Στο πρώτο βιβλίο των ¨Πολιτικών¨ του Αριστοτέλη διαβάζουμε: «Ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό ον κι ο άπολις εκ φύσεως και όχι εξαιτίας κάποιου τυχαίου περιστατικού είναι ή φαύλος ή ανώτερος από τον άνθρωπο.» Με τον όρο ¨άπολις¨ ο Αριστοτέλης ορίζει τον άνθρωπο εκείνο που δεν ανήκει σε καμία πόλη και ως εκ τούτου στερείται την προστασία από οποιοδήποτε θεό, ήρωα ή νόμο της πόλης.

Είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν αισθάνεται πολίτης καμίας πόλης και καμίας χώρας, είναι ο άνθρωπος εκείνος που θυμάται, σε κάθε νέο μέτρο της κυβέρνησης, πως έχει δικαιώματα, αλλά επιμελώς ξεχνάει πως έχει και υποχρεώσεις. Είναι  ο άνθρωπος που θεοποίησε την κρατική μηχανή μόνο και μόνο για να ξεφορτωθεί την ευθύνη του να είναι πολίτης. Το να είσαι πολίτης συνεπάγεται να είσαι ενεργό στέλεχος του δήμου σου, της πόλης σου, της περιφέρειας σου, της χώρας σου! Δεν συνεπάγεται απαραίτητα το να πολιτευτείς ή να συνδικαλιστείς, αλλά συνεπάγεται  να μετέχεις, να ενημερώνεσαι, να αμφισβητείς, να επιβραβεύεις και να διεκδικείς.

Στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει τι θα πει να είσαι ενεργός πολίτης, τι θα πει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου απέναντι στους συμπολίτες σου, την οικογένειά σου και σε τελευταία ανάλυση στον ίδιο σου τον εαυτό… Ξεχάσαμε ότι οι 300 που βρίσκονταν, βρίσκονται ή θα βρεθούν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν εμφανίστηκαν με παρθενογένεση στην Βουλή, αλλά με την δική μας ψήφο και είναι νομίμως εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, καλώς ή κακώς.

Η κρίση όμως δεν είναι καινούργια, η κρίση υπήρχε όταν τα νοσοκομεία μας εδώ και δεκαετίες υπολειτουργούσαν, όταν οι δρόμοι από τις χιλιάδες μίζες είχαν γεμίσει λακκούβες και μπαλώματα, όταν καθηγητές Α.Ε.Ι. ¨πουλάγανε εξυπηρέτηση¨ σε φοιτητές για να εξασφαλίσουν την ψήφο τους! Όταν λαδώναμε για να ¨ξεκολλήσει¨ η αίτηση που είχαμε καταθέσει, όταν ψηφίζαμε έναν πολιτικό που δεν είχε εργαστεί ούτε μια μέρα στη ζωή του, αλλά καταγόταν από τζάκι ή όταν ψηφίζαμε έναν πολιτικό επειδή ήταν τηλεοπτικό πρόσωπό, άσχετα με το αν είχε ή δεν είχε πολιτικές ικανότητες και ο κατάλογος της φαύλης προ μνημονιακής Ελλάδας είναι μακρύς.

Η φαυλότητα όμως δεν θα τελειώσει ποτέ, όσο κάθετε ο Έλληνας στην καφετέρια ή το Facebook και πολιτικολογεί εκ του ασφαλούς. Έφτασε η ώρα να πάψουμε να νιώθουμε Έλληνες υπήκοοι και να γίνουμε Έλληνες πολίτες. Αυτή ήταν η κληρονομιά που μας δόθηκε και αυτή οφείλουμε να παραδώσουμε στις γενιές που θα μας διαδεχτούν. Ας πάψει πια η αντιπολίτευση στην καφετέρια στα social media και τις φιλικές παρέες. Ήρθε πλέον η στιγμή, ο Έλληνας να πάψει να συμπεριφέρεται ως ¨άπολις¨ και να κάνει την υπέρβαση του μέχρι πρότινος αρτηριοσκληρωτικού Έλληνα που έκρυβε χρόνια τώρα μέσα του. Ήρθε η ώρα να γίνουμε ξανά πολίτες!

Βασίλης Βρανάς

Υπεύθυνος Γραφείου Τύπου "δημιουργία, ξανά!".

Έλληνες Υπήκοοι ή Έλληνες Πολίτες…;