Κάποιο Νοέμβρη του 70, την εποχή που μαζεύουν τις ελιές, τον επισκέφτηκαν Γάλλοι φίλοι του.Τα βράδια έκανε κρύο και  άναβαν τις σόμπες. Όταν ήταν να επιστρέψουν στην Γαλλία, τους έβαλε να φωτογραφίσουν κάτι που γι' αυτούς θα σήμαινε Ελλάδα. Στον άτυπο διαγωνισμό για την καλλίτερη φωτογραφία συμμετείχε και ο ίδιος. Έπαθλο ένα τραπέζι στο χωριό, που οι ξένοι έβρισκαν πολύ γραφικό. Όλοι φωτογράφισαν τοπία (φύση, θάλασσα, ηλιοβασιλέματα) και χωρικούς. Αυτός έχει 'φάει την Ελλάδα με το κουτάλι'. Η φωτογραφία του απεικόνιζε ένα πλαστικό μπουρί σόμπας, που είχε ευκαιριακά (άρα μόνιμα) αντικαταστήσει τμήμα της καπνοδόχου που προεξείχε των κεραμιδιών. Το μπουρί είχε γίνει σαν καλλιγραφικό σίγμα από τις αναπτυσσόμενες θερμοκρασίες. Ω του θαύματος, κάπνιζε. Ο τίτλος της σουρεαλιστικής φωτογραφίας ήταν "αυτό είναι Ελλάδα". Φυσικά του έκαναν το τραπέζι.

 

Είναι αυτός που μία μέρα του 1960 πήγε με τον πατέρα μου για κυνήγι πάπιας στην λίμνη του Αγ.Βασιλείου. Φόρτωσαν και εμάς τα κολλητήρια. Χωρίς σκύλο, έχασαν τέσσερις πάπιες στις καλαμιές και στα λασπωμένα νερά της λίμνης. Επιστρέφοντας κεφάτοι από το φαΐ και το ποτό που ακολούθησε το κυνήγι (το γιόρταζαν είχαν-δεν είχαν επιτυχία), επιβίβασε στο τζιπ γύφτους οργανοπαίχτες. Στην απαίτησή του να σφυρίζει αυτός μια σονάτα του Σούμπερτ και οι γύφτοι ν'ακομπανιάρουν, δεν ξέραμε από που να φύγουμε.

 

Έχω γνωρίσει πολλούς ξένους. Παρ' όλη την ταλαιπωρία που υφίστανται εδώ, εάν αποκτήσουν φίλους στην Ελλάδα και νιώσουν ότι δεν τους εκμεταλλεύονται, 'κολλάνε'. Θυμάμαι τους Ελβετούς φίλους που κάποιο Πάσχα του 85 κουβάλησαν στην Αγ.Τριάδα Θεσ/νίκης την μισή Γενεύη (15 άτομα) για να δούνε τα Ελληνικά έθιμα. Φέραν δώρα, τα φημισμένα ελβετικά σοκολατάκια και kirsch, ένα ποτό 48 βαθμών από κεράσια που όταν το πίνεις, τρυπάει και την καρέκλα που κάθεσαι. Όταν το πίνεις όμως ζεστό μετά το φαγητό, τότε ξεμεθάς. Μετά το γλέντι και αφού ήπιαμε και το ποτό τους, μέσα στην γενική ευφορία(ήπια έκφραση) πήρα τα σοκολατάκια και τα έσπειρα στην άμμο, λέγοντάς τους ότι του χρόνου θα έχουμε δένδρα που ο καρπός θα έχει γεύση σοκολάτας. Τι ήταν να το πώ, επί πολλά χρόνια έψαχναν ευκαιρία να έρθουν για να δουν τις 'σοκολατιές'. Μεγάλος μπελάς, γιατί το πρόγραμμα είχε επισκέψεις σε μουσεία, ξεναγήσεις, πανηγύρια και γενικά φουλ απασχόληση για μία εβδομάδα, συν τα έξοδα.

 

Με κάλεσαν Γενεύη. Όλα λειτουργούσαν τέλεια, αλλά δεν άκουγα καθόλου ανθρώπινο θόρυβο. Το πρωί άκουγα το κλειδί στην πόρτα του γείτονα και το βράδυ τον ίδιο θόρυβο. Άντεξα πέντε μέρες. Τελικά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Ζούμε στον παράδεισο,που τον καταντήσαμε κόλαση.

 

Οι ξένοι τρελαίνονται από αυτήν την αίσθηση που αποκομίζουν από την φολκλόρ Ελλάδα, που δεν την ζούνε στην χώρα τους. Το στήσιμο γλεντιού σε μηδενικό χρόνο, σε συνδυασμό με την ανθρώπινων διαστάσεων ήρεμη και πανέμορφη φύση και τον λαμπρό ήλιο που ζεσταίνει τις ψυχές, φαίνεται ότι είναι οι καταλύτες για ανθρώπινες σχέσεις που τόσο ανάγκη έχει ο κόσμος.

 

Ο Γάλλος από το 1960 έλεγε ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να ζεί από τα ασφαλιστικά ταμεία των βορειοευρωπαίων (τώρα προστέθηκαν τα εκατομμύρια των σλάβων), που αντί να περιθάλπουν τους ηλικιωμένους στην χώρα τους, θα κόστιζε λιγότερο εάν τους επιδοτούσαν για την χειμερινή τους διαβίωση στην Ελλάδα.

