Ρευστότητα

Πώς θα ρευστοποιήσουμε το χρέος μας


Περίληψη

Μέσα στην παρατεταμένη οικονομική κρίση που διανύουμε, συζητούμε την ανάγκη για ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο λειτουργίας. Η πίεση ωστόσο που υφίσταται ο μέσος Έλληνας σήμερα εμποδίζει την ήρεμη συζήτηση για τις θεσμικές αλλαγές που χρειαζόμαστε, ώστε να επιτευχθεί βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Προκύπτει έτσι η ανάγκη για μια «γέφυρα»! Χρειαζόμαστε έναν τρόπο εξόδου από τη δίνη στην οποία έχουμε περιέλθει, προκειμένου να αρχίζουμε να αναπτυσσόμαστε, προκειμένου να μπορέσουμε με νηφαλιότητα να εφαρμόσουμε τις μεταρρυθμίσεις που εδώ και δεκαετίες οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε.

Η σημερινή έλλειψη ρευστότητας σχετίζεται κατά πολύ με τη μακρά αλυσίδα επισφαλών απαιτήσεων, με κυριότερο κρίκο της, τις οφειλές του κράτους προς επιχειρήσεις / ιδιώτες, υπό μορφή ομολόγων ή και άλλων μορφών χρεών που πλέον όλα συμπεριλαμβάνονται στο λεγόμενο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης. Το λεγόμενο PSI οδηγεί τα περισσότερα από τα χρέη αυτά άμεσα ή έμμεσα σε μακροχρόνιο «εγκλωβισμό» των κατόχων (π.χ. ασφαλιστικών ταμείων, ιδιωτικών τραπεζών, ιδιωτικών επενδυτών), καθώς μεταθέτει την αποπληρωμής τους σε βάθος δεκαετιών, άρα το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό, αντί να αντιμετωπίζεται. Επιπλέον μειώνει (κουρεύει) το κεφάλαιό τους.

Η πρόταση είναι μια «γέφυρα» μετάβασης, η οποία εστιάζει στην αύξηση της ρευστότητας εντός ευρώ χωρίς ανάγκη για νέο δανεισμό και τονώνει την τοπική παραγωγή και οικονομία.

Προτείνω τη σταδιακή, προαιρετική μετατροπή νόμιμων απαιτήσεων επιχειρήσεων και ιδιωτών από το ελληνικό δημόσιο σε ισόποσες μεταβιβάσιμες ηλεκτρονικές βεβαιώσεις προκαταβολής φόρου – μια εναλλακτική μορφή άυλου και μεταβιβάσιμου χρεογράφου χωρίς ημερομηνία λήξης. Όποιος δεν θέλει να περιμένει πολλά χρόνια για να εισπράξει, αποκτά τη δυνατότητα οι απαιτήσεις του (ή μέρος αυτών) να πιστώνονται σε ειδικό τραπεζικό λογαριασμό του. Ο λογαριασμός αυτός θα αφορά σε αξίες προκαταβολών προς το ελληνικό δημόσιο σε Ευρώ. Μέσω αυτού θα έχει στη συνέχεια ο δικαιούχος τη δυνατότητα χρήσης των κεφαλαίων αυτών μόνο ως τμήμα των συναλλαγών του με οποιονδήποτε τρίτο, μέσω του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Αντί να μένει εγκλωβισμένος, πιθανότατα συμπαρασύροντας δικούς του προμηθευτές / υπαλλήλους / συνεργάτες, θα έχει τη δυνατότητα άμεσα να «κινηθεί» στην αγορά χωρίς να χάνει κάτι από το κεφάλαιό του.

Το μοντέλο αυτό απαιτεί θεσμικές παρεμβάσεις και έγκριση από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Τυπικά θα μπορούσε να λειτουργήσει και χωρίς άδεια, αλλά είναι προτιμότερο να γίνει συναινετικά.

Το κράτος (η Τράπεζα της Ελλάδος) θεσμοθετεί τη δυνατότητα κάθε λογαριασμός κατάθεσης τράπεζας στην Ελλάδα να έχει υποχρεωτικά δυο τμήματα: αυτό της αξίας ρευστού με το πλαίσιο που ισχύει κι ένα δεύτερο αξίας ηλεκτρονικών βεβαιώσεων προκαταβολών προς το ελληνικό δημόσιο. Φανταστείτε το δεύτερο σαν κάτι ανάλογο με την μερίδα άυλων τίτλων σε μια χρηματιστηριακή εταιρεία. Με μια μεγάλη διαφορά: οι αξία δεν θα διακυμαίνεται!

Αρχικά το σκέλος αυτό των λογαριασμών είναι μηδενικό για όλους. Με τη μετατροπή νόμιμων απαιτήσεων ιδιωτών (ντόπιων και ξένων) από το δημόσιο, οι λογαριασμοί αυτοί σταδιακά αποκτούν περιεχόμενο (αξία).

Προφανώς δεν μπορείς να μετατρέψεις την αξία τους σε μετρητά μέσω ΑΤΜ. Όμως κάθε συναλλαγή μεταξύ φυσικών ή νομικών προσώπων μέσω του ελληνικού τραπεζικού συστήματος (έμβασμα, επιταγή κλπ.) αυτόματα θα εκτελείται με συμμετοχή έως 50% από αξία ηλεκτρονικών βεβαιώσεων προκαταβολών φόρων, ενώ η υπολειπόμενη αξία θα πρέπει να καλύπτεται από αξία συμβατικών καταθέσεων, όπως ακριβώς γίνεται σήμερα. Το ίδιο θα ισχύει και για τις πληρωμές οφειλών προς το στενό ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, εφόσον πραγματοποιούνται μέσω τραπέζης. Οι συναλλαγές μετρητών προφανώς θα παραμείνουν ως ήδη έχουν.

Π.χ. έχω λογαριασμό στην Beta bank και έχω καταθέσεις 50.000 ευρώ και άλλες 10.000 ευρώ προκαταβολές ελληνικού δημοσίου μετά από μετατροπή ως άνω. Οι 50Κ τοκίζονται κανονικά και μπορώ να τις αποσύρω μέσω ATM. Οι 10Κ υπάρχουν μόνο στον ηλεκτρονικό κόσμο των τραπεζών. Μπορώ να τις μετακινήσω από τράπεζα σε τράπεζα αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο με αυτές μόνες τους. Αν όμως εκδώσω μια επιταγή Beta bank 5.000 € προς έναν με τον οποίο συναλλάσσομαι (π.χ. προμηθευτή μου, υπάλληλό μου, ΙΚΑ, ελληνικό δημόσιο κλπ.) κατά την εκταμίευση της επιταγής αυτόματα θα αντληθούν 2.500 ευρώ από τα 10Κ των προκαταβολών ελληνικού δημοσίου και άλλα 2.500 από τα 50Κ των κανονικών καταθέσεών μου. Τα νέα μου υπόλοιπα διαμορφώνονται σε 47,5Κ και 7,5Κ αντίστοιχα. Στο σκέλος του αποδέκτη των χρημάτων, θα έχουμε 2,5Κ να πιστώνονται στο λογαριασμό καταθέσεών του και άλλα 2,5Κ να πιστώνονται στο λογαριασμό προκαταβολών του προς το ελληνικό δημόσιο. Αν αυτός είναι ιδιώτης συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο. Αν αυτός είναι το ελληνικό δημόσιο έχει τη δυνατότητα είτε να «κάψει» τις αξίες προκαταβολών (απόσυρση αξίας από την αγορά) είτε να τις ανακυκλώσει σε επόμενη συναλλαγή του.

