Την περασμένη Κυριακή 25 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνάντηση της «Δημιουργίας Ξανά» στην ανατολική Αττική, στο Κτήμα Βασιλείου (1ο χλμ Λεωφ.Κορωπίου - Μαρκοπούλου). Ο χώρος ήταν υπέροχος: Ένα διώροφο κτίσμα σχεδιασμένο με γούστο και μεράκι. Το ισόγειο ήταν χώρος γνωριμίας με τα προϊόντα (τα περισσότερα βραβευμένα) του κτήματος και στον πρώτο ένα αμφιθέατρο σε δύο επίπεδα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ανήμερα της εθνικής μας εορτής, οι πολίτες που μαζεύτηκαν ξεπέρασαν κάθε πρόβλεψη. Έτσι ο χώρος του αμφιθεάτρου γέμισε ασφυκτικά και όλοι οι υπόλοιποι χρειάστηκε να δουν τις ομιλίες και τη συζήτηση που ακολούθησε από μια τηλεόραση στο ισόγειο. Είναι ευχάριστο γεγονός η συγκέντρωση πάνω από 300 ανθρώπων για την πολιτική εκδήλωση ενός νέου κόμματος, καθώς και η ζωντανή συμμετοχή τους στη συζήτηση που ακολούθησε.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο Γιάννης Σιάτρας, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φορολογουμένων με θέμα: «Ο πλούτος των εθνών και η ποιότητα των θεσμών τους». Ανάμεσα στα άλλα σημείωσε:

«Υπό κανονικές συνθήκες, θα είχαμε το πλεονέκτημα να ξεκινούμε κάθε χρονιά με ένα σίγουρο πλεόνασμα 20 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ, από τα έσοδα του τουρισμού και της ναυτιλίας. Ένα ποσό που είναι πολύ μεγαλύτερο από τους κρατικούς προϋπολογισμούς άλλων κρατών της Ευρωζώνης, προς τα οποία σήμερα απλώνουμε το χέρι για να μας δανείσουν.»

«Ο πλούτος ενός έθνους, ο πλούτος ενός κράτους, προσδιορίζεται από την ποιότητα των θεσμών του.»

«Για να κάνουμε ξανά, την Ελλάδα πλούσια, για να την απαλλάξουμε από την κατάρα του χρέους, για να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο υψηλό ή και για να το αυξήσουμε, θα πρέπει να ξαναφτιάξουμε τους θεσμούς!
Και αυτό σημαίνει, θα πρέπει να εμπνεύσουμε τους πολίτες να εμπιστεύονται τους Θεσμούς!

Θα πρέπει να ξανακτίσουμε την εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη προς τη Δικαιοσύνη, την εμπιστοσύνη προς το Κράτος, την εμπιστοσύνη προς τα κόμματα!

Θα πρέπει να κατανοήσουμε επί τέλους ότι, αυτή η χώρα δε μπορεί να λειτουργήσει με κολλητούς, με κουμπάρους, με πρασινοφρουρούς ή με γαλάζιους φρουρούς, με χαριστικές συμβάσεις, με ατιμωρησία απέναντι στη διαφθορά, με ατιμωρησία των βουλευτών και του πολιτικού συστήματος»

Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Παντελής Μήτσιου, Περιβαλοντολόγος και Επιχειρηματίας, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

«Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, ένα νέο παιδί, εικοσιπεντάχρονος κάτοικος της περιοχής, μου σύστησε μια άλλη ανατολική Αττική. Με γνώρισε στο Υμηττό, στον Σαρωνικό Όλυμπο στο Πάνιο στη Μερέντα. Με περπάτησε σε δάση με τρεχούμενα νερα, σε στοές μεταλλείων, σε παραλίες μυστικές. Ύστερα ξαναθυμήθηκα διαδρομές αγαπημένες, διαδρομές γεμάτες Ελλάδα, θάλασσα, απίστευτη χλωρίδα και υπέροχο Αττικό φως.

