Η υποστολή της Ελλάδας

Ρωτάς κανέναν για να ανεβάσεις μια ελληνική σημαία στο μπαλκόνι σου; Όχι βέβαια. Το θεωρεί κανένας επιθετική ενέργεια, πρόκληση, παιχνίδι με τη φωτιά; Όχι βέβαια. Βγαίνουν οι εφημερίδες, από το φιλοσυριζαϊκό «Έθνος» μέχρι τον φιλονεοδημοκρατικό «Φιλελεύθερο» να σε καταγγείλουν για αψυχολόγητη κίνηση στα όρια της προβοκάτσιας; Διαμαρτύρεται ο Κοτζιάς διότι τον υποκαθιστάς στην εξωτερική πολιτική; Σε κοροϊδεύει ο Βουλαρίνος ως εθνικιστή του φραπέ; Όχι βέβαια! Διότι το μπαλκόνι σου είναι δικό σου και αποτελεί – μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μην είσαι σίγουρος για το μέλλον – μέρος της Ελληνικής Επικράτειας.

Μέρος της Ελληνικής Επικράτειας αποτελούν και όλα τα νησιά του Αιγαίου, νησίδες και βραχονησίδες που δόθηκαν στην Ελλάδα με τις συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων. Τι ανήκει στην Τουρκία; Οι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, το σύμπλεγμα των Λαγουσών και όσες βραχονησίδες απέχουν από τα τουρκικά παράλια λιγότερο από 3 ναυτικά μίλια. Τέλος.

Τα Ίμια απέχουν 3,7 μίλια από τις τουρκικές ακτές. Άρα είναι ελληνικά. Κάτι το οποίο αποδεικνύεται και από την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία του Ιανουαρίου 1932. Με το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της 28.12.1932, Τουρκία και Ιταλία οριοθέτησαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Μικρασιατικής Ακτής και Δωδεκανησιακού συμπλέγματος που τότε ανήκε στην Ιταλία. Τα Ίμια αναγνωρίζονται από την Τουρκία ως ιταλικά και μάλιστα αναφέρονται ως ένα από τα σημεία ιταλικής κυριαρχίας από τα οποία θα υπολογίζεται η μέση γραμμή για το διαχωρισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας. Με τη συμφωνία των Παρισίων όλα τα ιταλικά νησιά του Αιγαίου έγιναν μέρος της Ελληνικής Επικράτειας, άρα και τα Ίμια.

Εδώ όμως τελειώνουν οι συμφωνίες στα χαρτιά και αρχίζει η σκληρή πραγματικότητα δηλαδή η δυνατότητα που έχει ένα κράτος να υπερασπίσει τα σύνορά του από έναν επιθετικό γείτονα.

Οι δήθεν “γκρίζες ζώνες” είναι μια επινόηση της Τουρκίας, που άρχισε να ακούγεται τη δεκαετία του ’90, όταν η Ελλάδα ήταν εμφανές ότι είχε πάρει την κάτω βόλτα. Και είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, έδαφος ηπειρωτικό ή νησιωτικό (εκτός από την Ανταρκτική) που να μην ανήκει σε κάποιο κράτος. Η Γαλλία υψώνει τη σημαία της στις κτήσεις της στον Ινδικό Ωκεανό και κανένας δεν τολμάει να την αμφισβητήσει. Κι όταν τόλμησε η Αργεντινή να αμφισβητήσει τη βρετανική κυριαρχία στα γειτονικά της Φώκλαντς, σάλπαρε ο βρετανικός στόλος, ταξίδεψε 12.870 χιλιόμετρα μακριά και τα προστάτευσε με πόλεμο. Έτσι λειτουργούν τα σοβαρά κράτη.

Τι κάνουμε εμείς; Από τη μια δεν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη γκρίζων ζωνών (ορθώς), αλλά από την άλλη τρέμουμε στην ιδέα ότι μπορεί κάποιος να υψώσει την ελληνική σημαία σε ελληνικό έδαφος! Κατεβάζουν οι Τούρκοι τη σημαία από τα Ίμια, κάνουμε εμείς τον ψόφιο κοριό. Όλες οι κυβερνήσεις. Για να μην προκαλέσουμε, λένε. Γιατί είναι πρόκληση να υψώσεις τη σημαία σου στο έδαφός σου; Λένε οι Τούρκοι: κατεβάσαμε τη σημαία από τον Ανθρωποφά(γο). Απαντάμε εμείς: στείλαμε τo λιμενικό και δεν διαπίστωσε κάτι...ύποπτο. Πάλι καλά που δεν επικοινωνήσαμε με κανέναν τοπικό κολυμβητή να μας πει τι βλέπει. Ο Αμανατίδης καταγγέλλει «εθνικιστικές πρωτοβουλίες» πολιτών και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βέττας το πάει ακόμα παραπέρα: “Η ενέργεια των 3 νεαρών να υψώσουν ελληνική σημαία στη βραχονησίδα μας ντροπιάζει. Η χώρα έχει εξωτερική πολιτική.” Έχουμε παραφρονήσει εντελώς; Από πού κι ως πού είναι εξωτερική πολιτική το τι συμβαίνει εντός του ελληνικού εδάφους; Μας ντροπιάζει που 3 Έλληνες ύψωσαν την ελληνική σημαία σε ένα ελληνικό νησί; Θα μου πεις όταν οι μισές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά του στρατού και υπέρ της αντικατάστασής του με σώματα ενόπλων εργατών και το που ανέχονται τη σημαία στον Άγνωστο Στρατιώτη, πολύ είναι.

