Για το χάλι που επικρατεί στην Ελληνική ακτοπλοΐα, οι περισσότεροι κατηγορούν τους εφοπλιστές σαν υπαίτιους - και μόνον αυτούς.

Ο εφοπλιστής σαν επιχειρηματίας που είναι, για την τσέπη του δουλεύει. Το πόσο σοβαρός και φερέγγυος είναι πρέπει να απασχολεί τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους και της δικαιοσύνης (αν διαπιστωθεί ότι παρανομεί). Εδώ βρίσκεται και όλο το «ζουμί» της υπόθεσης. Το σημερινό Ελληνικό κράτος με την προχειρότητα (αλλά και την υστεροβουλία) που νομοθετεί – θέλοντας πάντα να εξυπηρετεί τους «ημέτερους» με τους οποίους στην συνέχεια συναλλάσσεται σε ένα άνομο πάρε-δώσε – έχει αφήσει την ακτοπλοΐα στο έλεος των κάθε λογής κομπιναδόρων, διαπλεκόμενων αρουραίων που με τον ένα η τον άλλο τα τρόπο καταφέρνουν να επιβιώνουν σε βάρος των νησιωτών και του κρατικού προϋπολογισμού, των φορολογούμενων δηλαδή (βλέπε σκάνδαλα με τις άγονες γραμμές).

Από την άλλη μεριά οι ίδιοι οι νησιώτες, παραζαλισμένοι από τις υποσχέσεις των πολιτικάντηδων όλα αυτά τα χρόνια, αδυνατούν να συλλάβουν τα πραγματικά αίτια της κατάστασης και ρίχνουν όλο το βάρος και το ανάθεμα στους εφοπλιστές. Υπάρχουν και αυτοί (λίγοι, κυρίως πρώην διαπλεκόμενοι και οι ίδιοι) που γνωρίζουν, αλλά έχουν αποδεχτεί αυτήν την κατάσταση και ρίχνουν το ανάθεμα στους πολιτικούς που δεν μπορούν να «συνετίσουν» τα βλαστάρια τους, τους προστατευόμενους κρατικοδίαιτους εφοπλιστές δηλαδή. Όλη αυτή η παραζάλη βέβαια ένα μόνο αποτέλεσμα φέρνει. Τη διαιώνιση της αρρωστημένης κατάστασης προς όφελος των αρουραίων.

Η σημερινή κατάσταση καταστρέφει την οικονομία στα νησιά μας, οδηγεί στην περαιτέρω μείωση του πληθυσμού τους, αλλά κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται και πολύ.

Το λάθος που γίνεται εδώ - όπως και σε τόσα άλλα θέματα – είναι ότι νομίζουμε ότι μπορούμε να έχουμε αξιόπλοα πλοία και φερέγγυους εφοπλιστές, χωρίς να έχουμε ένα σοβαρό κράτος που κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τις ομοιότητες αυτής της κατάστασης με όλες σχεδόν τις καταστάσεις παθογένειας που ταλαιπωρούν τη χώρα και εξαθλιώνουν ολόκληρες ομάδες του πληθυσμού.

Παρακολουθούμε ένα ανήμπορο κράτος να συναλλάσσεται με «κολλητούς» εφοπλιστές, να καλύπτει παρανομίες και να παίζει παιχνίδια στην πλάτη όλων μας.

Θα μου πείτε: μα καλά - τι συμφέρον έχει το κράτος από αυτή τη συναλλαγή; Ένα απλό παράδειγμα θα αναφέρω μόνο, που το γνωρίζουν και οι πέτρες στα νησιά.

Το κράτος υπόσχεται ότι θα παρέχει την ασυλία του σε τυχόν παρατυπίες και σε αντάλλαγμα ο ενδιαφερόμενος θα πάει με το πλοίο του μια φορά τη βδομάδα στο τάδε νησάκι με τους 150 μόνιμους κατοίκους. Έτσι ο πολιτικός ηρωοποιείται, παίρνει το χειροκρότημα (ψοφάει για κάτι τέτοια, ξέρετε) μαζεύει και ψηφαλάκια. Όλοι είναι ευχαριστημένοι. Προσωρινά βέβαια και μέχρι να αλλάξουν τα «κόζια» και έρθουν άλλοι στα πράματα. Αφού είναι ανίκανος (ο πολιτικός) να κάνει κάτι καλύτερο, κάνει αυτό που μπορεί και είναι εύκολο.

Και ποιο θα ήταν το καλύτερο; Μα το προφανές! Να ξηλωθούν σε μια νύχτα όλες αυτές οι αγκυλώσεις που αποθαρρύνουν την υγιή επιχειρηματικότητα και ευνοούν τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και την ασυδοσία των «ημέτερων». Να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η ανάπτυξη των νησιών και της ακτοπλοΐας είναι πράγματα αλληλένδετα και πάνε χέρι-χέρι. Κανένας εφοπλιστής δεν θέλει να έχει ζημιές. Κανένας δεν θέλει τα πλοία του να πηγαινοέρχονται «κενά επιβατών» σε ακατοίκητα νησιά. Όταν μεγαλώνει το μεταφορικό έργο, μεγαλώνουν τα κέρδη και για τις δύο πλευρές. Όσο υπάρχουν νησιά που ευημερούν θα υπάρχουν και εταιρείες με κέρδη. Αυτό βέβαια οι σοβαροί εφοπλιστές το γνωρίζουν και με την σοβαρότητά τους βοηθούν στην ανάπτυξη και των νησιών. Τους άλλους, τους συμφέρει το αλαλούμ που επικρατεί τώρα.

Και αναρωτιέμαι: Ποιος λογικός και τίμιος άνθρωπος θα επενδύσει σε αυτό το χάος; Ποιος θα δώσει χρήματα να κτίσει πλοίο, για να βρεθεί τελικά αντιμέτωπος με τη μαφία που λυμαίνεται το χώρο;  Για να μη μιλήσουμε για το γενικότερο επενδυτικό περιβάλλον στη Ελλάδα του σήμερα, γιατί θα πάρουμε χειρότερη απογοήτευση.

Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι οι εφοπλιστές είναι αμέτοχοι για το χάλι που επικρατεί, ούτε ομως ότι όλοι οι εφοπλιστές ανήκουν στην μαφία που ονομάζω πιο πάνω. Κάθε άλλο. Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άξιοι και τίμιοι άνθρωποι στην Ελληνική ακτοπλοΐα που κοσμούν με τη παρουσία τους το χώρο. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχιστεί έτσι το παιχνίδι, αν συνεχίσει να είναι στημένο για να κερδίζουν πάντα οι «προστατευόμενοι», οι λίγοι καλοί και τίμιοι θα βαρεθούν κι αυτοί και θα φύγουν. Και τότε όλοι αγανακτισμένοι θα τους φωνάζουμε «προδότες» και «απάτριδες» που δεν κάθονται στην πατρίδα τους να «μπαίνουν μέσα» για την ψυχή της γιαγιάς τους.

Μόνο όταν γίνουμε ένα σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος, όπου οι νόμοι θα λειτουργούν και θα εφαρμόζονται, έχουμε ελπίδες να προσελκύσουμε άξιους και ικανούς επενδυτές στην ακτοπλοΐα, όπως και σε κάθε τομέα της επιχειρηματικής ζωής. Όσο μένουμε προσκολλημένοι στις συνταγές του «πάρε—δώσε» μεταξύ κράτους και επιχειρήσεων, μόνο αρουραίους θα προσελκύουμε…