον Τουρισμό-επισιτισμό που απασχολεί το 18% του εργατικού δυναμικού στη χώρα μας είναι ανεπίτρεπτη.

Στέφανε, δε θα ήταν καλή ιδέα να τις βάλεις αυτές τις προτάσεις στη διαβούλευση των θέσεων;

Μια πολύ άμεση αλλαγή που μπορεί να κάνει το Κράτος που θα βοηθήσει πάρα πολύ την ανάπτυξη Ελληνικών καινοτόμων επιχειρήσεων είναι η εξής: στους διαγωνισμούς του στενού αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, υπάρχει σχεδόν πάντα ένα όρος που αυτόματα αποκλείει Ελληνικές επιχειρήσεις, ειδικά τις νέες επιχειρήσεις. Ο όρος είναι ότι ο ανάδοχος του έργου πρέπει να επιδείξει προηγούμενη εμπειρία στο έργο.

Πάρα πολλές φορές, το έργο εγαρμόζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, οπότε μόνο ξένες επιχειρήσεις μπορούν να το αναλάβουν. Σχεδόν πάντα υπάρχουν Ελληνικές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να εκτελέσουν το έργο, αλλά αποκλείονται. Πολύ συχνά δημιουργείται και το παραλογικό να βρίσκουν οι Ελληνικές επιχειρήσεις μια ξένη εταιρεία που βγαίνει μπροστά για να πάρει το έργο, αλλά στην πραγματικότητα η δουλειά γίνεται από τις Ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ξένοι παίρνουν τη μίζα τους και γελάνε με τη βλακεία μας.

Ας αποκτήσει και λίγο πατριωτισμό το Κράτος μας!!!

Πολύ σωστά.Τον έχω δεί αυτόν τον όρο σε πολλές διακηρύξεις,ακόμα και σε κάποιες που αφορούν προμήθεια και εγκατάσταση μηχανημάτων γιά την οποία εγκατάσταση δέν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη διαδικασία-απλώς πρέπει ο ανάδοχος να τοποθετήση το μηχάνημα και να το βάλη στην πρίζα.

Αλλος ένας παρεμφερής όρος που θα μπορούσε να παραλειφθή είναι αυτός που απαιτεί να υποβάλουν οι διαγωνιζόμενοι κατάλογο πελατών τους.Με τον τρόπο αυτό αποκλείονται από τους διαγωνισμούς οι νέες επιχειρήσεις,που φυσικά δέν έχουν ακόμη αποκτήσει πελάτες στον δημόσιο τομέα,αφού δέν έχουν συμμετάσχει σε προγενέστερους διαγωνισμούς.

Παραθέτω εδώ κάποιες σκέψεις, όχι τόσο ως απάντηση στην εύστοχη πρόταση του κ. Νικολαϊδη, αλλά επειδή δεν μπορώ για κάποιο λόγο να αναρτήσω ξεχωριστό σχόλιο.

Μιας και είμαι ωστόσο κάτω από την σκεπή του σχολίου αυτού θα δείξω πως μπορεί το ελληνικό κράτος να επενδύσει βασιζόμενο (και) στην δική του παραγωγική βάση.

λεω λοιπόν τα εξής (με βάση την εμπειρία μου δουλεύοντας για εταιρείες υψηλής τεχνολογίας):

H Ελλάδα δεν ενίσχυσε ποτέ σοβαρά και συστηματικά την έρευνα, ανάπτυξη και καινοτομία και όταν το έκανε και το κάνει είναι για "'ερευνα για την έρευνα" (που καταλήγει απλά σε ακαδημαϊκές δημοσιέυσεις και το πολύ πολύ σε πατέντες) και όχι ¨"για τις ανάγκες της αγοράς". Οι ελληνικές λοιπόν επιχειρήσεις ακόμα και αν αφεθούν σε περιβάλλον ισότιμου ανταγωνισμού βρίσκονται σε δυσχερή θέση μην έχοντας πρόσβαση σε καινοτόμες τεχνολογίες και πανεπιστήμια.

Η επιδότηση της ΕΑΚ είναι ίσως η λιγότερο βλαβερή "παρέμβαση του κράτους" με την έννοια ότι η παρέμβαση είναι σε στάδια πολύ μακριά από την εμπορική αξιοποίηση. Με δεδομένο ότι οι τράπεζες δεν μπορούν πλέον εκ των πραγμάτων λόγω εξυγίανσης να χρηματοδοτούν ιδέες με μεγάλο ρίσκο (σε Ελλάδα και Ευρώπη) και επίσης ότι το ποσοστό συμμετοχής των εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης (πχ venture capitals) είναι το χαμηλότερο στην ΕΕ η μόνη προς το παρόν δυστυχώς λύση είναι η δημ. χρηματοδότηση αλλά με προυποθέσεις.

1. Όχι από πρόσθετο δανεισμό (και να θέλαμε πλέον δεν μπορούμε...). Πρέπει δηλ. να στραφούμε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ σε μορφές τύπου ΕΣΠΑ. Η ίδια η Ε.Ε. ενθαρρύνει γενικά τις χώρες της ΕΕ να κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση 'εχοντας συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία χρήσης των κάθε λογής εθνικών "ΕΣΠΑ" ανά την Ευρώπη για κατανάλωση, αντί για καινοτόμο παραγωγή (με αποτέλεσμα την διόγκωση του πελατειακού κράτους και της κρατικοδίαιτης οικονομίας).

2. Έρευνα για την αγορά σημαίνει συμπράξεις Δημ-Ιδιωτικού τομέα, μεγάλες υποδομές στην έρευνα (πανεπιστήμια) που θα είναι ωστόσο ανοιχτές στην χρήση από τον ιδιωτικό τομέα, καθώς επισης και ανάθεση στον ιδωτικό τομέα του ρόλου του συντονιστή των ερευνητικών ενεργειών των πανεπιστημίων και την δημ. ερευνητικών ιδρυμάτων!

3. Οι τομείς στόχευσης πρέπει να είναι εκεί όπου οι διεθνείς μελέτες (πχ Αγγλία, Σουηδία) αποδεικνύουν την ύπαρξη μεγαλύτερων spillovers για την κοινωνία. Ο αγροτικός τομέας κατατάσσεται πολύ χαμηλά εν εντιθέσει με τους τομείς υψηλής τεχνολογίας.

4. Για την Ελλάδα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την μελέτη της Mckinsey αναφορικά με τους εγχώριους τομείς που θα μπορούσαν να ωθήσουν την ανάπτυξη με πολλαπλασιαστικά ωφέλη για την κοινωνία. Ενέργεια, γενόσημα φάρμακα, διαχείριση αποβλήτων, βαριά βιομηχανία κλπ.

5. Στόχος το 1%ΑΕΠ/έτος της κρατικής δαπάνης (τόσα δίνουν οι Φινλανδία, Σουηδία και Ισραήλ) που θα χρηματοδοτείται από ΕΣΠΑ και αποκρατικοποιήσεις και μείωση του λίπους (π.χ απολύσεις).

6. Όλα αυτά συμπληρωματικά με τις "ορίζόντιες" δράσεις δηλ. την μείωση του κράτους και της φορολογίας, τις αποκρατικοποιήσεις, την μάχη κατά της πολυνομίας, την ίδρυση μη-κρατικών πανεπιστημίων κλπ.