Τι θα απαντούσε μια σοβαρή ελληνική κυβέρνηση; Αυτό: “Η Ελληνική Σημαία κυματίζει και στα Ίμια και στον Ανθρωποφά και σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια και οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια εναντίον της σε οποιοδήποτε μέρος της Ελληνικής Επικράτειας θα θεωρηθεί casus belli - αιτία πολέμου.”

Θα μου πεις πάλι: μα να πάμε σε πόλεμο για δύο ξερονήσια; Θα σου πω αυτό που είπε ο Τσώρτσιλ στον Τσάμπερλαιν όταν ο δεύτερος ακολουθούσε συμβιβαστική πολιτική έναντι του Χίτλερ: “Είχες την ευκαιρία να διαλέξεις ανάμεσα στον πόλεμο και τον εξευτελισμό. Διάλεξες τον εξευτελισμό. Θα έχεις και τον πόλεμο.” Όταν ο αντίπαλος είναι επιθετικός εκ συστήματος κι εσύ υποχωρείς εκ συστήματος, δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό. Πρώτα ήταν η Κύπρος, τώρα είναι οι γκρίζες ζώνες και οι ΑΟΖ, αύριο το Καστελλόριζο, μετά το σύνολο του Αιγαίου και η Θράκη, και μετά ετοιμάσου να φορέσεις φερετζέ.

Μα, θα ρωτήσει ο ρεαλιστής αναγνώστης, μπορεί η Ελλάδα σήμερα, στην κατάσταση που βρίσκεται να αναλάβει το βάρος ενός πολέμου με την Τουρκία και να νικήσει; Όχι, δεν μπορεί. Άρα, τι θα κάνουμε; Δεν είναι αντιφατικό από τη μια να λέμε ότι θέλουμε να αποφύγουμε τον πόλεμο κι από την άλλη να τρίζουμε τα δόντια με casus belli; Ναι, αντιφατικό είναι, όσο αντιφατική είναι η διαχρονική αρχή που αποτύπωσαν οι Λατίνοι: Εάν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο (Si vis pacem, para bellum). Δυστυχώς, δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος να θεωρείται ένα κράτος ισχυρό και να αντιμετωπίζεται με σεβασμό από φίλους και εχθρούς πέρα από το να μεριμνά για την στρατιωτική ισχύ του. Η οποία, να μην το ξεχνάμε ποτέ, στηρίζεται στην οικονομική ισχύ. Είσαι φαλιρισμένος στα οικονομικά; Φαλίρισες και στα εθνικά. Κανόνας.

Το τι σημαίνει σοβαρό κράτος, που οι εχθροί το τρέμουν και οι φίλοι τού βγάζουν το καπέλο, μάς το δείχνει το Ισραήλ. Με πληθυσμό 8,6 εκατομμύρια που στριμώχνονται σε 20.770 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μικρότερο δηλαδή κι από την Πελοπόννησο, περιτριγυρισμένο από θανάσιμους εχθρούς, είναι υπερδύναμη – και οικονομική και στρατιωτική. Πυρηνική, ε;Και με ΑΕΠ ανά κάτοικο $44,019, τριπλάσιο από το δικό μας. Αλλά δεν βάζει προϊστάμενους των Ενόπλων Δυνάμεων Καμμένους και Κουβέληδες. Κι ούτε εκλέγει Τσίπρες.

