Το όραμα - Θεμελιώδεις Ιδέες

Καλοδιατυπωμένο ! Θα ήθελα να έβλεπα κάπου στο 2 η στο 3 την οικονομική αυτάρκεια καί τη σημασία της..

Το Όνειρο μας είναι μια Ελλάδα όπου το «Εγώ» του καθενός μας βρίσκεται σε μια αρμονική σχέση με τα πολλαπλά «Εμείς» ...

Εμπνέει το κέιμενο ( όραμα ) στο σύνολό του ....Ξεχώρισα το παραπάνω σημείο διότι το θεωρώ τον πυρήνα της πολιτικής σκέψης που απουσιάζει σαν πεποίθηση σήμερα από τον πιο μικρό ηλικιακά ψηφοφόρο μέχρι τον υπερήλικα ....
Η πίστη δηλαδή στην πολιτική και στους θεσμούς της , έχει τραυματιστεί ίσως ανεπανόρθωτα ....( το εγώ νιώθει σήμερα εντελώς ανημπορο και αβοήθητο σε περιβάλλον με αναξιόπιστα κόμματα , μικροσυμφέροντα , σκάνδαλα και πολιτικούς πίσω από κάγκελα φυλακής ) και τίποτα πλέον δεν μοιάζει αθώο στην πολιτική ....πρέπει με λίγα λόγια ΠΑΝΤΑ να αποδεικνύεις πως δεν είσαι ελέφαντας ....ακόμα κι αν είσαι ένα πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα που δεν έχεις αναλάβει ΠΟΤΕ εξουσία

Οπως επίσης έχει κλονιστεί και η πίστη για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της Ελλάδα ς....
Είναι πολύ σημαντικό να μιλάει η ΔηΞα με επιχειρήματα με έμπνευση και όχι με ευχολόγια ...
τώρα μάλιστα που η συγκυρία στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολη ....

Διαβάζοντας το όραμα νιώθω ότι με καλύπτει σχεδόν απόλυτα.

Ξεχώρισα 1-2 σημεία όμως που ίσως χρήζουν διευκρινήσεων και θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας.

Α. Κάπου στο κείμενο αναφέρει
«Ι) Ο Νέος Δυναμικός Εξωστρεφής αλλά και Κοινωνικός Ιδιωτικός Τομέας»

Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή τον Καπιταλισμό, που επιλέγουμε να ζήσουμε και να εργαστούμε η επιχειρηματικότητα χαρακτηρίζεται από έναν βασικό και απαράβατο νόμο : την μεγιστοποίηση του κέρδους.
Το κυνήγι του κέρδους μέσα σε ένα αυστηρά και δίκαια καθορισμένο φιλελεύθερο περιβάλλον είναι αυτό που τελικά προάγει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Ο ρόλος του κράτους σε μια φιλελεύθερη κοινωνία είναι ΜΟΝΟ να δημιουργεί το σταθερό και δίκαιο περιβάλλον που απαιτείται ώστε να ανθίσει η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ακόμη ο επιχειρηματίας είναι και αυτός ευαίσθητος άνθρωπος όσο οι υπόλοιποι και δεν νομίζω ότι χρειάζεται "πατρονάρισμα" ή παροτρύνσεις από κρατικές κοινωνικές δομές για να προσφέρει στην κοινωνία και σε ανθρωπιστικό επίπεδο.

Φυσικά είμαι απόλυτα υπέρμαχος κοινωνικών δομών εθελοντισμού και προσφοράς ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.

Με βάση αυτό το σκεπτικό θα πρότεινα να απαληφθεί η έννοια του «Κοινωνικού Ιδιωτικού Τομέα» ως :
α. Πλεονασμός για τον λόγο που εξήγησα παραπάνω
είτε
β. Ως αθέλητης «εισβολής-επιβολής» κρατικιστικών ή νεο-κομμουνιστικών πρακτικών που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα

Σε γενικότερο επίπεδο θα ήθελα να τονίσω την σημασία που δίνω στο να ακούγονται οι λέξεις «Καπιταλισμός» και «Καπιταλιστική οικονομία» ευκρινώς και όχι «κρυπτόμενες» πίσω από φράσεις όπως «ελεύθερη οικονομία» ή «οικονομία της αγοράς» με σκοπό να αποκατασταθεί στο μυαλό των πολιτών η ορθή –θετική- έννοια τους.
Το κλεπτοκρατικό και νεο-κομμουνιστικό μοντέλο που κυριάρχησε στην χώρα την περίοδο της μεταπολίτευσης έχει διαστρεβλώσει με ιδιαίτερη επιμονή και σπουδή όλες τις έννοιες και τις πρακτικές που προάγουν την οικονομική και κοινωνική πρόοδο. Αποδομώντας την προπαγάνδα τους και εμφανίζοντας τις έννοιες στην σωστή τους διάσταση εκτιμώ ότι μπορούμε να πείσουμε όλο και περισσότερους πολίτες.


