Οι άλλοι και εμείς (η "Δημιουργία, Ξανά!")

Η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουμε καταστεί θύματα πολλών, απερίγραπτης βλακείας, βολικών ιδεοληψιών και λωτοφαγισμού. Η ελληνική οικονομία και συχνά και εμείς οι Έλληνες, έχουμε εθισθεί στον επιχειρηματικό και επαγγελματικό εφησυχασμό και παρασιτισμό. Σε έναν κόσμο πολλών Καραγκιόζηδων, εμείς το συνεχές Κολλητήρι.  Πρέπει να επιτύχουμε να απ-εφησυχασθούμε και να από-παρασιτισθούμε και να μάθουμε και να εθισθούμε στο να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, όπως και στο να στηριζόμαστε στον δικό μας δημιουργικό προγραμματισμό και δράση. Είναι θέμα τόσο επιβίωσης, όσο και εθνικής υπερηφάνειας.

Ότι υπήρξε είναι προφανώς σάπιο, έχει αποδειχθεί ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα κι έχει ξεπεράσει ολωνών μας τους εφιάλτες. Δεν είναι κάποιες άστοχες πράξεις κάποιων ηλίθιων. Είναι το πολυετές αποτέλεσμα  ολόκληρου του Συστήματος. Του Συστήματος αυτών που κυβέρνησαν κι αυτών που, αν και ποτέ στην Κυβέρνηση, συγκυβέρνησαν. Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τις παρελθούσες πράξεις τους μία οικονομική, κοινωνική και πολιτική τους αφέλεια. Σήμερα, μετά από 30 χρόνια καταστροφής και καμίας μεταμέλειας, ούτε ο ίδιος ο Χριστός, δεν θα μπορούσε να πει γι αυτούς ‘άφες άρτι’. Μόνο η ανατροπή τους και των εθισμών που μας ‘κόλλησαν’, θα φέρει την προκοπή που λαχταρούμε όλοι μας.

Απαιτείται Ανατροπή.

Ο ρόλος και η πολιτική πρόταση της "Δημιουργίας, Ξανά!" πρέπει να είναι ανατρεπτικός και δημιουργικός.

Αυτό ζητάει η ελληνική κοινωνία. Οι Έλληνες ξέρουμε (ενσυνείδητα και/ή υποσυνείδητα) ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο κι όλοι αποζητούμε την αλλαγή πορείας. Ο δρόμος που ακολουθήσαμε για τόσο καιρό, είναι - το ξέρουμε όλοι μας -  λάθος. Τόσο λάθος που μόνο η ανατροπή του θα μας σώσει.

Διαφωνείτε; Λέτε να είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που παρουσιάζεται ένα καινούργιο πολιτικό κόμμα, συγκεντρώνει γύρω στο 40%, που σβήνει μόνο όταν αποδεικνύεται πόσο ρηχή είναι η ύπαρξή του; Λόγια, λόγια, λόγια  δίχως βάθος και αξία. Κι εν τούτοις, πάλι μόλις εμφανίζεται μία νέα ελπίδα, νάτο πάλι το 40%. Η Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά, ο Αβραμόπουλος, η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι. Η ελπίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει ψοφήσει κι απλά διατηρείται γιατί κατολίσθησε στο παλιό γνωστό τροπάρι. Τον λαϊκισμό. Μήπως νομίζετε ότι το 40% δεν αξίζει, γιατί δεν αντιπροσωπεύει, π.χ., το 60%; Σε όρους πολιτικής ανάλυσης το 40% δεν συνιστά μόνο κριτική μάζα, συνιστά Κυβέρνηση. Γι αυτό σ’ ένα κόμμα που πιάνει 40% δίδεται η δυνατότητα της απόλυτης πλειοψηφίας στις έδρες του Κοινοβουλίου. Του προσφέρεται η Δεδηλωμένη.

Η ζητούμενη Ανατροπή πρέπει να συνιστά Εθνική Πρωτοπορία. Η 'Δημιουργία, Ξανά!" πρέπει και μπορεί να γίνει η Ελληνική Πρωτοπορία.

Τα λαϊκιστικά κόμματα χρησιμοποιούν την Ανατροπή, εννοώντας και διαδηλώνοντας, ότι θα ‘ανατρέψουν’ το Μνημόνιο.. Χρησιμοποιούν την λέξη Ανατροπή, σαν ένα τακτικίστικο σλόγκαν, επιχειρώντας να εκμεταλλευθούν τους συνειρμούς της, αλλά απλά την εκμαυλίζουν και, δυστυχώς, ψεύδονται. Λέει ο Τσίπρας ότι θα ‘ανατρέψει’ το Μνημόνιο. Γιατί; Για να επιστρέψουμε  στο αποτυχημένο μοντέλο, που ακόμα τάχα πιστεύει, ότι μπορεί να δουλέψει; Μας δουλεύει!

