Κέρκυρα

www.corfupress.com/news/2011-02-07-01-55...ismos-tis-kybernisis
Αλέξανδρος Αυλωνίτης
23 Ιουνίου από κινητό
Στο Άουσβιτς, όταν κάποιος δραπέτευε, η τιμωρία ήταν να πιάνουν 10 κρατούμενους, στην τύχη, και να τους βάζουν χωρίς τροφή σε ένα κλειστό δωμάτιο με διαστάσεις λίγο μεγαλύτερες από τηλεφωνικού θαλάμου, που τους ανάγκαζε να μένουν όρθιοι, μέχρι να πεθάνουν όλοι από εξάντληση. Έτσι, ήξερες ότι ακόμα κι αν κατάφερνες να φύγεις από την κόλαση, 10 άνθρωποι θα τη συναντούσαν για χάρη σου. Όταν η ξεναγός μάς το έδειξε, συμπλήρωσε: «δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο σενάριο αργού θανάτου.».

Κι όμως, υπάρχει: να τους έλεγαν, λίγο μετά τον εγκλεισμό, πως σ' αυτόν που θα έμενε τελευταίος ζωντανός θα έδιναν χάρη. Έτσι, ξαφνικά, οι 10 αναπάντεχοι σύντροφοι σε μια κοινή τύχη, αγκαλιασμένοι από τη στενότητα του χώρου, θα μετατρέπονταν σε θανάσιμους εχθρούς, αφού για να ζήσει ο ένας θα έπρεπε να εξοντωθούν οι άλλοι. Κι ακόμα χειρότερο: αυτή η ελπίδα να ήταν ψέμα! Όλο το αλληλοσπάραγμα να γίνονταν χωρίς όφελος, κι ο τελευταίος να έμενε εκεί κλειδωμένος μέχρι να σβήσει μόνος ανάμεσα στα όζοντα σώματα των συγκρατουμένων του.

Αυτό ακριβώς το σενάριο ζει σήμερα η Ελλάδα. Κάθε ομάδα οργανωμένων συμφερόντων προσπαθεί να είναι ο τελευταίος ζωντανός στέλνοντας τους άλλους στον όλεθρο. Φορολογείται ό,τι, αγκομαχώντας, καταφέρνει ακόμα κι ανασαίνει, για να εξακολουθούν να πληρώνονται άνθρωποι που δεν παράγουν τίποτε - απλώς ανήκουν σε μια ευνοημένη συντεχνία. Αλλά και οι του Δημοσίου εξωθούνται όλοι στην ένδεια γιατί κανένας δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος να πει «εσύ χρειάζεσαι, μείνε, εσύ δεν χρειάζεσαι, φύγε». Ναι, το «φύγε» είναι σκληρό. Ναι, ο άλλος χάνει τη γη κάτω απ' τα πόδια του. Όμως πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε, όπως στα καρτούν, ότι ήδη δεν υπάρχει γη κάτω από τα πόδια κανενός! Τα πρώτα χρόνια της μη μεταρρύθμισης φάγαμε το λίπος, στη συνέχεια τον μυϊκό ιστό και τώρα τις σάρκες ο ένας του άλλου! Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η τραγωδία είναι η εκ βάθρων αναμόρφωση του Δημοσίου, που οδηγεί σε μείωση των δαπανών του, που οδηγεί σε μείωση των φόρων, που οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης και των επενδύσεων, που οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης, που οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής, που οδηγεί σε ανάκαμψη. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ!
Αυτά γράφει , μεταξύ άλλων, ο Θάνος Τζημερος. Φοβερό το ιστορικό παράδειγμα. Λογικό και το συμπέρασμα (;) . Αδυσωπητα λογικό. Και οι άνθρωποι ; Τι είναι οι άνθρωποι; Αριθμοί; Ποιόσ τους έβαλε στο στενό μπουντρουμι; Ποιός θα επιζήσει απο τους 10 ανθρώπους του Αουσβιτς; Ποιοί και πόσοι περισσεύουν από το σύγχρονο Αουσβιτς; Ποιοί θα επιζήσουν στο σύγχρονο , μοντέρνο, βιώσιμο, αναπτυγμένο ευρωπαϊκό ελληνικό κράτος; Πόσοι είναι περιττοί ; Το κακο στο σχεδιασμό του νέου κράτους είναι οτι κάποιοι περισσεύουν. Σε αυτό το ερώτημα ποιοσ θα απαντήσει;

www.gopetition.com/petitions/%CE%B4%CE%B...%B4%CE%B9%CE%B1.html