GR
EN Ένα ερώτημα που απασχολούσε ανέκαθεν κοινωνικούς αναλυτές και φιλοσόφους είναι το «πώς σε έναν εμφύλιο πόλεμο αδελφός δεν διστάζει να σκοτώσει αδελφό;» ή «πώς ένας εκλεπτυσμένος λαός όπως οι Γερμανοί όχι απλά ανέχθηκαν αλλά πραγματοποίησαν πειθήνια την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού, των Εβραίων;».
Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για φαινόμενα που πυροδοτήθηκαν ξαφνικά ή έγιναν εν θερμώ. Το μίσος, που μπορεί να κάνει έναν αδελφό να θεωρεί ότι ο αδελφός του πρέπει να πεθάνει ή τον μειλίχιο Γερμανό που ξεκουράζεται ακούγοντας κλασική μουσική να αντιμετωπίζει τον Εβραίο ως υπάνθρωπο, δεν ξεφυτρώνει ξαφνικά.
Καλλιεργείται αργά και μεθοδικά.
Όσον αφορά το ζήτημα του Ολοκαυτώματος το παραπάνω συμπέρασμα έχει επιβεβαιωθεί. Είναι ευρέως πλέον γνωστή η προπαγάνδα του Ναζιστικού καθεστώτος από τη στιγμή που ανέλαβε ο Χίτλερ την εξουσία. Σε κάθε επίπεδο κρατικής λειτουργίας (σχολεία, υπηρεσίες κ.α.) κυκλοφορούσε υλικό που παρουσίαζε τους Εβραίους ως μιαρούς πολίτες-ποντίκια που ήταν επικίνδυνοι για την κοινωνία. Η πλύση εγκεφάλου φυσικά έπιασε και όταν το σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων μπήκε σε δράση οι Γερμανοί δεν είχαν τύψεις ότι εξόντωναν ανθρώπους. Αντίθετα θεωρούσαν ότι το έργο τους ήταν ανώτερο και γίνονταν προς όφελος της κοινωνίας.
Εγκλωβισμένοι στην αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια τη νεώτερη ιστορία μας δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ποιες ήταν οι διεργασίες που οδήγησαν στην αλληλοεξόντωση του Εμφυλίου. Είναι όμως εμφανές ότι η ίδια μέθοδος ακολουθήθηκε με ακρίβεια και επιτυχία.
Όταν τον Δεκέμβριο του 1944 τα κόκκινα τάγματα ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας ήταν πεπεισμένα ότι όποιος αντιδρούσε ήταν αναλώσιμο εμπόδιο στα κοινωνικο-πολιτικά τους σχέδια. Δεν θεωρούσαν ότι εξοντώνουν ανθρώπους αλλά εχθρούς της Νέας Κομμουνιστικής Τάξης που ήθελαν να επιβάλουν. Οι σφαγές που ακολούθησαν είναι γεγονός και ευτυχώς έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και περισσότερο γνωστές και να αποκαλύπτονται σε δημόσια συγγράμματα.
Οι εκτελεστές αυτοί δεν προέκυψαν ξαφνικά. Είχαν περάσει από συστηματική εκπαίδευση καθοδηγητών που εκπαιδεύονταν στην Ρωσία. Αυτή η πλύση εγκεφάλου μετέτρεπε απλούς αγρότες σε ψυχρούς εκτελεστές που πίστευαν ότι ήταν στη υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού που θα οδηγούσε σε έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Όπως όλες οι πλύσεις εγκεφάλου βέβαια το αποτέλεσμα ήταν η απόλυτη θόλωση του μυαλού και διαστροφή της πραγματικότητας.
Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου σήμερα μετά το άκουσμα ενός ηχητικού ντοκουμέντου που με σόκαρε.
Η εικοσάχρονη κόρη μου ήρθε αντιμέτωπη με ανάρτηση φίλης της όπου παρακινούσε σε εξέγερση υπέρ του Κουφοντίνα. Η κόρη μου απόρησε που φοιτητές στήριζαν έναν κατά συρροή δολοφόνο και της το έγραψε. Η κοπέλα, μια κατά τ’ άλλα κανονική, χαριτωμένη κοπελίτσα, της έστειλε ένα αγανακτισμένο μήνυμα που εν συντομία έλεγε ότι «συντάσσεται με τον Κουφοντίνα που δικαίως σκότωσε τον Μπακογιάννη και όλους τους υπόλοιπους και πως και αυτή συμμετέχει στον αγώνα κατά των φασιστών. Ότι όπου τους βρουν πρέπει να τους σπάσουν στο ξύλο για να καθαρίσει ο τόπος και ότι οι δολοφονίες είναι μέσο επιδίωξης πολιτικών σκοπών».
Σοκ… Ειλικρινά ανατρίχιασα.
Και μετά θυμήθηκα τον Τσίπρα.
Τις διαρκείς αναφορές στον διχασμό και τον Εμφύλιο.
Τα μέλη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που παραμόνευαν έξω από τα σχολεία όταν πήγαινα να πάρω την κόρη μου από το σχολείο.
Τις νεολαίες της ΚΝΕ που εστιάζουν στην προσέγγιση και «διαφωτισμό» της νεολαίας.
Την ανοιχτή προπαγάνδα που γίνεται στα σχολεία από ένα πολύ ευρύ αριστερό διδακτικό προσωπικό.
Και συνειδητοποίησα τη συστηματική δουλειά που έγινε όλα αυτά τα χρόνια.
Στρατιές παιδιών που νομίζουν ότι υπηρετούν έναν ανώτερο σκοπό και που όχι μόνο δεν αποδοκιμάζουν μια δολοφονία αλλά την επευφημούν κιόλας.
Φίλοι και συμμαθητές που είναι έτοιμοι να στραφούν κατά συμπολιτών και των ίδιων των θεσμών και της δημοκρατίας γιατί τους έπεισαν ότι η δημοκρατία είναι αλωμένη και οι θεσμοί διεφθαρμένοι.
Και όλα αυτά έγιναν ενώ εμείς κοιμόμασταν. Όταν θεωρούσαμε ότι κάποιες αξίες είναι αυτονόητες.
Μήπως είναι καιρός να ξανασκεφτούμε αν νομιμοποιούνται όλοι οι πολιτικοί φορείς να υπάρχουν σ αυτήν τη χώρα ακόμη και όταν έχουν αμφισβητήσει ανοιχτά το κοινωνικό συμβόλαιο;
Μήπως είναι καιρός να αναλάβουμε το χρέος μας απέναντι στη δημοκρατία;
Το αυγό του φιδιού υπάρχει και έχει ανοίξει.
Δεν ξέρω πόσος χρόνος υπάρχει για να μαζευτούν αυτά που έχουν ξεφύγει …
Πηγή: marketnews.gr
