Η μεταπολίτευση βρήκε τη χώρα με 120 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Το 2010 έφθασαν τις 770 χιλιάδες. Συνυπολογίζοντας και το προσωπικό στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (π.χ. ΔΕΚΟ) αλλά και τα ΝΠΙΔ που πληρώνονται από τον προϋπολογισμό, ο αριθμός σήμερα ξεπερνάει το εκατομμύριο. Φυσικά, οι υπηρεσίες του κράτους προς τον πολίτη έχουν γίνει τρισχειρότερες.

Αν προσθέσουμε 3 εκατομμύρια συνταξιούχους, το άθροισμα γίνεται εφιαλτικό. Οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι του ιδιωτικού τομέα που χρηματοδοτούν όλους τους παραπάνω συρρικνώνονται αριθμητικά και καταρρέουν εισοδηματικά. Όμως, η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες.

Η συζήτηση για τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται για «στάχτη στα μάτια». Το πελατειακό κράτος δείχνει ξανά τα δόντια του. Ο τρικομματικός συνασπισμός πρόσθεσε ξεδιάντροπα και υπερψήφισε τροπολογία της τελευταίας στιγμής για προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ μέσω προγραμμάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η τρόικα δεν φάνηκε να ενοχλείται. Απελπισμένη; Αδιάφορη; Ανίκανη; Μικρή σημασία έχει, καθώς αποδεικνύεται ότι η συνέχιση της εκμετάλλευση του κράτους ως λάφυρο με αναλογίες 4-2-1 μεταξύ ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ είναι το υπέρτατο αγαθό.