GR
EN Στο ομηρικό έργο, η Ιθάκη είναι ένας τόπος με πλήθος βαθέων συμβολισμών. Ο πρωθυπουργός, αδυνατώντας να αντιληφθεί την ομηρική Ιθάκη στο βάθος και εύρος όσων συμβολίζει, δεν βλέπει τίποτα περισσότερο σε αυτήν παρά μόνο ως μία τυχοδιωκτική ευκαιρία. Έτσι, την επιλέγει και τη αξιοποιεί χρησιμοθηρικά ως εργαλείο για μία φτηνή δημαγωγικής στόχευσης φιέστα. Πιάνοντάς την στα λεκιασμένα από το ακατάσχετο ψεύδος πολιτικά του χέρια, δονώντας το όνομά της με τη πολιτικάντικη χροιά του μονίμως διχαστικού του λόγου, την Ιθάκη τη μαγαρίζει∙ τη βεβηλώνει∙ την ευτελίζει. Όμως μόνο προσωρινά∙ στιγμιαία.
Το ειδικό βάρος τής συμβολικής Ιθάκης και της Οδύσσειας, μίας πνευματικής κληρονομιάς που το πυκνό νόημά της διαπνέει ολόκληρη την πολιτιστική υφήλιο, είναι κολοσσιαίου μεγέθους. Το να επιχειρεί κάποια ομάδα κυβερνητικών αιρετών να σφετεριστούν δημαγωγικά την εγνωσμένη αξία του Ομηρικού έπους αυτο-ταυτιζόμενοι (αυθαιρέτως και με κουτοπονηριά) με όλα τα θετικά σύμβολά του για να καπηλευτούν τη μεγαλειώδη αξία τους, φανερώνει ένα πράγμα: Το πόσο πολιτικά νάνοι είναι οι εν λόγω επαρμένοι άνθρωποι, που αγνοούν ότι το ειδικό βάρος του κουστουμιού που επιχειρούν να φορέσουν νομοτελειακά θα τους συνθλίψει.
Ο πρωθυπουργός αυτοπαρουσιάστηκε με ιταμό θράσος ως -τάχα- σύγχρονος Οδυσσέας. Ορίζει εαυτόν ως πρόσωπο εφάμιλλο σε αξιοσύνη, ήθος και ιστορική πολιτισμική αξία, με αυτό τού ενδόξου πρωταγωνιστή τής Οδύσσειας! Ως ο -δήθεν- πολυμήχανος και επιδέξιος τιμονιέρης που χάρις στις δικές του δεξιότητες και στρατηγική ευφυΐα η Ελλάδα μπόρεσε να παλιννοστήσει εν μέσω μεγίστων αντιξοοτήτων στην Ιθάκη της!
Το μέγεθος αυτής τής γελοιότητας και, κυρίως, τής ύβρεώς του, είναι ανεκδιήγητο.
Αγνοεί όμως ο αστοιχείωτος πολιτικός δημαγωγός ότι στην Ιθάκη πρωταγωνιστούν πάρα πολλά πρόσωπα τα οποία έχουν υψηλό συμβολικό φορτίο στη νοηματική απόδοση τού έπους. Ως συνήθως, αδιάφορος να δει οτιδήποτε άλλο πέραν των ιδιωφελών στοχεύσεων της κομματοκρατίας που εκφράζει, όλα αυτά τα παραβλέπει. Εστιάζει με αυτιστικό τρόπο μόνο στο λαραδεδεγμένης δόξας και τιμής στοιχείο τού μύθου ταυτίζοντας αυτομάτως τον εαυτό του με αυτό. Μα πόσο λίγος...
Παραγνωρίζει ότι η Ιθάκη, ανάμεσα σε πολλά που συμβολίζει, είναι επίσης η ορφανή από ηγεσία πατρίδα∙ είναι και ο αυτο-συνειδησιακά εγκαταλελειμμένος και αποδιοργανωμένος εσωτερικός μας εαυτός, ατομικός είτε συλλογικός. Είναι το πεδίο όπου οι διάφοροι μοχθηροί μνηστήρες τής κάθε λογής εξουσίας επιχειρούν δολίως να αξιοποιήσουν το κενό, την αταξία, την ανοργανωσιά, για να την καταλάβουν και να καρπωθούν σφετεριστικά από τη λαφυραγώγησή της.
Επιλέγοντας το σκηνικό τής Ιθάκης, η αριβίστικου ήθους κυβερνητική ομάδα βάζει ανεπίγνωστα η ίδια μπροστά της έναν μεγεθυντικό καθρέφτη. Μόνο που η νοητική τους αχρωματοψία από την -ήδη πια καλοζωισμένη- ματαιοδοξία τους, καθώς και η μέθη από την αμετροεπώς άσκηση ωφελιμιστικής εξουσίας δεν τους επιτρέπουν να διακρίνουν εντός τού καθρέφτη όσα το μεγεθυμένο τους είδωλο εμφανώς αποκαλύπτει:
Ότι εκείνοι, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τούς δόλιους μνηστήρες. Εκείνοι οι παρασιτούντες κηφήνες που, οσμιζόμενοι ένα συγκυριακά εύκολο «άρχειν», πλεύρισαν την συμβολική Πηνελόπη καταχρώμενοι επ’ ωφελεία τους το κενό ηγεσίας ώστε να την ιδιοποιηθούν.
