Το επιλεκτικό γράμμα του νόμου

Το περασμένο μήνα με σταμάτησε η τοπική τροχαία για έλεγχο ρουτίνας, έξω από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Έχω ένα επαγγελματικό αυτοκίνητο που είναι σχεδόν καινούργιο και το οποίο, βάσει νόμου, δεν υποχρεούται να περάσει ακόμα ΚΤΕΟ. Γενικά με στις συντηρήσεις του, είμαι πολύ σχολαστικός και επιμελής. Τόσο πολύ, που φροντίζω να είμαι πάντα λίγο πιο μπροστά από ότι ορίζει ο νόμος. Πχ, αντί για ένα γιλέκο ασφαλείας, έχω δύο, αντί για ένα πυροσβεστήρα, δύο, πάντα σε ισχύ η ημερομηνία τους πλήρες ανανεωμένο φαρμακείο κοκ. Δε το συζητώ για ασφάλειες, τέλη κλπ, όλα πάντα στην εντέλεια. Είναι η πρώτη φορά που διαθέτω επαγγελματικό αυτοκίνητο και δε γνώριζα –ούτε κανένας μου το ανέφερε- ότι τα επαγγελματικά οφείλουν να ανανεώνουν την κάρτα καυσαερίων κάθε χρόνο. Εκεί λοιπόν τα όργανα με «τσάκωσαν».

Τους εξήγησα ότι δε το γνώριζα και ότι το αυτοκίνητο, καθότι καινούργιο είναι απίθανο να μολύνει. Η απάντηση ήταν 200€ ακατέβατα. Τη στιγμή που μου βεβαίωναν τη κλήση, ψαράδες που πάνε κάθε βράδυ στη ψαραγορά της Νέας Μηχανιώνας τρέχανε με ιλιγγιώδη, «καίγοντας» κάθε φορά ότι κόκκινο φανάρι υπήρχε μπροστά μας. Να σημειώσω ότι τα τροχαία σε αυτό το δρόμο-καρμανιόλα, είναι πλέον θέμα ρουτίνας. Δεν άντεξα λοιπόν και ρώτησα τον προϊστάμενο -ατάραχος μέσα στο βαν- τι κάνει η τροχαία γι’ αυτό. Πως σκοπεύει να μας προστατέψει και να σταματήσει όλους αυτούς που ρισκάρουν τη ζωή μας. Η απάντηση ήταν: «Εμείς βγήκαμε για τα επαγγελματικά. Για τα άλλα χρειάζονται μηχανήματα που θα βεβαιώνουν την ταχύτητα». Δε ξέρω πως μου ήρθε και δε κρατήθηκα και του λέω εξής απίστευτο: «Έχετε δει τη κινηματογραφική κωμωδία μια “Τρελή Απίθανη Πτήση” προϊστάμενε?» Γυρίζει και με κοιτάει με περιέργεια. Και συνέχισα, «Σε αυτό το έργο προϊστάμενε, είναι μια σκηνή που εξελίσσεται σε ένα διεθνές αεροδρόμιο των ΗΠΑ. Σε κάποια στιγμή εμφανίζεται μια γριούλα Αμερικάνα που πάει να περάσει τον προκαθορισμένο έλεγχο. Η γριούλα περνάει και ο συναγερμός του μηχανήματος χτυπάει. Αστραπιαία η ασφάλεια -καμιά 15αρια σεκιουριτάδες- την έχουν ξαπλώσει κάτω την έχουν ακινητοποιήσει, την κλωτσάνε, την πλακώνουν στις σφαλιάρες καθώς της περνούν χειροπέδες, αφήνοντας πίσω τους όμως την πόρτα ελέγχου ορθάνοιχτη και αφύλαχτη. Από εκείνη λοιπόν την πόρτα άρχισαν να περνάνε, τρομοκράτες με βόμβες, καλάσνικοφ, μπαζούκας, φλογοβόλα, άνθρωποι ζωσμένοι με εκρηκτικά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους, χωρίς κανένας να τους σταματήσει, αφού όλοι τους είχαν πέσει πάνω στη γριούλα και κανείς πλέον δεν ασχολούνταν με αυτό που συνέβαινε στην αφύλαχτη πόρτα ελέγχου. Η γριούλα όπως αποδείχθηκε είχε όντως επάνω της ένα ψαλιδάκι που απαγορεύονταν από το νόμο γιατί ξεπερνούσε κατά 2εκ το επιτρεπτό όριο που όριζαν οι κανόνες ασφαλείας». «Έτσι ακριβώς νοιώθω!» Του είπα. «Σαν αυτή τη γριούλα!!!» «Πίσω μας αυτή τη στιγμή περνάνε εγκληματίες και εσείς ασχολείστε μια κάρτα καυσαερίων από ένα καινούργιο αυτοκίνητο, ενώ θα μπορούσατε και να προσφέρετε έργο και να συνετίσετε τους ψαράδες οδηγούς με ανάλογες κλήσεις.»