Β. Στο τμήμα του φορολογικού συστήματος αναφέρει

«7. Εισαγωγή του φορολογικού προγραμματισμού - μετατροπή του εφοριακού υπάλληλου από δυνάστη σε σύμβουλο της επιχείρησης.»

Διαφωνώ σε απόλυτο βαθμό. Ο επιχειρηματίας δεν χρειάζεται κανέναν εφοριακό υπάλληλο για σύμβουλο. Ο επιχειρηματίας χρειάζεται να μην έρχεται ποτέ σε επαφή με εφοριακό δ.υ.
Μάλιστα θα ήταν ευχής έργον η διαμόρφωση ενός φορολογικού συστήματος που θα επιτρέπει την άμεση απόλυση όλων των εφοριακών ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΕΛΕΓΚΤΩΝ. Οι πληρωμές μπορούν να γίνονται στις τράπεζες και οι υπόλοιπες διαδικασίες ηλεκτρονικά.


Γ. Στο τμήμα της εκπαίδευσης αναφέρει

«iii. Για να ανταποκριθούν στις διαφορετικές ικανότητες των μαθητών, τα μαθήματα στα κύρια αντικείμενα προσαρμόζονται στις ατομικές ικανότητες των μαθητών.»

Στην φιλελεύθερη κοινωνία το κλειδί της εξέλιξης είναι ο ανταγωνισμός σε συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας. Τα μαθήματα θα πρέπει να είναι σχεδιασμένα ώστε να ωθούν τους μαθητές σε υψηλότερα επίπεδα γνώσης-ικανοτήτων και όχι για να ικανοποιούν τον μέσο όρο.
Φυσικά κανένα παιδί δεν θα πρέπει να μένει πίσω στην εκπαιδευτική διαδικασία για αυτό θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός ομάδων-τάξεων σύμφωνα με τα διαπιστωμένα ταλέντα και δεξιότητες και όχι με βάση την ηλικία.
Πέρα λοιπόν από κάποια χρόνια και μαθήματα βασικής εκπαίδευσης, που θα μπορούν να παρακολουθήσουν όλοι οι μαθητές που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, θα πρέπει να προχωράμε σε διαχωρισμό κυρίως βάση διαπιστωμένων δεξιοτήτων αλλά και επιθυμιών των μαθητών.

Ioannis Patellis Θα μας βοηθούσε πολύ αν μπορούσες να γράψεις κάτι συγκεκριμένο για την οικονομική αυτάρκεια, όπως τη βλέπεις εσύ. Ευχαριστώ. Νίκος Νικολαΐδης

Εξαιρετικό κείμενο...
Να γίνει μια διόρθωση στο σημείο: "από το υπερτροφικό και δυσλειτουργικό υπερτροφικό κράτος."
Να σβηστεί η μια από τις δυο λέξεις "υπερτροφικό".

