GR
EN Η προσπάθεια πρέπει να αποβλέπει στην εξάλειψη των αιτίων της χρεοκοπίας μας και στην πραγματική επανίδρυση του κράτους και όχι σαν τις επανιδρύσεις, προς το χειρότερο, που έχουμε βιώσει μέχρι σήμερα.
Είναι ανάγκη και απαίτηση της κοινωνίας ο πολιτικός κόσμος να προβεί τώρα στην υλοποίηση μέτρων και πρωτοβουλιών, όπως:
• Μείωση του αριθμού των βουλευτών. Σε μια χώρα μικρή όπως η Ελλάδα, ο αριθμός των 300 βουλευτών είναι ιδιαίτερα μεγάλος, με ό,τι αυτό σημαίνει σε οικονομικό επίπεδο και συμβολισμό.
• Αποσύνδεση της ιδιότητας του βουλευτή από Υπουργικά αξιώματα. Οι βουλευτές πρέπει να έχουν σαν αποκλειστικό καθήκον την εκτέλεση του νομοθετικού έργου.
• Επιμήκυνση του χρόνου συνταξιοδότησης των βουλευτών. Το χρονικό διάστημα των δύο βουλευτικών περιόδων για δικαίωμα συνταξιοδότησης και πολύ μικρό είναι και το περί δικαίου αίσθημα προκαλεί.
• Άρση της ασυλίας βουλευτών και Υπουργών για να μην υπάρχουν κουκουλώματα αξιόποινων πράξεων μέσω των εξεταστικών επιτροπών της βουλής και κατ’ επέκταση σκιές στο έργο των δημοσίων λειτουργών. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουν τα πάρτυ της μίζας και της απληστίας μιας επιδοτούμενης και δανεικής χαράς.
• Αλλαγή του εκλογικού νόμου με κατάργηση του σταυρού προτίμησης στην εκλογή βουλευτών. Ο σταυρός αποτελεί βασική πηγή διαπλοκής, διαφθοράς και της ύπαρξης ορισμένων βουλευτικών προνομίων, όπως η χρήση αυτοκινήτου για επισκέψεις στις εκλογικές περιφέρειες, το ενοίκιο κατοικίας για τους εξ’ επαρχίας βουλευτές κλπ. Είναι πια καιρός να περάσουμε από τον τοπικό στον κρατικό βουλευτή. Είναι πια καιρός να περάσουμε από τον τοπικό στον κρατικό βουλευτή.
• Υιοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, όπου ο κάθε πολίτης θα συμβάλλει στα φορολογικά έσοδα του κράτους, σύμφωνα με τη φοροδοτική του ικανότητα.
• Πάταξη της φοροδιαφυγής με οργάνωση ενός σύγχρονου και άμεσου αποτελέσματος φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Δεν μπορεί πια ο κόσμος να βλέπει και να ξαναβλέπει την εξουσία να κραδαίνει τον πέλεκυ του νόμου, απειλώντας ότι θα πατάξει τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά. Κουράστηκε ακόμα και η απειλή.
• Κατάργηση της δυνατότητας παραγραφής αδικημάτων διαπραχθέντων από επίορκους και καταχραστές του λαϊκού μόχθου, με το κλείσιμο της βουλής.
• Κατάργηση της δυνατότητας κάθε μορφής επεμβάσεων στο έργο της δικαιοσύνης.
• Ανασύνταξη των δημοσίων υπηρεσιών με συγκεκριμένο οργανόγραμμα και συγκεκριμένη περιγραφή των καθηκόντων ενός εκάστου υπαλλήλου για να είναι δυνατή η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητάς του.
• Περιορισμός της κομματικής σπατάλης.
Η γνωστοποίηση των πολιτικών θέσεων των κομμάτων και ο τρόπος διεξαγωγής του προεκλογικού αγώνα πρέπει να γίνονται με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση του κοινού.
Αρκετά χρέη των κομμάτων καλείται να πληρώσει ο σκληρά φορολογημένος Έλληνας πολίτης. Ο κόσμος γνωρίζει και πρόσωπα και κόμματα. Μια γειτονιά είμαστε όλοι.
