Godzilla vs. Mechagodzilla και τα μικρά ή καινούργια πολιτικά κόμματα

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Οι άρχοντες του σκότους, που κρύβονται στα βάθη της Στοιχειωμένης Πόλης, οργανώνουν την αντεπίθεσή τους. Την ώρα τούτη δεν έχουν νόημα τα ΜΑΤ. Αντίθετα τα δύο θηρία ο Godzilla και ο Mechagodzilla ξεκινησαν ένα νέο εικονικό αυτή τη φορά πόλεμο.

Ήρθε η ώρα του show.

Το σκηνικό εξαιρετικό.

Τα πλάνα εντυπωσιακά.

Ο θεατής πρέπει πάση θυσία να γοητευτεί. Η δύναμη πάντα γοητεύει ακόμα και όταν ενδόμυχα μας απωθεί.

Η πατροκτονία δεν είναι εύκολη πράξη. Γιατί τελικά ακόμα και άσχημος, απεχθής και ξεδοντιασμένος ο πατέρας- δυνάστης δεν έπαψε να είναι ο Πατέρας.

Τώρα ο πατέρας αποκτά ενδεχομένως νέα πρόσωπα. Όπως αυτό του Φώτη. Άνευρος, με μονότονη ομιλία, μια βαρετή εκδοχή της ήρεμης δύναμης. Ο λαός είναι συντηρητικός. Αλλά ακόμα και η Αλέκα είναι μια εγγύηση. 'Oταν δεν μπορείς να πάρεις BMW κοιτάζεις για DAIHATSU. Γνωστό και προβλέψιμο προϊόν. Δεν ψάχνεις για μια άγνωστη μάρκα.

Η θεωρία της χαμένης ψήφου δεν έπαψε ποτέ να έχει ισχύ. Η ψήφος πεποίθησης ή αρχών άχαρη και μοναχική. Το βράδυ τον εκλογών είναι διαφορετικό να είσαι στις πρώτες θέσεις παρά στα λοιπά.

Οι αρχές πάντα χάνουν μπρός το συναισθημα.

35 χρόνια και 2 εθνικές τραγωδίες. Αυτή του αδιέξοδου Κυπριακου και αυτή της κομψής πτώχευσης.

Εμείς όμως ακόμα χαζεύουμε το Godzilla και το Mechagodzilla να παλεύουν, ενώ απο κοντά το άλλο θηρίο, ο Mothra, δείχνει απειλητικά τα δόντια του και τα θηρία, ο Zilla και ο Gamera περιμένουν να ξεσκίσουν τον πιό αδύναμο απο τους δύο, αλλά γιατί οχι, να κόψουν κανένα κομμάτι απο τον ισχυρό.

Και εμείς παραμένουμε αμετανόητοι αρνητές της μετριοπάθειας, της εύρυθμης αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, της τήρησης των νόμων, αναζητούμε τη γοητεία του θηρίου, ενώ πλάι μας υπάρχουν μικρά πολιτικά σχήματα αρκετά σοβαρά, που απλά ζητάνε μια μικρή πράξη εμπιστοσύνης.

Κι όμως εμείς τα σνομπάρουμε, λέγοντάς τους Δον Κιχώτηδες ή κυνηγούς της εξουσίας. Σαν την κοπέλα που ενώ ξέρουμε ότι είναι μια χαρά, επειδή δεν υπόσχεται τα πάντα τη περιφρονούμε και τρέχουμε πίσω απο μια άλλη πιο φανταχτερή, που στο τέλος χρεώνει την πιστωτική κάρτα μας με τρελά έξοδα, κι αν πούμε τίποτε μας αγνοεί αλλά δεν μας χωρίζει.

Η κάρτα βλέπετε είναι ακόμα στο όνομά μας.

Όπως και η ψήφος. Μόνο που το ξεχνάμε.

ΜΑΙΚΗΝΑΣ

Υ.Γ. Η ψήφος μπορεί να είναι Δημιουργική

Πηγή: Blog "Έν χορδαίς καί οργάνοις" 
Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2012