Αναποτελεσματικός παλαιοκομματισμός

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την ημέρα που η χώρα πέρασε τις «πύλες της κολάσεως» του ΔΝΤ αναζητώντας λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιούργησε η επί δεκαετίες κακοδιαχείριση των δημόσιων υπηρεσιών από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.

Μια διετία, ιδιαίτερα δύσκολη τόσο για τους εργαζομένους όσο και για τις επιχειρήσεις, κατά τη διάρκεια της οποίας αντί να προωθηθούν άμεσα τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές στο Δημόσιο -που όλοι γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να γίνουν πολύ πριν η κρίση μας χτυπήσει- δεν έγιναν ποτέ.

Αντίθετα μάλιστα. Επί μια διετία οι Ελληνες πολίτες είδαν μπροστά στα μάτια τους να εξελίσσεται ένα θέατρο του παραλόγου, να εφευρίσκονται από την πλευρά των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη -από την πλευρά των πολιτικών δηλαδή- κάθε είδους τεχνάσματα προκειμένου να διατηρηθούν ακραία στρεβλές καταστάσεις, με ασπίδα -δικαιολογία- τη «διατήρηση των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο».

Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι πίσω από τη δικαιολογία αυτή, δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά το παλαιοκομματικό πελατειακό σύστημα που ανέδειξε επί δεκαετίες πλήθος από ...«πολιτικές προσωπικότητες», σε αυτή τη χώρα.

Το θέμα εξ αρχής όμως δεν ήταν αυτό που μας πασάρεται ως ζητούμενο: να γίνουν απολύσεις. Το θέμα ήταν να υπάρξει αναδιάρθρωση φορέων και υπηρεσιών στο Δημόσιο, να δούμε τι χρειαζόμαστε και τι όχι και αν αυτοί που διαθέτουμε απασχολούνται εκεί που θα έπρεπε να απασχολούνται. Όλοι για παράδειγμα γνωρίζουμε περιπτώσεις εκπαιδευτικών που έκαναν τους γραμματείς, κλητήρων που καταλάμβαναν θέσεις εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού, επιστημόνων που έκαναν τη δουλειά των κλητήρων και πάει λέγοντας.

Σήμερα και ενώ έχουμε αρκετές φορές κοροϊδέψει -ή έτσι νομίζουμε τουλάχιστον- την τρόικα μεταθέτοντας το πρόβλημα, αποφασίζουμε, μετά τις εθελούσιες εξόδους, μετά το μέτρο της εφεδρείας, μετά την μη ανανέωση ακόμα και αναγκαίων συμβάσεων, ότι θα πρέπει να πάμε σε ουσιαστική αναδιοργάνωση και εξορθολογισμό που δεν περιορίζεται σε τυφλές απολύσεις, ή σε απολύσεις και μόνο.

Δεν θέλω να πω ότι εμείς αποκλειστικά ευθυνόμαστε για ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Ναι τα επιτόκια των δανείων είναι υψηλά, οι όροι της τρόικας επαχθείς, η πολιτική που μας επιβάλλεται ακραία υφεσιακή, ωστόσο είναι βέβαιο ότι έχουμε και εμείς ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση αυτή. Πρώτα απ' όλα και αν μη τι άλλο, έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν και αυτό ίσως είναι η ώρα να το σκεφτούμε καλύτερα.

Του Στέλιου Ιωάννου

Πηγή: Η Ναυτεμπορική