Οι αφίσες με μηνύματα και φωτογραφίες κομμάτων και υποψηφίων, καθώς και οι μετακινήσεις στελεχών και αρχηγών στις πόλεις και τα χωριά και όχι μόνο κατά την προεκλογική περίοδο, στις παρούσες τουλάχιστον συνθήκες, κρίνονται και τελείως περιττές και προκλητικές.
Η επικοινωνία με το λαό μπορεί κάλλιστα να γίνεται από τα ΜΜΕ.
Η εφαρμογή των μέτρων, που ενδεικτικά αναφέρονται πιο πάνω, θα έχει τριπλής σημασίας αποτέλεσμα. Και εξοικονόμηση πόρων επιτυγχάνει και την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου, σε μεγάλο βαθμό θ’ αποκαταστήσει και τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή σημαντικά θα εκτονώσει.
Αργά ή γρήγορα θα βγούμε από το τούνελ της πολυδιάστατης αυτής κρίσης.
Αν όμως δεν έχουμε εξαλείψει τις δυσλειτουργίες της κρατικής δομής και γενικά τις ατέλειες και παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, τότε στην έξοδο θα μας περιμένουν με ανοιχτές αγκαλιές η κακοδιαχείριση, η αναξιοπιστία και η διαφθορά του ίδιου φαύλου πελατειακού συστήματος, επιδεικνύοντας μάλιστα ανερυθρίαστα τα «λαδωμένα» συνολάκια τους, ενώ δίπλα τους η ατιμωρησία θα κλαίει από χαρά στα παλάτια της ασυλίας.
Αν δεν γίνουν τα παραπάνω και μάλιστα προ της διεξαγωγής των εκλογών, πολύ φοβάμαι ότι ίσως να μην έρθει ποτέ η στιγμή που θα πνέει πάνω από τη χώρα ο ζωογόνος άνεμος της ανάπτυξης, της ισονομίας και της ισοπολιτείας, της αξιοπιστίας σε πρόσωπα και θεσμούς και της δίκαιης κατανομής των βαρών.
Οι πολιτικοί που δημιούργησαν το υφιστάμενο σύστημα της διαφθοράς και με πίστη και αφοσίωση υπηρετούν, έχουν μια τελευταία ευκαιρία, μέσα από την Κυβέρνηση συνεργασίας, ν’ αποκαταστήσουν την ηρεμία και την ισορροπία στην κοινωνία, προτού η οργή της ξεχυθεί στους δρόμους και τις πλατείες.
Εκλογές θα γίνουν και πρέπει να γίνουν αλλά πρώτα οφείλουν τα κόμματα να στηρίξουν και να εξουσιοδοτήσουν την παρούσα Κυβέρνηση συνεργασίας του κ. Λ. Παπαδήμου να υλοποιήσει ή να δρομολογήσει τα παραπάνω τουλάχιστον μέτρα, για να μπορέσουμε να ξαναχτίσουμε το ερειπωμένο Ελληνικό κράτος πάνω σε βάσεις καινούριες και υγιείς.
Τέτοια μέτρα και πρωτοβουλίες ζητάνε σήμερα οι καιροί. Τέτοια μέτρα απαιτούν σήμερα οι Έλληνες πολίτες και όχι κομματικές συμπεριφορές συντεχνιακού χαρακτήρα. Είναι απίστευτο, με τη χώρα να κρέμεται στην άβυσσο της καταστροφής από μια κλωστή του ξηλωμένου πλεκτού της εθνικής εξαθλίωσης και υπερηφάνειας, να υπάρχουν κόμματα που ζητούν άμεση προσφυγή στις κάλπες. Απλά και μόνο για την καρέκλα της εξουσίας λες και η επομένη των εκλογών θα λύσει τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας.
Αν όλα τα κόμματα μαζί αδυνατούν να στηρίξουν μια τέτοια πρωτοβουλία ας βγει δημόσια έστω και ένα να προτείνει τα συγκεκριμένα μέτρα (σε πρώτη φάση) για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιος είναι εναντίον της χώρας, ποιος τελικά έχει λάβει τα μηνύματα των καιρών και ποιος όχι.