Χαιρετίζω και εγώ την υπέροχη δουλειά που έχει γίνει στα κείμενα. Θα ήθελα να θίξω με την σειρά μου κάποια ζητήματα που τα θεωρώ σημαντικά και κομβικά για την αναγέννηση της Ελλάδας μας. Με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο οι Θεμελιώδεις ιδέες όπως διατυπώθηκαν. Στο όραμα όμως πιστεύω ότι πρέπει να γίνουμε ποιο συγκεκριμένοι. Πρέπει να θέσουμε το ζήτημα της επανάκτησης της εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους-πολίτη σε μια νέα βάση. Για να συμβεί αυτό πρέπει να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο αναγέννησης της χώρας. Ταυτόχρονα ένα νέο "συμβόλαιο τιμής" μεταξύ κράτους -πολίτη. Σίγουρα το σχέδιο προυποθέτει συγκλονιστικές αλλαγές στις δομές και την φιλοσοφία του κράτους. Πρέπει να μιλήσουμε ανοικτά για ένα "νέο κράτος". Αυτό που περιγράφετε στα κείμενα ώς μικρό και ευέλικτο πρέπει να σχηματοποιηθεί. Επίσης να θέσουμε δύο απλά, πολύ απλά ζητούμενα στο όραμα. Να κάνουμε την Ελλάδα την πιο καθαρή και ασφαλή χώρα στον κόσμο. Απλή διατύπωση, κατανοητοί όσο και πραγματοποιήσιμοι στόχοι. Καθαρή, πέρα από την έννοια που γνωρίζουμε , εννοώ και ενεργειακά καθαρή και διατροφικά καθαρή.
Ασφαλή, πέρα από την γνωστή έννοια του αισθήματος ασφάλειας, εννοώ και επενδυτικά ασφαλή, με απλό, σταθερό φορολογικό σχέδιο,άρση της γραφειοκρατίας, ξεκάθαρες και απλές διαδικασίες απονομής δικαιοσύνης. Αυτοί οι δύο όροι να γίνουν η καθημερινότητά μας. Τα ωφέλη θα είναι τρομερά. Τουριστικά θα απογειωθούμε, και θα διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον υψηλών προδιαγραφών που θα χαίρεσαι να ζεις. Μπαίνοντας επίσης σε τέτοια διαδικασία (χρειάζετε οπωσδήποτε η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος) θα αλλάξει και η νοοτροπία που μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Μια νοοτροπία, ωχαδερφισμού, φοροαποφυγής, έλλειψης ευπρέπειας και αισθητικής και τόσα άλλα.

Δε ξέρω κατά πόσο θα εκφράσω κάτι "χαζές" ιδέες που σκέφτηκα στο σωστό χώρο διαβουλεύσεων αλλά θα το επιχειρήσω.

Ως αμεση λύση στο έλλειμα του κράτους σκέφτηκα το εξής: Εφαρμόζει το κράτος Διαθεσιμότητα-Απολύσεις. Αφού ετοιμάσει τη σχετική λίστα το κράτος, τότε προσκαλεί τον ιδιωτικό τομέα να προσλάβει τους απολυμένους-σε διαθεσιμότητα από τον δημόσιο τομέα με το εξής σημαντικό κίνητρο. Για ένα διάστημα 1-2 χρόνων να αμοίβει τους εργαζόμενους με ένα 40% της προηγούμενης τους αμοιβής και ένα 60% να το συμπληρώνει το κράτος. Βασική προυπόθεση θα είναι η πρόσληψη ενός ανέργου και για καθε πρόσληψη ενός πρωην δημ.υπαλληλου. Ενα επιπλέον κίνητρο θα μπορούσε να ήταν η κάλυψη από τον ΟΑΕΔ-κράτος οι ασφαλιστικές εισφορε΄ς για τον άνεργο για ένα χρονικό διάστημα 1-2 ετών. Αν και οι σκέχεις μου αυτές είναι πολύ πρόχειρες θεωρώ ότι θα μπορούσαν να έχουν κάποια βάση στην εφαρμογή τους και να μπορούσαν να είναι και υλοποιήσιμες, αν και είναι λιγο σύνθετο το θέμα. Με αυτό το τρόπο μειώνονται άμεσα οι κρατικές δαπάνες και έχουμε άμεσα αποτελέσματα στο πρόβλημα του ελλείματος, επιπλέον δίνουμε κίνητρα για προσλήψεις και στον ιδιωτικό τομέα, προσελκύουμε νέες επενδύσεις και το σημαντικότερο είναι ότι μειώνουμε τον δημόσιο τομέα δίχως κοινωνικές αναταραχές.

Μια επιπλέον χαζή ιδέα που σκέφτηκα είναι κατα πόσο θα μπορούσαμε να επιταχύνουμε τη ταχύτητα της κυκλοφορίας του χρήματος. Μειώνουμε κατά κάποιο ποσοστό το ΦΠΑ και το μέρισμα αυτό το δίνουμε σε αυξήσεις στον κατώτατο μισθό. Έτσι ο εργαζόμενος αμοίβεται καλύτερα, δαπανά περισσότερα, ειπράτει η επιχείρηση περισσότερα και με αυξημένο τζίρο το κράτος ρεφάρει τη χασούρα της μείωσης του ΦΠΑ έχοντας κερδίσει την αναζωογόννηση της πραγματικής οικονομίας.

Οι παραπάνω ιδέες μου δέχονται κύματα κριτικών και συζητήσεων, διότι η αλήθεια είναι ότι είναι πρόχειρες. Απλά δεν τις θεωρώ κακές και θα ήθελα να μου πουν και οι υπόλοιποι δημουργοί την άποψή τους.

