Στην εξαφάνιση έχει οδηγήσει η λαθροθηρία στις ζούγκλες της Αθήνας, των αστικών κέντρων αλλά και στις άγριες αγροτικές περιοχές της χώρας την ελληνική παραγωγική επιχείρηση και τον έλληνα παραγωγικό εργαζόμενο, ή αλλιώς ελληνικό μονόκερο, σύμφωνα με το WWF.

Ο ελληνικός μονόκερος είναι λίγο διαφορετικός από τον ασιατικό, είναι κάτι ανάμεσα σε δημιουργικό εργαζόμενο, σε έξυπνο και καινοτόμο startup και σε μικρομεσαία εξειδικευμένη επιχείρηση. Ζει σε ακραίες συνθήκες στο περιθώριο των αστικών δομών της χώρας, σε απόμακρες περιοχές της επαρχίας και στα νησιά, καθώς και γύρω από τα σύνορα με άλλες Βαλκανικές χώρες της περιοχής σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις.

Το πανέμορφο αυτό ζώο λέγεται μονόκερος, παρόλο που κουβαλάει πολλά κέρατα, γιατί εμφανίζεται πλέον πάρα πολύ σπάνια. 

Ο πληθυσμός του ελληνικού μονόκερου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του WWF και άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων, μειώνεται δραματικά.

Οι τελευταίες εκτιμήσεις ως προς τα άτομα που έχουν απομείνει ποικίλλουν. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχουν απομείνει περίπου εκατό, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι στην άγρια φύση των αστικών κέντρων αλλά και σε ακραίες αγροτικές περιοχές υπάρχουν ακόμη κάποιες (λίγες) χιλιάδες.

Το κυριότερο πρόβλημα που έχει οδηγήσει τους ελληνικούς μονόκερους στον αφανισμό είναι μια τοπική παράδοση προσοδοθηρίας που παίρνει την μορφή της λαθροφορολογίας στις απομακρυσμένες περιοχές της νοτιοανατολικής Ευρώπης, στις αστικές ζούγκλες και στα άγρια ελληνικά βοσκοτόπια.

«Οι λαθροφορολόγοι μπαίνουν μέσα και στήνουν χίλιες παγίδες τη φορά, για να πιάσουν  όποιο ζώο περνάει από εκεί. Το φαινόμενο έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που απαιτείται συντονισμένη δράση από ομάδες για την καταπολέμηση της λαθροφορολογίας. Κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ δύσκολο να το οργανώσει κανείς», τόνισε σε δηλώσεις ειδικός εμπειρογνώμονας του OECD για τα νοτιοευρωπαϊκά είδη. Στο μέτωπο των φορολογικών επιβαρύνσεων η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση της πυραμίδας των χωρών του ΟΟΣΑ με την υψηλότερη επιβάρυνση του εισοδήματος από εργασία. Η συνολική επιβάρυνση επί του εργατικού κόστους, δηλαδή το σύνολο φόρων και ασφαλιστικών εισφορών ως ποσοστό των μισθών διαμορφώθηκε πέρυσι στο 37,8% για μια τετραμελή οικογένεια. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ. Μάλιστα, το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί κατά περίπου τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες την τελευταία δεκαετία (πηγή:  έκθεση ΟΟΣΑ, 2012).

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σε παρόμοια περίπτωση σε ένα άλλο πάρκο στην νοτιοδυτική Ευρώπη, στην απόμακρη περιοχή της Ιβηρικής χερσονήσου όπου οι Διεθνείς Οργανισμοί συνεργάστηκαν με τους δασοφύλακες, έκλεισαν 200 παράνομες βάσεις για κυνήγι και αφαιρέθηκαν 12.500 παγίδες.

Η αντίστοιχη προσπάθεια που έγινε στις περιοχές που διαβιώνει και αναπαράγεται ο ελληνικός μονόκερος οδήγησε απρόσμενα σε διπλασιασμό των παγίδων καθώς το ευρωπαϊκό παράρτημα των διεθνών οργανισμών προστασίας των ζώων διαπίστωσε με έκπληξη (και κάπως καθυστερημένα)  ότι οι δασοφύλακες για κάθε μία παγίδα των λαθροφορολόγων που αφαιρούσαν, έστηναν δύο νέες δικές τους. 

Μετά από αυτό, οι διεθνείς οργανισμοί σκέφτονται (μάλλον όχι χωρίς κάποια υστεροβουλία) να εγκαταλείψουν  την προσπάθεια για την επιτόπια διάσωση των ελληνικών μονόκερων και να επιχειρήσουν να εντοπίσουν και να μεταφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερους σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους στο εξωτερικό, προκειμένου να διασωθεί το σπάνιο είδος.

Η λαθροφορολογία οφείλεται κατά βάση στην ταχεία, αβαθή και στρεβλή οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών, καθώς η ευημερία της μεσαίας τάξης είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ζήτησης για σπάνια είδη που πωλούνται ακριβά στα εστιατόρια. ΄Οταν αυτά εξαντλήθηκαν η μεσαία τάξη άρχισε να καταβροχθίζει τον εαυτό της.

Ο Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος είναι ειδικός εμπειρογνώμονας σε θέματα ανάπτυξης, δημοσίων επενδύσεων, παιδείας, πολιτισμού και καινοτομίας. Είναι Αντιπρόεδρος πολιτικού συντονισμού της πολιτικής κίνησης "Δημιουργία, ξανά!"

Πηγή αρχικής είδησης: econews.gr

φωτογραφία: WWF