Αρνήθηκα να παραλάβω την κλήση κι έτσι θα βρεθώ στα δικαστήρια σύντομα. Για του λόγου το αληθές και για να βγω από τη δική μου προσωπική περιέργεια για το πόσο ένα καινούργιο αυτοκίνητο σαν το δικό μου μπορούσε όντως να μολύνει, πήγα να βγάλω κάρτα καυσαερίων νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας. Κι όπως ήταν φυσικό, έβγαλα αμέσως κάρτα χωρίς να χρειαστεί να πάω σε συνεργείο.

Την ώρα που σας γράφω όλα αυτά, οι αγρότες με τα τρακτέρ τους έχουν καταλάβει εδώ και δέκα μέρες, νησίδες και κράσπεδα στη διασταύρωση των Πράσινων φαναριών στο δρόμο για το Αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Δεν είδα σε κανένα από όλα αυτά τα παράνομα σταθμευμένα τρακτέρ να του έχει δοθεί κλήση από τη Τροχαία. Τουναντίον, τους υποστηρίζει τοποθετώντας περιμετρικά γύρω από αυτά κορίνες. Προφανώς ο κοκ εκεί δεν ισχύει. Λογικό είναι, αφού η συνδικαλιστική ασυλία είναι κατοχυρωμένο και κεκτημένο δικαίωμα. Πάντως το επόμενό μου αυτοκίνητο θα είναι τρακτέρ για να αποκτήσω και εγώ την ανάλογη ασυλία με τις ευλογίες του κράτους μας και να μου το προστατεύει με ανάλογες κορίνες.

Θα πάω στα δικαστήρια. Θα παίξω το τελευταίο μου έννομο χαρτί. Εννοείται ότι δεν έχω "ΜΙΑ" για να πληρώσω το πρόστιμο. Γιατί ακριβώς, για να έχω το κεφάλι μου σίγουρο, έχω επενδύσει ένα σκασμό χρήματα, ώστε να διατηρώ στο ακέραιο και σε στη πλήρη νομιμότητα το αυτοκίνητο μου, έτσι ώστε να κυκλοφορώ με ασφάλεια και σιγουριά πάνω απ' όλα εγώ ο ίδιος και η οικογένειά μου. Σε περίπτωση που καταδικαστώ, αδυνατώ να το πληρώσω γιατί, πολύ απλά, τα λίγα χρήματα που έχω, με πολύ μεγάλη δυσκολία, εξοικονομήσει για τη γέννα του δεύτερου παιδιού μου τον Απρίλη δε φτάνουν και δε σκοπεύω να τους δώσω από αυτά, ούτε ένα ευρώ, επειδή όλοι αυτοί οι κύριοι, πολύ συνειδητά, εφαρμόζουν το νόμο σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, δηλαδή όπως τους “καπνίσει”. Σαν να είναι το τσιφλίκι τους.

Αντρέας Σφυρίδης