Εκλογές - Κυβέρνηση

Προτείνουμε τη θέσπιση συγκεκριμένης σταθερής ημερομηνίας για τη διενέργεια εκλογών οι οποίες θα γίνονται οπωσδήποτε κάθε τέσσερα χρόνια, π.χ. την τελευταία Κυριακή του Μαΐου. Αν για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, από τους προβλεπόμενους στο Σύνταγμα, οι εκλογές γίνουν νωρίτερα, η κυβέρνηση που θα προκύψει δεν θα έχει 4ετή θητεία, αλλά το υπόλοιπο της τρέχουσας θητείας.

Έτσι θα σταματήσει η εκλογολογία η οποία στη χώρα μας ξεκινάει αμέσως μετά τις εκλογές! (Παρόμοια διάταξη έχει το Σουηδικό Σύνταγμα.)

• Απαγορεύεται στην προεκλογική περίοδο, σε κόμματα και υποψηφίους να κάνουν αναφορές σε έντυπα, τηλεοπτικά, ή διαδικτυακά μηνύματα σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, εκτός από το δικό τους. Ο προεκλογικός «αγώνας» με πόλεμο λάσπης είναι απαράδεκτος. Εσύ θα μιλάς για τον εαυτό σου και το κόμμα σου: τι έκανε, τι θα κάνει και οι άλλοι θα μιλούν για τα δικά τους. Τέσσερα χρόνια είναι αρκετά για τον ελληνικό λαό να σχηματίσει άποψη για την πορεία του καθενός. Το ρεσιτάλ αλληλοκατηγοριών των υποψηφίων λίγο πριν τις εκλογές δεν ταιριάζει σε πολιτισμένη χώρα και δεν συμβάλλει στην εκπαίδευση του εκλογικού σώματος.

ΣΗΜ. Επειδή η παραπάνω θέση έχει παρεξηγηθεί κατά κόρον, διευκρινίζουμε ότι με τον όρο «μηνύματα» εννοούμε τα προεκλογικά «διαφημιστικά» τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά spots και τις καταχωρίσεις σε έντυπα ή στο διαδίκτυο και όχι τα «επιχειρήματα» που μπορεί να αναπτύσσονται στο πλαίσιο μιας ζωντανής συνομιλίας. Όσοι λοιπόν είναι θιασώτες του... εποικοδομητικού και πρωτότυπου διαλόγου «Εσείς φταίτε! – Εσείς όμως φταίτε περισσότερο! - Όχι εσείς – Όχι εσείς!» μπορούν να συνεχίσουν να τον απολαμβάνουν. Όμως, στην προεκλογικό περίοδο – δηλαδή το διάστημα που ορίζει ο νόμος ως προεκλογική περίοδο ΜΕΤΑ την προκήρυξη των εκλογών – οι πληρωμένες (από τα δικά μας λεφτά) διαφημίσεις κάθε κόμματος οφείλουν να μιλούν μόνο για το δικό τους «προϊόν».

• Σημαντικό ρόλο στην εξυγίανση και στη διατήρηση της υγείας του πολιτικού συστήματος έχει η λευκή ψήφος. Προηγουμένως θα πρέπει να καταργηθεί η διά νόμου υποχρέωση του πολίτη να ψηφίζει. Το δικαίωμα του εκλέγειν είναι... δικαίωμα, και ως τέτοιο είναι ασύμβατο με την έννοια του υποχρεωτικού. Η λευκή ψήφος θα θεωρείται ως αρνητική ψήφος για το σύνολο των κομμάτων που παίρνουν μέρος στις εκλογές. Σήμερα δεν υπάρχει ένας θεσμικός τρόπος για να εκφράσει κάποιος την απαξίωσή του για το σύνολο των προσφερόμενων λύσεων, δηλαδή για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι αν κάποιος είναι αδιάφορος για το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν έχει κανένα λόγο να χάσει την Κυριακή του για να πάει στις κάλπες και να ρίξει λευκό. Τα ποσοστά της λευκής ψήφου, επομένως, ως μήνυμα συνειδητής επιλογής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, αντίθετα από ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα.
  
