GR
EN Φίλε άξιε Δημόσιε Λειτουργέ,
απευθύνομαι σε σένα, που βλέπεις μειώσεις στον μισθό σου, ανησυχείς για τη σύνταξη που θα πάρεις ενώ:
• ήσουν πάντα συνεπής στη δουλειά σου
• δεν λαδώθηκες ποτέ
• δεν πήρες άδεια από τη σημαία
• βλέπεις τον συνάδελφό σου να προάγεται αναξιοκρατικά λόγω κομματικής κάλυψης
• ανέχεσαι την ιδιοτροπία του κάθε πολίτη προσπαθώντας να εξυπηρετήσεις τους πάντες, ακόμη και με υπέρβαση του ωραρίου σου
• αντιμετωπίζεις την αγανάκτησή μου με ευγένεια και κατανόηση προσπαθώντας να μου εξηγήσεις τη Βαβέλ της Δημόσιας Διοίκησης
• σε τοποθέτησε η κεντρική εξουσία ως κυματοθραύστη στην οργή του πολίτη ενώ ταυτόχρονα πρέπει να συμμορφώνεται στα κελεύσματά της καθώς και στις αποφάσεις των συνδικαλιστών του χώρου σου.
Σου γράφω εγώ ο Ελεύθερος Επαγγελματίας, από την άλλη μεριά του "τείχους της διχόνοιας" που έκτισαν με περίσσια δεξιοτεχνία όλα τα κόμματα, κυβερνητικά και μη, για να σου θυμίσω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως και εσείς δεν είστε. Στην πραγματικότητα είμαστε τα μέλη της ίδιας οικογένειας που έχει πέσει σε περιδίνηση την τελευταία δεκαετία όταν και τέλειωσαν τα δανεικά και οι μεγάλες υποσχέσεις της ψεύτικης ευμάρειας. Έκτοτε βρισκόμαστε σε ένα σπιράλ καθόδου όπου εγώ κατεβαίνω πρώτος αλλά παίρνω κι εσένα μαζί μου καθώς η μοίρα μας είναι κοινή και αλληλένδετη!
Αν υποθέσουμε ότι το ΑΕΠ της χώρας είναι 1000 ευρώ ετησίως, τα 600 περίπου καταλήγουν σε δαπάνες του Δημοσίου. Όμως, το ΑΕΠ συρρικνώνεται. Στα 900 ευρώ, το 60% αντιστοιχεί σε 540 ευρώ!
Όπως καταλαβαίνεις, η μείωση της πίτας αφορά και τους δυο μας. Τα τελευταία χρόνια έκλεισαν και συνεχίζουν να κλείνουν συνεχώς επιχειρήσεις, ενώ νέες επενδύσεις δεν φαίνονται όσο και να τις επικαλούνται κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ως εκ τούτου, τα έσοδα της χώρας θα συνεχίσουν να μειώνονται. Ο ιδιωτικός τομέας φοροδιαφεύγει, όχι με στόχο το υπερκέρδος, αλλά την επιβίωση, καθώς η φορολογία είναι δυσβάστακτη. Άλλωστε τη βιώνεις κι εσύ σε ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, τεκμήρια, οπότε με καταλαβαίνεις.
Οι λύσεις που μας μένουν δεν είναι πολλές. Θα φύγω στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερη τύχη για μένα και την οικογένειά μου αλλά θα μειωθεί κι άλλο η φορολογητέα ύλη άρα και ο μισθός σου ή θα μείνω να παλέψουμε μαζί. Για να μην αποχαιρετήσουμε τα παιδιά μας σε κάποιο αεροδρόμιο θα πρέπει να συνεργαστούμε ενάντια σε όλους αυτούς που μας διχάζουν. Βοήθησέ με να μεγαλώσω τα έσοδα της κοινής μας οικογένειας για να λάβεις κι εσύ την αμοιβή που αντιστοιχεί στον άξιο κόπο σου. Ζήτα εσύ την κάθαρση του δικού σου χώρου. Ζήτα εσύ την αξιολόγηση και την αξιοκρατία καθώς και την κατάργηση των αχρείαστων οργανισμών του Δημοσίου. Θα είναι ένα σπουδαίο βήμα, που θα έχει πραγματικό αντίκρυσμα και στους δυο μας.
Ο χώρος της Ελεύθερης Αγοράς έχει δαιμονοποιηθεί, ενώ στη χώρα μας πραγματική Ελεύθερη Αγορά ουδέποτε υπήρξε. Η αγορά λειτουργούσε πάντα για άλλους με κρατικά κονδύλια και για άλλους με κρατικά δεσμά. Δοκιμάσαμε την οικονομική συνταγή "υψηλοί μισθοί με δανεικά και κρατική επιχειρηματικότητα". Απέτυχε φίλε Δημόσιε Λειτουργέ. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε και οι δύο. Μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε και τη συνταγή "Ανάπτυξη και ικανοί, παραγωγικοί και καλοπληρωμένοι Δημόσιοι Λειτουργοί";
Μην ξεχνάς πόσο σημαντικός είσαι για τη ζωή μου καθώς διαχειρίζεσαι:
• την υγεία της οικογένειάς μου
• τη μόρφωση των παιδιών μου
• την περίθαλψη των ηλικιωμένων γονιών μου
• τη λειτουργία του κοινού μας σπιτιού, της χώρας
Ξέρω ότι προσπάθησες να τα διαχειριστείς σωστά, χωρίς να τα καταφέρεις. Γιατί ένα κράτος - τέρας, σε σένα δένει τα χέρια κι εμένα με έχει ρημάξει. Με ταλαιπωρεί στις ουρές των γκισέ, με τσακίζει στη φορολογία, με εξουθενώνει με τη γραφειοκρατία του, με τρελαίνει με τα "ήξεις - αφήξεις" του, με προσβάλλει θεωρώντας με εκ προοιμίου απατεώνα. Άλλωστε και σε σένα, έτσι δεν φέρεται;
Είμαι μαζί σου, άξιε Δημόσιε Λειτουργέ. Και σου ζητάω να είσαι και συ... μαζί σου. Γιατί όταν μειώνεται η πίτα, αν θες το δικό σου κομμάτι να μείνει το ίδιο, πρέπει κάποιοι να μην πάρουν καθόλου. Κι αυτοί πρέπει να είναι οι ανάξιοι. Σκέφτεσαι κάτι άλλο; Όμως, αν η πάγια θέση όλων είναι η μη αξιολόγηση, εσύ, ο άξιος, είσαι ο πρώτος χαμένος. Μετά είμαι εγώ, και μετά ξανά εσύ σε έναν φαύλο κύκλο ολέθρου. Δεν μας αξίζει, άξιε Δημόσιε Λειτουργέ. Ο κρατισμός είναι εχθρός και των δυο μας. Εσύ τον ζεις "από μέσα". Κι είμαι σίγουρος, έχεις πολλά περισσότερα επιχειρήματα από μένα, για το ότι πρέπει, επειγόντως, αυτό το παρακμιακό μοντέλο να αλλάξει εκ βάθρων.
Πηγή: marketnews.gr
