GR
EN Τον τελευταίο καιρό η Ελλάδα, η Ευρώπη αλλά και όλη η υφήλιος βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Τον κορωνοϊό COVID 19. Επιπλέον, τόσο η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη κατ’επέκταση βιώνει τη λαθροεισβολή. Όταν δε, οι λαθροεισβολείς είναι και φορείς του κορωνοϊού, τότε έχουμε δύο σε ένα.
Είναι προφανές ότι ο κορωνοϊός αποτελεί μια απειλή τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Όπως επίσης είναι προφανές ότι η Ευρώπη έχασε τη μάχη. Τι έφταιξε όμως, έτσι ώστε χώρες τόσο προηγμένες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία να έχουν ένα τόσο μεγάλο αριθμό νεκρών και κρουσμάτων;
Αναλύοντας το εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον της πανδημίας έχουμε τα εξής:
Η Κίνα από την οποία ξεκίνησε ο ιός, καθυστέρησε να δώσει στοιχεία στον Π.Ο.Υ. και όταν τα έδωσε αυτά, απότι φαίνεται δεν ήταν αξιόπιστα. Αυτό, σε συνδυασμό με τη φύση του ιού (υψηλή μεταδοτικότητα, μεγάλος χρόνος επώασης, μικρή θνησιμότητα, απουσία ανοσίας, μη ύπαρξη ούτε θεραπείας αλλά ούτε και εμβολίου) αλλά και την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, όπου τα ταξίδια από τη μία άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη, είναι μια καθημερινότητα, έφεραν την Ευρώπη απέναντι σε μια κατάσταση που δεν είχε διαχειριστεί ποτέ έως τώρα.
Από την άλλη, οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες είτε κυβερνούν ομόσπονδα κράτη (Γερμανία, Ελβετία κλπ) είτε είναι αδύναμες πολιτικά (Ισπανία, Ιταλία κλπ) καθυστέρησαν πολύ να πάρουν μέτρα, τα οποία θα μπορούσαν να περιορίσουν τον ιό. Έχοντας να σταθμίσουν ιδεοληψίες, οικονομικές επιπτώσεις, θανάτους, πολιτικές ισορροπίες, πολιτικό κόστος κλπ, έχουμε φτάσει σε μία κατάσταση όπου και οι θάνατοι είναι πάρα πολλοί αλλά και η οικονομική ζημιά τεράστια. Οι χώρες του νότου μυξοκλαίγοντας ζητάνε «κορωνοομόλογο» δηλαδή τσάμπα χρήμα το οποίο μάλιστα θέλουν να διαχειριστούν χωρίς κανέναν έλεγχο. Από την άλλη ακούγονται φωνές για «σχέδιο Μάρσαλ», «νιου ντηλ» και άλλους πιασάρικους και βαρύγδουπους όρους, τους οποίους όμως λίγοι κατανοούν στην πραγματική τους διάσταση και για τους οποίους δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να εφαρμοστούν.
Σε μια τέτοια κατάσταση τι πρέπει να γίνει;
Πως μπορεί να αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες από την Ευρώπη σε συνδυασμό με μια αγνώστου μεγέθους και διάρκειας οικονομική κρίση που θα επακολουθήσει; Τι πρέπει να κάνει η Ευρώπη για να θωρακιστεί από μελλοντικές παρόμοιες καταστάσεις; Εδώ πρέπει να δούμε την ωμή πραγματικότητα. Οι κορωνοϊοί ήρθαν για να μείνουν. Με λιγότερα ή περισσότερα παρόμοια χαρακτηριστικά, θα μας επισκέπτονται από καιρό σε καιρό. Και τι θα κάνουμε τότε; Θα κλεινόμαστε στα σπίτια μας μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο με ανυπολόγιστη ζημιά ή θα κλείνουμε τα μάτια και ας πεθάνουν και μερικά εκατομμύρια;
Τώρα, ήρθε η ώρα η Ευρώπη να δείξει τη δύναμή της! Να μετατρέψει την απειλή σε ευκαιρία! Να δούμε όλοι μαζί, τι πήγε στραβά και τι θα πρέπει να κάνουμε στο μέλλον (learned lessons). Να πάρουμε μέτρα για άμεση αντιμετώπιση, βραχυχρόνια (short term actions) και μακροχρόνια (long term actions)! Τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί κανένα κράτος να τις αντιμετωπίσει μόνο του.
