Περί Ελληνικότητος και εσωτερικού εξελληνισμού

Πριν από λίγες ημέρες έτυχε να δω ένα βιντεάκι στο you tube. Αφορά σε ό,τι ακριβώς λέει ο τίτλος του. < Ένα ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη >. Πρόκειται για ένα ολιγόλεπτο βίντεο, πολύ λιτό, το οποίο όμως προσφέρεται για βαθύτερους στοχασμούς.

Έχω εκφράσει αρκετές σκέψεις μου που σχετίζονται με το ζήτημα της "Ελληνικότητας", ως κοινωνικό και πολιτισμικό προσδιορισμό, σε πρόσφατες δημοσιεύσεις μου στο θέμα του φόρουμ: "Ανεκατούμπο και το γένος των Ελλήνων". Το βίντεο αυτό μου ενέπνευσε τη διάθεση για ευρύτερη έκφραση σκέψεων τις οποίες, παράλληλα με άλλους επικοινωνιακούς μου χώρους, αισθάνθηκα τη διάθεση να μοιραστώ και μαζί σας.


Όπως πίστευαν και οι αγαπημένοι μας αρχαίοι πρόγονοι, Έλλην είναι αυτός που διαθέτει την Ελληνική παιδεία, τον "τρόπο" του ζειν, την καλλιέργεια των Ελλήνων, εκείνος που κατέχει το εκλεπτυσμένο εργαλείο της ελληνικής γλώσσας και σκέψης.

Αυτά μάλιστα ουδόλως σχετίζονταν με τη ρηχή κομπορρημοσύνη που χαρακτηρίζει σήμερα πολλά πλήθη απαίδευτων νεοελήνων που αυτοθεωρούνται ως γενετικά υπέρτεροι των "βαρβάρων", βασιζόμενοι στη ...φαντασίωση ότι η αξία είναι απλώς κάτι που "αποκτάται" κληρονομικά, δικαιωματικά και ακόπως.

Η όποια υπερηφάνεια βίωναν οι αρχαίοι ήταν εσωτερική, στηριζόταν στα πνευματικά και διανοητικά επιτεύματά τους, που ήταν εξάλλου πολύ αληθινά. Διεχώριζαν δε "εαυτούς από βαρβάρους", με γνώμονα τα γλωσσικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά που τους διέκριναν εν σχέσει με τα πλήθη που ζούσαν περιφερειακά της Ελλάδος.
Η γλώσσα εξάλλου, αποτελεί το κύριο εργαλείο της σκέψης, οι δε δύο αυτές εκφάνσεις της ανθρώπινης νόησης συνεργούν αμφίδρομα και αλληλο-ενισχυτικά στην εσωτερική διεργασία ανάπτυξης της γνώσης, της κατανόησης και του πνεύματος γενικότερα.

Ο Ελλαδικός τόπος αποτελούσε έναν ακτινοβολούντα χώρο ο οποίος δέσποζε μέσω της πολιτισμικής του φωτεινότητας εν μέσω ενός αντιστοίχως κατασκότεινου περίγυρου όπου τα πλήθη του διατηρούσαν τα ("φυσιολογικά" για εκείνη την εποχή) ακαλλιέργητα ζωώδη χαρακτηριστικά. Κάπως έτσι, σε ύστερο χρόνο, η λέξη "βάρβαρος" άρχισε προοδευτικά να φορτίζεται νοηματικά με τα πρόσθετα στοιχεία των περιφερειακών βαρβάρων λαών και πλέον να σημαίνει τον άξεστο και απολίτιστο.


Το βιντεάκι αυτό, μας παραπέμπει έντονα στην αρχαιοελληνική έννοια της Ελληνικότητας. Αν μη τι άλλο, φανερώνει πως όταν υπάρχει υγιές όραμα, στόχος, πρότυπα και, εν τέλει, θεληματική αφοσίωση σε όλα αυτά, οι άνθρωποι προοδεύουν. Ενίοτε μάλιστα, εξελληνίζονται...


Αφού τα κατάφερε ο αφρικανός να εξελληνιστεί, είναι προφανές(;) πως μπορούμε να τα καταφέρουμε και οι νεοέλληνες... Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι να ξεκαβαλήσουμε το -με την αρχαϊκή έννοια- βαρβαρικό μας καλάμι, να εγκαταλείψουμε τις μανιοκαταδιωκτικές μας τάσεις και να σταθούμε μπροστά στον "εθνικό" μας καθρέφτη να κοιταχτούμε με τα μάτια της συνείδησης ανοιχτά.
Να κοιταχτούμε όχι με τη συνήθη μας ματιά που μηχανικά έχει μάθει να επιβεβαιώνει το ήδη "γνωστό", αλλά με τα μάτια κάποιου άλλου, οποιουδήποτε "τρίτου".

Όταν θα αντιληφθούμε ότι στον καθρέφτη μέχρι τότε αντικρίζαμε την προβολή αυτού που απλώς φανταζόμασταν και όχι τον πραγματικό εαυτό μας, ο κλονισμός θα μας κάνει να νοιώσουμε την ανάγκη να αναζητήσουμε τη χαμένη μας ταυτότητα.
Τότε, θα απομένει να ερευνήσουμε, να οραματιστούμε και να πεισμώσουμε ώστε να βάλουμε στόχο να διασχίσουμε με δυναμική σεμνότητα τα, λίγα μεν αλλά πολύ δύσκολα και κοπιώδη, καθοριστικά βήματα που χωρίζουν το σημερινό ελληνόφωνο έθνος από τον επαν-ελληνισμό του. Εάν βέβαια, το θέλουμε αληθινά κάτι τέτοιο, διότι,

διαφορετικά,

η άλλη επιλογή θα είναι να ξανα-καβαλήσουμε το βαρβαρικό καλάμι μας και καλπάζοντας "υπερήφανα" να απομακρυνθούμε από τον τόπο του ...καθρέφτη προς αναζήτηση συνομωτών βαρβάρων που τον κατέστησαν παραμορφωτικό για να μας αποπροσανατολίσουν.
Τα καλάμια όμως σπάνε εύκολα και, σίγουρα, δεν αντέχουν 2.500 χρόνια ...


Να είστε όλοι καλά.