GR
EN 
Έχουμε ήδη μπει στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα αλλά στην Ελλάδα δεν το έχουμε καταλάβει αυτό ακόμα. Οι κυβερνήσεις μας και δη η τελευταία ισχυρίζεται ότι κάνει μεταρρυθμίσεις, ότι αυξάνει το ποσοστό της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ότι εισάγει νέες ηλεκτρονικές διαδικασίες για να πάψει ο πολίτης να ταλαιπωρείται, αλλά δυστυχώς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει…
Σαν παράδειγμα θα αναφέρω την προσωπική μου εμπειρία, που είμαι σίγουρος ότι την βιώνουν πολλοί από τους συμπολίτες μας, και που δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουν.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχει ζητηθεί από όλους τους φορολογούμενους η δήλωση να υποβάλλεται ηλεκτρονικά ώστε οι διαδικασίες υποβολής, ελέγχου, εκκαθάρισης κλπ., να γίνονται άμεσα, γρήγορα με ακρίβεια και φυσικά χωρίς ο πολίτης να υποβάλλεται στην ταλαιπωρία της ουράς.
Το θαυματουργό μας όμως κράτος έχει επιτύχει ακριβώς το αντίθετο.
΄Εχει επιδεινώσει τις ουρές, μία με την διαδικασία λήψης του κλειδαρίθμου, μετά με την αλλαγή του κωδικού/κλειδαρίθμου για όσους τυχόν είχαν ήδη εγγραφεί πριν, την πρόσκληση να φέρουν τα δικαιολογητικά παρόλο που είχαν υποβάλει την δήλωσή τους ηλεκτρονικά και φυσικά την εκ νέου ζήτηση φυσικής παρουσίας στην εφορία, αν τυχόν έχουν επιστροφή φόρου η απαιτούνται διευκρινήσεις.
Έστω μπορεί να πει κανείς ότι αυτό γίνεται για μία φορά και ότι από εδώ και πέρα τα πράγματα θα λειτουργήσουν καλύτερα και γρηγορότερα. Όμως και πάλι θα μείνουμε γελασμένοι, γιατί και πάλι αναγκάστηκα να περιμένω για πάνω από δύο ώρες στην ουρά της Εφορίας (ήμουν βλέπετε από τους «τυχερούς» που είχαν μία μικρή επιστροφή), όπου άκουσα εμβρόντητος από τον υπάλληλο, όταν έφτασε η σειρά μου, ότι θα πρέπει να του φέρω ασφαλιστική ενημερότητα, αριθμό λογαριασμού και ΙΒΑΝ της τράπεζας, ότι εμφανιζόμουν στο σύστημα ως Διευθύνων Σύμβουλος σε εταιρεία που όμως έχει ήδη μπει σε εκκαθάριση με διορισμένους εκκαθαριστές, αλλά η εφορία το αγνοούσε, και φυσικά αναγκαστικά έπρεπε να χάσω ολόκληρη την ημέρα μου και να τρέχω για ασφαλιστική ενημερότητα, να βρω και να καταθέσω το ΦΕΚ της εκκαθάρισης κλπ.
Με πλείστη όση υπομονή διέθετα, επανήλθα στην εφορία με όλα αυτά τα χαρτιά για να διαπιστώσω ότι το σύστημα δυστυχώς είχε πέσει και θα έπρεπε πάλι να περιμένω… Μετά από 3 και πλέον ώρες ο υπάλληλος παρέλαβε τα χαρτιά, είδε στο σύστημα που επανήλθε, ότι πράγματι το εκκαθαριστικό μου ήταν «ίδιο» μ’ αυτό που του επιδείκνυα… και υποσχέθηκε ότι θα προχωρήσει την εντολή επιστροφής του φόρου. Απόρησα και ρώτησα τι ακριβώς σημαίνει αυτό και δυστυχώς έλαβα την αφοπλιστική απάντηση ότι ως εφορία προσπαθούν να προωθούν όλες τις εντολές επιστροφής κάθε Παρασκευή στην Τράπεζα της Ελλάδος αλλά από εκεί και πέρα ίσως πάρει και δύο μήνες μέχρι να κατατεθούν τα χρήματα στον λογαριασμό μου.