Άμεσες ενέργειες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η μάχη για τον περιορισμό των θανάτων χάθηκε και ότι είμαστε σχετικά κοντά στο φάρμακο και το εμβόλιο πρέπει να επικεντρωθούμε στον περιορισμό της οικονομικής ζημιάς και την παλινόρθωση της οικονομίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Φυσικά σε αυτό το σημείο οι ισχυροί πρέπει να βοηθήσουν τους αδύνατους δείχνοντας την απαιτούμενη αλληλεγγύη στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης, μέσα από ένα δομημένο πλαίσιο δράσεων (στα αγγλικά memorandum ή action plan), χωρίς να το δαιμονοποιήσουμε αλλά απεναντίας το θεωρώντας το ως μια ευκαιρία.
Short term actions: τα συστήματα υγείας έχουν μείνει έξω από την ευρωπαϊκή ένωση. Ο κορωνοϊός έφτασε αποδεικνύοντας ότι ακόμη και ισχυρά συστήματα υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα τόσο μικρό και αόρατο εχθρό. Πρέπει λοιπόν να βάλουμε στο τραπέζι μια κεντρική ευρωπαϊκή διαχείριση πανδημιών. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αδυναμία λήψης γρήγορων αποφάσεων από τις Βρυξέλλες θα πρέπει να δημιουργηθεί μια task force η οποία θα μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις οι οποίες θα έχουν εφαρμογή από όλους. Ένα είδος ευρωπαϊκής πολιτικής προστασίας, η οποία απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και πολιτικούς περιορισμούς, θα παίρνει επάνω της με τεχνοκρατικά κριτήρια τις απαραίτητες εξουσίες, για όσο καιρό διαρκεί η κρίση. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψιν τα κοινά χαρακτηριστικά μετάδοσης των ιών, θα πρέπει να έχει έτοιμα σχέδια δράσης τόσο κεντρικά όσο και τοπικά σε κάθε χώρα (εφεδρείες κατασκευής μασκών και αντισηπτικών, νοσοκομεία έκτακτης ανάγκης, σχέδια καραντίνας κλπ). Το case study της Ταϊβάν θα μπορούσε να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες!
Long term actions: Με αφορμή την κεντρική διαχείριση της πολιτικής προστασίας η χώρα μας θα πρέπει να ρίξει στο τραπέζι ξανά την ιδέα του ευρωστρατού και τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ευρωπαϊκής ένωσης! Με την μη ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και τις γνωστές πλέον σε όλους προθέσεις της γείτονος χώρας, η οποία χρησιμοποιεί τους λαθρομετανάστες σαν εργαλείο πίεσης, η Ευρώπη οφείλει να προστατεύσει τα σύνορά της και το συμφέρον της.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον "πόλεμο" μεταξύ Κίνας και Αμερικής και με την γιγάντωση της πρώτης, αλλά και τις γεωπολιτικές εξελίξεις τόσο στην Αγγλία όσο και στη Ρωσία, μήπως είναι οι έκτακτες συνθήκες που δημιουργούν την επείγουσα ανάγκη για να μετατρέψουμε την απειλή σε ευκαιρία;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναμπεί στο τραπέζι η ιδέα της μεγάλης ενωμένης Ευρώπης μέσω της πολιτικής ένωσης;
Μήπως η πανδημία του κορωνοϊού μας δίνει την ευκαιρία να οχυρωθούμε για ν΄αντιμετωπίσουμε πλέον τέτοιες απειλές αποτελεσματικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Πηγή: marketnews.gr