Οι καταθέσεις σε προκαταβολές ελληνικού δημοσίου δε χάνουν ποτέ την αξία τους γιατί δεν διαπραγματεύονται κάπου. Κλείνει ο κύκλος τους όταν πληρώνουμε προς το δημόσιο. Παράλληλα το δημόσιο έχει μετατρέψει χρέος σε άτοκο ρευστό που κινείται στην οικονομία. Από τις νέες συναλλαγές που θα αρχίσουν να πραγματοποιούνται – υποχρεωτικά μέσω τραπέζης άρα νόμιμα – το δημόσιο θα επωφεληθεί νέας φορολογητέας ύλης (ΦΠΑ κλπ.) ενώ παράλληλα θα «απεγκλωβιστούν» σειρά από επιχειρήσεις και ιδιώτες που έχουν σήμερα «παγωμένο» σημαντικό μέρος του ενεργητικού τους.

Με την θεσμοθέτηση αυτού του πλαισίου το κράτος ξεκινάει την έγχυση αξίας στην αγορά σε όγκους και ρυθμούς που θα κρίνονται επαρκείς για την τόνωση της αγοράς με στόχο του εκμηδενισμού της ύφεσης, χωρίς να προκαλούν άλλες στρεβλώσεις (π.χ. πληθωρισμό), ξεκινώντας να ανταλλάσσει τμήματα των χρεών του προς ενδιαφερόμενους με ισόποσες ηλεκτρονικές βεβαιώσεις προκαταβολών.

Οι ξένοι πιστωτές της χώρας, αν θέλουν να επωφεληθούν κι αυτοί από τη ρύθμιση, δεν έχουν παρά να συμμετάσχουν ανταλλάσσοντας τμήμα από απαιτήσεις τους με ηλεκτρονικές βεβαιώσεις και στη συνέχεια να δαπανήσουν τις αξίες που θα λάβουν στην αγορά μέσω του τραπεζικού συστήματος. Για να το κάνουν αυτό θα πρέπει να διαθέσουν και τουλάχιστον άλλα τόσα δικά τους κεφάλαια, ενισχύοντας περαιτέρω την εσωτερική ρευστότητα και την ανάπτυξη. Τι θα κάνουν με αυτά τα χρήματα; Οι επιλογές είναι απεριόριστες: επενδύσεις, αγορές προϊόντων ή ακινήτων ή επιχειρήσεων κλπ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό ανακύκλωσης ελλειμμάτων εξωτερικών συναλλαγών. Θα έχουμε μεγάλη ενίσχυση της ντόπιας οικονομίας, άμεσα (ανταγωνιστικό πλεονέκτημα εσωτερικών προϊόντων) και έμμεσα (ανταποδοτικές οικονομικές δραστηριότητες εισαγωγέων).

Ο προτεινόμενος μηχανισμός εξουδετερώνει χρέος και απεγκλωβίζει πιστωτές του ελληνικού κράτους ενισχύοντας τη ρευστότητα, την ανάπτυξη και τα φορολογικά έσοδα.

Ρευστότητα
Γιατί σήμερα δεν υπάρχει ρευστότητα; (για όποιον είναι προφανές ας περάσει κατευθείαν στην επόμενη ενότητα)
Το κράτος δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να δανείζεται και να επενδύει ή απλώς να καταναλώνει όπως παλαιότερα. Τα τακτικά του έσοδα ούτως ή άλλως είναι μικρά λόγω διαχρονικών αδυναμιών και βαίνουν μειούμενα λόγω της ύφεσης. Ταυτόχρονα το κράτος χρωστά τεράστια ποσά προς εγχώριους και μη επενδυτές, επιχειρήσεις, και ιδιώτες ενώ ταυτόχρονα με πρόσθετα εισπρακτικά μέτρα αφαιρεί ακόμα περισσότερη ρευστότητα από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Οι τράπεζες δεν έχουν ρευστότητα γιατί καταρχήν έχουν στα χέρια τους τίτλους κρατικού χρέους που δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν στις αγορές χωρίς να χάσουν 80-90% από την αξία τους. Παράλληλα λόγω της ύφεσης σε συνδυασμό με την ανεμελιά του παρελθόντος έχουν πολύ περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια από ότι ήταν συνηθισμένες να διαχειρίζονται. Επιπλέον οι καταθέτες φοβούμενοι την κατάρρευση των τραπεζών έχουν απομακρύνει μεγάλο όγκο κεφαλαίων από αυτές, επιτείνοντας το πρόβλημα. Οι μέτοχοί τους διστάζουν να εισάγουν νέα κεφάλαια, ενώ παράλληλα η διεθνής διατραπεζική αγορά διακατέχεται από έλλειψη εμπιστοσύνης.

Οι ιδιώτες είτε έχουν «στεγνώσει» και αναγκαστικά μειώνουν συνέχεια τις δαπάνες τους, είτε – ακόμα και οι ελάχιστοι που έχουν ρευστό – περιορίζουν όσο μπορούν τις δαπάνες και επενδύσεις τους κι επιχειρούν να αναβάλουν κάθε χρήση ρευστού όσο περισσότερο μπορούν σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και αμφιβολίας για το τι μέλλει γενέσθαι. Και η όποια αποταμίευση πάει είτε σε σεντούκια, είτε σε χρυσό κι άλλες θεωρούμενες σταθερές αξίες, είτε ακόμα χειρότερα σε τράπεζες του εξωτερικού.

Επιπλέον πολίτες και επιχειρήσεις έχουν όλοι αναμεταξύ τους χρέη που αδυνατούν να πληρώσουν. Ο ένας χρωστά στον άλλον και τελικά όλοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση.

Ακόμα, το PSI οδηγεί σε μακροχρόνιο «εγκλωβισμό» των κατόχων ελληνικών ομολόγων, άρα το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό.

Φαύλος κύκλος!

Το παράδοξο των ομολόγων
Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, αν και όλοι οι έλληνες πολίτες θα θέλαμε να μην είναι απαξιωμένα, να έχουν δηλαδή μια αποτίμηση που να ανταποκρίνεται τουλάχιστον στο καταβληθέν κεφάλαιο κτήσης τους, εντούτοις οι ίδιοι δεν προτιθέμεθα να καταβάλουμε περισσότερο από το 15-20% της ονομαστικής αξίας τους για να τα αγοράσουμε, αν κάποιος από εμάς είναι αρκετά τυχοδιώκτης ώστε να συνεχίζει να κάνει επενδύσεις υψηλού κινδύνου.

