Κύριε Καρβουνιάρη,φαντάζομαι πως συμφωνείτε ότι κάποια αξιολόγηση τών υπαλλήλων τού Δημοσίου είναι απαραίτητη,έτσι δέν είναι;
Από εκεί και πέρα,ο Θάνος άνοιξε μιά συζήτηση,παραδεχόμενος ό ίδιος πως σε κάποια από τά κριτήρικα που αναφέρει μπορεί να κάνη λάθος.Ωστόσο,άς δούμε κατά πόσον τα κριτήρια που αναφέρετε ώς "τιμωρητικά" και "ρεβανσιστικά" είναι πράγματι έτσι:
1. Οι, γνωστοί άγνωστοι, επίορκοι. Όχι μόνον όσοι καταδικάστηκαν τελεσίδικα από τη Δικαιοσύνη. Αλλά και όσοι κατά την κρίση του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης έχουν πέσει σε βαρειά παραπτώματα σε σχέση με την Υπηρεσία. Απολύονται, χωρίς αποζημίωση, και αν το δικαστήριο κάποτε δικαιώσει κάποιον, ας προσληφθεί τότε κι ας τα πάρει αναδρομικά.
Ισχυρίζεστε ότι αυτό είναι αντιδημοκρατικό.Ωστόσο,έργο τού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης είναι ακριβώς το να κρίνη άν κάποιος ΔΥ έχει υποπέσει σε βαρύ παράπτωμα σε σχέση με την υπηρεσία του.Το παράδειγμα με τον Α/ΓΕΕΘΑ είναι ατυχές διότι αυτός δέν είναι επιθεωρητής,αλλά αρχηγός τών ενόπλων δυνάμεων (και ώς τέτοιος,υπόκειται κι'αυτός στην κρίση εκείνου που έχει οριστεί ώς επιθεωρητής τών ενόπλων δυνάμεων.
3. Όσοι, μετά τη σύσταση του ΑΣΕΠ, το παρέκαμψαν υπογράφοντας συμβάσεις έργου ή εργασίας ορισμένου χρόνου και μονιμοποιήθηκαν με τον πελατειακό νόμο Παυλόπουλου.
Γιατί άραγε είναι "τιμωρητικό" κριτήριο και όχι αντικειμενικός λόγος απόλυσης η παράκαμψη τού ΑΣΕΠ;
4. Όσοι, ανεξάρτητα απ΄τον τρόπο που προσελήφθησαν (διότι και το ΑΣΕΠ με την γνωστή "συνέντευξη" που πολλαπλασίαζε τα μόρια, δεν ήταν αδέκαστος κριτής) σε σύντομο διάστημα (π.χ. 3 μήνες) άλλαξαν “πόστο”. Αν προσλαμβάνεσαι, έστω και με ΑΣΕΠ, ως τραπεζοκόμος και σε 3 μήνες γίνεσαι γραμματέας διευθύνσεως, κάτι μυρίζει άσχημα, ε;
Κι'αυτό το κριτήριο εσείς το θεωρείτε "ρεβανσιστικό";Μά άν κάποιος θέλη να προσληφθή ώς γραμματέας διευθύνσεως,δέν θα πρέπη να εξεταστή από το ΑΣΕΠ άν πληροί τίς προϋποθέσεις γιά την θέση αυτή;Πώς θα γίνη γραμματέας διευθύνσεως ενώ έχει αξιολογηθεί και προσληφθεί ώς τραπεζοκόμος;Είναι σάν να προσλαμβάνεται κάποιος από μιά ναυτιλιακή εταιρία ώς ναυτεργάτης-αφού έχει περάσει από συνέντευξη και εξετάσεις γιά να διαπιστωθή ότι πληροί τίς προϋποθέσεις γιά την θέση αυτή,και σε 3 μήνες γίνεται πλοίαρχος.Δέν θα ήταν ύποπτο αυτό;
5. Όσοι προσελήφθησαν σε προσωποπαγείς θέσεις, χωρίς δηλαδή να υπάρχει οργανική ανάγκη, αλλά, "φυτευτοί" και αργόμισθοι, όπως γίνεται, ακόμα και σήμερα, με τους συγγενείς πολιτικών που διορίζονται υπάλλήλοι της Βουλής.
