Πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση του «επανιδρυτή του κράτους» ήταν η χειρότερη στην ελληνική ιστορία. Η σημερινή αποδεικνύει ότι κανένα ρεκόρ δεν μένει ακατάρριπτο από τον Έλληνα πολιτικό. Με μια απίστευτη πρωτοβουλία πολιτικού αμοραλισμού, ο ...τιμονιέρης της χώρας, χωρίς καμία συνεννόηση με τους εταίρους μας, προανήγγειλε δημοψήφισμα, αφού πρώτα, σαν πρωτοετής στη σχολή Μπακούνιν, έβγαλε έναν δεκάρικο λόγο για τις τράπεζες που θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τα σπασμένα 35 χρόνων κυβερνητικής ανευθυνότητας.

Ένας πολιτικός αναλυτής επιπέδου Καστανίδη θα ήταν ενθουσιασμένος: με μια κίνηση ματ στριμώχνεις τον Σαμαρά, τον Τσίριζα και τους σταλινικούς. Αν ο λαός αποφασίσει «ναι», τους κόβεται η γλώσσα. Ο καπετάν Μιχάλης Χρυσοχοίδης καμάρωνε σαν μέλος της κυβέρνησης του βουνού, που στήσαμε ενέδρα και αιφνιδιάσαμε τους Γερμανούς. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θλιβεροί κομπάρσοι σ΄αυτό το θέατρο παραλόγου, χειροκροτούσαν γιατί μόνο θόρυβο ξέρουν να παράγουν στον δημόσιο βίο.

Η αντιπολίτευση, εξ ίσου ανεύθυνη, έβγαλε μια αμήχανη ανακοίνωση περί διλήμματος ανάμεσα στον θυμό και στον φόβο. Κατανοητό. Αν πει ΟΧΙ στη συμφωνία, οδηγεί την Ελλάδα στη χρεωκοπία και στη δραχμή. Αν πει ΝΑΙ, πάει περίπατο ο τζάμπα λαϊκισμός και το πλαστό χαρτί της επαναδιαπραγμάτευσης. Αν καλέσει σε αποχή απλώς παρατείνει το μπάχαλο.

Αυτό το ρεσιτάλ ανευθυνότητας του πολιτικού σκηνικού αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι όλος ο καυγάς γίνεται για να «τη φέρει» ο Γιωργάκης στον Αντωνάκη ή το αντίστροφο. Από τον πυρήνα της «σκέψης» τους απουσιάζουν τρεις... λεπτομέρειες: οι πολίτες, η οικονομία και ο διεθνής παράγων. Σε μια δεινώς χειμαζόμενη οικονομία που θα έπρεπε να επιστρατεύσει και την τελευταία ικμάδα δύναμης για να αποφύγει τη συντριβή, θα πληρώσουμε 110 εκατομμύρια ευρώ για το κόστος των εκλογών. Σπαταλιέται δηλαδή «με μία ζαριά» ολόκληρο το ποσό που θα εξοικονομηθεί από 10.000 εφεδρείες. 10.000 οικογένειες βλέπουν στη ζωή τους να έρχονται τα πάνω – κάτω, ως παράπλευρες απώλειες στην φοιτητική κόντρα Γιωργάκη - Αντωνάκη.

Αλλά αυτό το ποσό δεν είναι τίποτε μπροστά στη φθορά που θα υποστεί η εθνική οικονομία την ταραχώδη περίοδο πριν το δημοψήφισμα.

