Ένας φανταστικός διάλογος

Πόσους μετανάστες αντέχει η Ελλάδα;
"Δεν με απασχολεί, ας έρθουν όσοι θέλουν για να ξεφύγουν από την φτώχεια."
Μα δεν έχουμε τις υποδομές για να παρέχουμε αξιοπρεπή διαβίωση σε αυτούς που είναι ήδη εδώ. Δεν θα υποφέρουν οι επιπλέον;
" Ας έρθουν, να τους δώσουμε τα κατάλληλα έγγραφα και να πάνε στις πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Έχουν δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή ."
Ναι αλλά η Ευρώπη έχει σταματήσει να δέχεται μεγάλο αριθμό μεταναστών παρά μόνο αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι.
"Να πιέσει η Ελλάδα την Ευρώπη να τους δεχτεί ή να κάνει τα στραβά μάτια για την διαφυγή τους."
Καταλαβαίνεις ότι αυτό θα σημαίνει παραβίαση των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί, δεσμεύουν την χώρα μας και βάση αυτών χρηματοδοτείται για να φτιάχνει υποδομές για τους μετανάστες;
Και άντε και το κάναμε, πόσους μετανάστες αντέχει η Ευρώπη;
" Η Ευρώπη είναι πλούσια και μπορεί να βοηθήσει εκατομμύρια μετανάστες. Ας τα πάρουν από τους πλούσιους. Ας σταματήσουν να παράγουν οπλικά συστήματα και με τα χρήματα αυτά να ταΐσουν τους φτωχούς όλου του κόσμου."
Μα τα οπλικά συστήματα είναι απαραίτητα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Μπορείς να φανταστείς μια κατάσταση με ένα νέο μη Ευρωπαίο «Χίτλερ» και την Ευρώπη χωρίς όπλα και στρατό;
Το να τα πάρεις από του πλούσιους είναι το εύκολο. Όταν θα τελειώσουν όμως αυτά τα χρήματα με ποιο τρόπο θα συνεχίσεις να εξασφαλίζεις ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης σε εκατομμύρια ανθρώπων;
" Εμένα με ενδιαφέρει όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Και στην τελική ας βοηθήσει η Ευρώπη, Αμερική και όλη η Δύση τις φτωχές χώρες να αναπτυχθούν, αν δεν θέλουν να έρχονται οι μετανάστες στα μέρη τους"
Μα αυτό συμβαίνει ήδη.
Μέσω της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και της ανάπτυξης της τεχνολογίας έχει ανεβεί το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων ανθρώπων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτός ο ρυθμός ανάπτυξης ανταγωνίζεται (και για την ώρα υπολείπεται) τον ρυθμό αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Άρα ακόμα και αν παράγεται πολύ περισσότερος πλούτος και διαχέεται σε πολύ περισσότερους ανθρώπους δεν είναι αρκετός για όλους.
"Εγώ αυτό το ονομάζω εκμετάλλευση. Αν η Δύση ήθελε πραγματικά να βοηθήσει θα έπρεπε να δώσει χρήματα για να υπάρχει εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες τις φτωχές χώρες του κόσμου. Μόνο η παιδεία μπορεί να σταματήσει την φτώχεια. Παιδεία και υγεία για όλους, αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα.
Δεν θα διαφωνήσω με το γενικό σκεπτικό. Όμως ήδη ξοδεύονται εκατομμύρια μέσω του ΟΗΕ, της UNESCO, και άλλων οργανισμών για να επιτευχθεί αυτός ακριβώς ο σκοπός. Εκατοντάδες φιλανθρωπικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από τους πλούσιους της Δύσης κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Είναι όμως αδύνατο να εξασφαλίσεις σωστό εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα για δισεκατομμύρια ανθρώπων. Ακόμα και αν όλα τα πλούσια κράτη αποφάσιζαν να γίνουν φτωχά αμφιβάλλω αν θα ήταν αρκετό. Πέραν αυτού όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο το «δίνω χρήματα και φτιάχνω σχολεία και νοσοκομεία» Ποιος θα τα συντηρεί;
Πως πείθεις πχ την Πακιστανική κυβέρνηση που ενώ εκατομμύρια μικρά παιδιά κάθε χρόνο μένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος ( κυρίως κορίτσια) ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για να είναι πυρηνική δύναμη , να δώσει προτεραιότητα στην εκπαίδευση και όχι σε οπλικά συστήματα ;
Πως ακριβώς θα πετύχει κάτι τέτοιο η Δύση; Με πόλεμο; Ακόμα και πιθανές οικονομικές κυρώσεις θε έφερναν μεγαλύτερη φτώχεια άρα και μεγαλύτερη τάση για μετανάστευση.
Άρα και οι Πακιστανοί πολίτες με την στήριξη ή την ανοχή τους σε αυτήν την κατάσταση είναι κατά κάποιο τρόπο θύτες και θύματα.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι οι απλές ανθρωπιστικές αξίες δύσκολα λύνουν προβλήματα παγκόσμιας κλίμακας. Πρόκειται περί μιας πολύπλοκης εξίσωσης με πολλούς αγνώστους.
" Δεν οδηγεί πουθενά αυτή η συζήτηση. Εσύ μου μιλάς για στατιστικές, για πολιτική, για αριθμούς, ενώ εγώ σου μιλάω για την Ειρήνη, για την Συμπόνοια στον συνάνθρωπο, για την Αδελφοσύνη των λαών "
Όμορφα και ευήκοα όλα όσα αναφέρεις. Με φοβίζουν όμως.
Τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία έχουν γίνει "για το καλό των ανθρώπων" και όντως δεν είχαν καμία σημασία οι αριθμοί και οι στατιστικές μελέτες. Κανείς δεν υπολόγισε των αριθμό των θυμάτων που θα προέκυπταν.
Αντίθετα αυτοί που ασχολήθηκαν με τους αριθμούς, τις επιστήμες ήταν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του πλανήτη ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς το έκαναν για τους δικούς τους ιδιοτελής σκοπούς.