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Μα ακριβώς επειδή υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος ότι στη λήξη προθεσμίας πληρωμής ενός ομολόγου, το ελληνικό κράτος που τα εξέδωσε, δε θα έχει τα ταμειακά διαθέσιμα για να τα αποπληρώσει. Το πρόβλημα λοιπόν σχετίζεται με την ανάγκη πληρωμής συγκεκριμένου ποσού μέχρι κάποια καταληκτική ημερομηνία λήξης.

Πώς αλλιώς;
Πώς θα σας φαινόταν αν μπορούσαμε να σπάσουμε αυτό τον φαύλο κύκλο και να δημιουργήσουμε ρευστότητα σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Θα ήμασταν διατεθειμένοι να αλλάξουμε αυτά που ξέρουμε για να πετύχουμε κάτι τέτοιο χωρίς ταμπού και προσκόλληση σε αυτά που ως τώρα γνωρίζουμε;

Η βάση της ιδέας
Η ιδέα είναι εξής: Άυλες Μεταβιβάσιμες Προκαταβολές Ελληνικού Δημοσίου (στη συνέχεια για απλότητα αναφέρονται ως ΑΜΠΕΔ), ή αλλιώς ηλεκτρονικές βεβαιώσεις προκαταβολών με δυνατότητα μεταβίβασης.

Γιατί ΑΜΠΕΔ κι όχι κίνητρα για προείσπραξη
Αν η κυβέρνηση ανακοίνωνε ότι θα προσέφερε π.χ. 10% έκπτωση από μελλοντική φορολογική υποχρέωση σε οποιονδήποτε προκατέβαλε χρήματα προς το Ελληνικό Δημόσιο τουλάχιστον 6 - 12 μήνες πριν αυτή η υποχρέωση καταστεί ληξιπρόθεσμη, πόση συμμετοχή πιστεύετε θα πετύχαινε υπό το σημερινό κλίμα; Προσωπικά πιστεύω ελάχιστη, αν όχι μηδενική. Και είναι λογικό καθώς:
1) Τα φυσικά & νομικά πρόσωπα που έχουν ρευστό και μπορούν εκ των προτέρων να γνωρίζουν πόσο θα κερδίσουν από ένα τέτοιο μέτρο θα δίσταζαν όσο υπάρχει ο φόβος εξόδου από το Ευρώ και μεγάλης υποτίμησης του εθνικού νομίσματος.
2) Όσο το ελληνικό κράτος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη για την ίδια του την αυριανή υπόσταση και όσο υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά ποιος θα ρισκάρει «κλειδώσει» μια σημαντική αξία από τη ρευστότητά του σε προκαταβολή προς το ελληνικό δημόσιο για να επωφεληθεί έκπτωσης από μελλοντικές υποχρεώσεις;
Μοιάζει αδιέξοδο ίσως. Κι όμως δεν είναι: αρκεί να προσθέσουμε στην «συνταγή» τα στοιχεία που λείπουν: τη δυνατότητα εύκολης και μη επιρρεπούς σε διακυμάνσεις ρευστοποίησης και κίνητρα για την έντονη διακίνηση αυτής της αξίας προς όφελος της εσωτερικής αγοράς.

Η δομή της πρότασης
Ας τα πιάσουμε λοιπόν από την αρχή.
Το κράτος θεσμοθετεί τις ΑΜΠΕΔ μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό μπορεί να γίνει με προηγούμενη άδεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αν και εντελώς τυπικά ούτε αυτό μάλλον είναι απαραίτητο, καθώς πρόκειται απλώς για ένα νέο τραπεζικό προϊόν και μια αλλαγή στους κανόνες λειτουργίας της εσωτερικής τραπεζικής αγοράς. Η μεθοδολογία εισαγωγής των ΑΜΠΕΔ είναι η παρακάτω:
1) Κάθε λογαριασμός κατάθεσης σε Ευρώ τράπεζας στην Ελλάδα θα έχει υποχρεωτικά δυο τμήματα: αυτό της αξίας σε ευρώ με το πλαίσιο τόκων και φόρων τόκων που ισχύει σήμερα κι ένα δεύτερο αξίας σε ευρώ από ΑΜΠΕΔ, για το οποίο δε θα υπάρχει τόκος. Αντίθετα, είναι δυνατόν να εφαρμοστεί φόρος διακράτησης κεφαλαίου (ή αλλιώς αρνητικό επιτόκιο υπέρ του Δημοσίου) π.χ. ~5% ετησίως (δηλαδή αν το ποσό παραμένει εκεί αχρησιμοποίητο το δημόσιο να απορροφά από αυτό 5% της αξίας του κάθε χρόνο) προκειμένου να υπάρχει κίνητρο γρήγορης διακίνησης.
2) Κάθε συναλλαγή εντός τη χώρας μεταξύ οποιουδήποτε με οποιονδήποτε (ιδιωτών ή ιδιωτών και επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων μεταξύ τους κλπ.) μέσω του τραπεζικού συστήματος (έμβασμα, κίνηση μέσω πιστωτικής/χρεωστικής κάρτας, επιταγή) ανάλογα με τη διαθεσιμότητα αξιών στους λογαριασμούς αυτού που πληρώνει θα γίνεται μέχρι 50% της αξίας από αξία ΑΜΠΕΔ, ενώ η υπολειπόμενη αξία θα πρέπει να καλύπτεται από αξία συμβατικών καταθέσεων ως γίνεται σήμερα.
3) Οι καταβολές χρημάτων μέσω τραπέζης (ιδιωτών ή επιχειρήσεων) προς το δημόσιο θα μπορούν κι αυτές να πραγματοποιούνται έως 50% με ΑΜΠΕΔ.
4) Οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα χορήγησης δανείων σε ΑΜΠΕΔ ή μεικτών δανείων που θα συνδυάζουν τη συνήθη αξία και την αξία ΑΜΠΕΔ. Ειδικά για αυτές τις συναλλαγές η αποπληρωμή θα μπορεί να γίνεται είτε σύμφωνα με την αναλογία αξιών που χορηγήθηκαν είτε με χαμηλότερη αναλογία ΑΜΠΕΔ σε σχέση με τη χορηγηθείσα.
Τα δάνεια με συμμετοχή ΑΜΠΕΔ θα έχουν υποχρεωτικά αναπτυξιακό χαρακτήρα ενισχύοντας παραγωγικές επενδύσεις κυρίως εξωστρεφείς σε κλάδους της οικονομίας που υπάρχει εθνικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ή εθνική στρατηγική στόχευση (οι τομείς θα καθοριστούν συναινετικά). Τα δάνεια αυτά οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να τα διαχειριστούν με ενεργή συμμετοχή στις δραστηριότητες των χρηματοδοτούμενων επιχειρήσεων/ιδιωτών χειριζόμενες όλες τις σχετικές χρηματο-ροές μέχρι την εξόφληση των δανείων, ώστε η ίδιες να βάζουν την τεχνογνωσία τους στην αναπτυξιακή λειτουργία και να εξασφαλίζουν ότι το ρευστό χρησιμοποιείται για το σκοπό και το επιχειρηματικό σχέδιο για το οποίο εγκρίθηκε.