  
• Ας ξεκινήσει ο προβληματισμός: Τι θα πρέπει να συμβεί αν η λευκή ψήφος βγει «πρώτο κόμμα»; Ή, αν συγκεντρώσει πάνω από το 50% των ψηφισάντων; Προφανώς, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα έχει νομιμοποίηση – θα βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Ακυρώνονται οι εκλογές; Διαλύονται τα κόμματα που πήραν μέρος; Τους κόβεται η χρηματοδότηση; Ποιος ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας; Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις, διότι θα πρέπει να λάβουν υπόψη πολλές παραμέτρους. Αλλά πρέπει να τις αναζητήσουμε, διότι αν η λευκή ψήφος είχε δύναμη θεσμικής ανατροπής του πολιτικού συστήματος, το πιθανότερο είναι να το είχαμε ήδη κάνει. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να φτάσουμε στην απόλυτη σήψη για να γεννηθεί κάτι πραγματικά νέο.
  
  
• Καταργείται άμεσα οποιαδήποτε σύνταξη χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα.  Η ρύθμιση περιλαμβάνει συντάξεις Προέδρων Δημοκρατίας Πρωθυπουργών, Βουλευτών, Δημάρχων, Νομαρχών, Συνδικαλιστικών στελεχών. Πολιτικός δεν γίνεται κάποιος για να εξασφαλίσει χρηματικά οφέλη αλλά για να προσφέρει στη χώρα – άλλωστε η ενασχόληση με την πολιτική είναι προαιρετική! Κατά τη διάρκεια της θητείας, ο εκλεγμένος λειτουργός συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον φορέα που ήταν και πριν να εκλεγεί. Συνταξιοδοτείται από τον φορέα του στα 65 όπως όλοι οι Έλληνες, χωρίς τα χρόνια του αξιώματος να προσθέτουν κάτι.
  
  
• Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται σε 200 

για λόγους συμβολικούς αλλά ουσιαστικούς: μείωση του κόστους λειτουργίας της Δημοκρατίας. Οι βουλευτές θα εκλέγονται σε 100 μονοεδρικές περιφέρειες έτσι ώστε κάθε πολίτης να γνωρίζει τον βουλευτή της περιοχής του και ο βουλευτής να έχει ένα μικρό σχετικά χώρο ευθύνης. Το εκλογικό σύστημα που προτείνουμε είναι ανάλογο με το πολύπλοκο αλλά δίκαιο γερμανικό σύστημα.

Η βασική ιδέα είναι ότι ο ψηφοφόρος μπορεί να ρίξει δύο ψηφοδέλτια, ένα για το κόμμα που στηρίζει κι ένα άλλο για τον υποψήφιο της επιλογής του. Μπορεί δηλαδή να ψηφίσει το Χ ως προτιμώμενο κόμμα, επειδή του αρέσουν γενικά οι ιδέες του, αλλά επειδή πιστεύει ότι ο υποψήφιος του Ψ κόμματος είναι καταλληλότερος για τη θέση του βουλευτή να ψηφίσει εκείνον για την περιοχή του.

Προηγουμένως κάθε κόμμα, με εσωτερικές διαδικασίες, επιλέγει τον υποψήφιο που θα προτείνει σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια. Έτσι, ο όποιος ανταγωνισμός διατηρείται σε εσωκομματικό πλαίσιο – ολοκληρώνεται πριν τις εκλογές και αποφεύγονται τα πολύ συνηθισμένα προεκλογικά “αλληλομαχαιρώματα” μεταξύ υποψηφίων του ιδίου κόμματος που υπονομεύουν την ενότητά του, υποβαθμίζουν το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού, οδηγούν τους υποψηφίους βουλευτές σε διαγωνισμό υποσχέσεων και τελικά βλάπτουν τη Δημοκρατία.