Η επιστροφή στα παλιά, δεν θα φέρει απλώς μία αποτυχημένη οικονομία και μια σπαραγμένη κοινωνία. Αυτό ήδη το κατόρθωσαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Θα φέρει το κοινωνικό χάος, όπου οι δυνατοί θα γίνονται δυνατότεροι και οι ασθενείς θα γίνονται ασθενέστεροι, μέχρι τελικά να πεθάνουν. Οι νέο-λαϊκιστές μας θέλουν αδύναμους, για να μπορούν να στήσουν το δικό τους πελατειακό κράτος. Αλλά με τι λεφτά; Λεφτά θα υπάρξουν; Μας τα ‘παν κι άλλοι!

Οι λαϊκιστές δεν οραματίζονται μία πραγματική Ανατροπή. Υπόσχονται το  πισωγύρισμα. Στην κατάσταση που μας κατέστρεψε και μας ταπείνωσε. Οι Έλληνες δεν διαθέτουμε πια την πολυτέλεια της ιδεολογικής και πολιτικής αφέλειας. Η υπερήφανη Ελλάδα, αν ακολουθήσει πάλι τις εύκολες λύσεις των λαϊκιστών (τάχα δήθεν λύσεις), θα χάσει το δικαίωμα της ύπαρξής της. Θα καταποντισθεί στην γαλανή μας θάλασσα, σαν ένα παλιό, λαμπρό και ένδοξο θωρηκτό. Αργά, μέσα σε κοσμική σιγαλιά, μα τελεσίδικα. Το ‘ανθούν πέλαγος Αιγαίοις νεκροίς’ του Αισχύλου, (Πέρσαι), θα ‘χει ανθίσει με τα δικά μας, αυτή τη φορά, κουφάρια.

Η εναπόθεση των ελπίδων μας για την ευδαιμονία μας σε κατασπαταλούμενες δωρεές από την ΕΕ, δεν οδήγησε παρά στην σημερινή τραγική κατάσταση. Το να προσμένουμε - ακόμη - ότι από δωρεές θα δημιουργήσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, θα φέρει όχι ίδια, αλλά πολύ χειρότερα αποτελέσματα. Το 1.500.000 ανέργων (μέχρι τώρα), ανάμεσα στους οποίους το 60% των παιδιών μας, η απώλεια του 25% του ΑΕΠ, ο συστημικός αποπληθωρισμός, δεν σηματοδοτούν κάποια λαμπρή πενία υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά μία θλιβερή πορεία θανάτου.

Η εθνική και ατομική πενία μας δεν περιορίζονται στον παρασιτισμό των δωρεών χρημάτων, αλλά επεκτείνεται και σε δωρεές στρατηγικής, προγραμματισμού και ιδεών. Το Μνημόνιο μας το έφερε η τρόϊκα, γιατί το πολιτικό κατεστημένο και εμείς δεν δειχθήκαμε ικανοί να το συντάξουμε οι ίδιοι. Και τώλα πατέλα?

Η "Δημιουργία, Ξανά!" επιδιώκει την ανατροπή, όχι του Μνημονίου, αλλά της κατάστασης που οδήγησε στο Μνημόνιο και της κατάστασης που δημιούργησε.

Μέσα από την Ανατροπή των κακών κι ανώφελων συνηθειών και την Ανατροπή των πελατειακών κομμάτων.

Και μέσα από τον προγραμματισμό για την δημιουργία.

Ο προγραμματισμός της ΔΞ δεν πρέπει, απλά, να ευαγγελίζεται. Πρέπει να εδράζεται σε επιστημονική ανάλυση και σύνθεσή του, να κοστολογείται και η αποτελεσματικότητά του, τόσο με βάση το οικονομικό, όσο και το κοινωνικό και ηθικό κόστος, να μετράται από ανεξάρτητο φορέα που θα προσφέρει μια αδέσμευτη και ανεξάρτητη οικονομετρική και κοινωνιολογική cost / benefit analysis. Τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν είναι πολλά. Πρέπει όλα να τα λύσουμε και να τα λύσουμε συγχρόνως. Η αναβλητικότητα (προσφιλές σύνδρομο του πολιτικού μας κόσμου) θα μας αποτελειώσει.

Εμείς, στη "Δημιουργία, Ξανά!" πρέπει και μπορούμε να κερδίσουμε την εκτίμηση των Ελλήνων με την λογική και την τεκμηριωμένη αλήθεια, σε αντίθεση με τους παραλογισμούς και το Μεγάλο Ψέμα των άλλων. Γιατί για εμάς δεν υφίσταται θέμα ‘πολιτικού κόστους’. Υφίσταται θέμα εθνικού κόστους. Η Μήτις (θεά της ραδίου σοφίας) είναι χρήσιμη στην πολιτική, αλλά η κόρη της, η Αθηνά (θεά της ανδρείου σοφίας) είναι απαραίτητη στην Δημοκρατία. Την χείρα την έχει ο Ελληνικός Λαός. Έρχονται εκλογές. Να τον πείσουμε να την κινήσει!