GR
EN Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο που σκοπό έχει να παρουσιάσει με απλά λόγια την κατάσταση στον Αγροτικό τομέα, στάθηκαν τρία γεγονότα.
Το πρώτο γεγονός έλαβε χώρα τον Χειμώνα του 2023 στον Σοχό Θεσσαλονίκης, όπου μία ιδιωτική εταιρία Συμβούλων Γεωτεχνικών από την Θεσσαλονίκη, διοργάνωσε μία εκδήλωση για την παρουσίαση της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ για την περίοδο 2023 – 2027 στον τοπικό πληθυσμό αγροτών και κτηνοτρόφων.
Η παρουσίαση από τον συνάδελφο Γεωπόνο ήταν πολύ καλή, οι έννοιες όμως που έχουν εισαχθεί στην νέα ΚΑΠ όπως τα οικολογικά σχήματα, ήταν ολοφάνερο ότι τους μπέρδευαν, αγρότες και κτηνοτρόφους.
Εκεί όμως που η κατάσταση άρχισε να γίνεται δύσκολη, κυρίως για τα τοπικά στελέχη της ΝΔ που καθόντουσαν στις πρώτες σειρές, ήταν όταν άρχισε να αναφέρει τις μειώσεις των εισοδηματικών ενισχύσεων κυρίως για τους Κτηνοτρόφους, ως αποτέλεσμα θα έλεγα εγώ τις εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, λόγω του ότι η συγκεκριμένη χώρα πλήρωνε πολλά στον κοινό προϋπολογισμό και λάμβανε πάρα πολύ λίγα.
Κάποια στιγμή λοιπόν ο συντονιστής της εκδήλωσης, έδωσε το λόγο στο κοινό για ερωτήσεις, έτσι μου έδωσε και εμένα τον λόγο, και ρώτησα, Υπάρχει Εθνική Αγροτική Πολιτική ;.
Έγινε ολοφάνερο μέσα στην αίθουσα ότι δεν περίμενε μία τέτοια ερώτηση.
Όταν όμως αποφασίζεις να μιλήσεις για Κοινή Αγροτική Πολιτική πολλών Δισεκατομμυρίων Ευρώ, είναι δυνατόν να μην μιλήσεις πρώτα για την Εθνική Αγροτική Πολιτική ;.
Από την αντίδραση και την απάντηση που έδωσε ο συνάδελφος, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει Εθνική Αγροτική Πολιτική, και πώς να υπάρχει συμπληρώνω πάλι εγώ όταν τα κόμματα που μας κυβερνούν λειτουργούν με ορίζοντα τετραετίας στην καλύτερη περίπτωση, επανεκλογής και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το πολιτικό κόστος.
Το δεύτερο γεγονός το οποίο συνέβη και με βοήθησε να καταλάβω περισσότερο κάποια πράγματα, ήταν η συμμετοχή μου ως υποψηφίου στις εκλογές του Μαίου του 2023 με την Δημιουργία ξανά στο Νομό Κιλκίς.
Μίλησα με σοβαρούς ανθρώπους που είναι αγρότες, κτηνοτρόφοι και τυγχάνουν στελέχη και ψηφοφόροι της ΝΔ, το ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν υπάρχει Εθνική Αγροτική Πολιτική, ότι η ΝΔ δεν ασχολείται σοβαρά με τον Αγροτικό τομέα, ότι δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την ύπαιθρο, το Δημογραφικό πρόβλημα – Εγκατάλειψη της υπαίθρου θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, ότι θα πηγαίνουν επαγγελματικά από το κακό στο χειρότερο, μέχρι να ξενιτευτούν ή να ζουν οριακά με τα επιδόματα και τις πολύ χαμηλές αγροτικές συντάξεις αν καταφέρουν και τις πάρουν.
Οπότε τι είναι αυτό που τους συγκρατεί και δεν αντιδρούν ;.
