Αν ο εθελοντισμός είναι η πεμπτουσία της κοινωνικής προσφοράς, ο εθελοντισμός χωρίς κρατική επιχορήγηση είναι ηρωισμός. Ας μιλήσουμε με νούμερα: 120.000 άνθρωποι στο Λεκανοπέδιο της Αττικής και την επαρχία, οι οποίοι έχουν βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας, ζουν αυτή τη στιγμή αξιοπρεπώς χάρη στη ΜΚΟ «Παιδί & Οικογένεια», η οποία δεν υποστηρίζεται οικονομικά ούτε με ένα ευρώ από το κράτος.
Ολοι μαζί προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε άπορες οικογένειες. Μαέστρος του δικτύου αυτού, που δουλεύει σιωπηλά και έχει καταφέρει να ενεργοποιήσει 535 εθελοντές, είναι η κοινωνιολόγος και ιδρύτρια της οργάνωσης, Ρουμπίνη Τερζάκη. Ολοι μαζί προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε άπορες οικογένειες.
«Δεν μας αρέσουν οι ουρές στα συσσίτια. Κανένας δεν θα ήθελε να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση, σε μια ουρά να περιμένει για γάλα και σαμπουάν. Ως ένδειξη σεβασμού προς τους ανθρώπους αυτούς που βρέθηκαν χωρίς τα απαραίτητα, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε διανομή στο σπίτι. Τους παραδίδουμε λοιπόν είδη πρώτης ανάγκης, γάλα, τρόφιμα, απορρυπαντικά και πάνες στο σπίτι τους σαν να είμαστε το delivery του σουπερμάρκετ», εξηγεί η ίδια. Η οργάνωση δραστηριοποιείται σε 14 πόλεις της Ελλάδας και εξυπηρετεί 4.672 οικογένειες. «Τις στηρίζουμε μέχρι να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους ενώ μπαίνουμε στα σπίτια τους, τους παραδίδουμε τα τρόφιμα, ελέγχουμε αν χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη, είμαστε δίπλα τους», λέει η κ. Τερζάκη.
Η ιδέα για τη δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου εθελοντών ξεκίνησε το 2007, «την εποχή των emo» όπως διευκρινίζει η ίδια. «Ξεκινήσαμε προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά με κατάθλιψη. Είχαμε οργανώσει δράσεις, σε συνεργασία με γνωστούς καλλιτέχνες, οι οποίες λειτουργούσαν ψυχοθεραπευτικά στα παιδιά με την προϋπόθεση όμως ότι συμμετείχαν και οι γονείς. Την επόμενη χρονιά, ξεκίνησαν να μας προσεγγίζουν σχολεία, ζητώντας μας βοήθεια για μαθητές με οικονομικά προβλήματα. Εκείνη τη χρονιά στηρίζαμε 200 οικογένειες. Το σοκ το πάθαμε ένα χρόνο μετά, το 2009, όταν οι οικογένειες αυξήθηκαν σε 1.700!».
Η ομάδα των εθελοντών δεν ήταν προετοιμασμένη να δεχτεί τόσο μεγάλο αριθμό οικογενειών. Η γειτονιά, όπου βρίσκονται τα γραφεία, ξεσηκώθηκε. «Μας έλεγαν ότι θα το κάνουμε γκέτο», θυμάται η κ. Τερζάκη. Προκειμένου να μην έρθουν σε ρήξη με τους γείτονες, κατέληξαν στη λύση της αποστολής τροφίμων στο σπίτι, απαλλάσσοντας έτσι τους αιτούντες βοήθεια από τα βλέμματα της πόλης.
«Κι έπειτα προέκυψε το πρόβλημα της κίνησης. Τόσες διανομές απαιτούν βενζίνη. Για να βρούμε έσοδα, αποφασίσαμε να δεχτούμε μέλη, με συνδρομή 50 ευρώ ανά έτος, τα οποία έχουν προνόμια, όπως δωρεάν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη συγκεκριμένου ιδιωτικού νοσοκομείου, δωρεάν εισιτήρια για θεατρικές παραστάσεις κ.ά. Τα μέλη μας, ας πούμε, έχουν τη δυνατότητα για συνεδρίες με ψυχολόγους της ομάδας του Γιοσαφάτ, καταβάλλοντας 20 ευρώ ετησίως, όταν μία ώρα ψυχοθεραπείας κοστίζει περίπου το τετραπλάσιο», ισχυρίζεται η επικεφαλής του φορέα, ο οποίος είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και συντηρείται αποκλειστικά από τις συνδρομές των μελών. «Οι συνδρομές μάς εξασφαλίζουν τη χρηματοδότηση που απαιτείται σε βενζίνες, αποθήκες και πάγια».
«Στην εποχή που ζούμε, όσο δύσκολη και να είναι, δεν νοείται άνθρωπος χωρίς φαγητό. Χωρίς να μπορεί να καθαρίσει το σπίτι του, χωρίς ένα σαμπουάν να λουστεί. Μπορεί να υπάρξει μαθητής χωρίς σχολικό εξοπλισμό; Γι' αυτά φροντίζουμε εμείς και η ανταπόκριση των εθελοντών είναι συγκινητική».
Εβαπορέ γάλα, λάδι σε συσκευασία του ενός λίτρου, απορρυπαντικά πλυντηρίου, πάνες για παιδιά και πάνες ακράτειας για ενηλίκους είναι τα είδη που έχει άμεσα ανάγκη η οργάνωση. Επίσης, για τη λειτουργία των χώρων κάνουν έκκληση για σώματα θέρμανσης, 2 ψυγεία, 4 λάπτοπ, 7 κλιματιστικά των 18 BTU, 4 γραφεία, 4 βιβλιοθήκες, σποτάκια για φωτισμό. Μέρος αυτών θα χρησιμοποιηθούν στο Κέντρο Ημέρας Εφήβων και Νέων που θα φροντίζει άτομα ηλικίας 14-24 ετών τα οποία έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, έχουν εμφανίσει σημάδα αυτοτραυματισμού, έχουν δηλαδή οριακή συμπεριφορά. Το Κέντρο θα λειτουργεί με την εθελοντική προσφορά ψυχολόγων και ψυχιάτρων, η στήριξη θα παρέχεται δωρεάν, ενώ στο χώρο θα υπάρχει τραπεζαρία για τη σίτιση των νέων. Στον ίδιο χώρο θα πραγματοποιούνται καλλιτεχνικές δραστηριότητες (art-works) ώστε «να μην παραπέμπει σε ψυχιατρική κλινική».
Πηγή: Αλεξάνδρα Τζαβέλλα - enet.gr