Αυτή την Αττική οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε. Να διορθώσουμε όσα λάθη έγιναν και μπορούν να διορθωθούν ακόμα να αποκαταστήσουμε βλάβες, να αναδείξουμε ομορφιές. Να ανιχνεύσουμε δυνατότητες και να επενδύσουμε σ’ αυτές. Στη δική μας νοοτροπία, η οικονομική ανάπτυξη και ο σεβασμός στο περιβάλλον δεν πρέπει και δεν είναι ανταγωνιστικές έννοιες. Μπορούμε και οφείλουμε να τα πετύχουμε και τα δύο. Αυτό που χρειάζεται είναι να ξεκαθαρίσουμε τους ρόλους του καθενός στο μυαλό μας και στην πολιτική μας πρακτική.»

«Τα επόμενα χρόνια η Αττική θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πρόβλημα: τη διαχείριση των κάθε είδους αποβλήτων της. Δεν είναι ένα απλό πρόβλημα και ούτε σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η διαχείριση των αποβλήτων μπορεί να μετατραπεί σε αναπτυξιακό άρμα, αν σχεδιαστεί σωστά και υλοποιηθεί υπεύθυνα κι αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη σημασία μακριά από ανούσιες, αναποτελεσματικές και καταστροφικές κραυγές.»

Στη συνέχεια, μίλησε ο  Γιώργος Δεληκούρας, Παραολυμπιονίκης, μέλος της Εθνικής Επιτροπής, στέλεχος Πληροφορικής που αναφέρθηκε σε πρακτικά θέματα που σχετίζονται με το συνδικαλισμό, τις ιδιωτικοποιήσεις και την τοπική αυτοδιοίκηση χρησιμοποιώντας την εμπειρία του στο αεροδρόμιο:

«Σας ρωτώ λοιπόν: Πως γίνεται όλες οι απεργίες στην Ελλάδα να εξαγγέλλονται μόνο στις δημόσιες υπηρεσίες και στους δημόσιους οργανισμούς; Πως γίνεται οι απεργοί να πληρώνονται κανονικά όταν απεργούν; Υποτίθεται ότι η απεργία είναι το έσχατο μέσο αντίστασης του εργαζόμενου. Τι νόημα έχει η πρακτική «να κάνουμε μια απεργία για ζέσταμα» πριν καν αρχίσει ο διάλογος με τον εργοδότη; Πριν καν ο εργοδότης μάθει ποια είναι τα αιτήματα των απεργών. Τι νόημα έχει να αποφασίζουν κάποιοι την απεργία στον Περισσό και να γίνεται αυτή στο Βόλο;»

«Στο αεροδρόμιο εργάζομαι από το 1997. Αισθάνομαι τυχερός που συμμετείχα στην επιτυχία του πρώτου και επιτυχημένου πειράματος σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Από τις 21 Μαρτίου 2001 που ξεκίνησε η λειτουργία του, μέχρι και σήμερα βραβεύεται κάθε χρόνο για το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει σε επιβάτες και αεροπορικές εταιρείες. Είναι μια υγιής επιχείρηση με ετήσια κέρδη που ξεπερνούν τα 100 εκ ευρώ, στοιχεία που δημοσιεύονται κάθε χρόνο στον ημερήσιο τύπο.

Αυτό που δεν δημοσιεύεται όμως είναι το γεγονός ότι από τα κέρδη αυτά τελικά το 76% περίπου επιστρέφει στο Ελληνικό δημόσιο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είτε με την μορφή φόρων και έκτακτων εισφορών είτε με τη μορφή μερισμάτων καθώς το Ελληνικό δημόσιο είναι ο βασικός μέτοχος. Ειδικά για το 2011 το ποσοστό επιστροφής έφτασε στο 82%. Έτσι σε διάστημα 10 ετών, σχεδόν 850 εκ. ευρώ έχουν αποδοθεί στο Ελληνικό Δημόσιο.»

 «Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να διοικήσουν μια αεροπορική εταιρεία όπως η Ολυμπιακή του παρελθόντος, διατείνονταν ότι μπορούν να κυβερνήσουν μια χώρα ολόκληρη! Τελικά είχα δίκιο. Χρεωκόπησαν τη χώρα όπως χρεωκόπησαν και την Ολυμπιακή.»

