GR
EN Μία γυναίκα προσεύχεται κατανυκτικά μέσα σε βουδιστικό ναό στο Νεπάλ. Η όψη και η αύρα αυτών των θρησκευόμενων ανθρώπων εκπέμπει μία λεπτή, φωτεινή ηρεμία που αν στοιχειωδώς έχεις τις ψυχικές σου κεραίες τεταμένες, τη συναισθάνεσαι με βιωματικό τρόπο στην ατμόσφαιρα να σε λούζει και να σε διαπερνά συνεγερτικά.
Υπάρχουν θρησκείες και θρησκείες. Αδιαμφισβήτητα, το ηθικό και φιλοσοφικό πνεύμα τής κάθε θρησκείας, η απόχρωση και η έντασή του, καθορίζουν τη γενική κουλτούρα τού ψυχισμού των ατόμων που την ασπάζονται. Μία κουλτούρα που χτίζεται και εδραιώνεται ανά γενεά αποκτώντας προοδευτικά βαθιές ρίζες και ισχυρό πολιτιστικό ρεύμα. Τι είναι όμως αυτό που τις καθιστά ενίοτε τόσο διαφορετικές σε ψυχική χροιά και πολιτισμικό ύφος;
Περπατάς στα στενά του Κατμαντού στο Νεπάλ μονάχος και ξένος, ακόμα και τη νύχτα, χωρίς να νιώθεις τη παραμικρή ανησυχία. Λες να βγεις από το ξενοδοχείο σου στο Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές και να περάσεις στην απέναντι μεριά του δρόμου μέρα-μεσημέρι, αλλά το σκέφτεσαι δυο φορές και τελικά λες: «άσε καλύτερα· ας κάτσω σταυγά μου. Με περιμένουν παιδιά πίσω στο σπίτι». Γιατί αυτή η διαφορά;
Ο Βουδισμός είναι μία εσωστρεφής θρησκεία. Διδάσκει τους πιστούς πώς να αναζητούν το θείο πνεύμα εντός τους, μέσω τής ίδιας τής ψυχοπνευματικής υπόστασης τού ατόμου ως φορέα του. Το ίδιο ίσχυε κάποτε και με τον πρώιμο Χριστιανισμό, κάτι που όμως έχει πια σημαντικά αλλοιωθεί κατά το πέρασμα των αιώνων, καταλήγοντας σε πλείστες περιπτώσεις να είναι μία εξωτερική, κυρίως τυπολατρική, ή ενίοτε και ιδεολογικού τύπου, σχέση με το θεϊκό πνεύμα χρησιμοποιώντας μάλιστα εξωτερικούς ενδιάμεσους φορείς (εικόνες, ιερείς, κλπ). Και οι δύο αυτές θρησκείες όμως, παρόλες τις διαφορές τους, έχουν πολλούς κοινούς ηθικοπλαστικούς άξονες. Στη βάση τους διδάσκουν τον σεβασμό, την αγάπη, τον εσωτερικό δρόμο προς την αρετή.
Με το σύγχρονο Ισλάμ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εάν βρεθείς στα σοκάκια μίας από εκείνες τις χώρες όπου η ισλαμική θρησκοληψία είναι κυρίαρχη παράμετρος τής πολιτιστικής της κουλτούρας, αντιλαμβάνεσαι πολύ γρήγορα τη διαφορά. Μία διαφορά που ψυχικά σε κρυώνει ακαριαία. Αισθάνεσαι ένα ρίγος φοβικής σκοτεινιάς να σε διαπερνά, ρίγος που προκαλείται από μία ενέργεια εκπορευόμενη από τον τραχύ εγωικό ψυχισμό εκείνων των ανθρώπων.
Αυτό δεν ισχύει έτσι ή στον ίδιο βαθμό σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες. Για παράδειγμα, στη Τουρκία ή και σε άλλες μετριοπαθείς μουσουλμανικές χώρες τής βόρειας και δυτικής Ασίας, δεν θα το συναντήσει κανείς παρά μόνο ίσως σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Αλλού όμως ο ισλαμισμός διαμορφώνει κοινωνικά οριζόντιες τάσεις φανατικής έως ακραίας προσήλωσης σε πολύ στενές και παντελώς άκαμπτες αρχές, οι οποίες εκτονώνονται με ισχυρή επιθετική εξωστρέφεια. Καλλιεργεί ψυχολογικό κλίμα ανταγωνιστικού επεκτατισμού, προάγοντας τη θρησκευτική αντιπαλότητα. Εξαγριώνει τη ψυχή αντί να τιθασεύει τα πάθη της και να τη γαληνεύει.
