Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έζησα σε μια χώρα που σου παρείχε ελευθερία. Πιο μικροί πηγαίναμε στις καφετέριες, στα σινεμά ή κουβεντιάζαμε ότι θέμα μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Όταν αργότερα αποκτήσαμε και οικονομική ελευθερία, μπορούσαμε να κάνουμε σχεδόν ότι θέλουμε, μπορούσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι, μπορούσαμε να διαβάσουμε όποιο βιβλίο θέλαμε και γενικότερα ο μόνος περιορισμός ήταν να μην κάνουμε κάτι που βλάπτει τους διπλανούς μας. Υπήρχε βέβαια και ο περιορισμός λόγο οικονομικής κατάστασης, αλλά με εργατικότητα και λίγη οικονομία, μπορούσες να κάνεις τα δύο τρία πράγματα που σου άρεσαν.

Τώρα που μεγάλωσα και άρχισα να βλέπω τον κόσμο πιο σφαιρικά, κατάλαβα ότι την ελευθερία που έχουμε τη οφείλουμε σε κάποιους που μερικές φορές εργάζονται αδιάκοπα. Το ότι δεν είμαστε μέρος της Τουρκίας και δεν έχουμε γίνει με το ζόρι μουσουλμάνοι, το οφείλουμε στο στρατό και σε όσους εργάζονται για να τον κρατήσουν έτοιμο να αποτρέψει μια τουρκική εισβολή. Το ότι γυρίζουμε σπίτια μας μετά τα μεσάνυχτα χωρίς να φοβόμαστε, το οφείλουμε στην αστυνομία που μπορεί μεν να έχει κάνει αρκετά λάθη, αλλά επίσης έχει συλλάβει και φυλακίσει χιλιάδες κακοποιούς. Το ότι μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο το οφείλουμε στην ιατρική επιστήμη που μας υπόσχονταν ότι έχει υπό έλεγχο τις περισσότερες σοβαρές ασθένειες.

Σχεδόν από τις αρχές του 2020 πάρα πολλά πράγματα άλλαξαν. Στην αρχή μάθαμε τα δυσάρεστα από την Ιταλία, μετά από την Ισπανία και μετά ακολούθησαν άλλες χώρες. Μία μια οι χώρες επέβαλαν περιορισμούς στους πολίτες τους, αρχικά στις μετακινήσεις και στη συνέχεια σε μαγαζιά και επιχειρήσεις. Ο κόσμος άρχισε να φοβάται και πάρα πολλοί κλείστηκαν σπίτια τους, ειδικά οι ηλικιωμένοι. Παππούδες και γιαγιάδες κάνανε μήνες να αγκαλιάσουν τα εγγονάκια τους και ας μέναν στη διπλανή πόρτα. Σε γενικές γραμμές ο χειμώνας που μας πέρασε μπορεί να περιγραφεί από τρεις λέξεις: φόβος, μιζέρια και κατάθλιψη.

Όταν ήρθε η ώρα για το εμβόλιο, το μόνο που σκέφτηκα ήταν: Τι μπορώ να κάνω εγώ για να βγούμε το από αυτή τη καταθλιπτική κατάσταση; Φυσικά βοήθησε και το γεγονός ότι πριν από μένα είχαν εμβολιαστεί εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο και χωρίς δεύτερη σκέψη έκανα το εμβόλιο.

Αν λοιπόν κάποιος με ρωτήσει “γιατί έκανες το εμβόλιο”, η απάντηση θα είναι απλή.

Έκανα το ελάχιστο που μπορούσα για να επανέλθουμε το συντομότερο δυνατό στη φυσιολογική ζωή που είχαμε πριν την εμφάνιση τους κορωνοϊού.

Πηγή: marketnews.gr

Αρθρογράφος

Author: Αναστάσιος Τρυπάκης

Χημικός μηχανικός και μέλος του πολιτικού κόμματος ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ

Διαβάστε επίσης

• Έγκρινε και εσύ μια μελέτη
• Ζάπλουτος με μισθό χίλια ευρώ
• Γιατρέ μου έχω δραχμοφοβία. Είναι σοβαρό;