Την εκπόνηση προγραμμάτων οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ανέθεσαν στην τρόικα η κακοδιαχείριση και η κατασπατάληση του δημοσίου πλούτου, οι πελατειακές σχέσεις, η διαπλοκή της εξουσίας με συμφέροντα, η ατιμωρησία των καταχραστών και των φοροφυγάδων, το κουκούλωμα άνομων πράξεων και η ατιμωρησία γενικά, η ρουσφετολογία παντού και κυρίως στις προσλήψεις ακόμα και λίγες ημέρες προ των εκλογών και μάλιστα με το ένα πόδι της χώρας μέσα στο γκρεμό της χρεοκοπίας.
Η απληστία της εξουσίας, το πολιτικό κόστος που τίθεται υπεράνω του εθνικού συμφέροντος μαζί με το κυνήγι του σταυρού, σταύρωσαν μια ολόκληρη χώρα, έναν ολόκληρο λαό.
Αποτελεί χρέος υπέρτατο του πολιτικού κόσμου να κάνει αμέσως τη μεγάλη υπέρβαση και να σταθεί πάνω από ατομικά και κομματικά συμφέροντα. Να πάψει να προκαλεί και σήμερα τη συσσωρευμένη οργή του λαού.
Άλλοτε διεκδικώντας αναδρομικά εκατοντάδων εκατομμυρίων, άλλοτε εφαρμόζοντας ευνοϊκή μεταχείριση σε ορισμένη κατηγορία υπαλλήλων και άλλοτε αφήνοντας να πλανάται υποψία για καταθέσεις μελών του σε τράπεζες του εξωτερικού.
Μήπως δεν αποτελεί πρόκληση «να φορτώνεις» τον τεχνοκράτη Πρωθυπουργό κ. Λουκά Παπαδήμο με πενήντα Υπουργούς με τα επιτελεία τους και τους μετακλητούς τους ;
Μήπως δεν είναι πρόκληση, αυτοί που με την άλογη πολιτική τους βύθισαν τη χώρα στα σκοτάδια της οικονομικής, κοινωνικής ηθικής και πολιτικής κρίσης, να μην κάνουν την αυτοκριτική τους, όχι μ’ εκείνο το ανούσιο «αναλαμβάνω την ευθύνη» αναλύοντας ένα προς ένα τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα ;
Ποιος επέτρεψε στις διορισμένες διοικήσεις των ΔΕΚΟ να υπερχρεώσουν τις εταιρείες κατασπαταλώντας το δημόσιο χρήμα ;
Ποιος εξέθρεψε και ανέχτηκε τη συντεχνιακή αντίληψη και δραστηριότητα του ημέτερου συνδικαλιστικού κινήματος ;
Ποιος εν γνώσει του δεχόταν τις «φουσκωμένες» βεβαιώσεις αγροτών και κτηνοτρόφων, προκειμένου να λάβουν αυξημένες επιδοτήσεις από την Ε.Ε. οδηγώντας έτσι σε δραματική μείωση της αγροτικής εν γένει παραγωγής ;
Πού είναι η ανάγκη για συστράτευση των πολιτικών δυνάμεων προτού η χώρα εκδιωχθεί από την ευρωζώνη και το ευρώ, πού είναι το πνεύμα οικονομίας, πού είναι το παράδειγμα και ο συμβολισμός ;
Η εξουσία πρέπει να είναι σαν τον καλό δάσκαλο που μεταδίδει γνώση, που διδάσκει ήθος, εντιμότητα, αλληλεγγύη, που παραδειγματίζει με τις πράξεις και το έργο του.
Η έλλειψη της καλής διδαχής και το περίσσευμα του κακού παραδείγματος που εκπέμπει η εξουσία αποτελούν την κύρια αιτία της εξάπλωσης της διαφθοράς και της αδιαφορίας για το κοινό καλό σε ολόκληρο το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας.
Η άσκηση της εξουσίας, σε όλα της τα επίπεδα, δεν είναι επάγγελμα που θα φέρει πλούτο στον πολιτικό, είναι λειτούργημα, είναι προσφορά κι όποιος έχει διαφορετική άποψη, δεν πρέπει να πολιτεύεται.
του Θόδωρου Βλασσόπουλου, Οικονομολόγου
Πηγή: European Business Review