 

Όλ' αυτά βέβαια θέλουν κράτος με πρόγραμμα και στόχους και όχι την ασύδοτη-κοντόφθαλμη και αντιαισθητική ιδιωτική πρωτοβουλία της αρπαχτής που κυριάρχησε από το 1990 και μετά. Έχουμε αληθινό 'χρυσό' στα χέρια μας που αισθάνομαι ότι θα τον εκμεταλλευτούν άλλοι, γιατί τόσα χρόνια δεν καταφέραμε να στήσουμε ένα οργανωμένο αναπτυξιακό τουριστικό πλάνο.

 

Αυτή η ρομαντική  Ελλάδα που σας περιέγραψα, ήταν μία χώρα των ανθρώπινων σχέσεων, της γιορτής του κρασιού, των ανθεστηρίων της Έδεσσας, του φεστιβάλ της ΔΕΘ, που τώρα έχουν αντικατασταθεί  από την απρόσωπη  βιομηχανία του τουρισμού του all inclusive και από την διασκέδαση που έχουν επιβάλλει οι νονοί της νύχτας.

 

Τον παλιό καλό τρόπο προσέλκυσης τουριστών εφαρμόζουν φίλοι μου, καταθέτοντας την ψυχή τους και παλεύοντας με το αδηφάγο σύστημα, που έχουν μικρές υγιείς μονάδες σε Κεφαλλονιά, Χαλκιδική, Ρόδο και καταφέρνουν να έχουν την ίδια πελατεία κάθε χρόνο.Φοβούνται ν'ανοιχθούν γιατί δεν έχουν καμία βοήθεια από το κράτος, που τους βάζει συνέχεια εμπόδια. Όπως καταλάβατε βοήθεια εννοούν να μην μπλέκεται το κράτος στα πόδια τους.

 

Για ν' αλλάξει το σκηνικό χρειάζεται κτηματολόγιο, χωροταξικό για τις χρήσεις γης, εξορθολογισμός της διοίκησης, της φορολογίας και της νομοθεσίας. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα του Θάνου.

 

Πρέπει να καταλάβει ο Έλληνας ότι ψηφίζοντας τα κόμματα της βουλής, ουσιαστικά ψηφίζει εναντίον του εαυτού του και του μέλλοντος των παιδιών του (που ήδη φεύγουν).

 

Τα λεφτά που χάνει ο κάθε εργαζόμενος εξ αιτίας αυτής της κρατικής διάρθρωσης είναι τρομακτικά. Το 80% της δραστηριότητάς του χάνεται κυνηγώντας χαρτιά και υπογραφές ανεύθυνων-αρμοδίων και το 60% των εσόδων του υφαρπάζεται από το ΙΚΑ και την εφορία, οπότε καλείται με το υπόλοιπο 40% να καλύψει με μαγικό τρόπο, έξοδα επιχείρησης και ατομικές δαπάνες. Ως μόνος τρόπος εξοικονόμησης πόρων είναι η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η άνομη συναλλαγή με την εξουσία, ή το κλείσιμο και η μετεγκατάσταση της επιχείρησης σ'άλλη χώρα. Έχουμε δηλαδή ένα 'σύστημα' στημένο μαφιόζικα.

Τα κίνητρα που υποκριτικά ψηφίζουν, εξανεμίζονται από την γραφειοκρατία και την διαφθορά. Εκτός εάν είσαι ο 'τάδε',οπότε ελεύθερα καταστρατηγείς νόμους, καταπατάς δάση-αιγιαλούς-natura και απαλλάσσεσαι με βουλεύματα.

 

Τώρα μας φταίνε οι ξένοι, τα μνημόνια, όλα εκτός από το κακό μας το ριζικό, νοοτροπία που έντεχνα καλλιέργησαν οι φαύλοι πολιτικοί, αυτοί που τώρα θέλουν να μας σώσουν. Τέτοιο θράσος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι συμφέρον μας είναι να τους καταψηφίσουμε και να σοβαρευτούμε, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον.

 

Από την ορθολογική εκμετάλλευση της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού ως και του πολιτισμού και των μεσογειακών προιόντων μας μπορούν να ζήσουν και να προκόψουν  οι Έλληνες, γιατί είναι η βάση για πολύ μεγάλη γκάμα επαγγελματικών ενασχολήσεων. Εάν γίνουν μεταρρυθμίσεις προβλέπεται τριπλασιασμός των εσόδων από τον τουρισμό, μέσα σε μία πενταετία. Πρέπει να εμπεδώσει ο κόσμος ότι χωρίς σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ότι γίνεται δεν θα είναι επ' ωφελεία του. Οι μεταρρυθμίσεις όμως μπορούν να γίνουν μόνο από ανθρώπους που έχουν δουλέψει και έχουν ήθος.

 

Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της Δημιουργίας,Ξανά! είναι το κλειδί για την οικονομική ανάταξη της χώρας,που το 'σύστημα' κρατάει καθηλωμένη για να την χειραγωγεί, με σκοπό την διαιώνιση της ύπαρξής του. Στην ουσία εγκληματούν, γιατί φρενάρουν συνειδητά την οικονομία και έτσι καταστρέφουν ζωές, προοπτικές και υποθηκεύουν το μέλλον της νέας γενεάς.