Αυτό που βλέπω είναι ένα νέο <<πολίτευμα>> να διεκδικεί τον έλεγχο του πλανήτη, και μιλάω για ένα οικονομικό διεθνισμό. Οι κυβερνήσεις όλων σχεδόν των χωρών υπηρετούν τις πολυεθνικές, και αντί να μάχωνται για την ευημερία των πολιτών υπακούουν τους μεγιστάνες του πλούτου για ατιμωτικά ανταλάγματα. Σε λίγο καιρό τα πάντα θα λειτουργούν σε κερδοσκοπικά πλαίσια, για τα συμφέροντα των ολίγων. Και αφού σταδιακά οι πολυεθνικές κατακτήσουν τους φυσικούς πόρους (σε κύματα αποκρατικοποιήσεων) θα έχουμε εκδούλωση της ανθρωπότητας. Με τόση δύναμη ελέγχουν τον δημόσιο τομέα έχουν φοροαπαλλαγές και κάθε λογής διευκολύνσεις, μιλάμε για ένα τεράστιο έλειμμα των κρατικών προϋπολογισμών που καλούνται να καλύψουν οι λαϊκες τάξεις, με συνέπεια την επέκταση της ανεργίας και της πείνας. Και ανεργία δεν σημαίνει μόνο έλλειψη εισοδήματος και φτώχεια, απειλεί και την αλληλεγγύη των κοινωνιών κάτι που ίσως είναι ο μόνος τρόπος για αντίδραση.
GR
EN