Πόλη που καίγεται

Χθες το βράδυ στην Αθήνα γεννήθηκε το «κόμμα των νεοβαρβάρων». Τα μέλη του δεν γοητεύονται καν από την παλιά επαναστατική ιδέα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γιατί απλά δεν έχουν κανέναν σκοπό εκτός από το μίσος. Μίσος για τους μπάτσους προπαντός. Μίσος για κάθε τι που συμβολίζει την πόλη. Δεν μετέχουν πραγματικά σε καμία ιδεολογική παράδοση. Είναι «παιδιά» ενός «αιώνιου παρόντος», χωρίς μνήμη, χωρίς παρελθόν και χωρίς όραμα για το μέλλον, εκτός από το σύνθημα: «πόλη που καίγεται λουλούδι που ανθίζει».

Αυτό το «σύνθημα» ενώνει ανθρώπους της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς, χούλιγκαν των γηπέδων και ανθρώπους του υποκόσμου, μειγνύοντας διάφορους «ρομαντικούς» ολοκληρωτικούς μύθους και πρακτικές αντάρτικου πόλεων.

Το κόμμα των νεοβαρβάρων είναι η αντιστραμμένη αντανάκλαση της κύριας ιδέας και πρακτικής που ενσαρκώνουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και μορφώματα, συστημικά και αντισυστημικά: η έχθρα για το κοινό αγαθό. Είναι η άλλη όψη του πλιάτσικου του κράτους, του κουκουλώματος της πραγματικότητας, της διαφθοράς, της διαπλοκής.

Οι «κουκουλοφόροι» διώχνουν τους «αδύναμους», δεν αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό ήθος, αυτοπροβάλλονται ως «ήρωες» - ενσωματώνοντας μια διάχυτη πολιτική κουλτούρα φανατισμού, ολοκληρωτισμού και «αντίστασης» που ξέρει να παράγει μόνο «ήρωες» και «προδότες». Είναι «παιδιά» μιας διάχυτης «λαϊκής κουλτούρας» που ανέχεται και βραβεύει την παραβατικότητα. Ενός ισχυρού αισθήματος δυσπιστίας και απαξίωσης των θεσμών και του πολιτικού συστήματος.

Το κόμμα των νεοβαρβάρων θα μεγαλώσει εάν δεν αναδυθεί στην Ελλάδα μια νέα πολιτική τάξη και μια νέα κοινωνική κουλτούρα. Εάν η νέα γενιά της ακραίας αβεβαιότητας δεν βρει πολιτική και μιντιακή εκπροσώπηση.

Αντί να μεταρρυθμιστεί το σύστημα μπορεί να προτείνει έκτακτα κατασταλτικά μέτρα. Σε αυτή την περίπτωση, θα κάνει το μεγαλύτερο δώρο στο κόμμα των νεοβαρβάρων: εκείνοι θέλουν τον πόλεμο και το Κράτος θα τους τον δώσει. Τα θύματα σε αυτή την περίπτωση θα είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί και κάθε έννοια του κοινού αγαθού που δίνει νόημα στην παρουσία των ανθρώπων σε μια πόλη.

Από εκεί και πέρα εάν κάτι μας έμαθε ο προηγούμενος αιώνας είναι ότι τα βάρβαρα μέσα γεννούν αναπόφευκτα έναν βάρβαρο κόσμο. Πόλη που καίγεται δεν είναι λουλούδι που ανθίζει. Είναι ο φασισμός και ο σταλινισμός που ανθίζει.

ΥΓ. Το ξέρω. Σήμερα θα πουν ότι η χθεσινή κόλαση ήταν «προϊόν προβοκάτσιας». Τόσα χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει «προπονηθεί», από συστημικούς και αντισυστημικούς, ΜΜΕ και «λαϊκούς διανοούμενους», άκρα αριστερά και άκρα δεξιά, στην τέχνη του κουκουλώματος της πραγματικότητας. Και αυτό αποτελεί το κύριο εμπόδιο για την αναγνώριση και την αντιμετώπιση της πραγματικότητας…

Του Γκαζμέντ Καπλάνι

Πηγή: protagon.gr

Δημοσίευση: Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012