GR
EN Είναι μία λέξη που χρησιμοποίησα προχθές στο άρθρο μου ‘’Ένας Μαδούρο στην Ευρώπη’’ και σημαίνει ότι επί Τσίπρα η Ελλάδα βαδίζει στα χνάρια της Βενεζουέλας με την διαφορά ότι αυτή η πολιτική του είναι προσαρμοσμένη στα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Όταν:
-Έφυγαν οι μεγάλες επιχειρήσεις.
-Έκλεισαν και κλείνουν ή φεύγουν σωρηδόν οι επιχειρήσεις προς όμορες χώρες όπου υπάρχει μικρή φορολογία.
-Οι επιχειρήσεις που μένουν στενάζουν κάτω από την δυσβάστακτη φορολογία και τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές.
-Λόγω φορολογίας και γραφειοκρατίας δεν γίνεται καμία επένδυση.
Τότε δεν παράγεται πλούτος και έτσι υπάρχουν ανεργία,υποαπασχόληση και μαύρη εργασία που τρέφονται με επιδόματα από ματωμένα πλεονάσματα σ’ ένα κράτος πατερούλη που παριστάνει το κοινωνικά ευαίσθητο αλλά στην ουσία η πολιτική του δημιουργεί όλο και μεγαλύτερη φτώχεια.
Το σημερινό κράτος βασίζει τα έσοδα του μόνον στην υψηλή φορολόγηση, που γονατίζει παραγωγή και επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα επί Τσίπρα να έχουν υπερδιπλασιαστεί οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς το κράτος.
Δηλαδή το κράτος εισπράττει τους φόρους και τα λεφτά αυτά του φτάνουν για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις ΔΥ και τα οποία μπαίνουν στην κατανάλωση για να τα πάρει πάλι πίσω το κράτος από τους μεγάλους φόρους και να ξανακάνει τον ίδιο κύκλο από τον οποίο λείπει η παράμετρος της αύξησης της παραγωγής.
Ήτοι τρώμε τις σάρκες μας γιατί σε κάθε κύκλο της κυκλοφορίας του χρήματος χάνεται ένα ποσοστό,σε διαφθορά-ρεμούλα-διορισμούς ημετέρων, το οποίο πρέπει ν´αναπληρώνεται με νέους έμμεσους φόρους οι οποίοι αυξάνονται ύπουλα και αυτό κανένας δεν το παίρνει χαμπάρι άμεσα αλλά στο τέλος το καταλαβαίνει στην τσέπη του.
Ουσιαστικά σταδιακά φτωχαίνουμε και ο καθένας το ξέρει μόνος του αφού η οικονομία στους δείκτες δείχνει ότι μπορεί να ισορροπεί όταν πληρώνει μισθούς, συντάξεις και επιδόματα μιας ψευδεπίγραφης κοινωνικής πολιτικής. Έχουμε μία οικονομία κλειστού τύπου που δεν παράγει άρα δεν αυξάνει τον πλούτο, ήτοι το ΑΕΠ της.
Το κράτος επίσης για να εξυπηρετήσει το χρέος του δανείζεται. Επί ‘’κακών’’ μνημονίων δανείζονταν με 1% και τώρα από τις αγορές με περίπου 4%, που θεωρείται πολύ μεγάλο όταν οι χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια δανείζονται με 1-1,5%, και έτσι θα αρχίσει να ξαναμεγαλώνει το χρέος και ήδη επί Τσίπρα αυξήθηκε κατά 35 δις ευρώ, καίτοι ήμασταν μέσα σε μνημόνιο, αφού αυτό το αυτό το κρατικοδίαιτο σύστημα είναι αδηφάγο.
Εάν σε αυτήν την κακή προοπτική προστεθεί η μη αύξηση του ΑΕΠ τότε έχουμε μία οικονομία που σέρνεται εντός της ΕΕ χρεοκοπημένη ούσα και το φαινόμενο λέγεται στασιμοχρεοκοπία, η οποία σταδιακά θα μας οδηγεί σε φτωχοποίηση ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού των πολιτών και σε νέα χρεοκοπία, οπότε θα έρθει η στιγμή που θα αρχίσουν να περικόπτονται και τα θεωρητικά ασφαλή λιμάνια των μισθών των ΔΥ και οι συντάξεις αφού χωρίς παραγωγή αυτό καθίσταται νομοτελειακό, απλά τώρα δεν φαίνεται.
Αυτήν την ύπουλη και σταδιακή φτωχοποίησή μας την αποκαλώ ‘’Βενεζουελοποίηση’’ και συμβαίνει εντός ΕΕ χωρίς να ανοίξει ρουθούνι από έναν Τσίπρα που πριν λίγα χρόνια έλεγε ‘’μακάρι να γίνουμε Βενεζουέλα’’.
Όσο μένει στην εξουσία ο Τσίπρας αυτό το όνειρό του θα γίνεται πραγματικότητα, με την χώρα να ολισθαίνει από το κακό στο χειρότερο σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της, ήτοι τόσο στο οικονομικό που επηρεάζει τα νοικοκυριά, την υγεία και την παιδεία όσο και στον Εθνικό και στον αμυντικό τομέα.
Η απαλλαγή από αυτό το μπλε-πράσινο και κόκκινο κρατικοδίαιτο σύστημα εξουσίας είναι θέμα ζωής και θανάτου για την χώρα που μόνον με μία καθαρά φιλελεύθερη πολιτική, που θα κάνει δομικές μεταρρυθμίσεις, θα μπορέσει ν’ αναπτυχθεί και έτσι να παραχθεί ξανά πλούτος για την χώρα και τους πολίτες.
Πηγή: vimapress.gr