Οι απαντήσεις που έδωσαν είναι πολλές, υπακοή στο κόμμα, ψηφίζουμε κατά παράδοση το συγκεκριμένο κόμμα και τον συγκεκριμένο βουλευτή, η μικρή και σταδιακή φθορά που πρώτα θα επηρεάσει κάποιους άλλους μικρότερους παραγωγούς σε σχέση με αυτούς, η προσδοκία του προσωπικού συμφέροντος λόγω της προσωπικής συναλλαγής με το κόμμα ή τον τοπικό βουλευτή, μία επιπλέον επαγγελματική δραστηριότητα που έχει αναπτύξει η οικογένεια και αποφέρει εισόδημα κτλ.
Οι απαντήσεις τους μου έφερναν έντονα το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Το τρίτο γεγονός, έλαβε χώρα σήμερα Κυριακή, τελευταία ημέρα της έκθεσης της 30ης Agrotica, όπου στελέχη της ΝΔ μου περιέγραφαν με τραγελαφικό τρόπο τα όσα συμβαίνουν στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου διορίσθηκε Υπουργός κάποιος άσχετος με τα αγροτικά θέματα, γιατί είναι απλά πιστός στο Κόμμα και στον Πρωθυπουργό, και μετά ο ίδιος διόρισε σε φορείς του Υπουργείου του, πάλι άσχετους με τα αγροτικά ζητήματα μόνο και μόνο γιατί είναι υπάκουοι και πιστοί στην ΝΔ και τον Πρωθυπουργό, οπότε προκύπτει λογικά το συμπέρασμα ότι δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς από την ΝΔ άσκηση σοβαρής Αγροτικής πολιτικής.
Ο λόγος για τον οποίο διαπραγματευόμαστε την Αγροτική Πολιτική είναι γιατί χώρες όπως η Ολλανδία με το 1/3 της εκτάσεως της Ελλάδας, καταφέρνει και παράγει προϊόντα Αγροδιατροφής, αξίας 92 Δισεκατομμυρίων Ευρώ όταν η Ελλάδα παράγει προϊόντα αξίας σχεδόν Δέκα φορές λιγότερη με ότι αυτό συνεπάγεται στην εργασία, στην ανάπτυξη, στο Δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, στην κατοίκηση ή την εγκατάλειψη της υπαίθρου και στην Εθνική πρόοδο γενικότερα.
Έχουμε φτάσει να εισάγουμε, το 80 % το Βοδινού Κρέατος, το 70 % του Χοιρινού Κρέατος, το 20 % των Πουλερικών, Λεμόνια Τουρκίας και Αργεντινής, Ντομάτες Πολωνίας και Σκοπίων, Τυροκομικά προϊόντα Γερμανίας, Ολλανδίας και πολλά άλλα που συνεχώς δημιουργούν ένα μεγάλο εμπορικό έλλειμμα.
Τα βασικά προβλήματα του Αγροτικού Τομέα με τα οποία δυστυχώς δεν ασχολείται σοβαρά καμία κυβέρνηση είναι τα παρακάτω.
1. Η Κατανομή Φυτικής και Ζωικής Παραγωγής – 3/1.
2. Το πολύ μικρό μέγεθος των Αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Η μεγάλη ηλικία των
αρχηγών των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και η μικρή είσοδο νέων στον κλάδο.
3. Το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ενημέρωσης των αγροτών, κτηνοτρόφων.
4. Η χαμηλή Παραγωγικότητα, Αποδοτικότητα, Αποτελεσματικότητα και ο πολύ
χαμηλός βαθμός Εκμηχάνισης.
5. Η χαμηλή Διεθνής Ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών Αγροτικών Προϊόντων λόγω
του πολύ υψηλού κόστους παραγωγής.
6. Η χρηματοδότηση των Αγροτικών – Κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.
Ολοκληρώνοντας, όταν οι φίλοι αγρότες – κτηνοτρόφοι διαπιστώσουν ότι κάτι γίνεται για τα παραπάνω προβλήματα, τότε ίσως έχουμε κάνει ως χώρα ένα μικρό βήμα για την επίλυση τους, μέχρι τότε ας λάβει ο καθένας τα μέτρα του.