Με την θεσμοθέτηση αυτού του πλαισίου το κράτος ξεκινάει την έγχυση αξίας ΑΜΠΕΔ στην αγορά σε όγκους και με ρυθμούς που θα κρίνονται επαρκείς για την οικονομική ανάπτυξη χωρίς να είναι τέτοιοι ώστε να προκαλέσουν άλλες στρεβλώσεις (π.χ. πληθωρισμό), ξεκινώντας να ανταλλάσσει τμήματα των χρεών του με ισόποσες αξίες ΑΜΠΕΔ. Αυτό στην πράξη θα γίνει με τους παρακάτω τρόπους:
1) Εξαγγέλλει δικαίωμα όλων των ενδιαφερόμενων πιστωτών (τράπεζες, επιχειρήσεις, ιδιώτες κλπ.) να εγγράφονται σε λίστα αναμονής για ανταλλαγή των απαιτήσεών τους (οφειλόμενο κεφάλαιο χωρίς τόκους) από το Ελληνικό Δημόσιο με ισόποση αξία ΑΜΠΕΔ, προκειμένου να μπορούν να διακινούν την αξία της απαίτησής τους αντί να την έχουν παγωμένη στο «συρτάρι».
2) Το ελληνικό Δημόσιο αποφασίζει περιοδικά (π.χ. κάθε μήνα) τα ποσά που θα ανταλλάξει ανά κατηγορία πιστωτών και η απόφαση αυτή εφαρμόζεται οριζόντια και μέχρι αξίας ισόποσης με την απαίτησή τους, προς όλους τους πιστωτές της εκάστοτε κατηγορίας που έχουν εγγραφεί.
3) Το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να καταβάλει μισθούς, συντάξεις σε αξία ΑΜΠΕΔ μέχρι 50% της αξίας, μόνο ανακυκλώνοντας ΑΜΠΕΔ που εισπράττει (δεν παράγει νέα ΑΜΠΕΔ).
4) Επιπλέον, σε δεύτερο χρόνο, το Ελληνικό δημόσιο έχει τη δυνατότητα να «επιστρέψει» προς τους δικαιούχους την αξία από άδικους οριζόντιους φόρους (π.χ. ειδικό τέλος κλειστών ηλετροδοτούμενων χώρων, τέλος επιτηδεύματος, φόρος αλληλεγγύης) ή άδικες οριζόντιες μειώσεις συντάξεων ή / και μισθών ή επιδομάτων, αυστηρά με αντικειμενικά κοινωνικά κριτήρια, ανακυκλώνοντας ΑΜΠΕΔ, αντισταθμίζοντας την απώλεια σε αγοραστική δύναμη αυτών των συμπολιτών μας.
5) Ακόμα, το ελληνικό δημόσιο θα έχει τη δυνατότητα μέσω των ΑΜΠΕΔ να προχωρήσει / ολοκληρώσει παγωμένα Δημόσια Έργα υποδομής που κρίνονται ως ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη (π.χ. εξοικονόμησης ενέργειας, συγκοινωνιακά κλπ.) ή και έργα εφαρμοσμένης έρευνας που στοχεύουν την περαιτέρω ανάπτυξη ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων.
6) Τέλος, σε δεύτερο χρόνο, μπορεί να προσφέρεται λύση μέσω των ΑΜΠΕΔ και για τα ιδιωτικά χρέη που δεν πληρώνονται. Κάθε δικαιούχος βεβαιωμένης απαίτησης πέραν πάσης αμφισβήτησης (π.χ. επιταγή, συναλλαγματική, ύπαρξη ισχύουσας διαταγής πληρωμής ή έγγραφης αποδοχής της οφειλής από τον οφειλέτη προς τον πιστούχο) από πρόσωπο που πληροί κάποιες προϋποθέσεις που θα καθοριστούν (π.χ. έχει ακίνητα με αξία που υπερβαίνουν την αξία της οφειλής ή έχει ανάλογες απαιτήσεις από το Δημόσιο ή τρίτους ή γενικά παρουσιάζει στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι η αδυναμία πληρωμής είναι προσωρινή κι όχι διαρκής) έχει τη δυνατότητα να εγγράφεται στον πίνακα που αναφέρεται στο (1) ώστε σταδιακά να μεταβιβάσει την απαίτησή του προς το Ελληνικό Δημόσιο κι σε αντάλλαγμα αυτής να λαμβάνει ίσης αξίας ΑΜΠΕΔ, την οποία θα μπορεί να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές του. Με τον τρόπο αυτό το δημόσιο χρησιμοποιώντας τα ΑΜΠΕΔ είναι δυνατόν να μετατραπεί σε εθνικό μηχανισμό συμψηφισμών!