Ότι επίσης, η Ιθάκη είναι η σύγχρονη Ελλάδα∙ η δε Πηνελόπη, η Ιστορική μας συλλογική συνείδηση, η μισο-ορφανεμένη χήρα που λαχταρά και αποζητά την επιστροφή τής έλλογης σύνεσης, τού ήθους τής αριστείας, της φωτεινής αξιοσύνης, όσα δηλαδή ο Οδυσσέας συμβολίζει, ώστε να επανα-γονιμοποιήσει δημιουργικά μαζί τους το αφημένο στις δυνάμεις τής παρακμής Ιστορικό βασίλειο.
Δεν μπορούν να δουν οι εθισμένοι χρήστες τής εξουσίας ότι οι ίδιοι είναι μονάχα οι αξιοπεριφρόνητοι μνηστήρες∙ ότι ο εν λόγω πρωθυπουργός δεν προσωποποιεί φυσικά τον... Οδυσσέα(!) παρά τον μοχθηρό αρχηγό των μνηστήρων, τον Αντίνοο∙ εκείνον δηλαδή που - με το σημειολογικό νόημα του ονόματός του- αντιτίθεται στη νόηση, τον έχοντα επιρρέπεια στις αυταπάτες και τις νοητικές εξαπατήσεις τρίτων.
= = = =
Με την καταθλιπτικά φαιδρή και διαλυτική για τη κοινωνία (λόγω τής ακραίως διχαστικού πνεύματος ρητορείας) εμφάνισή του στην Ιθάκη, ο ατάλαντος πρωθυπουργός και το κακότεχνο μπουλούκι του ανέδειξαν όλη τη μικρότητα των πολιτικών τους. Εν αγνοία τους τοποθέτησαν εαυτούς στους ακριβείς ρόλους τους και θέση μέσα στο σκηνικό τής παράστασης που σκηνοθέτησαν και πρωταγωνιστούν οι ίδιοι. Μόνο που οι ρόλοι τους δεν είναι αυτοί των καλών και ευγενών ηρώων όπως φαντασιώνονται, αλλά εκείνοι των αχρείων τού συγκεκριμένου μύθου.
Όμως η μοίρα όσων μωρών αλαζόνων θεωρούν ότι έχουν τη νομοτέλεια τής Ιστορίας με το μέρος τους είναι πάγια: Ένα θλιβερά άδοξο για εκείνους τέλος, να δεχθούν κάποτε το συντριπτικό πλάκωμα ανυποληψίας από τη ροή τής Ιστορίας που έπεται.
Οι πονηροί μνηστήρες θα έχουν τον επίλογο που τους αρμόζει και που το έπος προδικάζει. Λογίζοντας τον ουτιδανό εαυτό τους ισότιμο τού Οδυσσέα, πέραν του αξιομνημόνευτου μεγέθους της ανοησίας που αυτό σηματοδοτεί, διαπράττουν μία τεράστια αλαζονική Ύβρι. Και η Ύβρις αργά ή γρήγορα θα επιφέρει τη Νέμεσι.
Εάν και όποτε καταφέρει ο σύγχρονος, συμβολικά γνήσιος, Οδυσσέας να επιστρέψει στην Πηνελόπη, τότε, σε αυτή τη μελλοντική μας Ιθάκη ο Έλλογος Νους και το Ήθος θα εκτοπίσουν τα παράσιτα, όπως ακριβώς έπραξε και ο Ομηρικός ήρωας. Το τόξο εκείνων των σεμνών - λόγω αυτογνωσίας- και άξιων του Οδυσσέα απογόνων Ελλήνων, όποτε αυτοί προκύψουν, θα εκσφενδονίσει δυναμικά το βέλος που θα διαπεράσει και εξολοθρεύσει όλους εκείνους τους μνηστήρες και συμπεριφορές που παρασιτούν έχοντας διαχρονικά αφαιμάξει τον τόπο μας.
Η αλαζονική εξουσία που εδράζεται στην αξιακή πενία και τήν υποκρισία και όχι στο συλλογικά χρήσιμο, είναι αδύνατον να βρίσκει πόρους να τρέφεται για πάντα, μιας και οι έτοιμοι μη ανανεώσιμοι πόροι αργά ή γρήγορα εξαντλούνται.
Ή θα αφανιστούμε συντόμως ως έθνος βαδίζοντας στην ταχέως φθίνουσα σημερινή μας πορεία ή, θα αναδυθεί κάποτε ένα συλλογικό κίνημα αφυπνισμένων Ελλήνων που ως σύγχρονοι συμβολικοί Οδυσσείς θα αναζωπυρώσουν το πνεύμα ενός βιώσιμου φωτεινού πολιτισμού. Μέσες, άχρωμες και παρακμιακές «λύσεις» διαχείρισης ενός ανέμπνευστου στατικού σήμερα, δεν μπορεί να επιβιώνουν για πολύ χρόνο ακόμα∙ τα καύσιμά τους τελειώνουν.
Πηγή: marketnews.gr