Ποιος κάτοχος ομολόγων θα προσέλθει για το «κούρεμα» του χρέους, ξέροντας ότι όλα είναι στον αέρα και μπορεί αύριο να ακυρωθούν; Πώς θα προχωρήσει έστω και μία μεταρρύθμιση, όταν στο καζάνι που ήδη βράζει εμείς δυναμώνουμε τη φωτιά; Ποια αποκρατικοποίηση, ποια πώληση περιουσιακών στοιχείων μπορεί να γίνει σε μια αγορά σε κώμα και με το χρηματιστήριο στο απόλυτο μηδέν; Ποια επένδυση από ελληνικά και, πολύ περισσότερο, από ξένα κεφάλαια θα γίνει σ΄αυτή την κινούμενη άμμο; Πόσα κεφάλαια από όσα είναι ακόμα εδώ θα μείνουν όταν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα ή ανατολικότερα μπορούν να βρουν σοβαρότητα, σταθερότητα, λογική;

Πόσο αξιόπιστους μπορούν να μας θεωρούν πια οι εταίροι, οι δανειστές μας και ο κόσμος ολόκληρος, όταν ένα σχέδιο διάσωσης που κοντεύει να βουλιάξει και τις δικές τους οικονομίες, ένα σχέδιο που προέκυψε μετά από μαραθώνεια προσπάθεια όλης της Ευρώπης και μας δίνει ανάσα ζωής για να διορθώσουμε τα του οίκου μας, πετιέται στην πράσινη τσόχα του λαϊκισμού για να ποντάρουν την πολιτική τους επιβίωση οι θλιβερές καρικατούρες της μεταπολίτευσης;

Και τέλος, το πιο ουσιαστικό: ποιο θα είναι το ερώτημα αυτού του δημοψηφίσματος; ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση; Γιατί να μην πάμε κατευθείαν σε εκλογές ώστε να αποφασίσουμε για το ποιοι θέλουμε επιτέλους να κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους; Γιατί θα πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ευρώ από τη μία και στη χρεωκοπία από την άλλη; Εφιαλτικά είναι και τα δύο! Θέλω το ευρώ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση χωρίς το ΠΑΣΟΚ και χωρίς κανέναν από αυτούς που μας έφεραν μέχρις εδώ. Το πρόβλημα δεν είναι η α ή η β σύμβαση. Το πρόβλημα ήταν και είναι το διεφθαρμένο αντιπαραγωγικό, πελατειακό καρκίνωμα της μεταπολίτευσης. Όποια σύμβαση και να υπογράψουμε, το σενάριο θα είναι το ίδιο: επιδρομή της κομματικής ληστοσυμμορίας σε ό,τι παραγωγικό απέμεινε σ’ αυτό το κολαστήριο, για να εξασφαλιστεί το μέλι για τους κουμπάρους και τους κομματικούς τους στρατούς.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ δίνει τη δική της απάντηση:

ΌΧΙ στη διενέργεια δημοψηφίσματος!

ΝΑΙ σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας τώρα – χωρίς πολιτικούς, με επιφανείς Έλληνες διεθνούς κύρους, που θα προτάξουν το προσωπικό τους κεφάλαιο αξιοπρέπειας και θα σχοληθούν – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ – με την ανάπτυξη και τη δικαιοσύνη, τον μόνο δρόμο που θα μας απομακρύνει από τον όλεθρο.

Έλληνες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: διαδώστε σε όλον τον κόσμο, ότι εμείς οι «απλοί» πολίτες δεν έχουμε καμία σχέση με το πολιτικό σκυλολόι που έχει αφήσει άφωνη την παγκόσμια κοινότητα. Ελάτε να τους ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ. Δεν αντέχουμε άλλον εξευτελισμό. Ούτε άλλη γενοκτονία. Αυτή τη στιγμή, ό,τι ικανότερο διαθέτει η χώρα φεύγει για να αποφύγει την συντριβή που έρχεται. Ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, φιλότιμων, δημιουργικών Ελλήνων θα γίνει μοχλός ανάπτυξης σε άλλες οικονομίες και όχι στη δική μας. Να σταματήσουμε την αιμορραγία τώρα! Να απαλλαγούμε από τη χυδαιότητα, τώρα!

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ θα κυκλοφορήσει αυτή την έκκληση σε όλον τον κόσμο. Υπογράψτε την, διαδώστε την, ελάτε μαζί μας. Πρέπει να παλέψουμε – δεν έχουμε άλλα περιθώρια.