To οξύμωρο είναι ότι ο ένας από τους τρεις νεαρούς που ύψωσαν στις 5 βραχονησίδες την ελληνική σημαία (την οποία αγόρασαν με 24% ΦΠΑ) δήλωσε ότι ενδιαφέρεται μόνο για τη χώρα, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και τόνισε ότι δεν έχει ψηφίσει ποτέ. Πώς να του εξηγήσεις ότι μη ψηφίζοντας ποτέ εκχωρεί το παρόν και το μέλλον της χώρας, το δικό του και των παιδιών του στον αρνητή στράτευσης και καριέρας Καρανίκα, στον Μπαλάφα και στην άποψη «θα κόψουμε λεφτά από τις αμυντικές δαπάνες και το θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία»; (Που το είπε και δημοσίως, στην τηλεόραση, ο ευφυέστατος, λες κι οι Τούρκοι δεν βλέπουν και δεν ακούν!) Πώς να εξηγήσεις σ’ έναν ακρίτα του Αιγαίου που μεγάλωσε με ήλιο και με θάλασσα ότι για να ξαναγίνει ηλιόλουστο το μέλλον αυτής της χώρας θα πρέπει αυτός και οι φίλοι του να χωθούν στα ανήλιαγα μουχλιασμένα υπόγεια της πολιτικής, τουλάχιστον ως ενεργοί ψηφοφόροι, και να δώσουν δύναμη σε όσους θέλουν την Ελλάδα ψηλά;

Μέχρι να συμβεί αυτό η πιο τίμια εξήγηση που μπορούν να κάνουν οι εθνικοί μας μειοδότες είναι η εξής:

«Ακούστε Έλληνες πολίτες. Οι Τούρκοι διεκδικούν καμιά διακοσαριά νησιά μας. Να είμαστε τυχεροί που μόνο τα διεκδικούν. Διότι τα παίρνουν όποτε θέλουν. Με στρατιωτικές μονάδες τρεις κι ο κούκος πόλεμος δεν γίνεται. Με χορηγούς στα καύσιμα των αρμάτων, νίκες δεν κερδίζονται. Και με ελληνική κοινωνία που βάζει μέσον για να μετατεθεί ο φαντάρος δίπλα στη μαμά του, σύνορα δεν προστατεύονται. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σφυράμε αδιάφορα – μήπως τον ήξερες τον Ανθρωποφά και χθες; Και να αφήνουμε τους Τούρκους, πού και πού, να παίρνουν κανένα νησάκι, για πρόφταση, που λένε και στο χωριό μου. Εν τω μεταξύ εμείς θα προσφεύγουμε σε ΟΗΕδες και σε διεθνή δικαστήρια, θα βγαίνει κανένα ψήφισμα, έτσι για τα μάτια, θα έχουμε να συζητάμε στα πρωινάδικα, θα βρίζουμε οι μισοί τους άλλους μισούς για υποχωρητικότητα, όμως θα παντελονιάζουμε τις μισθάρες μας, θα πηγαίνουμε τα ταξιδάκια μας στα πεντάστερα, θα λέμε και καμιά ηρωική ατάκα για ξεκάρφωμα. Αλλά και το δικό σου το παιδί θα απολυθεί στο 9μηνο, ε; Η ζωή θα περνάει ωραία, σε 50 χρόνια θα έχουμε χάσει το μισό Αιγαίο, θα μας μείνει το άλλο μισό, που θα το χάσουμε στα επόμενα 50 χρόνια, αλλά, δε βαριέσαι, όλα είναι καπνός, μήπως θα ζήσουμε αιώνια; Τα παιδιά μας, αφού βρουν τι θα κάνουν με το φέσι που τους αφήνουμε, ας βρούν λύση και με την τουρκική επιθετικότητα. Υπάρχουν κι εγγόνια στη σειρά. Όλα εμείς πια;»

Αυτό σου λένε και τώρα, κόκκινοι, πράσινοι και μπλε. Αλλιώς ας βγει κάποιος πολιτικός να πει ότι ο ελληνικός στόλος, από αύριο, ή από την επαύριο της εκλογής του αν είναι αντιπολιτευόμενος, θα υψώσει επίσημα, κι όχι με πρωτοβουλίες πιτσιρικάδων, την ελληνική σημαία σε όλα τα θεωρούμενα από την Τουρκία γκρίζα νησιά. Και θα μείνει εκεί να περιπολεί και να ανοίγει πυρ εναντίον οποιουδήποτε αποπειραθεί να την κατεβάσει. Τολμάει να το πει;

Μέχρι τότε την ελληνική σημαία μπορείς να την υψώνεις στο μπαλκόνι σου (δεν ξέρω πόσες φορές το έχεις κάνει μέχρι σήμερα...) αλλά να ξέρεις ότι η Ελλάδα ολόκληρη έχει υποσταλεί. Και η πολιτική που ακολουθούν όσοι ψήφισες ή όσοι ετοιμάζεσαι να ψηφίσεις λέγεται εθνικός εξευτελισμός. Για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, ε;

Πηγή: marketnews.gr