Και τελικά διαπιστώνω ότι το χειρόγραφο απλό σύστημα που είχαμε στο παρελθόν εν τέλει ήταν πιο γρήγορο, πιο κατανοητό και πιο αποτελεσματικό. Όταν υπέβαλα την δήλωσή μου χειρόγραφα περίμενα μία φορά και μόνο στην ουρά. Ο ελεγκτής την παρελάμβανε την ήλεγχε, έβλεπε όλα τα πρωτότυπα δικαιολογητικά και μετά σε περίπου 2-4 μήνες μου ερχότανε η τυχόν επιστροφή στον λογαριασμό της Τράπεζάς μου ή το χαρτί της ειδοποίησης με το οποίο πήγαινα στο ταμείο της Τράπεζας για να εισπράξω ή να πληρώσω το ποσό. Τόσο απλά και γρήγορα.
Το λυπηρό σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι ότι κανείς από την κυβέρνηση δεν κάθεται να εκτιμήσει το πραγματικό κόστος όλης αυτής της ταλαιπωρίας. Εκατομμύρια ανθρωποώρες χάνονται καθημερινά από την παραγωγική οικονομία από άτομα περιμένοντας στις ουρές του δημοσίου (εφορία, ΔΕΚΟ, ασφαλιστικοί οργανισμοί κλπ.), πολλές φορές χωρίς καν να ολοκληρώσουν την δουλειά τους σε μία επίσκεψη αλλά να πρέπει να επανέλθουν δύο και τρεις φορές, και ως εκ τούτου δεν έχει κανένα αποτέλεσμα η οποιαδήποτε μείωση μισθών, δεδομένου ότι η παραγωγικότητα και το τελικό κόστος επιβαρύνονται από τις «χαμένες» ώρες. Και όλες αυτές οι θυσίες τελικά δεν έχουν φέρει καμία «ανάκαμψη», κανένα «success story».
Η ηλεκτρονική διασύνδεση όλων αυτών των συστημάτων είναι και εύκολη και δυνατόν να γίνει, οι διαδικασίες ελέγχου, διασταυρώσεων και «αναζήτησης» των απαιτούμενων δικαιολογητικών θα μπορεί να γίνει από την εκάστοτε υπηρεσία άμεσα και αποτελεσματικά μετά την διασύνδεση με ένα απλό «κλικ» αλλά κανείς των κυβερνώντων δεν το θέλει ούτε το επιθυμεί, γιατί τότε οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων τι θα γίνουν;;; Ο κομματικός στρατός που θα πάει;;; Και αν χαθούν αυτοί, θα χαθούν μαζί τους και τα υπάρχοντα κόμματα και οι "επαγγελματίες" πολιτικοί που έχουμε σήμερα θα γίνουν αυτοί οι μελλοντικοί άνεργοι…
Μήπως αυτή λοιπόν θα πρέπει να είναι η λύση;;; Να στείλουμε τους σημερινούς "επαγγελματίες" πολιτικούς στην ανεργία και να φέρουμε νέους ανθρώπους που έχουν δουλέψει στη ζωή τους, έχουν περάσει και βιώσει τις ουρές, την ανεργία, την τρομακτική πίεση των οικονομικών υποχρεώσεων της καθημερινότητας;;;; Διότι μόνο εμείς από τον ιδιωτικό τομέα γνωρίζουμε και μπορούμε να φέρουμε τις αλλαγές που χρειάζονται και δεν θα μας ενδιαφέρει το «πολιτικό κόστος» γιατί θα μπορούμε μετά να ξαναγυρίσουμε στις δουλειές μας. Τι περιμένουμε;;; Ας το κάνουμε αυτό πριν είναι πλέον αργά., για εμάς, την οικογένειά μας, τα παιδιά μας.