Επιπτώσεις
Μετά την εφαρμογή των παραπάνω αναμένουμε τα εξής:
1) Μεγάλη συμμετοχή ενδιαφερόμενων στη διαδικασία ανταλλαγής απαιτήσεων από το Δημόσιο με ΑΜΠΕΔ, καθώς πολλοί είναι αυτοί που θα προτιμήσουν τη ρευστότητα από το «παγωμένο» κεφάλαιο και την … υψηλού ρίσκου προοπτική κερδών από μελλοντικούς τόκους.
Επιπλέον η συμμετοχή στη διαδικασία θα επιτρέψει στο δημόσιο να απαλλαγεί από αρκετούς τόκους επί αυτών των κεφαλαίων, άρα να μειώσει σημαντικά το χρέος.
2) Αύξηση ρευστότητας στην αγορά καθώς μια σειρά από τράπεζες, επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα θα πολλαπλασιάσουν τη ρευστότητά τους μέχρι 100%.
3) Λόγω της αύξησης της ρευστότητας θα αναζωογονηθεί η οικονομική δραστηριότητα, θα τονωθεί η απασχόληση και θα ανακοπή η υφεσιακή πορεία.
4) Το «ξεπάγωμα» των διακεκομμένων έργων υποδομής και έρευνας θα ενισχύσει επιπλέον την οικονομία αυξάνοντας το ΑΕΠ αλλά και την παραγωγικότητά μας μέσω της χρήσης των αποτελεσμάτων τους.
5) Οι κοινωνικές ομάδες που έχουν βρεθεί κάτω από επικίνδυνα όρια μετά τα μέτρα λιτότητας των τελευταίων ετών θα λάβουν αντιστάθμισμα σε ΑΜΠΕΔ το οποίο θα μπορεί να καλύψει σταδιακά το σύνολο της απώλειας τους.
6) Η αξία ΑΜΠΕΔ δε θα έχει νόημα ούτε να αποταμιεύεται για μεγάλο διάστημα (καθώς δεν αποδίδει τόκους) ούτε να φεύγει στο εξωτερικό (καθώς εκεί δε θα μπορεί να αξιοποιηθεί άμεσα με κάποιο τρόπο) οπότε θα έχει γρήγορη διακίνηση στην αγορά ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την οικονομική δραστηριότητα.
7) Το κρατικό χρέος θα αρχίσει να μειώνεται καθώς:
a. Η ανταλλαγή χρέους με ΑΜΠΕΔ στην πραγματικότητα δεν αλλάζει την αξία του οφειλόμενου κεφαλαίου, αλλά τη μορφή του και την εμπορευσιμότητά του, ενώ απαλείφει τόκους, άρα μειώνει τη μελλοντική υποχρέωση του κράτους και καταργεί την καταληκτική ημερομηνία!
b. Το αρνητικό επιτόκιο του σκέλους των καταθέσεων σε αξία ΑΜΠΕΔ εφόσον εφαρμοστεί εξασφαλίζει την αυτόματη απόσβεση του χρέους που έχει μετατραπεί σε ΑΜΠΕΔ. Κάθε 1 δις ευρώ ονομαστικής αξίας κρατικού χρέους που θα μετατρέπεται σε ΑΜΠΕΔ θα πετυχαίνει μείωση χρέους κατά π.χ. 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο από αυτό!
c. Τυχόν μισθοί / επιδόματα / συμπληρώματα μισθών / συντάξεων σε ΑΜΠΕΔ όπως αναφέρθηκε παραπάνω θα προσφέρονται από ανακύκλωση ΑΜΠΕΔ και μόνο καθώς δεν θα παράγονται ΑΜΠΕΔ παρά μόνο από μετατροπή επίσημου αναγνωρισμένου χρέους.
d. Λόγω της αύξησης της οικονομικής δραστηριότητας είναι προφανές ότι θα αυξηθούν τα δημόσια έσοδα από φόρους.
e. Επιπλέον, η υποχρεωτική εκτέλεση των συναλλαγών με συμμετοχή ΑΜΠΕΔ μέσω του τραπεζικού συστήματος, σημαίνει υποχρεωτικά ότι αποκλείονται μαύρες συναλλαγές, συνεπώς έχουμε υποχρεωτική έκδοση των νόμιμων φορολογητέων παραστατικών, πράγμα που μεταφράζεται σε επιπλέον φορολογικά έσοδα και δραστικό χτύπημα στη φοροδιαφυγή.
f. Όποιος επιμένει σε συναλλαγές με μετρητά ως καταναλωτής δε θα μπορεί να αξιοποιήσει την αξία ΑΜΠΕΔ που θα έχει στο λογαριασμό του, η οποία σταδιακά θα εξανεμίζεται. Ως επιχειρηματίας, θα γίνεται μη ανταγωνιστικός καθώς όλοι θα θέλουν να ξοδέψουν τα ΑΜΠΕΔ τους αντί να τα κρατήσουν για επόμενη συναλλαγή.
8) Θα ενισχυθεί η τοπική παραγωγή και θα μειωθεί το έλλειμμα των εξωτερικών συναλλαγών καθώς θα διευκολύνεται η αγορά τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών από τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις με τη χρήση αξίας ΑΜΠΕΔ ως τμήμα του τιμήματός τους. Αντίθετα θα ακριβύνουν τα ξένα προϊόντα καθώς ο εισαγωγέας τους θα τα πουλάει δυνητικά εν μέρει σε αξία ΑΜΠΕΔ, αλλά θα τα αγοράζει 100% σε κλασσική χρηματική αξία στις περισσότερες των περιπτώσεων, συνεπώς θα πρέπει να μεριμνήσει η εισπραττόμενη χρηματική αξία να καλύπτει σίγουρα το κόστος αγοράς από το εξωτερικό. Κάποιοι εκ των ξένων προμηθευτών βέβαια δε θα έχουν τέτοιο θέμα εάν τηρούν λογαριασμό στην Ελλάδα ή / και έχουν απαίτηση από το ελληνικό δημόσιο και την έχουν ανταλλάξει με ΑΜΠΕΔ ή γενικά έχουν τοπική δραστηριότητα. Έτσι δίνεται κίνητρο στις ξένες επιχειρήσεις που πουλάνε τα προϊόντα τους στην Ελλάδα να αυξήσουν τις εδώ δραστηριότητές τους αγοράζοντας προϊόντα και υπηρεσίες ή επενδύοντας.
9) Οι συναλλαγές θα είναι απλές καθώς θα γίνονται αυτόματα μέσω του τραπεζικού συστήματος, πάντα με προτεραιότητα στα ΑΜΠΕΔ μέχρι 50% της συναλλαγής. Ο καταναλωτής δε θα χρειάζεται να διευκρινίζει κάτι στο ταμείο. Θα δίνει την κάρτα του και αυτόματα αν έχει αξία ΑΜΠΕΔ στο λογαριασμό του θα αφαιρείται από εκεί μέχρι το 50% της αξίας της συναλλαγής και τα υπόλοιπο από την αξία μετρητών του λογαριασμού του. Αν οι ΑΜΠΕΔ του δεν καλύπτουν το 50% θα συμμετέχουν με μικρότερο ποσοστό στη συναλλαγή έως και μηδενικό.
10) Θα σταματήσει ο φόβος της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος που μολύνει την αγορά καθώς οι υγιείς τράπεζες που κινδυνεύουν σήμερα κυρίως λόγω της έκθεσης στο κρατικό χρέος που έχουν στα χέρια τους θα το «ξεπαγώσουν» μέσω των ανταλλαγών με ΑΜΠΕΔ. Φαντάζεστε πόσο θα βοηθούσε κάτι τέτοιο το Ελληνικό και το Κυπριακό τραπεζικό σύστημα;
11) Θα δρομολογηθεί σταδιακά μια συνολική μείωση των χρεών στην αγορά καθώς μέσα από τη μετατροπή τους σε ΑΜΠΕΔ θα είναι πλέον σαν το ρευστό, ενώ παράλληλα ο μηχανισμός αυτός θα επιτρέψει τον συνολικό συμψηφισμό απαιτήσεων. Σήμερα μπορεί το Δημόσιο να χρωστά π.χ. 1 εκατομμύριο σε μια επιχείρηση, αυτή να χρωστά 1 εκατομμύριο σε προμηθευτές, εργαζόμενους και ταμεία ασφάλισης και όλοι αυτοί με τη σειρά τους να χρωστούν σε άλλους, μέχρι και πίσω στο Ελληνικό Δημόσιο! Σήμερα είναι αδύνατο να γίνει συνολικός συμψηφισμός μεταξύ όλων αυτών. Το ΑΜΠΕΔ το κάνει απλή καθημερινότητα.

