Γιατί η θέση της "Δημιουργίας Ξανά" για το Μακεδονικό μπορεί να είναι επικίνδυνη

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ την άποψη της "Δημιουργία Ξανά" περισσότερο πατριωτική και καθαρότερη από
τις απόψεις περί "σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό" και την άποψη της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης και τον όρο "Βόρεια Μακεδονία".



Θεωρώ την τεκμηρίωση του καθηγητήΙ.Θ.Μάζη ως την καλύτερη προκειμένου να προχωρήσουμε στο μέλλον με το
Μακεδονικό είτε η "Συμφωνία των Πρεσπών" κυρωθεί είτε όχι.(Την τεκμηρίωση του καθηγητή μπορείτε να την βρείτε στο διαδίκτυο.)



Η πρόταση της "ΔημιουργίαςΞανά" είναι η διπλή ονομασία,μια διεθνής και μια για εσωτερική χρήση.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτό γίνεται πράξη και τα Σκόπια έχουν ως διεθνή ονομασία το όνομα "Σλαβική Δημοκρατία του Βαρδάρη" και εσωτερικά χρησιμοποιούν το όρο Δημοκρατία τις Μακεδονίας.



Δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα;


Ο αλυτρωτισμός εντός της"Σλαβικής Δημοκρατίας του Βαρδάρη" πως περιορίζεται;
Εντός τη χώρας οι ίδιοι αυτοαποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες,στα βιβλία της ιστορίας διδάσκονται
ότι είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου και δημιουργούν και πάλι συνθήκες να διεκδικούν πράγματα τα οποία δεν τους ανήκουν.


Είναι αλήθεια ή όχι ότι οι αλυτρωτισμοί  δημιουργήθηκαν από τον καιρό που ως μεγαλύτερη χώρα είχε το όνομα Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας(διεθνής ονομασία)και η περιοχή είχε το όνομα Βαρντάσκα;
Τους εμπόδισε κανείς να αναπτύξουν τον αλυτρωτισμό;


Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του κράτους αυτού που θα έχει μπεί σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης με την διεθνή
ονομασία "Σλαβική Δημοκρατίας του Βαρδάρη" και εσωτερικά αυτοαποκαλείτε ως "Μακεδονία" υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι μπορεί να το περιορίσει κανείς; Η ιστορία μας έχει δείξει ότι οι ονομασίες,οι εδαφικές ακεραιότητες αλλά και η πληθυσμιακή σύσταση μιας χώρας αλλάζουν και υποστηρίζονται ή περιορίζονται ανάλογα με τα γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων ή και των περιφερειακών δυνάμεων.



Σκεπτόμενος τα πιο πάνω θεωρώ ότι η άποψη της "Δημιουργίας Ξανά" είναι προβληματική και θα πρέπει να
ανασχηματιστεί διότι το Μακεδονικό αποτελεί μείζον πατριωτικό θέμα και γύρω από αυτό διακυβεύονται τα ιστορικά και τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας.Ο ανασχηματισμός κατα την άποψή μου θα πρέπει να γίνει με χρήση της τεκμηρίωσης του καθηγητή Ι.Θ.Μάζη.
 

ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Κάποιες ιστορικές γνώσεις είναι απαραίτητες.
(Τα υπογραμμισμένα αποσπάσματα δεν είναι δικές μου απόψεις. Έχουν αντιγραφεί από Βικιπαίδεια. Οι λέξεις με πιο έντονα γράμματα αντιστοιχούσαν με λινκ ) 

Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, η διδασκαλία στα σχολεία του χριστιανικού πληθυσμού της Μακεδονίας και οι ακολουθίες των εκκλησιών γίνονταν στην ελληνική γλώσσα. Ο έλεγχος των σχολείων και των εκκλησιών αυτή την περίοδο, γίνεται μέσω
των τοπικών  μητροπολιτών  που υπαγόντουσαν  στο Πατριαρχείο. 

Με την αυτο- ανακήρυξη  ντεφάκτο  της   αυτοκεφαλίας  της η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία (γνωστή τότε ως   Βουλγαρική Εξαρχία ) το  1870 ,αποσχίζεται από το  Οικουμενικό Πατριαρχείο . 

Η προσπάθεια ελέγχου της εκπαίδευσης των σχολείων και της λειτουργίας των εκκλησιών, σταδιακά γίνεται εντονότερη από τον βουλγαρικό παράγοντα, ο οποίος επιθυμεί με κάθε τρόπο την επιστροφή των εδαφών που της παραχωρήθηκαν με
την  Συνθήκητου Αγίου Στεφάνου  και που περιόρισε η τελική  Συνθήκητου Βερολίνου  το  1878 . Απότο  1890 , η βουλγαρική πλευρά με τοσύνθημα "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες", προσπαθεί να αποκτήσει την αποδοχή κυρίως του σλαβόφωνου πληθυσμού, που μέχρι εκείνη την εποχή δεν είχε έντονη  εθνική συνείδηση . 