Εδώ πλέον μιλάμε γιά τον ορισμό τού ρουσφετιού,κι'εσείς λέτε ότι αυτό το κριτήριο είναι "ρεβανσισμός";
6. Όσοι είναι υπάλληλοι γραφείου και δεν γνωρίζουν τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή. Πρόκειται για συνδυασμό ανικανότητας και τεμπελιάς – με τη βούλα! Δεν έχει σημασία αν προβλέπεται από την Υπηρεσία, αν σου έχουν δώσει υπολογιστή, αν, αν… Είσαι σε γραφείο (δεν μιλάμε για συντηρητές οχημάτων, μολονότι και εκεί χρειάζεται ο υπολογιστής) και δεν μπορείς να στείλεις ένα e-mail ή να γράψεις μια αράδα στο word; Αδιαφορείς για μια επανάσταση που έχει αλλάξει τον κόσμο, εδώ και 30 χρόνια, και έχεις την απαίτηση να συμμετάσχεις στον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου;
Ναί,όπως λέτε κι'εσείς,είναι εύκολο να μάθη κάποιος το Word και το Excel και την χρήση τού e-mail.Αρκεί να το θελήση.Αν "σού έχουν δώσει υπολογιστή" κι'εσύ αντί να προσπαθήσης να μάθης πώς να τον χρησιμοποιής,τον έχεις σε μιά γωνιά να σκονίζεται,δέν φταίει η υπηρεσία σου,αλλά η τεμπελιά σου.
7. Κλητήρες, θυρωροί, καθαρίστριες. Οι πρώτοι δεν χρειάζονται, κι οι άλλοι δεν χρειάζεται να είναι μόνιμοι υπάλληλοι.
Ναί,κάποιοι απ'αυτούς μπορούν να μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες αφού βεβαίως πάρουν την ανάλογη μετεκπαίδευση.Αλλά πάλι θα πρέπη να γίνη αξιολόγηση όλων,και όσοι τελικώς δέν υπάρχη δυνατότητα να μεταταγούν αλλού,θα πρέπη αναγκαστικά ν'απολυθούν.
8. Όσοι έχουν αποσπασθεί περισσότερο από το μισό του χρόνου υπηρεσίας τους σε γραφεία βουλευτών, υπουργών, πολιτευτών.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,οι περισσότερες τέτοιες αποσπάσεις είναι ρουσφετολογικές.Οπότε η απόλυση-άν δέν είναι εφικτή η επαναφορά στην αρχική θέση-τέτοιων υπαλλήλων δέν είναι ρεβανσισμός,αλλά κατάργηση μιάς άσκοπης δαπάνης.
9. Όσοι έχουν οργανική θέση στην περιφέρεια και απόσπαση σε μεγάλα αστικά κέντρα χωρίς να συντρέχουν οικογενειακοί λόγοι.
Κι'αυτοί είναι περιπτώσεις ρουσφετιού.Προσλαμβάνεσαι σε οργανική θέση π.χ. στο Νευροκόπι επειδή εκεί υπάρχει ανάγκη να υπηρετήσης,αλλά πετυχαίνεις απόσπαση στην Θεσσαλονίκη άν και δέν έχεις εκεί κανέναν συγγενή-πόσο μάλλον σύζυγο και παιδιά.Εχεις όμως άπειρες δυνατότητες να διασκεδάζης,ενώ το Νευροκόπι είναι ένα βαρετό χωριό,ιδίως τον χειμώνα...
Οπότε πού είναι ο ρεβανσισμός στην απόλυση ενός τέτοιου υπαλλήλου;
10. Όσοι εχουν ειδικότητα που δεν δικαιολογείται από την Υπηρεσία στην οποία ανήκουν: π.χ. κηπουροί χωρίς κήπο, οδηγοί χωρίς αυτοκίνητο.
Ωραία,κάποιοι κηπουροί θα πάνε σε θέσεις με κήπο και κάποιοι οδηγοί θα πάνε σε θέσεις όπου θα οδηγούν οχήματα.Οι υπόλοιποι όμως;
13. Όσοι έχουν κάνει κατάχρηση σε αναρρωτικές άδειες, επί σειρά ετών, εκτός αν έχουν αποδεδειγμένα (με γνωμάτευση υγειονομικής επιτροπής) μόνιμο πρόβλημα υγείας. Διότι κι αυτή ήταν μια “φάμπρικα” στην οποία το Δημόσιο μεγαλούργησε.
Ούτε εδώ βλέπω καμμιά διάθεση ρεβανσισμού στο να απολυθούν όσοι έπαιρναν αναρρωτικές άδειες καταχρηστικά-δηλαδή χωρίς να υπάρχη σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Τέλος,ειλικρινά,δέν αντιλαμβάνομαι το πώς θα μπορούσε το Ελληνικό δημόσιο να γίνη μικρότερο χωρίς να γίνουν απολύσεις,όπως ισχυρίζεστε ότι είναι ο άξονας τής άποψής σας.Από την μιά λέτε ότι πρέπει ν'αξιολογήσουμε παραλλήλως και τίς δομές και λειτουργίες τού Δημοσίου ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΛΕΤΕ,αλλά απ'την άλλη άν από την αξιολόγηση αυτή διαπιστωθή ότι κάποιες δομές και λειτουργίες είναι άχρηστες ή ξεπερασμένες,αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που τίς υπηρετούν,δέν θα πρέπη να απολυθούν άν δέν μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε κάπου αλλού;Η συλλογιστική σας μού θυμίζει τον Μανιτάκη.....