Αγαπητέ Μαρίνε,

Η πρώτη σου ιδέα, δεν είναι βεβαίως "χαζή". Είναι και ουσιαστική, αλλά και έξυπνη. Νομίζω ότι, μετά από μία επεξεργασία από τις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ, θα μπορούσε να αποτελέσει μία λύση στο (ηθικό πλέον ζήτημα) για το ότι η μείωση της απασχόλησης στο Δημόσιο θα τείνει να αυξήσει ακόμη περισσότερο τον αριθμό των ανέργων. Παράλληλα, θα μπορούσε να αποτελέσει μία ακόμη πρόταση στο "οπλοστάσιο" που αναγκαστικά θα πρέπει να δημιουργηθεί για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Νομίζω ότι μετά από μία περισσότερο ολοκληρωμένη παρουσίαση, θα μπορούσε να αποτελέσει μία ουσιαστική πρόταση στα συμπεράσματα των εργασιών των workshops.
Θα ήθελες να με επικοινωνήσεις μαζί μου την Τρίτη για να τη συζητούσαμε;

Η δεύτερη πρότασή σου, νομίζω ότι θα προκαλέσει αντιρρήσεις. Αφού, η μείωση του συντελεστή ΦΠΑ, αφ' ενός μεν προσκρούει στις επιταγές της τρόικα, μειώνει άμεσα τα έσοδα του Δημοσίου, ενώ είναι πολύ δύσκολο να συσχετισθεί με αυξήσεις στο βασικό μισθό. Σαφώς και η αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος θα προκαλέσει μία γενικότερη ανάπτυξη και αύξηση των εισοδημάτων, όμως, η αύξηση της κυκλοφορίας που σήμερα ζητάμε θα πρέπει να προέλθει από την εισαγωγή (ή και παραγωγή) νέου χρήματος στην οικονομία και όχι από την ανακύκλωση του υπάρχοντος, περιορίζοντας μάλιστα τα έσοδα του Δημοσίου (τουλάχιστον στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία).

Εγώ βρίσκω και τις δύο ιδέες του Μαρίνου πολύ σωστές και καθόλου χαζές.
Στη δεύτερη ειδικά, και διαφωνόντας με τον Γιάννη Σιάτρα, δε θεωρώ ότι η αύξηση κυκλοφορίας πρέπει να προέλθει από την εισαγωγή νέου χρήματος από το εξωτερικό. Μην ξεχνάμε ότι η παράλληλη οικονομία στην Ελλάδα είναι τεράστια.
Όπως έχει γραφεί και στο FB η στήριξη των εγχώριων επιχειρήσεων για την επανεκίνηση της Ελληνικής οικονομίας μπορεί να είναι μια από τις θέσεις της Δξ που τη διαχωρίζει ξεκάθαρα από άλλα κόμματα.

Αγαπητοί φίλοι, βλέπω πιο πάνω ότι έχετε μπει στη συζήτηση για επιμέρους θέματα εισάγοντας ενδιαφέρουσες προτάσεις. Για την αποτελεσματικότητα της συζήτησης παρακαλώ όμως αντί να τα γράφετε συνολικά εδώ γράψετε το καθένα στην αντίστοιχη ενότητα από αυτές των εισηγητικών κειμένων: www.dimiourgiaxana.gr/el/%CF%83%CF%85%CE...83%CE%B5%CF%89%CE%BD

ευχαριστώ,
Σεραφείμ

Εννοώ την σημασία αποδοχής της δημοσιονομικής καί οικονομικής συνέπειας καί ένταξης της σαν έννοια στο "αρχές και στόχοι" κύριε Νικολαΐδη ευχαριστώ!