Για όλα αυτά δεν θα μας έπεφτε λόγος εάν δεν συνέτρεχε στην εποχή μας μία ισχυρή μεταναστευτική τάση από τέτοιες χώρες προς την Ευρώπη. Το φονταμενταλιστικό ισλάμ δεν είναι απλώς μία θρησκεία. Τη θρησκεία καθαυτή, στο πλαίσιο τής αρχής της ανεξιθρησκείας, θα τη σεβαστούμε. Το μεγάλο πρόβλημα (δικό μας και τής Ευρώπης) είναι ότι εκείνο δεν πιστεύει στην ανεξιθρησκεία. Όπως ούτε πιστεύει στην ανεκτικότητα ως προς τη διαφορετικότητα. Και αν αυτό δεν ήταν ήδη σοβαρό ως πρόβλημα, ο ισλαμισμός εμπεριέχει παράλληλα και ένα δικό του θρησκευτικό νομικό σύστημα και αρχές άσκησης δικαστικής εξουσίας το οποίο απορρίπτει το αντίστοιχο πολιτικό. Με απλά λόγια, οι αρχές του είναι τέτοιες ώστε δεν αποδέχεται την ύπαρξη άλλου συστήματος πολιτικών εξουσιών, άλλης θρησκείας, άλλου νομικού πολιτισμού, στα οποία αφενός δεν συμμορφώνεται και αφετέρου επιθυμεί να τα καταλύσει.
Η Ευρώπη κατά τον 21ο αιώνα γίνεται μεταναστευτικός προορισμός εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων τυχοδιωκτών. Γιατί έρχονται στην Ευρώπη (τις αρχές της οποίας δεν ασπάζονται) και δεν πάνε αλλού; Διότι έχουν αντιληφθεί ότι αφενός εκεί παρέχεται τσάμπα χρήμα και κοινωνικές παροχές, αφετέρου επειδή ο ανεξίθρησκος ευρωπαϊκός πολιτισμός επιδεικνύει ανοχή και σεβασμό στη πολιτισμική και θρησκευτική διαφορετικότητα ανεξαρτήτως τού πόσο επιθετική ή επικυριαρχική μπορεί αυτή να είναι. Έρχονται όλοι αυτοί οι τυχοδιώκτες στην Ευρώπη και αφού φιλοξενηθούν και εγκατασταθούν, μετά απαιτούν η Ευρώπη να αλλάξει πολιτιστική ρότα διότι δεν είναι συμβατή με τα δικά τους νομικά-θρησκευτικά έθιμα! Παραλογισμός μεν, βραδυφλεγής βόμβα μεγατόνων δε.
Οι απλοί πιστοί μουσουλμάνοι δεν αποτελούν κίνδυνο ως *μεμονωμένα* θρησκευόμενα άτομα. Δεν ενοχλεί η ίδια η πίστη στο θεό τους. Είναι όμως τέτοια η φύση τής κοσμοθεωρίας της ώστε λόγω τής ισχυρής θρησκοληψίας που επιβάλλει, καθιστά τους πιστούς - ως κοινωνική μάζα πλέον - εύκολα υποχείρια των φανατικών θρησκευτικών ή άλλου τύπου ηγετών τους οι οποίοι επιθυμούν να επιβάλλουν βιαίως το πολιτιστικό καθεστώς τους στο περιβάλλον ζωής τους και να επικυριαρχήσουν μονιδιάστατα στις αλλόθρησκες κοινωνίες, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι εκεί φιλοξενούνται.
Στην Ελλάδα, η κοινωνία όντας θύμα μίας διάχυτης αριστερόστροφης κουλτούρας περί «ανοιχτών συνόρων» και ενός αριστερού ψευδο-ανθρωπισμού, κοιμάται "με τα τσαρούχια". Η πολιτισμική εθνική μας άλωση επέρχεται όχι μόνο ταχέως και ύπουλα, αλλά και με δικές μας τυμπανοκρουσίες. Αγνοούμε ακόμα και τα πιο στοιχειώδη: Ότι οι υποψήφιοι τυχοδιώκτες εισβολείς δεν είναι μερικές χιλιάδες, αλλά εκατοντάδες εκατομμύρια. Και δυστυχώς αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια δεν θα είναι βουδιστές από το Νεπάλ και το Θιβέτ, ούτε ήρεμοι κομφουκιανστές από την Ν. Κορέα, ή γλυκείς ταοϊστές από την Κίνα και το Βιετνάμ. Αλλά μουσουλμάνοι.
Όταν όμως κάποτε ξυπνήσουμε (από την εκκωφαντική πιά φασαρία παντού τριγύρω μας), θα είναι ήδη πάρα πολύ αργά για να μπορούμε να αποτρέψουμε την αποσαθρωτική ζημιά στον πολιτιστικό ιστό τής κοινωνίας μας και στη συνοχή της. Και όπως συνηθίζουμε, θα τρέχουμε τότε δεξιά και αριστερά σαστισμένοι τινάζοντας τις φούντες από τα τσαρούχια μας και θα αρχίσουμε να αναζητάμε εξωτερικούς φταίχτες. Διότι, αλίμονο! Εμείς -όπως πάντα- είχαμε τις ευφυέστερες και ευγενέστερες των προθέσεων, αλλά θα πρέπει να ήταν κάποιοι κακόβουλοι "άλλοι" που είχαν στήσει μία άθλια παγίδα σε εμάς τούς... σοφούς και άμεμπτους ιδεαλιστές.
Πηγή: marketnews.gr
