Φίλε Γιώργο,
το άρθρο σου με συγκίνησε και επίτρεψέ μου να προσθέσω ότι έχει αποδειχθεί, στην αλλοπρόσαλη καθημερινότητά μας, ότι οι περισσότεροι πραγματικοί νικητές, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, είναι αυτοί που δεν τερματίζουν πρώτοι.
Θεωρώ, επίσης, πολύ εύστοχο το συσχετισμό, αυτής της μεγαλειώδους αθλητικής συμπεριφοράς, με την Παιδεία.
Ρώτησαν κάποτε τον Αστυνομικό Διευθυντή στα Πατήσια Αθηνών γιατί η περιοχή του είχε τόση εγκληματικότητα και η, ομολογουμένως εντυπωσιακή, απάντησή του ήταν ότι, στην περιοχή μου υπάρχουν τόσες καφετέριες, τόσα internet cafe, τόσα πορνεία κτλπ, και δεν υπάρχει ούτε ένα κολυμβητήριο, ούτε ένα γυμναστήριο, ούτε ένα γήπεδο για να παίζουν, να εκτονώνονται και να γυμνάζονται τα παιδιά !!! Τι να σας κάνω εγώ;
Και εγώ επιβεβαιώνω ότι, όταν το παιδί βγει από την πόρτα του σπιτιού του και δεν έχει κάπου έναν υγιή και κατάλληλο χώρο να παίξη, να αθληθή και να εκτονώση με υγιή τρόπο την ενέργειά του, τότε στη γωνία του δρόμου, το τρώει ο κακός ο λύκος.
Και επειδή έχω τρείς γιούς πρωταθλητές κολύμβησης, εθνικού και παγκοσμίου επιπέδου, πίστεψέ με ότι ένα από τα τα καλύτερα αντίδοτα για τον κακό το λύκο είναι η Παιδεία μέσω του αθλητισμού. 'Νούς υγιής εν σώματι υγιή,,.