Θα ήθελα να ρωτήσω, νομοθεσία που απαγορεύει την εναρμονισμένη τιμολογιακή πολιτική, είναι αποδεκτό από φιλελεύθερη πολιτική-σκέψη ?
Παράδειγμα, ο Α έχει επενδύσει ένα Α πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Ας πούμε έχει ένα στόλο από εμπορικά πλοία.
Γιατί να μην συνενοηθεί με τον Β, Γ, που έχουν και αυτοί το ίδιο αντικείμενο ώστε να κρατήσουν τις τιμές στο επίπεδο κερδοφορίας που επιθυμούν ? Η οικονομία και πάλι θα είναι ελεύθερη διότι ο Δ μπορεί να μην ακολουθήσει την την συμφωνία των ΑΒΓ, Να πουλήσει πιο "φτηνά".
Το ερώτημα δεν θέλει να εξετάσει το ηθικό κομμάτι αλλά το αν πρέπει το κράτος να θεσπίζει νόμους και να λέει ότι αν ο υπάλληλος της μια εταιρίας μιλήσει για τιμές με υπάλληλο άλλης, θα πάνε φυλακή.
Υπάρχουν κεφάλαια και επιχειρήσεις που προσφέρουν υπηρεσίες κατευθίαν στο κοινό, π.χ. ακτοπλοικά δρομολόγια, ο ναύλος από τον επιβάτη πάει στην επιχείρηση χωρίς μεσάζοντες.
Υπάρχουν και οι υπηρεσίες σε διεθνή επίπεδο που καταλήγουν στον τελικό καταναλωτή μετά από μια μεγάλη αλυσίδα μεσαζόντων και αντιπρωσόπως, π.χ. υπερπόντια εμπορικά πλοία.
GR
EN