«Αν η οικοδομική δραστηριότητα έχει 80% πτώση, γιατί θα πρέπει ο αριθμός όσων εργάζονται στις πολεοδομίες να παραμένει ο ίδιος;….»

Ας αφήσουμε τα επιφανειακά επικοινωνιακά τεχνάσματα, ας δούμε τα δεδομένα και ας αναζητήσουμε λύσεις: Οι Πολεοδομίες είναι χώροι που χαρακτηρίζονται από εκτεταμένη διαφθορά και συναλλαγή. Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε περαιτέρω. Και ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, κ. Ρακιντζης, το έχει κατ’ επανάληψη διαπιστώσει αλλά και ο καθένας από μας το έχει βιώσει, είτε ως μηχανικός, είτε ως πολίτης. Ετσι από τη μια πλευρά έχουμε τη συγκάλυψη αυθαιρεσιών σε βάρος του περιβάλλοντος ή και της ασφαλείας, και από την άλλη πλευρά έχουμε τη διακίνηση μαύρου χρήματος, προϊόντος εγκληματικής ενέργειας/συναλλαγής. Από τη μία πλευρά έχουμε υπερβάλλοντα (?) αριθμό υπαλλήλων που βαρύνουν τον προϋπολογισμό του Δημοσίου, και από την άλλη πολίτες/πελάτες που δεν εξυπηρετούνται έγκαιρα και αποτελεσματικά.

Θέλουμε λοιπόν να εξαλείψουμε τη διαφθορά και τη συναλλαγή, να φέρουμε στην επιφάνεια το μαύρο χρήμα και να παράσχουμε στον πολίτη ικανοποιητικού βαθμού υπηρεσίες με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για τον ίδιο και την Πολιτεία. Για κάθε πρόβλημα που υπάρχει, κάπου είναι κρυμμένη και η λύση του.

Ήδη από το 2004 λειτουργεί η ιδιωτική Εταιρεία Παροχής Αερίου (ΕΠΑ) στην οποία έχουν εκχωρηθεί με ιδιαίτερη επιτυχία και αποτελεσματικότητα διοικητικές αρμοδιότητες ελέγχου και πιστοποίησης εγκαταστάσεων φυσικού αερίου σε κτίρια, όπως και σε ιδιωτικές εταιρείες πιστοποίησης ανελκυστήρων και εγκαταστάσεων κτιρίων, καταργώντας τις σχετικές υπηρεσίες του υπουργείου Ανάπτυξης. 

Γιατί όχι και για τις Πολεοδομίες κάτι αντίστοιχο? Η λειτουργία των Ιδιωτικών Πολεοδομιών (Ι.Π.) θα προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες έχοντας προτεραιότητα την αξιοπιστία και το σύννομο των κατασκευών. Για τις Ι.Π οι ευθύνες μη συμμόρφωσης και μη εφαρμογής των νόμων της Πολιτείας θα είναι καθολικές και οι ποινές σε περίπτωση παραβάσεων οφείλουν να είναι εξοντωτικές, οδηγώντας ακόμη και σε αφαίρεση της άδειας λειτουργίας αυτών. Τα αντικίνητρα για συγκάλυψη αυθαιρεσιών και παρανομιών θα υπερκαλύπτουν τα πιθανά πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη.

Οι υπηρεσίες, λόγω ανταγωνισμού, θα παρέχονται στο πραγματικό τους κόστος. Το «γρηγορόσημο» θα εκλείψει αυτόματα, ενώ  θεσμοθετείται «τέλος επιτάχυνσης ελέγχου φακέλου» ως εύλογη επιβάρυνση στο αρχικό χαμηλό κόστος της προσφερόμενης υπηρεσίας.  Η διακίνηση του χρήματος για αυτή την προσφορά υπηρεσιών θα γίνεται νόμιμα με την έκδοση των σχετικών παραστατικών. Τέλος τα μαύρα! Τέλος τα φακελάκια! Τέλος ο εξευτελισμός των πολιτών και των μηχανικών που συνωστίζονταν περιμένοντας υπομονετικά την εύνοια των διεφθαρμένων!

Η Πολιτεία ωφελείται οικονομικά τριπλά καθώς αφ’ ενός μεν απαλλάσσεται της μισθοδοσίας και του λοιπού  κόστους λειτουργίας (ενοίκια, φθορές, λογαριασμοί ΟΚΩ, αναλώσιμα), αφ’ ετέρου δε εισπράττει ζεστό χρήμα με τη μορφή ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος από τις Ι.Π. και, τέλος, με δεδομένο ότι οι άδειες λειτουργίας των Ι.Π. αποτελούν δημόσιο αγαθό, δημοπρατούνται και το αντίτιμο κατατίθεται στα δημόσια ταμεία.

Ορίζεται μεταβατική περίοδος δύο ή τριών ετών για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς με την ίδρυση νέων Ι.Π. Οι μέχρι σήμερα υπάλληλοι των πολεοδομιών παύουν να μισθοδοτούνται από τον οικείο Δήμο και παραμένουν τις υφιστάμενες πολεοδομίες οι οποίες με τη νέα νομική μορφή έχουν για όλη τη μεταβατική περίοδο το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης αδειών, κλπ. Η χρηματοδότηση της λειτουργίας των Πολεοδομιών για το μεταβατικό στάδιο γίνεται από τα λειτουργικά τους έσοδα και συμπληρώνεται, εφ’ όσον είναι απαραίτητο, με την αρωγή της Πολιτείας. Μετά το πέρας της μεταβατικής περιόδου, η μόνη εμπλοκή της Πολιτείας θα υφίσταται με την μορφή της εποπτικής αρχής για τον έλεγχο εφαρμογής της ορθής πρακτικής από τις Ι.Π.

Η αλλαγή στη λειτουργία του κράτους προς ένα περισσότερο εκλογικευμένο, και άρα αποτελεσματικότερο, τρόπο δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Η επανίδρυση του κράτους -παρεξηγημένη έκφραση- μπορεί να ξεκινήσει με τη λειτουργία ενός παράλληλου κράτους που θα καλύψει και θα θωρακίσει την παροχή υπηρεσιών στον πολίτη σε βάθος χρόνου, ενώ σταδιακά θα καταργείται η αναποτελεσματική παρουσία του παλιού, δυσκίνητου, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου κράτους. Το αντίθετο, οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων χωρίς καμία πρόβλεψη για την αποκατάσταση τους, θα δημιουργούσε περισσότερο πόνο και αίμα για το σύνολο της κοινωνίας. Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια τις καλές και τις κακές πλευρές μας. Το να δημιουργούμε αντιπαλότητες μέσα σε μια κοινωνία, το να στρέφουμε το ένα κομμάτι της απέναντι στο άλλο χρησιμοποιώντας ρηχά ευφυολογήματα, είναι μια εύκολη αλλά πρόσκαιρη λύση. Στο τέλος θα έρθει η διχόνοια και η καταστροφή. Το δύσκολο είναι να αναδείξουμε τον καλό μας εαυτό, να μην ξεχνάμε ότι η κατανόηση, η συμπόνια, η αλληλεγγύη αλλά και η δημιουργική σκέψη είναι τα χαρακτηριστικά που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε όλοι μαζί το πρόβλημα, φταίμε δε φταίμε γι αυτό. Πάμε να κάνουμε αυτό που δεν ξανάγινε!