Από το 2012 υποστηρίζουμε, με επιμονή και σθένος, πως δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου έχει μόνο όποιος εμφανίζεται στις νόμιμες πύλες εισόδου μιας χώρας ή στις πρεσβείες της ανά τον κόσμο. Αυτός που μπαίνει παράνομα στη χώρα δεν είναι ούτε μετανάστης ούτε πρόσφυγας. Είναι εισβολέας. Και ως εισβολέας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται. Δηλαδή: μεταβολή και φεύγεις. Χωρίς εξέταση του αιτήματος ασύλου, σε καθεστώς κράτησης, καθώς η παράνομη είσοδος είναι ποινικό αδίκημα και ο νόμος προβλέπει σύλληψη, προφυλάκιση, δίκη, καταδίκη και απέλαση. Ο νόμος δίνει την δυνατότητα στον εισαγγελέα να μην ασκήσει δίωξη εάν ο εισβολέας δεχθεί να εγκαταλείψει τη χώρα άμεσα. Καθ’ όλη όμως αυτή τη διαδικασία θα είναι υπό κράτηση. Ούτε ανοιχτές δομές, ούτε κάρτες αναλήψεων, ούτε σουλάτσο στις πόλεις, ούτε πλιάτσικο στα σπίτια των νησιωτών.

Και τι δεν ακούσαμε από την πολυπολιτισμική κορεκτίλα για αυτή τη θέση! Ήμασταν οι “φασίστες”, οι “ρατσιστές”, οι “ακροδεξιοί”, που “αγνοούσαν το ευρωπαϊκό κεκτημένο”. Χθες αποδείχθηκε πως “φασίστες”, “ρατσιστές” και “ακροδεξιοί”, που “αγνοούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο” είναι όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Σε μια ιστορική απόφαση, που ελπίζουμε να αφυπνίσει την αυτοκτονική Ευρώπη, το Δικαστήριο του Στρασβούργου δικαίωσε την Ισπανία η οποία αποφάσισε ομαδική επιστροφή στο Μαρόκο 75 πολιτών τρίτων χωρών που μπήκαν παράνομα στην επικράτεια της. Μάλιστα, οι εισβολείς δεν έφτασαν καν στην Ισπανία. Προσπάθησαν να περάσουν τις τρεις σειρές συρματοπλεγμάτων με τις οποίες η Ισπανία έχει περιφράξει την πόλη Μαλίλα στο Μαρόκο, η οποία ανήκει διοικητικά στην επικράτειά της.

Οι εισβολείς απελάθηκαν. Όμως δύο νεαροί αφρικανικής καταγωγής, προφανώς με τη βοήθεια κάποιων Δημητράδων της Ισπανίας, έκαναν προσφυγή στο Δικαστήριο του Στρασβούργου κατά των ισπανικών αρχών, διότι κατά την άποψή τους η Ισπανία παραβίασε το άρθρο 4 του τέταρτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που απαγορεύει τις μαζικές απελάσεις.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου, υπό ευρεία σύνθεση και ομόφωνα, απεφάνθη πως η ενέργεια των ισπανικών αρχών δεν παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθώς οι ίδιοι οι μετανάστες έθεσαν τον εαυτό τους σε "παράνομη κατάσταση" αποφασίζοντας να εισέλθουν στα σύνορα της Ισπανίας όχι από εξουσιοδοτημένο σημείο εισόδου αλλά παράνομα.

Το πολύ ενδιαφέρον σημείο του σκεπτικού του δικαστηρίου είναι πως μολονότι αναγνωρίζει ότι οι δύο νεαροί προσφεύγοντες, με καταγωγή ο ένας από το Μάλι και ο άλλος από την Ακτή Ελεφαντοστού, είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους λόγω πολέμου, κρίνει ως ορθή την απόφαση απέλασής τους, διότι ήταν αποτέλεσμα δικών τους ενεργειών. Η απόφασή τους δηλαδή να προσπαθήσουν να μπουν στην ισπανική επικράτεια παράνομα, τους αποστερεί τη δυνατότητα να έχουν νομική αναφορά και να εγείρουν δικαίωμα να θεωρηθούν πρόσφυγες.

Με αυτή την απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποδέχεται μαζικές επαναπροωθήσεις μεταναστών χωρίς την εξατομικευμένη εξέταση των φακέλων τους, όταν αυτοί μπαίνουν παράνομα στην επικράτεια μιας χώρας και έτσι λύνει τα χέρια όσων κυβερνήσεων θελήσουν να αντιμετωπίσουν την εισβολή ως εισβολή, ενώ κλείνει τα στόματα της εγχώριας 5ης φάλαγγας των “αλληλέγγυων” που επικαλούνται δήθεν το ευρωπαϊκό δίκαιο για να δικαιολογήουν την προσοδοφόρα για τους ίδιους ενδοτικότητά τους.

Περιμένουμε από την κυβέρνηση να κάνει επιτέλους αυτό που όφειλε να είχε κάνει από την πρώτη μέρα της θητείας της: εφαρμογή του νόμου. Να το επαναλάβουμε, πλέον και με την άδεια του Στρασβούργου:

Μπήκες παράνομα; Συλλαμβάνεσαι, προφυλακίζεσαι, το αίτημά σου απορρίπτεται ασυζητητί, δικάζεσαι, καταδικάζεσαι και εκτίεις την ποινή με μοναδική προοπτική την απέλαση, όσο χρόνο κι αν πάρει, όσο επίπονες κι αν είναι οι νομικές διαδικασίες. Εκτός αν αποφασίσεις να επιστρέψεις μόνος σου, αύριο το πρωί. Δώρο το εισιτήριο και ένα κουτί λουκούμια.