 Τέλος, πήρε το λόγο ο Πρόεδρος της «Δημιουργίας, Ξανά!» Θάνος Τζήμερος, ο οποίος αναφέρθηκε στη πολιτική πραγματικότητα και ανέφερε:

 «Μου λένε συχνά πως δεν είναι σωστό να αποκαλείς τους πολιτικούς κλέφτες. Τότε να σας το πω ανάποδα, να σας πω μια είδηση πως θα την ακούγατε από το αστυνομικό δελτίο: Σήμερα το πρωί δύο επίορκοι κοινωνικοί εταίροι οπλισμένοι με καλάζνικοφ μπήκαν σε ένα σούπερμαρκετ και το λήστεψαν. Μα είναι ληστές. Κάποιος που παίρνει με την απειλη του όπλου 100 ευρώ είναι ληστής. Ένας που χρησιμοποιεί τη δύναμη της θέσης του για να πάρει 100.000 ευρώ, τι είναι; Επίορκος κρατικός λειτουργός; Θα πρέπει να ξαναανακαλύψουμε την ουσία των λέξεων. »

 «Σήμερα έδωσα συνέντευξη στο MEGA. Μου λένε: Θα πάμε στο συνεργείο εξωτερικών μεταδόσεων. Τους λέω, αφού είμαστε στο εσωτερικό του καναλιού γιατί να πάμε στο εξωτερικών μεταδόσεων;  Βεβαίως στο εσωτερικό του MEGA ήταν ο πολύφερνος κύριος Σκανδαλίδης. Παρακολουθούσα λοιπόν τον κ. Σκανδαλίδη να λέει τα εξής απίθανα: Δεν απέτυχε ο Γιωργάκης, αλλά τον αποστρατεύσαμε για να τον τιμήσουμε. Ούτε εμείς αποτύχαμε, απλά σε μερικά πράγματα πέσαμε έξω. Σε τι πέσατε μέσα; Στην παιδεία, που χρεωκόπησε στην αρχή της δεκαετίας του 80; Πετύχατε στην οικονομία; Στο περιβάλλον; Στην ανάπτυξη; Σε τι πετύχατε; Την ίδια στιγμή που τα έλεγε αυτά έβγαινε μια έρευνα της κοινής γνώμης που έλεγε ότι καταλληλότερος πρωθυπουργός είναι ο κανένας και ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα είναι αποτυχημένα. Οι γνώμες που λέγανε πως είτε ο Βενιζέλος είτε ο Σαμαράς είναι κατάλληλοι ήταν γύρω στο 22%. Και ρωτάω: Άνθρωποι που είναι 30 χρόνια στην πολιτική σκηνή ή και παραπάνω και πείθουν μόνο 2 στους 10 ότι μπορούν να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα, όταν έχουν όλα τα μέσα στη διάθεσή τους και τον πακτωλό των κομματικών χρημάτων, που είναι τα δικά μας χρήματα, γιατί επιμένουν; Γιατί δεν ξεκουμπίζονται; Όταν μάλιστα «μου χώθηκαν» οι δύο δημοσιογράφοι, είπα πως άκουσα έναν αποτυχημένο υπουργό μιας αποτυχημένης κυβέρνησης, με έναν αποτυχημένο πρωθυπουργό που μας διέσυρε στα πέρατα του κόσμου και έφυγε υπό το βάρος της παγκόσμιας κατακραυγής, και αισθάνομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι εκτός από την αίσθηση του κοινού νου έχουν χάσει και την αίσθηση του γελοίου. Και έμαθα στη συνέχεια ότι ό κ. Σκανδαλίδης δεν διαμαρτυρήθηκε που τον χαρακτήρισα αποτυχημένο, αλλά γι’ αυτό που είπα για την αίσθηση του γελοίου. Αυτό δεν επιβεβαιώνει τα λεγόμενα μου;»

Επακολούθησε ζωντανή συζήτηση με πλήθος ερωτήσεων.