Πριν από όλα νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να ορίσουμε τις Θεμελιώδεις Αρχές μας.
Παραφράζοντας το κάποτε κύριο σύνθημα μας θα έλεγα:
Ασφάλεια, Αειφόρος Ανάπτυξη, Ανθρώπινα Δικαιώματα
τα 3Α που πρέπει να ξαναβάλουμε στην καθημερινή μας ζωή και οι βαθμολογήσεις το ξένων οίκων ας λένε ότι θέλουν. Είναι το ποιο απλό και το ποιο σύνθετο συνάμα εγχείρημα να προσπαθείς να μεγαλώσεις το επίπεδο της Ασφάλειας με Αειφόρο Ανάπτυξη και με σεβασμό σε όλα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αυτό είναι πράγματι προοδευτικό. Μια μεταρρύθμιση που απλώς κρατάει τα ίδια επίπεδα 3Α είναι απλώς συντηρητική.Ότι μειώνει τα 3Α είναι επικίνδυνο και οπισθοδρομικό. Ξεπερνώντας έτσι το παρωχημένο δίπολο Αριστερά ή Δεξιά τα 3Α θα είναι ένα εργαλείο για να πάμε μπροστά. Δεν είναι πανάκεια, αλλά ένας καλός και απλός τρόπος για να οριοθετήσεις πάρα πολλά ερωτήματα που έχουν σχέση με το πως, πότε, που, τι, γιατί. Ήταν παράδειγμα αναπτυξιακό μια καταρρέουσα κυβέρνηση να ρίξει 36δις σε μια χρονιά , για "την ανάπτυξη" που ποτέ δεν ήρθε ? Είναι προοδευτικό σαράντα αγρότες για οποιοδήποτε λόγο να καταπατούν το δικαίωμά το δικό μου για μετακίνηση ή του νησιώτη για πρόσβαση σε τροφή και φάρμακα? Είναι ασφαλές να περνούν κάθε μέρα χιλιάδες παρανόμως από τα σύνορα και όταν τους συλλαμβάνουν να τους δίνουν ένα χαρτί που λέει σε εξήντα μέρες να φύγεις από την χώρα? Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Το ότι πτωχεύσαμε είναι αποτέλεσμα του ότι μετατρέψαμε τις αρχές μας σε αμπελοφιλοσοφίες και τις αξίες μας σε νομίσματα. Πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, δεν μπορούμε να χτίσουμε τον Παρθενώνα ξεκινώντας από τα αετώματα!

Οι σκέψεις που ακολουθούν αφορούν το σύνολο των αρχών. Τις αναρτώ εδώ, στην πρώτη παράγραφο γι αυτό τον λόγο.

Ως διακήρυξη αρχών το κείμενο μοιάζει υπέρ αρκετό για να συζητηθεί και να τύχει περισσότερης επεξεργασίας. Προσωπικά θα έβαζα τα τελευταία κεφάλαια (κοινωνία - ταυτίστηκα ιδιαίτερα με την πρόταση εκπαιδευσης στην συλλογικότητα, θεση σε Ευρώπη και τον κοσμο) πρώτα. Οπως και το πολίτευμα το οποίο αδικείται νομίζω από τον τίτλο ο οποίος έχει μια τεχνοκρατική, διαχειριστική διατύπωση ενώ το πολίτευμα είναι η ψυχή της οργανωμένης κοινωνίας (πολιτεία).

Λείπουν και αλλά πολλά, πολιτικό κοινωνικά και ιστορικά ζήτηματα, που θα είναι φλέγοντα στον αιώνα που μόλις ξεκίνησε τα οποία δεν έχουν μπει ούτε καν ως ερωτήματα. Μερικά παραδείγματα : τι σημαίνει να είσαι έλληνας σήμερα στο αιώνα της παγκοσμιοποίησης και των υπέρ εθνικών οργανισμών όπως η ΕΕ; Υπάρχει καν αυτός ο τύπος ανθρώπου σήμερα; Ποιά η σχέση του με τον άνθρωπο καταναλωτή που αποτελεί πλέον το παγκόσμιο πρότυπο ανθρώπου; Οι κάτοικοι της Ελλάδος είναι οπωσδήποτε Ελλαδίτες (διοικητικός προσδιορισμός, πολίτες του ελλαδικού κρατους). Ποια η σχέση Ελλαδιτών και Ελλήνων (αν υπάρχουν είπαμε οι τελευταίοι); Ποιες είναι οι προτεραιότητες του ελλαδικού κράτους και της ελλαδικής κοινωνίας τον 21ο αιώνα; Να φτιάξει εθνική ταυτότητα και από ποιά στοιχεία θα απαρτίεται αυτή; Να σταματήσει την οικονομική ύφεση; Μήπως το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο; Τι μπορεί να γίνει άμεσα με δεδομένο τα συγκλονιστικά στοιχεία ανεργίας και την φυγή των πιο εξειδικευμένων επιστημόνων στο εξωτερικό;