Συνήθεις ερωτήσεις
• Τι λέτε λοιπόν; Φέρνει το ΑΜΠΕΔ ανάπτυξη, εξωστρέφεια, δουλειά, επενδύσεις, προοπτική;
• Λέτε να ενοχληθεί η Ε.Κ.Τ. και η Ε.Ε.; Μα τι είναι το ΑΜΠΕΔ;
Είναι άλλο νόμισμα; Όχι βέβαια, αφού σε ευρώ είναι η αξία του. Σήμερα τα ομόλογα δεν τηρούνται σε ηλεκτρονικές μερίδες; Απλώς εισάγουμε έναν ιδιαίτερο μηχανισμό διακίνησής τους στην αγορά.
• Είναι παράνομο να πληρώνουμε σε ΑΜΠΕΔ στις καθημερινές μας συναλλαγές; Όχι φυσικά. Μήπως είναι παράνομο να μεταβιβάσει κανείς μια συναλλαγματική που έχει στα χέρια του σε κάποιον τρίτο τον οποίο θέλει να πληρώσει για προϊόντα ή υπηρεσίες; Το ίδιο δεν είναι κανείς να έχει μια βεβαιωμένη απαίτηση από το Δημόσιο και να τη μεταβιβάζει σε τρίτους; Γιατί να μη γίνεται αυτό ηλεκτρονικά τη σημερινή εποχή;
• Είναι περίεργο να διακινείται ένα χρέος στην αγορά; Όχι φυσικά, εδώ γίνονται συναλλαγές σε μετοχές, παράγωγα και ομόλογα, γιατί κανείς να ενοχοποιήσει την διακίνηση απαιτήσεων ιδιωτών από το ελληνικό Δημόσιο μέσω του τραπεζικού συστήματος;
• Στην πράξη θα υπάρχει απαξίωση της αξίας των ΑΜΠΕΔ από την αγορά, που θα τα θεωρήσει «κακό» χρήμα; Δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Το χαρτονόμισμα είναι από μόνο του ένα χρεόγραφο. Το ΑΜΠΕΔ είναι ένας ηλεκτρονικής μετασχηματισμός αυτού του κρατικού χρέους σε ευρώ. Ούτως ή άλλως δε θα έπρεπε σήμερα οι περισσότερες συναλλαγές να γίνονται ηλεκτρονικά; Όσες επιχειρήσεις κι επαγγελματίες δεν προσφέρουν κάτι τέτοιο απλώς θα έχουν μειωμένο τζίρο … Η επιλογή δική τους.
• Λέτε να μας πάνε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια; Δεν το πιστεύω γιατί υπάρχουν πολλοί ευρωπαίοι που θα ήταν πρόθυμοι να επωφεληθούν από το μηχανισμό αντί να παραμένουν εγκλωβισμένοι με ομόλογα Ελλάδος στα χέρια. Επίσης ο μηχανισμός μπορεί να επεκταθεί και σε άλλα κράτη επιλύοντας ανάλογα προβλήματα απαξίωσης κρατικών ομολόγων. Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να πάρουμε άδεια από την ΕΚΤ για αυτό το εργαλείο. Ούτως ή άλλως υπό εποπτεία είμαστε. Αν παρόλα αυτά μας κατηγορήσουν … ας το πράξουν. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί θα μας κατηγορήσουν. Ωστόσο μέχρι να βγει άκρη ήδη θα έχουμε πάρει σημαντικές ανάσες και θα έχουμε το χρόνο να κάνουμε θεσμικές παρεμβάσεις που θα μας δώσουν βιωσιμότητα.
• Νομίζετε ότι στο Υπουργείο Οικονομικών είναι ανόητοι; Δεν εφαρμόζουν συμψηφισμούς οφειλών - απαιτήσεων ούτεκάτι σαν αυτό που προτείνετε γιατί θα έχουν μείωση στις άμεσες εισπράξεις των δημόσιων ταμείων.
Απάντηση: Πράγματι η εκτεταμένη και άνευ όρων εφαρμογή συμψηφισμών θα δημιουργούσε πρόσκαιρο πρόβλημα ρευστότητας στα δημόσια ταμεία. Όμως η παρούσα πρόταση ξεπερνάει αυτό το πρόβλημα εξαιτίας δυο σημαντικών συστατικών της:
Α)Η μεγάλη διαφορά της προσέγγισης που προτείνουμε έγκειται στο ότι το χρέος που θα χρησιμοποιηθεί για αποπληρωμές οφειλών προς το δημόσιο, βάσει του προτεινόμενου μοντέλου, υπάρχει η δυνατότητα να ανακυκλώνεται από το δημόσιο για την πληρωμή των δικών του υποχρεώσεων, πάντα με τον κανόνα μέχρι 50% ΑΜΠΕΔ στις πληρωμές του προς πιστωτές του (τράπεζες, επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα). Συνεπώς δεν οδηγείται το δημόσιο ποτέ σε αδιέξοδο εκτός αν πλήρωνε μεγάλο όγκο δαπανών εκτός τραπεζικού συστήματος. Αν το κάνει καιρός να το κόψει.

Β) Ο όγκος και ο ρυθμός ρευστοποίησης του χρέους εξαρτάται απόλυτα από το κράτος. Ως εκ τούτου μπορεί να τον ρυθμίζει έτσι ώστε ναι μεν να χαλιναγωγεί την ύφεση χωρίς παράλληλα να δημιουργεί παράπλευρα προβλήματα.

