GR
EN Κατά τις ιντερνετικές υπερωρίες των τελευταίων ημερών, απόλυτα δικαιολογημένες λόγω της επικαιρότητας και της απομόνωσης, έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση όπου παρουσιάζονταν η αποδιδόμενη (με κάθε επιφύλαξη) στον Καποδίστρια δήλωση «Ἀδυνατῶ νὰ λείψω δύο συνεχόμενες Κυριακὲς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, ἂς μὲ σκοτώσουν...» σε αντιπαράθεση με την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ανασταλούν τα μυστήρια και η λειτουργία της εκκλησίας. Η αντιπαραβολή συνοδεύονταν από χαρακτηρισμούς ως Έλληνα και πατριώτη για τον Καποδίστρια και ανθέλληνα και άπιστο για τον Κυριάκο που φυσικά αναφέρονταν υποτιμητικά ως Κούλης.
Θα αντιπαρέλθω τους χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό, ούτως ή άλλως σκοπός του άρθρου δεν είναι η υπεράσπισή του.
Θα ήθελα όμως να σχολιάσω την εκτίμηση των πιστών ότι όποιος πιστεύει στον Θεό δεν κινδυνεύει γιατί Αυτός θα τον προστατεύσει από το κακό. Είναι μια δήλωση συνήθης ανάμεσα στους πιστούς, όχι μόνο χριστιανούς αλλά και μουσουλμάνους. Το είδαμε άλλωστε σε ρεπορτάζ από την Τουρκία με εξοργισμένους, για το κλείσιμο των τζαμιών, μουσουλμάνους που διατράνωναν την πίστη τους ότι δεν πρόκειται να κολλήσουν τον κορωνοϊό στο τζαμί γιατί ο Αλλάχ θα τους φυλάξει. Φυσικά αυτού του είδους οι δηλώσεις υπονοούν ότι όποιος φοβάται ότι θα κολλήσει τον ιό σε λατρευτικό χώρο είναι κατ’ επέκταση άπιστος.
Αυτή η προσέγγιση μπορεί να ταιριάζει στο Κοράνι και τη μουσουλμανική διδασκαλία, είναι όμως εντελώς ασύμβατη με την χριστιανική διδασκαλία εφόσον θελήσουμε να την πάρουμε ανόθευτη μέσα από την Καινή Διαθήκη.
Θα αναφερθώ σε δύο περιστατικά της Καινής Διαθήκης με βαρύνουσα σημασία γιατί υποδεικνύουν με ποιο τρόπο θέλει ο Κύριος να προσεγγίζει ο πιστός τον κίνδυνο.
(Ματθαίος κεφ.δ,5) Ο διάβολος εμφανίζεται στον Χριστό την περίοδο της νηστείας του και τον προκαλεί να πέσει από το πτερύγιο του ιερού στο κενό ειρωνευόμενος πως αν είναι όντως Υιός Θεού δεν θα σκοτωθεί. Ο Ιησούς φυσικά δεν ενδίδει αλλά απαντά αυστηρά ότι είναι γεγραμμένον «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου». Με λίγα λόγια δεν προκαλείς τον Θεό ενδίδοντας σε παράτολμες προκλήσεις απαιτώντας να σε σώσει, καθιστώντας τον ουσιαστικά υπηρέτη των παράτολμων αξιώσεών σου.
(Πραξεις κεφ.κγ,12) Ο Παύλος είναι δέσμιος των Ρωμαίων μετά από λυσσαλέα δίωξη και κατηγορία από τους Εβραίους. Οι Εβραίοι ετοιμάζουν την δολοφονία του κατά την μεταφορά του στο μέρος της δίκης του. Η πληροφορία φθάνει στα αυτιά του Παύλου από τον ανιψιό του. Ποια είναι η αντίδρασή του; Προσέξτε λίγο. Μιλάμε για τον Παύλο που έχει αποκάλυψη από τον Κύριο ότι προορίζεται για ύψιστη αποστολή. Το λογικό θα ήταν να πει «αποκλείεται να πάθω κάτι, ο Θεός μου έχει κάνει επαγγελία ότι έχω αποστολή».
Τι έκανε λοιπόν; Αδιαφόρησε; Ασφαλώς όχι! Αντίθετα, έστειλε τον ανιψιό του στον Ρωμαίο χιλίαρχο και του ζήτησε προστασία. Έτσι έλαβε συνοδεία διακόσιους στρατιώτες, εβδομήντα ιππείς και διακόσιους λογχοφόρους. Επιστράτευσε τη λογική στην υπηρεσία της πίστης.
Ο άνθρωπος έχει εφοδιαστεί από τον Δημιουργό του με λογική και ελεύθερη βούληση. Όταν κανείς αποποιείται αυτά τα θεϊκά χαρακτηριστικά απομακρύνεται από το πρότυπο του πιστού όπως τον θέλει ο Θεός. Και είναι λογικό γιατί ένας άνθρωπος χωρίς κριτική ικανότητα παρασύρεται από δεισιδαιμονίες (κομποσχοίνια, θεραπευτικοί αγιασμοί, λατρεία λειψάνων κ.α.) και μετατρέπεται σε ειδωλολάτρη.
Η ανόθευτη χριστιανική διδασκαλία δεν έχει αδιέξοδα χωρίς να είναι και εύπεπτη. Θέλει απευθείας επαφή με την πηγή, που είναι η Καινή Διαθήκη, και εκζήτηση.
Ο ορθολογισμός δεν είναι εμπόδιο αλλά σύμμαχος σ’ αυτήν την αναζήτηση.
Πηγή: marketnews.gr