- Οι 100 έδρες καταλαμβάνονται από τους υποψήφιους που ήρθαν πρώτοι σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια.

- Οι υπόλοιπες 100 έδρας κατανέμονται με σύστημα κομματικής λίστας χωρίς σταυροδοσία, ακριβώς όπως ισχύει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Οι υποψήφιοι κάθε κόμματος είναι εγγεγραμμένοι στο ψηφοδέλτιο με τη σειρά που αποφασίζει το κόμμα και εκλέγονται όσοι έχουν εκλόγιμη θέση ανάλογα με το ποσοστό του κόμματος.

Για να διαμορφωθούν οι λεπτομέρειες αυτού του συστήματος υπάρχουν αρκετά θέματα προς συζήτηση:

- Θα υπάρχει όριο για την είσοδο στη Βουλή; Στη Γερμανία, για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή θα πρέπει να έχει πάρει είτε τουλάχιστον το 5% των ψήφων είτε 3 μονοεδρικές περιφέρειες. Έτσι όμως, δυσκολεύει η εκλογή σημαντικών ανεξάρτητων υποψηφίων. Από την άλλη, αν υπάρχουν πολλοί ανεξάρτητοι σε μία Βουλή, δυσκολεύει η παραγωγή κυβερνητικού έργου καθώς η πλειοψηφία θα είναι ασταθής και ο καθένας μπορεί «να λέει τα δικά του».

- Οι 100 έδρες των ψηφοδελτίων επικρατείας θα μοιράζονται με απλή αναλογική; Αν προηγουμένως, όμως, ένα κόμμα έχει πάρει τη «μερίδα του λέοντος» στις 100 μονοεδρικές και πάρει και τις ανάλογες έδρες του ψηφοδελτίου επικρατείας μπορεί να προκύψει με αριθμό εδρών πολύ μεγαλύτερο αναλογικά σε σχέση με το ποσοστό του. Μήπως θα πρέπει, σ’ αυτή την περίπτωση, ο αριθμός των βουλευτών επικρατείας να «ελαττωθεί» ως έναν βαθμό ώστε το συνολικό ποσοστό των βουλευτών του (και των μονοεδρικών και των επικρατείας) να είναι ίδιο ή, έστω, να ξεπερνάει λίγο το ποσοστό των κομματικών ψήφων; Η μια άποψη λέει ότι μ’ αυτή την «προσαρμογή» αποτυπώνεται καλύτερα η λαϊκή θέληση. Η άλλη άποψη λέει ότι καλό είναι να βάλουμε και ποιοτικά στοιχεία στο εκλογικό αποτέλεσμα: αν ένα κόμμα έψαξε και ανέδειξε με τις εσωτερικές του διαδικασίες τους πραγματικά καλύτερους, αυτούς που η τοπική κοινωνία εμπιστεύεται, σωστό είναι να επιβραβευθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα.

- Αυτός ο προβληματισμός είναι ένα παράδειγμα των υγιών συζητήσεων που μπορούν να γίνουν για την ουσία της Δημοκρατίας και για τα προβλήματα του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια – δεν υπάρχει άλλωστε τέτοιο πράγμα. Συζητήσεις με ιδεολογικό υπόβαθρο θα πρέπει να γίνονται, ώστε να διαμορφωθεί ο εκλογικός νόμος που λειτουργεί καλύτερα και «παράγει» το καλύτερο αποτέλεσμα. Μόνο έτσι αναβαθμίζεται το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, σε αντίθεση με την ελληνική «πατέντα» του να κόβεται και να ράβεται ο εκλογικός νόμος ανάλογα με την ευκαιριακή δύναμη του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος, οπότε και ο σχετικός «διάλογος»είναι η εκτόξευση εκατέρωθεν αλληλοκατηγοριών.