Η Βουλγαρία, εξασφάλισε τον Οκτώβριο του 1897 τρία νέα  σουλτανικά βεράτια  για εξαρχικούς επισκόπους στη   Δίβρα ,το  Μοναστήρι  και τη  Στρώμνιτσα ,ως αποτέλεσμα της ουδέτερης στάσης που τήρησε στον ελληνο-τουρκικό πόλεμο 
(Τέλος τα αποσπάσματα από Βικιπαίδεια) 

Υπενθυμίζω ότι με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Βουλγαρία κατέβαινε στο Αιγαίο και ότι με την συνθήκη του Βερολίνου το ίδιο έτος (1978) μπαίνει το κριτήριο της επικρατούσας γλώσσας, δηλαδή ότι με την Διάλυση της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας κάθε βαλκανικό κράτος θα πάρει τις περιοχές όπου επικρατεί η γλώσσα του.
Έτσι η Βουλγαρία εντείνει την προσπάθεια επιβολής της Βουλγαρικής γλώσσας με βίαιη αντικατάσταση των Ελλήνων ιερέων και δασκάλων. Το σύνθημα που χρησιμοποιεί "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες" (και όχι στους Βούλγαρους ή τους Σλάβους) αποδεικνύει ότι η πλειονότητα του πληθυσμού δεν είχε Σλαβική εθνική συνείδηση. 

Μέχρι το 1900 η Αθήνα κοιμάται και το Πατριαρχείο αδυνατεί. Όταν αντιστέκεται με τον "Μακεδονικό Αγώνα" 1904-1908 η Βουλγαρία είναι ήδη 30 χρόνια μπροστά και σε πολύ ευρύτερη γεωγραφικά περιοχή.  Οι ορθόδοξοι πληθυσμοί διακρίνονται σε Ελληνόφωνους,  Βλαχόφωνους,  και  Σλαβόφωνους (Βουλγαρόφωνους).
Οι δε σλαβόφωνοι διακρίνονται σε αυτούς που είχαν Ελληνική εθνική συνείδηση (οι Βούλγαροι τους ονόμαζαν γραικομάνους),  όσους είχαν Βουλγαρική εθνική συνείδηση (που εμείς ονομάζαμε κομιτατζήδες) και σε σλαβόφωνους με χαλαρή εθνική συνείδηση τους οποίους προσπαθούσε να προσελκύσει το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες»

Η συνέχεια της ιστορίας υποθέτω ότι είναι γνωστή. Υπενθυμίζω μόνο ότι με την Βουλγαρία το ζήτημα έχει διευθετηθεί αφού οι Βούλγαροι στην Ελληνική Μακεδονία υπέστησαν  5 "Μικρασιατικές καταστροφές"  και  μια ανταλλαγή πληθυσμών.
1) Τέλος Μακεδονικού  Αγώνα 1908 
2) Απελευθέρωση 1912 
3) Β! Βαλκανικός πόλεμος 1913 
ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ  (Βικιπαίδεια)  Το 1922 βάσει της Συνθήκη Νεϊγύ,  50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από Βουλγαρία στην Ελλάδα και 90.000 Βούλγαροι από Ελλάδα στη Βουλγαρία. Κατά δε τις επίσημες στατιστικές παρέμειναν στην Ελλάδα 41.017 σλαβόφωνοι που δεν επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν. 
4) Β! Παγκόσμιος πόλεμος (απελευθέρωση) 1944 (φύγανε σαν συνεργάτες των Ναζί) 
5) Λήξη εμφυλίου 1948 (Φύγανε μαζί με τους πολιτικούς πρόσφυγες)
 και το 1990 δόθηκε η δυνατότητα επιστροφής των πολιτικών προσφύγων.

Για να μην μακρηγορώ  θα συνεχίσω με ερωτήσεις. 
Βρήκαμε Τουρκόφωνους Έλληνες στην Τσετσενία και πολιτικούς πρόσφυγες στο Καζακστάν.
Δεν υπήρχαν Σλαβόφωνοι Έλληνες στο Μοναστήρι και την Στρώμνιτσα; 
Δεν υπήρχαν πολιτικοί πρόσφυγες στα Σκόπια; 
Μήπως οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις δεν τους άφησαν να γυρίσουν προς αποφυγήν αριστερών ψήφων; (ή μήπως για τις περιουσίες όπως ακούγεται;)
Γιατί τους εξαιρέσαμε μετά την κατάρρευση του Κομουνισμού; 
Γιατί δεν δίνουμε έστω και τώρα την Ελληνική υπηκοότητα σε όσους την ζητάνε, εφόσον αποδείξουν την Ελληνική τους καταγωγή και δηλώσουν Ελληνική Εθνική Συνείδηση; (όπως κάνει η Βουλγαρία)
Πως γίνεται να μνημονεύουμε σλαβόφωνους μακεδονομάχους και να αρνούμαστε την Ελληνικότητα κάθε σλαβόφωνου εκτός συνόρων;
Μήπως έτσι δημιουργούμε μόνοι μας την μειονότητα των σλαβόφωνων συγγενών τους στην Ελλάδα;
Μήπως αρνούμενοι την Ελληνικότητα των πολιτικών προσφύγων που κατέφυγαν στα Σκόπια δίνουμε αφορμή σε αλυτρωτικές βλέψεις (σαν την επιστροφή των Κυπρίων στα κατεχόμενα);
Μήπως με 100 000 Σκοπιανούς (πολιτικούς πρόσφυγες και παλιότερους) να δηλώνουν Έλληνες  (με Ελληνικά διαβατήρια,) οι αλυτρωτικές βλέψεις θα είχαν εξουδετερωθεί;
Μήπως κάποιους άλλους που χρόνια τους φωνάζαμε Τούρκους, έπρεπε να τους λέμε Έλληνες μουσουλμάνους.
Μήπως τα Ελληνικά κόμματα αντί να αναγνωρίζουν τα λάθη τους, κάνουν νέα λάθη για να καλύψουν τα παλιά;

Μήπως εμείς που ξέρουμε τι πέτυχε ο Παύλος Μελάς εκεί που πήγε, μπορούμε εύκολα να φαντασθούμε τι συνέβη στο Μοναστήρι, την Στρώμνιτσα και τις άλλες περιοχές που ο Παύλος Μελάς δεν πήγε;