Γ) Ακόμα και σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία όπως η ελληνική, 1 ευρώ που πληρώνει το κράτος π.χ. σε μισθούς, αλλάζει τουλάχιστον 3 χέρια πριν φθάσει πίσω στο κρατικό ταμείο για είσπραξη φόρων / τελών / κρατικών ασφαλίστρων. Στην πορεία του αυτή έχει μια μέση φορολόγηση 10% από χέρι σε χέρι, ως εκ τούτου έχει ήδη αποδώσει πίσω το 30% σε νέα φορολογική ύλη.
• Η ρευστοποίηση του χρέους δεν δημιουργεί πληθωριστικό χρήμα;
Απάντηση: ΌΧΙ! Πρόκειται για μετατροπή αξίας σε ισόποση κι όχι δημιουργία χρήματος εκ του μηδενός. Με την προτεινόμενη διαδικασία οι ΕΚΤ, ΤτΕ και ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δίνει τη δυνατότητα κυκλοφορίας αξίας χρέους σε ελεγχόμενες ποσότητες, ώστε να αντισταθμίζει την ύφεση χωρίς να δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο μηχανισμός δεν έχει καμία σχέση με το τύπωμα χρήματος καθώς η αξία εδώ προϋπάρχει κι απλώς αλλάζει μορφή ώστε να είναι δυνατή η χρήση ως τμήμα των καθημερινών συναλλαγών μας.
• Ερώτηση: Σε τι διαφέρει η πρόταση αυτή από το πείραμα του Woergl;
Απάντηση: Στο Woergl o εκεί Δήμος εξέδιδε το δικό του νόμισμα χωρίς υποκείμενη αξία. Εδώ έχουμε τη μετατροπή μιας προϋπάρχουσας αξίας (νόμιμη αναγνωρισμένη απαίτηση καταγεγραμμένη στο δημόσιο χρέος) σε μια άλλη ευκολότερα διακινήσιμη μορφή (άυλο ισοδύναμο χρήματος το οποίο έχει «ζωή» μόνο σε συνδυασμό με συμβατικό ηλεκτρονικό χρήμα και όχι μόνο του).
• Τι κάνει κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που καταλήγει να έχει στην κατοχή του ΑΜΠΕΔ αλλά όχι συμβατικές καταθέσεις που να υπερκαλύπτουν αυτά τα ποσά ώστε μπορεί να τις αξιοποιήσει με τον κανόνα του 50% - 50%;
Απάντηση: ΑΜΠΕΔ μπορείς να λάβεις με δυο τρόπους:
Α) επειδή έκανες αίτηση μετατροπής νόμιμης και εγγεγραμμένης στο δημόσιο χρέος απαίτησής σου,
Β) επειδή πληρώθηκες από κάποιον τρίτο μέχρι 50% μέσω ΑΜΠΕΔ σε συνδυασμό με συμβατικό ηλεκτρονικό χρήμα.
Στην περίπτωση (Α) είναι δική σου ευθύνη να έχεις εξασφαλίσει με κάποιο τρόπο την τουλάχιστον ισόποση ρευστότητα ώστε να αξιοποιήσεις τα ΑΜΠΕΔ. Ειδάλλως δεν έχεις λόγο να υποβάλεις αίτηση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με ίδια κεφάλαια, είτε μέσω δανεισμού. Στην περίπτωση (Β), κανονικά δεν έχεις πρόβλημα γιατί έχεις εισπράξει μαζί με τα ΑΜΠΕΔ τουλάχιστον ισόποση αξία συμβατικού χρήματος, άρα αν συνεχίσεις με συναλλαγές μέσω τραπεζικού συστήματος δεν πρόκειται να διαταραχθεί η ισορροπία.
Παρόλα αυτά, το κράτος προκειμένου να τονώσει την εμπιστοσύνη και να άρει τυχόν ενδεχόμενο αδιεξόδου θα πρέπει να προσφέρει έναν μηχανισμό αντίστροφου μετασχηματισμού. Όποτε κάποιος κάτοχος ΑΜΠΕΔ το επιθυμεί θα πρέπει να είναι δυνατή η αντικατάσταση της αξίας ΑΜΠΕΔ που διαθέτει με ισόποση αξία ομολόγων του Δημοσίου (από τη λίστα των ομολογιούχων που αναμένουν την μετρατροπή τους σε ΑΜΠΕΔ).

Και η απόλυτη ερώτηση:

• Στέκει τραπεζικά όλο αυτό το σχήμα; Μήπως είναι ένα απατηλό όνειρο;

Μπορώ να πω το εξής: μιλώ επί μήνες με υψηλής εμπειρίας και γνώσης τραπεζικά μεγαλοστελέχη και δεν έχει γελάσει στιγμή κάποιος από αυτούς με εμένα ή την πρόταση!!!

Όποιος έχει αμφιβολίες, εδώ γίνεται διαβούλευση!