Μοιάζει πως η αμεση και μονη απάντηση να είναι η μεταρρύθμιση του κράτους. Δεν νομίζω ότι αρκεί ΣΗΜΕΡΑ. Θα ήταν οπωσδήποτε ικανό και αναγκαίο την εποχή της μεταπολίτευσης. Αν είχε γίνει ΤΟΤΕ, σήμερα θα είμασταν αλλού. Όμως όχι μόνο δεν έγινε άλλα η κομματικοπολιτική φαυλότητα διαύρωσε εκτός του κράτους και το συνολο σχεδον της κοινωνίας. Σήμερα η μεταρυθμιση δεν φθάνει, διότι οι παγκόσμιες συνθήκες έχουν ΑΛΛΑΞΕΙ. Δεν είναι ίδιες με τις δεκαετίες της ευφορίας προ του 2000.

Η οικονομική κρίση είναι παγκόσμια και σχετίζεται τόσο με την πλασματική και ανεξέλεγκτη μεγέθυνση του χρηματοοικονομικού τομέα (εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης απορυθμισης) όσο και με το γεγονός ότι ο συνδυασμός τεχνολογικών βελτιώσεων και διαθεσίμων φυσικών πόρων στήριζε το μοντέλο ανάπτυξης ως ένα σημείο. Σήμερα και με το εμπα του 21ου αιώνα, η διαθεσιμότητα φυσικών πόρων έχει μπει σε αμετάκλητη πτωτική τροχιά και αυτό θα κάνει τους ανταγωνισμούς τόσο ΕΝΤΟΣ των χωρών (η υπερεθνικών οργανισμών όπως η ΕΕ) όσο και μεταξύ τους να ενταθούν !! Γι αυτό η προσπάθεια που ξεκίνησε η ΕΕ καθυστερημένα, ελέγχου του χρηματοοικονομικού τομέα θα συναντήσει τεράστια αντίδραση και αξεπέραστες δυσκολίες! Γι αυτό η μεταρρύθμιση του ελληνικού δημοσίου δεν αρκεί. Ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας εντός της Ευρωζώνης με τις σκληρές οικονομικές πολιτικές που αναγκάζονται οι βορειοευρωπαίοι να εφαρμόζουν εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της κρίσης των φ.πορων θα συνεχίσει να πνίγεται και επομένως η οποιαδήποτε ελπίδα σοβαρής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Οπότε με χαμηλούς μισθούς οι νέοι δεν θα επιστρέψουν πίσω. Οπότε το μοντέλλο ποιοτικής ανάπτυξης, εντασεως γνωσης δεν εχει ελπιδες να προχωρήσει. Μάλιστα υπάρχει ο κίνδυνος, όπως ήδη συμβαίνει, οι φυσικοί πόροι της Ελλάδος να αγοραστούν από ξένους ιδιώτες "επενδυτές" πάνφθηνα και η ιδιωτική απελευθέρωση που προτείνει το πρόγραμμα αρχών στην πράξη να μετατρέψει την Ελλάδα σε Αποικία φθηνής εργασίας των βορειοευρωπαίων με συνεχή φτωχοποίηση και κοινωνικές αναταραχές.

Αυτά τα λίγα έχω να παρατηρήσω για αρχή. Νομίζω πως απουσιάζει από το κείμενο αυτό που στις προτάσεις έργων ονομάζουμε "παρούσα κατάσταση" (Ελλάδος, Ευρώπης, παγκοσμιοποίηση, περιβάλλον, οικονομία, πολιτεύματα-Ευρωπαϊκή τάση επιστροφής στην φεουδαρχία) ή αν την προϋποθέτει, το κείμενο αρχών που διάβασα με παραπέμπει σε μια κατάσταση του περασμένου αιώνα. Δυστυχώς το όραμα δεν είναι ρεαλιστικό και ενώ μπορεί να συνιστά ένα πολύ ενδιαφέρον πλαίσιο ιδεατών αρχών και μεταρρυθμιστικών προτάσεων, ένα ιδεολογικό πλαίσιο παρόμοιο στο ύφος και το περιεχόμενο με αλλων μεταρυθμιστικων κομματων, δεν περιγράφει το ιστορικό και διεθνές πολιτικοοικονομικό πλαίσιο, δεν αντιμετωπίζει το τι είναι εφικτό να γίνει με την σημερινή κατάσταση και με ποιές προϋποθέσεις και δεσμεύσεις της ελλαδικής κοινωνίας.

Φιλικά !
ΥΣ: συγνώμη για την ανορθογραφία. Το έγραψα στο iPad με το γνωστό autocomplete ...