GR
EN Έφτασα στη Γαλλία το 1981. Τότε έπρεπε να δηλώνω το συνάλλαγμα που κουβαλούσα όποτε περνούσα τα σύνορα, να ανανεώνω την κάρτα παραμονής μου κάθε χρόνο περιμένοντας στωϊκά ώρες, καμία φορά μέρες ολόκληρες σε μακριές ουρές ανάμεσα σε Αφρικανούς και Άραβες μετανάστες, προσκομίζοντας έγγραφα για να αιτιολογήσω την διαμονή μου στην ξένη χώρα. Όταν βρήκα δουλειά χρειαζόταν άλλες τόσες διαδικασίες για να αποκτήσω κάρτα εργασίας και να την ανανεώνω κάθε χρόνο. Έπρεπε επίσης να μεταφράζω (για να καταλάβω) την αξία του κάθε τι, και να μετράω τα χρήματα που ξόδευα με προσοχή γιατί η αξία της ελληνικής δραχμής έπεφτε κάθε τόσο σε σχέση με το γαλλικό φράγκο. Ήρθε όμως η ευλογημένη χρονιά του 1987, όταν οι δώδεκα χώρες μέλη κράτη της ΕΟΚ υπέγραψαν την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη και άλλαξαν όλα. Μπορούσα να κυκλοφορώ ελεύθερα, χωρίς να χρειάζομαι κάρτα διαμονής ή εργασίας, χωρίς έλεγχο στα σύνορα, Ευρωπαία πολίτης πια.
Τώρα πια, τα παιδιά μου κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και επειδή “το βρήκανε έτσι” θεωρούν ότι δεν υπάρχουν σύνορα και ότι υπάρχει ένας κόσμος με ανοιχτές πόρτες όπου μπορούν να ζήσουν, να δημιουργήσουν, να μεγαλουργήσουν χωρίς εμπόδια.
Το 1999, το ευρώ θεσπίστηκε για πρώτη φορά, ως “λογιστικό χρήμα”. Η Ελλάδα εντάχθηκε το 2001, ως πλήρες μέλος στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), μόλις ένα χρόνο πριν από τη μετάβαση στο ευρώ σε φυσική μορφή και την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος (ευρώ) από την 1η Ιανουαρίου 2002. Σήμερα, η ζώνη του ευρώ αριθμεί 19 κράτη μέλη της ΕΕ.
Φτάνουμε στο 2015. Ζούμε τις ατελείωτες διαπραγματεύσεις, ακούμε για κόκκινες γραμμές, κάποια ουάου, κάτι άϊόγιου, και ωιώθουμε τη χώρα μας να βρίσκεται στο παραπέντε της εξόδου από την Ευρωζώνη και από την Ευρώπη. Το Eurogroup δεν παρατείνει το πρόγραμμα που έληγε στις 30 Ιουνίου, ο κόσμος αποσύρει μαζικά τις καταθέσεις του, οι Τράπεζες εκπέμπουν SOS, ο Μάριο Ντράγκι δεν συναινεί σε αύξηση του ποσού ρευστότητας μέσω ELA, τα capital controls είναι γεγονός από τις 28 Ιουνίου και μετά.
Η γελοιότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, διεξάγει δημοψήφισμα προβάλλοντας μία ακατανόητη ερώτηση και απαιτώντας από τον Ελληνικό λαό ν’απαντήσει με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Διχάζεται η χώρα στα δύο. Στους υπέρ και στους κατά της Ευρώπης. Στους υποστηρικτές του “μένουμε Ευρώπη” κι εκείνους του “μεγάλου και περήφανου όχι”
Τελικά από το δημοσψήφισμα προέκυψε ένα ηχηρό “Όχι”, που κατέληξε σε ένα απόλυτο “Ναι”. Μετά το δημοψήφισμα, η κυβέρνηση Τσίρκου, κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές στις 13 Ιουλίου, με όρους ενός τρίτου μνημονίου.
Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά, περίτρανα ότι ενώ ο λαϊκισμός και τα παραμύθια παρασύρουν τους λαούς, η πραγματικότητα έχει πάντα τον τρόπο να ξεπερνά τη φαντασία…
Κάποιοι συζητούν, τολμούν σήμερα, ακόμα, να συζητούν την επιστροφή μας στη δραχμή. Μιλάνε με κατασκευασμένα νούμερα και προσπαθούν να μας πείσουν ότι η επιστροφή στο παρελθόν θα είναι για το καλό μας. Θέλουν να μας πείσουν ότι μία κλειστή Ελλάδα, οικονομικά απομονωμένη και φριχτά φτωχή χωρίς πρωτογενή παραγωγή με διαλυμένη οικονομία θα καταφέρει να επιβιώσει επειδή θα είναι πιο φθηνή… “Έτσι θα ξαναπάρει μπρος η αγροτιά και ο τουρισμός” μας λένε όλοι αυτοί οι ανιστόρητοι. Ανακαλύφθηκαν και νέες λέξεις που μας πετάνε φτύνοντας. Ευρωλάγνοι, Μερκελιστές, γερμανοτσολιάδες…
Όλοι οι συνετοί αυτού του τόπου, όπου κι αν κατοικούν, πρέπει να ενωθούν στην διάδωση του ορθού λόγου. Όλοι, όσοι καταλαβαίνουν το βρώμικο παιχνίδι που συνεχίζει να στήνεται από κάποιους μεθοδικά, πρέπει να πάρουν θέση.
Όλοι εσείς οι φίλοι μου που μένετε στο εξωτερικό ενωθείτε μαζί μας για να γίνει η φωνή μας κραυγή απέναντι στους εγκληματίες της δραχμής.
Πηγή: vimapress.gr