Σκεπτόμενος τον σχολιασμό που θα ήθελα να κάνω για το άρθρο σας,ήμουν για αρκετή ώρα σε ένα δίλλημα.Πώς δηλαδή να σχολιάσω ένα τόσο μακροσκελές άρθρο (εμπεριστατομένο βέβαια) με 2 απλές λέξεις που ερχόταν συνεχώς στο μυαλό μου?Μήπως θα σας αδικούσα?Μήπως θα έπρεπε ο σχολιασμός μου να είναι και ο ίδιος μακροσκελής και εμπεριστατομένος?Τελικά κατέληξα να εκφραστώ με τον αρχικό μου αυθορμητισμό.Πολύ καλό.
Πριν μερικά χρόνια είχα κάνει μία παρόμοια σκέψη (χωρίς βέβαια να διεκδικώ την πατρότητα της σκέψης σας) όταν άκουγα ότι διάφορες επιχειρήσεις έπαιρναν κυρίως μέσω ΤΕΜΠΕ χρήματα που τελικά επειδή ήταν άτοκα,τα τοποθετούσαν στην τράπεζα προκειμένου να κερδίζουν τόκους και ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν για το λόγο για τον οποίο δόθηκαν,δηλαδή την ανάπτυξη.Έλεγα λοιπόν "μα γιατί δεν δίνονται αυτά τα χρήματα σε άυλη μορφή ωστε ο επιχειρηματίας να μην έχει κανένα κέρδος από την διακράτησή τους?".Έτσι με αυτά τα χρήματα ο επιχειρηματίας θα πλήρωνε τα χρέη του προς άλλους και αυτοί που θα τα έπαιρναν θα πλήρωναν τα δικά τους χρέη κλπ με αποτέλεσμα τα χρήματα αυτά να άλλαζαν δεκάδες χέρια και να "έκλειναν" πολλοί χρεωστικοί λογαριασμοί.
Η δική σας σκέψη είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένη αφού αντιμετωπίζει το σύνολο των συναλλαγών μεταξύ πολιτών,επιχειρήσεων και δημοσίου και όχι μόνο ένα μέρος τους που ήταν οι επιδοτήσεις στο οποίο αναφέρθηκα εγώ.
Επειδή όμως αναφερθήκατε στην ανάγκη ρευστότητας,ταχύτητας κίνησης του χρήματος και τόνωσης της αγοράς θα ήθελα κι εγώ να προσθέσω τη δική μου σκέψη που βοηθάει σε όλα αυτά και που έχει σχέση με την φορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων.
Μερικά από τα πολύ βασικά προβλήματα που ουδέποτε και κανένα φορολογικό νομοσχέδιο δεν μπόρεσε να αντινετωπίσει είναι:
1.Το γεγονός ότι κάποιοι,κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες (νόμιμοι ή μη) δεν εκδίδουν αποδείξεις είσπραξης.Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει επαγγέλματα που στηρίζονται κυρίως α)στην πανεπιστημιακή μόρφωση(γιατροί,δικηγόροι,μηχανικοί,οικονομολόγοι, λογιστές,δάσκαλοι ή καθηγητές που παρανόμως κατά τον νόμο παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα κλπ) ή β)στη γνώση μιας τεχνικής εργασίας (υδραυλικοί,ηλεκτρολόγοι,βαφείς και σωρεία άλλων επαγγελμάτων που σχετίζονται με το σπίτι και την οικοδομή γενικότερα).Με μια κουβέντα όσοι δηλαδή παρέχουν υπηρεσίες.
2.Το γεγονός ότι ποτέ δε δόθηκε ένα αξιόλογο κίνητρο στους ιδιώτες να ζητούν αποδείξεις αφού ο καθένας μας γνωρίζει ότι το κέρδος που θα είχε σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ μικρότερο από το ΦΠΑ 23 % που θα πλήρωνε για την απόδειξη.
3.Το γεγονός ότι υπάρχει βαριά και άδικη φορολόγηση χωρίς ελαφρυντικά για τους πολίτες,ανεξάρτητα της οικογενειακής κατάστασης,του αριθμού των εργαζομένων που υπάρχουν στην οικογένεια,του αριθμού των παιδιών κλπ.
Ίσως όμως τελικά να μην είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπιστούν αυτά τα χρόνια προβλήματα με δύο μόνο προυποθέσεις:
i)Την ύπαρξη ηλεκτρονικής κάρτας αγορών*
ii)Την ύπαρξη ενός απλού φορολογικού νομοσχεδίου 3 σειρών: 0% φόρος για οικογενειακά εισοδήματα** μέχρι 50.000 ευρώ, αρκεί να πιστοποιείται με αποδείξεις (ηλεκτρονική κάρτα) ότι τα χρήματα αυτά ξοδεύτηκαν κατά το τρέχον έτος.Στην περίπτωση που οι αποδείξεις υπολοίπονται του εισοδήματος η διαφορά θα φορολογείται με 50%.Για εισόδημα άνω των 50.000 ευρώ η φορολογία θα είναι 50%.(Δηλαδή για οικογενειακό εισόδημα 100.000 ευρώ,με αποδείξεις 50.000 ευρώ ο φόρος θα είναι 25.000).
Τι αποτελέσματα θα είχαμε:
Α.Οι φορολογούμενοι με εισόδημα έως 20.000 είναι βέβαιο ότι δε θα πλήρωναν ποτέ φόρο.Άρα αποκατάσταση αδικίας.
Β.Αυτοί με εισόδημα άνω των 20.000 και έως 50.000 θα δύνανται να μην πληρώνουν φόρο αν επιλέξουν το παραπανήσιο εισόδημά τους που δεν καλύπτει δηλαδή τις ανάγκες διαβίωσής τους να το ξοδέψουν σε αγορές της επιλογής τους***.Αυτό θα έφερνε πραγματική φορολόγηση 23% λόγω του ΦΠΑ,κίνηση του χρήματος άρα άνοδος του εμπορίου,της οικοδομής,γενικότερα της παραγωγής,μείωση της ανεργίας,αύξηση εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία κ.α. που είναι περιττό να αναφέρω.Θέλω δηλαδή να γίνει κατανοητό ότι το εισόδημά μας θα αποτελεί για τον καθένα μας τον "μουτζούρη" κατά το χαρτοπαίγνιο που όλοι θα θέλουμε να απαλλαγούμε απ'αυτό προκειμένου να μην φορολογηθούμε με 50% και ταυτόχρονα η γρήγορη κίνησή του θα προσθέτει συνεχώς κίνηση στην μηχανή παραγωγής πλούτου.Άρα ανάπτυξη.
Γ.Προκειμένου ο καθένας μας να μη φορολογείται με 50% θα επιδιώκει να λαμβάνει αποδείξεις για οποιοδήποτε έξοδό του έστω κι αν αυτό θα σημαίνει ότι θα πληρώνει 23% ΦΠΑ αφού σε κάθε περίπτωση θα έχει κέρδος.Έτσι θα παίρνουμε αποδείξεις που μέχρι εχθές δεν παίρναμε.Άρα κίνητρο συλλογής αποδείξεων.
Δ.Όλοι αυτοί που μέχρι τώρα δεν έκοβαν αποδείξεις και δήλωναν "αστεία"ποσά στη φορολογική τους δήλωση,πλέον όχι μόνο θα δηλώνουν πολύ περισσότερα αλλά θα ανήκουν πλέον στην κατηγορία υψηλών εισοδημάτων.Άρα διεύρυνση φορολογικής βάσης και μάλιστα για χιλιάδες πολίτες στην υψηλότατη κατηγορία (50%).
*Ηλεκτρονική κάρτα:Πολύ απλή στη χρήση της.Σε κάθε αγορά μας θα δίνουμε και τη φορολογική μας κάρτα που θα πιστποιεί ταυτόχρονα και το ΦΠΑ που θα πρέπει να καταβάλλει ο επαγγελματίας αλλά και το κάθε ποσό θα προστίθεται ώστε να συμπληρώνουμε τις 50.000.Ταυτόχρονα σημαίνει ότι παύουμε να συλλέγουμε αποδείξεις(χαρτομάνι).Εξαίρεση στη χρήση της θα αποτελούν ίσως τα περίπτερα τα αρτοποιεία και τα ψιλικατζίδικα απ'όπου θα συνεχίσουμε δυστυχώς να συλλέγουμε αποδείξεις. Η κάρτα (με το ίδιο ΑΦΜ) θα μπορεί να εκδίδεται 2η,3η κλπ φορά προκειμένου να μπορούμε να τη δώσουμε και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μας.Φυσικά όποιος δε θέλει να τη χρησιμοποιεί,είναι δικαίωμά του αλλά δε θα έχει τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου(μη φορολόγηση 50.000 ευρώ).
**Οικογενειακό εισόδημα:Αναφέρω το εισόδημά μας ως οικογενειακό και όχι προσωπικό ώστε να εξαλειφθεί άλλη μία αδικία.Για παράδειγμα σε οικογένεια που δουλεύει ένα άτομο και έχει εισόδημα 30.000 ευρώ και σε οικογένεια που δουλεύουν 2 άτομα κι εχουν επίσης συνολικό εισόδημα 30.000 ευρώ το ποσό που καταβάλλεται στην εφορία δεν είναι το ίδιο.Δηλαδή η οικογένεια που αποφασίζει να μη δουλεύει η μητέρα προκειμένου να φροντίζει τα παιδιά της αλλά ταυτόχρονα να "σκοτώνεται" στη δουλειά ο πατέρας ώστε να τα καταφέρει,τιμωρείται.
***Αγορές της επιλογής του:Εδώ ίσως θα πρέπει να μπουν κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες ώστε να μην παρατηρούνται φαινόμενα
όπως αγορές πολυτελών αυτοκινήτων και άλλων αγαθών που μπορούν να χαρακτηριστούν πολυτελή.
Για την απόλυτη δικαιοσύνη θα ήθελα να διευκρινήσω ότι στο σύνολο των 50.000 ευρώ που θα μπορεί κάθε οικογένεια να δηλώνει ως έξοδα σαφώς θα περιλαμβάνονται δόσεις δανείων,λογαριασμοί ΔΕΗ,ΟΤΕ κλπ.Το σύστημα δεν πρέπει να αποσκοπεί μόνο στην πραγματική φορολόγηση και στη δημιουργία εσόδων για το κράτος αλλά ταυτόχρονα να είναι δίκαιο και έντιμο.

Συμφωνώ απόλυτα με την πρότασή σας. Κάτι αρκετά συναφές με λιγότερη ανάλυση όμως έχω προτείνει και στο παρακάτω άρθρο μου:

www.dimiourgiaxana.gr/el/%CE%B1%CF%81%CE...84%CF%83%CE%BF%CF%85

Μάλλον με "κλέβεις" και σε "κλέβω".

Χαρά μου!