Η απάτη της συζήτησης για το χρέος

Ποτέ, μα ποτέ, το χρέος δεν είναι πρόβλημα για μια χώρα. Πρόβλημα γίνεται όταν δε μπορεί να εξυπηρετηθεί, δηλαδή να ανακυκλωθεί με λογικό επιτόκιο.

Σε σύγκριση με τα χρέη άλλων χωρών το δικό μας σαν απόλυτο νούμερο είναι μικρό, απλά είναι πολύ μεγάλο σαν ποσοστό του ΑΕΠ και αυτό καθορίζει και το επιτόκιο δανεισμού μας από τις αγορές. Η Ιταλία έχει ΑΕΠ 1,9 τρις ευρώ, χρέος στο 130% του ΑΕΠ και το επιτόκιο δανεισμού ήταν μικρό αλλά τώρα με την κρίση ανέβηκε στο 2,3%. Η Ιαπωνία έχει ΑΕΠ σχεδόν 5 τρις δολάρια, χρέος στο 250% του ΑΕΠ, αλλά το επιτόκιο δανεισμού είναι 0.06%. Και στις δύο αυτές χώρες, πάνω από το 70% του χρέους είναι εσωτερικό, καθώς οι χώρες παράγουν και οι πολίτες έχουν χρήματα για να δανείσουν ένα κράτος που εμπιστεύονται. Επίσης όταν το κράτος εξοφλεί, τα χρήματα μένουν μέσα στη χώρα και κινούν την οικονομία.

Η Ελλάδα έχει ΑΕΠ 175 δις ευρώ, χρέος στο 180% του ΑΕΠ που είναι χρέος κυρίως προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μετά την πολυθρύλητη έξοδο από το μνημόνιο, το χρέος μας προς τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης θα μειώνεται, αλλά το επιτόκιο θα το καθορίζουν πλέον αποκλειστικά οι αγορές. Μία χώρα που δεν παράγει δεν την εμπιστεύονται ούτε οι αγορές ούτε οι πολίτες της, και γι αυτό το τωρινό επιτόκιο δανεισμού μας είναι 4,8%, υπερδιπλάσιο του επιτοκίου της Ιταλίας!

Εάν βγούμε στις αγορές με αυτά τα χάλια, το επιτόκιο θα ανέβει κι άλλο και θα φανεί ότι επί 8 χρόνια το πολιτικό σύστημα δεν έκανε τίποτε για να διορθώσει τις συνθήκες που μας χρεοκόπησαν. Τώρα, όλοι μιλούν για "διευθέτηση" του χρέους, ακόμα μια πρωτότυπη ελληνική επινόηση. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θέλει κούρεμα που δεν πρόκειται να γίνει, η δε ΝΔ ζητάει και μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και ένα πρόσθετο χρηματοδοτικό μαξιλάρι, γιατί ξέρει τα χάλια της οικονομίας μας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Εάν είχαμε το επιτόκιο δανεισμού της Ιαπωνίας θα θέλαμε για τόκους κάθε χρόνο 200 εκατομμύρια, ποσό αμελητέο, ενώ τώρα χρειαζόμαστε 6,5 δις ευρώ ήτοι 3,5% του ΑΕΠ, εξ ου και η απαίτηση για πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5%. Η μείωση των πλεονασμάτων που θέλει η ΝΔ, θα αυξάνει το χρέος, δηλαδή θα εξανεμίζει την ήδη τραυματισμένη εμπιστοσύνη των αγορών, δηλαδή θα αυξάνονται και τα επιτόκια μέχρι να καταστούν απαγορευτικά, δηλαδή θα ξαναβουλιάξουμε και τότε δεν θα μας υποστηρίξει καμία ΕΕ.

Όλα αυτά τα παθαίνουμε γιατί αρνούμαστε να εκσυγχρονιστούμε, προστατεύοντας την κρατικοδίαιτη δημόσια και ιδιωτική νομενκλατούρα.

Η Ε.Ε. "άπλωσε" τις δόσεις μέχρι το 2060 για να πληρώνουμε το χρέος μας σε βάθος πολλών χρόνων, άρα το θέμα είναι να βελτιώσουμε την οικονομία ώστε να παράγει, για ν ανέβει τοΑΕΠ και να προκύπτουν πλεονάσματα από παραγωγή και όχι από υπερφορολόγηση, ώστε να εξυπηρετούμε το χρέος χωρίς να ματώνουμε. Εμείς επί 8 χρόνια δεν κάναμε τίποτε για ν αυξήσουμε την παραγωγή διότι όλες οι κυβερνήσεις προτιμούν να να προστατέψουν το κρατικοδίαιτο κατεστημένο με το πελατειακό πλέγμα όλων των κομμάτων εξουσίας. Έτσι ο μόνος τρόπος συντήρησής τους είναι η υπερφορολόγηση.

Για να μειωθεί δραστικά η φορολογία ώστε να γίνουν επενδύσεις, χρειάζονται δομικές μεταρρυθμίσεις που το σύστημα αρνείται να κάνει, για τις οποίες δεν μιλάει ούτε ο Κυριάκος, οπότε το μόνο που μένει είναι η φορολόγηση για να εξυπηρετούμε τους τόκους του χρέους. Οι αναιμικές μειώσεις φόρων που υπόσχεται ο Κυριάκος σε βάθος χρόνου είναι ασπιρίνες που δεν θα θεραπεύσουν την βαριά μας αρρώστια. Η συζήτηση έπρεπε να είναι για τις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις και όχι για το χρέος. Αυτή τη συζήτηση την αποφεύγουν και οΣΥΡΙΖΑ που είναι λογικό γιατί είναι φουλ κρατιστές αλλά και η ΝΔ που παριστάνει την φιλελεύθερη αλλά στην ουσία δεν είναι.

Η λύση λέγεται φιλελεύθερη πολιτική, ήτοι πλήρης αναδιάρθρωση του Δημοσίου που θα περιέχει και απολύσεις, εξορθολογισμός του ασφαλιστικού, γιατί αυτά τα δύο στοιχεία τρώνε το 60% των ετήσιων εσόδων. Και, φυσικά, απελευθέρωση της αγοράς από το κράτος δυνάστη. Εάν γίνουν οι δομικές αυτές μεταρρυθμίσεις θα εξοικονομηθούν πολλά δις που θα δώσουν την δυνατότητα να μειωθεί δραστικά η φορολογία και και να απογειωθεί η οικονομία, ότι δηλαδή έκαναν τα κράτη του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού που πλέον αναπτύσσονται αλματωδώς. Και τότε θα έχουμε διψήφιο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης.

Κάθε άλλη συζήτηση είναι απάτη, για να μην γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που θίγουν την εκλογική πελατεία των κομμάτων εξουσίας.

Υ.Γ. Προς θιασώτες της πολιτικής ορθότητας: Χρησιμοποιώ τη λέξη απάτη, ως την μόνη κατάλληλη, διότι όταν ξέρεις ποια είναι η λύση και εσύ μεταφέρεις τη συζήτηση αλλού, για να αποφύγεις το πολιτικό κόστος της αλήθειας, τότε αυτό συνιστά, ξεκάθαρα, απάτη.