Ακόμα και η διατύπωση «να κλείσει η αξιολόγηση» είναι αποπροσανατολιστική: η αξιολόγηση δεν κλείνει – την κλείνεις εσύ. Και την κλείνεις όπως μια βαλίτσα: αν έχεις βάλει μέσα όσα χρειάζεσαι για το ταξίδι. 

Αυτό το αυτονόητο και στοιχειώδες, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως μάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και στους ανάλγητους ευρωπαϊκούς θεσμούς που... θέλουν να μας φτωχοποιήσουν! 

Για να κλείσει λοιπόν η «κυβέρνηση» την β’ αξιολόγηση και να πάρει η χώρα τη δόση της, έπρεπε να έχει ολοκληρώσει μέχρι πέρυσι τον Νοέμβριο 45 προαπαιτούμενα. Από μεταρρυθμίσεις στην επαγγελματική εκπαίδευση και στη λειτουργία των τελωνείων μέχρι τη θωράκιση των ανεξάρτητων αρχών και τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων. 

Δεν έκανε τίποτε. Κι η αξιολόγηση μένει ανοιχτή ως πληγή που κακοφόρμισε. Όμως το σώμα που σαπίζει είναι της Ελλάδας. Κανενός άλλου. Κι εμείς όχι μόνο δεν το αντιλαμβανόμαστε, αλλά αντιδρούμε όταν μας το επισημαίνουν οι εταίροι. Χρειάζεται να μας πιέσουν οι «θεσμοί» για να κλείσουμε το θέμα των κόκκινων δανείων; Είναι δυνατόν να «πλεύσει» το τραπεζικό σύστημα με αυτή την τεράστια τρύπα στα ύφαλά του που συνεχώς διευρύνεται; Είναι δυνατόν να κινηθεί η οικονομία με τις τράπεζες σε κατάσταση ζόμπι; Είναι δυνατόν να ανακάμψουμε με την οικονομία ακίνητη; 

Ο «πρωθυπουργός» είχε δεσμευτεί να κλείσει το θέμα των κόκκινων δανείων μέχρι τον Οκτώβριο του 2015. Ακόμα το κρατάει ανοιχτό! Τι περιμένει; Προφανώς ευχάριστη λύση δεν υπάρχει. Αλλά δεν μας υποδεικνύει η τρόικα τι να κάνουμε. Μας λέει απλώς: κλείστε το, όπως νομίζετε καλύτερα. Θέλετε να χαρίσετε σπίτια, οικόπεδα, χρέη; Η τρύπα στις τράπεζες θα μεγαλώσει και θα την πληρώσουν οι καταθέτες και οι φορολογούμενοι. Δεν θέλετε να την πληρώσουν οι καταθέτες και οι φορολογούμενοι; Θα βγάλετε τα σπίτια των ασυνεπών δανειοληπτών στο σφυρί. Ή θα τα δώσετε στα «κοράκια», ακόμα φτηνότερα. Τρίτη λύση δεν υπάρχει. Αν, τέλος πάντων, νομίζετε ότι υπάρχει, βρείτε την. Η β’ αξιολόγηση θα κλείσει όταν βρείτε μια λύση, οποιαδήποτε λύση. 

Όμως η «κυβέρνηση» επιμένει να κρατάει το θέμα παγωμένο. Και μαζί του ολόκληρη την οικονομία. Διότι αν το ξεπαγώσει θα αντιμετωπίσει ακόμα μια φορά την οργή των ψηφοφόρων που εξαπάτησε. Όταν όλοι όσοι φώναζαν μαζί της «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» διαπιστώσουν ότι τα σπίτια τους θα εκχωρηθούν μπιρ-παρά στα χειρότερα κερδοσκοπικά funds των αγορών. Και στην επόμενη δημοσκόπηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πέσει σε μονοψήφια ποσοστά. Μπορεί να παλεύει και για το όριο του 3%. 

Είμαστε για τέτοια; Πού θα ξαναβρούν όλοι αυτοί οι λούμπεν άεργοι τύποι μηνιάτικο 8000 ευρώ; Ένας μήνας ακόμα στην καρέκλα; Ένα οχταχίλιαρο ακόμα. Μετά, ποιος ζει ποιος πεθαίνει, που είπε και ο κύριος καθηγητής εκ Παρισίων, μολονότι θα έπρεπε να το προβλέψει, μια που λέει καλά το φλυτζάνι. 

Δεν προσπαθεί λοιπόν η «κυβέρνηση» να κλείσει την αξιολόγηση. Προσπαθεί να κερδίσει λίγα μηνιάτικα ακόμα για τους καρανίκες της. Κι ας γίνει η γάγγραινα, εθνική σηψαιμία.