• Καθιερώνεται  χρονικός  περιορισμός -  ανώτατο όριο θητείας 12 ετών. Μετά τη συμπλήρωση 12ετούς θητείας κανείς δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος σε οποιαδήποτε αιρετή θέση.

 Αν σε 12 χρόνια δεν κατάφερες να προσφέρεις στην πατρίδα σου, πήγαινε στο σπίτι σου. Αν κατάφερες, φρόντισε να βρεις και να αναδείξεις τους νεώτερους. Πολλοί αντιτείνουν ότι με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα είχε στερηθεί μέρους των υπηρεσιών ενός Ελευθερίου Βενιζέλου. Πιθανόν. Όμως ας σκεφτούμε πόσοι άξιοι γεννήθηκαν τον τελευταίο αιώνα και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την πολιτική διότι οι επαγγελματίες «δεινόσαυροι» δεν άφησαν χώρο.
  
  
• Καθιερώνεται το ασυμβίβαστο της βουλευτικής και της υπουργικής ιδιότητας, και επί τέλους η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία αποκτούν ανεξαρτησία.

 Επίσης, ο Υπουργός δεν θα μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές που θα διεξαχθούν αμέσως μετά τη λήξη της θητείας του.
  
  
• Κανένας δεν μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής αν δεν έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 5 χρόνια εργασίας σε οποιονδήποτε – μη πολιτικό – χώρο. Αυτό σημαίνει ότι θα «στερηθούμε» των υπηρεσιών του φυτωρίου των κομματικών νεολαιών και των ανεπάγγελτων γόνων των πολιτικών «τζακιών». Δεν πειράζει, θα το αντέξουμε.
  
  
• Καταργείται η αμοιβή των βουλευτών για συμμετοχή σε επιτροπές. Αυτή είναι η δουλειά τους.
  
  
• Καταργείται η βουλευτική ασυλία. Όμως για να μην εμπλέκονται οι βουλευτές σε δικαστικές διαμάχες από π.χ. δικομανείς πολιτικούς τους αντιπάλους, η Βουλή θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ασυλία σε βουλευτή κατόπιν αιτήσεώς του, εάν η δικαστική διένεξη έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος θα πρέπει να υποστηριχθεί και να αποδειχθεί από τον αιτούντα βουλευτή και να ψηφιστεί από τα 2/3 του σώματος.
  
  
• Απολύονται αμέσως όσοι υπάλληλοι της Βουλής προσλήφθηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις (δηλ. σε θέσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά γι΄ αυτούς, για να βολευτούν, ως συγγενείς και συνεργάτες βουλευτών, χωρίς να υπάρχει οργανική ανάγκη).
  
  
• Οι υπάλληλοι της Βουλής μπαίνουν, όπως όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι στο ενιαίο μισθολόγιο. Ο αριθμός τους και τα καθήκοντα του καθενός κρίνονται από ανεξάρτητη διεθνή – μη ελληνική -  εταιρεία συμβούλων, η οποία σχεδιάζει εκ του μηδενός το οργανόγραμμα της Βουλής. Η εταιρεία ορίζει τον αριθμό των υπαλλήλων που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει η Βουλή και επιλέγει κατ’ αρχήν από τους υπάρχοντες τους πιο ικανούς. Οι υπεράριθμοι απολύονται.
  
  
• Το κανάλι της Βουλής με τα σκανδαλώδη έξοδα λειτουργίας και τον αδιαφανή προϋπολογισμό κλείνει αμέσως. Αναγνωρίζουμε πάντως πως η λειτουργία του υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη σε όσους από μας είχαν τη διαστροφή να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της, ειδικά των επιτροπών: αποκάλυψε την ανοησία, την κενότητα, το στείρο μυαλό και τον εξαθλιωμένο λόγο των «εκλεκτών του λαού».
  
  
• Γίνεται αναδρομικός οικονομικός έλεγχος σε όλες τις αναθέσεις της Βουλής σε εξωτερικούς συνεργάτες.